အပိုင်း ၄
စာရေးဆရာ - ချမ်းကို
၀ဘ်ကမ်ခေါ်ထားတာကို အသာလေး ပိတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ လက်ပုတော့ပါပိတ်ပစ်၊ ဖုန်းကိုပါ ပါဝါအော့ဖ်ပစ်လိုက်တယ်။
နားကိုအေးကရော။ ခေါင်းကုတ်ဖင်ကုတ်နဲ့ အဆောင်အပြင်ထွက် စီးကရက်တစ်လိပ်လောက်ဖွာပီး စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ လို့တွေးနေမိတယ်။ အောစာရေးဆရာဖြစ်ရတဲ့ ဘ၀က ဘာကောင်းတာများရှိလို့လဲ ညီအကိုတို့ရာ။ သောက်ရှက်ကွဲမှာ တချိန်လုံးတွေးကြောက်နေရသလို ခုလိုကြုံရတော့ မျိုးကို
ကန်းတာပဲမလားဗျာ။ အပြင်က စာရေးဆရာတွေကမှ ဆရာ..သမီးက ဆရာ့ပိရိသတ်ပါဘာညာနဲ့ မိတ်ဆက်စာတွေဘာတွေလာနိုင်သေးတယ် အောစာရေးတဲ့ကောင်တွေကိုများ ေဝါင်ေဝါင်ရှေးပါ့။ ဘယ်သူမှလဲ ဓာတ်ပုံကြီးတင်ပီး ဟုတ်ကဲ့ ထူးဆန်းတဲ့အမွှေရေးတဲ့ တပ်ကြပ်ကြီးဆိုတာ ကျနော်ပါပဲ ဟီးဟီးတို့ အတိုက်အခိုက်
အသတ်အပုတ်အပစ်အခတ်တွေနဲ့ အချစ်ဇာတ်ကြမ်းတွေရေးတဲ့ ပန်းရိုင်းဆိုတာဟော့ဒီက သားသားလေးပါပဲဂျာ လို့ မျက်နာပြရဲကြမှာတုံးဗျာ။ (ကိုဇော်ဦးကတော့ မပြောတတ်ပူး မီးမီးလိုကောင်မလေးတွေဆို ဦးဇော်မီးအတွက်အထူးစပါယ်ရှယ်ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ရေးပေးမယ်နော်တွေဘာတွေလုပ်ချင်လုပ်မယ်ထင်တယ်ဟီး)
အရှက်သည်းလွန်းတဲ့ အီဖေကိုယ်မောင်ချမ်း ပုန်းရှောင်သူ ဇာတ်လမ်းခင်းလိုက်တာ ၂ရက်၃ရက်လောက်ကြာသွားတယ်။
ဖုန်းခေါ်ရင်လည်း မကိုင်ဘူး။ ရှက်တာကိုးဗျ။ ရှောင်နေလိုက်သေးတယ်။ အတွေးပင်လယ်ပြာ ဖိုရမ်ကိုတောင် ၀င်မကြည့်ရဲဘူး အဲ့ဒီတလောကဟီးဟီး။ အဲ့ဒီလိုရှောင်နေရင်းနောက်တနေ့ကြ ဖုန်းထပ်ခေါ်လာတယ်။ မကိုင်ဘူး။ မကိုင်တော့ မက်ဆေ့ချ်ပို့လာတယ် ဟေ့လူ ဖုန်းကိုင်စမ်း မကိုင်လို့ကတော့ ဟိုနေ့က တောအုပ်ထဲမှာ
ရိုက်ထားတဲ့ ပို့စ်ထုတ်ဂိုက်ပေးထားတဲ့ ရှင့်ပုံကြီး သွားတင်ပစ်လိုက်မယ် ဟော့ဒီမှာ ချမ်းကို ဆိုတာ ဒီလူပါပဲလို့ အဲ့လို လုပ်တာခံချင်သလား အေး ၅မိနစ်အတွင်းဖုန်းပြန်ခေါ်ပါတဲ့။
အကြမ်းဖက်သမလေးက အဲ့လိုခြိမ်းခြောက်လိုက်တော့ လန့်ဖြန့်ပီး ချက်ချင်းဖုန်းကောက်ခေါ်လိုက်ရတယ်။
ဟဲ့ ညီမလေး နေကောင်းလား စာမလာသတင်းမကြား အကိုလည်း အလုပ်တွေရှုပ်နေလို့ မဆက်သွယ်ဖြစ်တာ လွမ်းနေတာသိလား လို့ဟီး။ အပိုတွေလာပြောမနေနဲ့ နောက်ခါဖုန်းခေါ်ရင် ချက်ချင်းကိုင် မကိုင်လို့ကတော့ ခုနက ပြောသလိုလုပ်ပစ်မယ်တဲ့။ အို! ဒီရုပ်ဒီရည်လေးနဲ့ ဒီလောက်ရက်စက်မယ်ဆိုတာ အကိုတော့ မယုံနိုင်ဘူး
ကွယ်လို့ ပြောလိုက်တော့ မယုံစမ်းကြည့်လေ နာမည်၊နေရပ်လိပ်စာပါ အပြည့်အစုံတင်ပေးလိုက်မယ်တဲ့ဟားဟား။
အဲ့လိုပေါက်ကရတွေလျှောက်ပြောရင်းနဲ့ အခြေနေတွေပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားတယ်ဆိုပါတော့ဗျာ။
သူကျနော့်ကို ဟိုမေးဒီမေးနည်းနည်းပါးပါးမေးပေမယ့်လို့ ကျနော်ထင်သလောက်လဲ အထင်သေးအမြင်သေးဖြစ်သွားပုံမရလို့တော်ပါသေးရဲ့လို့ သက်ပြင်းခိုးချမိပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် မကောင်းတာတော့ မကောင်းဘူးပေါ့။ ကျန်တဲ့စာရေးသူတွေလည်း ကျနော့်အဖြစ်အပျက်ကို သင်ခန်းစာယူကြပါဗျာ။ ဘာပဲပြောပြော ကျနော်တို့ဘ၀တွေ
က လူမသိသူမသိပြောချင်တာတွေလျှောက်ပြောရေးချင်တာတွေလျှောက်ရေးနေကြတာဆိုပေမယ့် ကံဇာတာနိမ့်နေတဲ့ အခါမျိုးမှာ လူမိသွားနိုင်တယ်။ အချိန်မရွေးအရှက်ကွဲနိုင်တယ်မလား။
အဲ့ဒီမှာဗျာ ကျနော်ချမ်းကိုမှန်း သူသိသွားတဲ့နောက်ပိုင်း ဟိုမေးဒီမေးလေးတွေလုပ်လာတာပေါ့။
အဲ့ဒီအချိန်က "ကျနော်နှင့်ထူးဆန်းသောသစ်သားရုပ်ထုလေး" ကိုရေးနေတဲ့အချိန်ဆိုတော့ သူလည်း အတွေးပင်လယ်ထဲ၀င်၀င်ပီး ဖတ်နေတာကိုး။ (ဘာနာမည်နဲ့၀င်နေလဲမေးတာကို မဖြေဘူးရယ်) အဲ့ဒီဇာတ်လမ်းမှာက ခင်ဗျားတို့ဖတ်ဖူးတဲ့အတိုင်းပဲ ကျနော့်ရူပဗေဒဆရာမလေး
ဇာတ်လမ်းမဟုတ်လား။ နာမည်ကျော်၀တ္ထုကို ယူရေးတာဆိုပေမယ့် လူနီကြီး ဆိုတာလေးပဲတူတာ ကျန်တာတွေက တကယ့်ဟာတွေကို မိတ်ကပ်လေးဘာလေးနည်းနည်းဖို့ပီး လျှောက်ရေးထားတာသိသာနေတော့ကာ သိတဲ့အတိုင်း ကျနော့်ဆိုးတေမိုက်မဲတဲ့ငယ်ဘ၀တွေက အထင်း
သားကြီးဖြစ်နေတော့ သူက အံ့သြတကြီးဖြစ်လို့ပေါ့လေ။ တကယ်တမ်းအပြင်က ကျနော့်မျက်နာပေး၊နေပုံထိုင်ပုံတွေနဲ့ အဲ့ဒီထဲမှာ ကျနော်ရေးပြခဲ့တဲ့ ငယ်ဘ၀နဲ့က အဆက်အစပ်မှသိပ်မရှိသလိုဖြစ်နေတာကိုး။ တခါတလေမှာ ဒေါသကြီးပေမယ့် များသောအားဖြင့် ပြုံးစိစိလုပ်နေတတ်တဲ့
(သူ့အခေါ် ပြည်ကြီးတရုတ်ကလေး) ကျနော့်လက်ရှိဘ၀နဲ့ အဲ့ဒီဇာတ်လမ်းထဲရေးပြနေတာတွေနဲ့က တူမှမတူတော့တာကိုး။ ဒီကြားထဲ အူက တိုတိုနေသေးတာ။ ဂေါ်လီအပါ့ ကို ကျနော်ပြောပြခဲ့ဖူးသလို သူနာပြုဆရာမလေး မနီနီချို(ဒီနာမည်သုံးရတာခပ်လန့်လန့်ရယ် ဆရာဟော့ဒေါ့ရဲ့
သွေးလက်ဝါးရန်ကိုလန့်နေရတယ်အဟီး) အိမ်ထောင်ကျတော့ သားလေးတစ်ယောက်မွေးတယ်။ သားလေးကို နာမည်ပေးတော့ "ဖိုးသက်" ဆိုတာကြားတော့ ကြေကွဲမိတယ်ဘာညာဆိုပီးပြောလိုက်မိတယ်။ တစ်ရက် ၀ဘ်ကမ်ဖွင့်ထားပီး စကားပြောနေကြရာကနေ ကျနော့်ဖာသာစာထိုင်
ဖတ်နေရာက လွှမ်းမိုး ရဲ့ သားလေးမွေးရင် ကိုယ့်နာမည်ပေးပါ သီချင်းလေးဖွင့်နားထောင်နေမိတာ သြော်! အဲ့ဒီနာ့စ်မကို မမေ့သေးဘူးလွမ်းနေဆွေးနေတယ် ဟုတ်လား ဘာညာဆိုပီး စိတ်ကောက်ပါလေရောလား။ အဟီး ကျနော့်မှာ ရယ်ချင်စိတ်ကိုမနည်းမျိုချ ထားရပီး ဟုတ်ပါဘူးကွာ
ဘာညာဆိုပီးချော့ရတာပေါ့လေ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဗျာ အောစာရေးဆရာမှန်းသိသွားတာတောင် အထင်သေးအမြင်သေးမဖြစ်တာတော့ တော်သေးတယ်ဗျ။
မဖြစ်တဲ့ အပြင် သူကိုယ်တိုင်က ကျနော်နဲ့ ဟိုဒင်းလုပ်တဲ့ကိစ္စကို သိပ်အရှက်အကြောက်မကြီးတော့ဘူး။ ပိုတောင်ပွင့်လင်းသွားတယ်ဟီးဟီး။ ဥပမာဗျာ တစ်လမှာ တစ်ရက်နှစ်ရက်လောက် ချိန်းတွေ့ရတာဆိုတော့ကာ ကျန်တဲ့ရက်တွေမှာ ငတ်နေကြတာမလား။ အဲ့လိုရက်တွေဆိုတွေ့ရင်
ဘယ်လိုလုပ်မယ်၊ ဘယ်လိုအုပ်မယ် ဆိုတာတွေစိတ်ကူးနဲ့မှန်းပီးပြောတဲ့ အဆင့်ထိရောက်လာတယ်ဟိ။ ညီမလေး ဒီတစ်ခါအကို့ကို တွေ့ရင် အကိုက ပက်လက်အိပ်နေကွာ၊ အကို့မျက်နာပေါ်တက်ခွပီး ဆံပင်ဆွဲမယ်။ မတွေ့တာကြာပီဆိုတော့ ညီမလေးက ဟိုဒင်းက စိုနေမှာသေချာတယ်။
အဲ့ဒီဟာနဲ့ အကို့မျက်နာကိုပွတ်ပစ်မယ် အကုန်လုံးပေပွသွားအောင်ကို ပွတ်မှာနော်။ ဘယ်လိုလဲ ဘာညာနဲ့ စိတ်ကြွစရာစကားလေးတွေပြောစပြုလာတယ်(ခင်ဗျားတို့ အဲ့လိုအပြောခံဖူးလား ဟီး) ဟင့်အင်းဒီတိုင်းတော့ အပွတ်မခံဘူး .. သေသေချာချာပြောပြ ပီပီပြင်ပြင်လေးလုပ်။ အကို့မျက်နာကို
ညီမလေးရဲ့ ေ-ာက်ဖုတ်နဲ့တက်ပွတ်ပစ်မယ်လို့ပြောဆိုတော့.. ဟီးဟီး မပြောရဲဘူးရှက်တယ်တဲ့။ ဘယ်ရမလဲ အတင်းကိုပြောခိုင်းတော့တာပေါ့(သောက်ကျင့်က အဲ့လိုယုတ်တာခွိ) ရှက်ရှက်နဲ့တိုးတိုးလေးတော့ပြောရှာပါတယ်။ ပြောပီးတာနဲ့ရှက်လွန်းလို့ မျက်နာမပြရဲရှာတော့ဘူးဟားဟား။ ဘယ်လိုလဲ
ညီအကိုတို့ .. ခင်ဗျားတို့ ညီလေးမောင်ချမ်းက အတော်ယုတ်ယုတ်ပတ်ပတ်တွေကြိုက်တာနော့်။
ကျနော်မှတ်မိနေတာက လကုန်ခါနီးတစ်ရက်နှစ်ရက် အလိုတွေမှာ ညီမလေးတစ်ယောက် ကျနော့်ဆီပေါက်ချလာတတ်တယ်။
ကျနော်က ဘူတာရုံမှာသွားကြို။ ကျနော့်အခန်းရောက်တာနဲ့ အ၀တ်အစားတွေတောင် မလဲရသေးဘူး အထုတ်တွေပစ်ပြက်ချပီး အသားကုန်အုပ်ကြတာပါပဲဗျာ။ တခါတလေ ကျနော်က သူ့မြို့လေးကို သွားတွေ့တတ်ပေမယ့် များသောအားဖြင့် သူကလာတာပါ။ အဓိက ကကျနော်က သူ့လောက်ပက်ဆံ
အကုန်မခံနိုင်ဘူးလေအဟီး။ မွဲတာကိုးဗျ။ နွေဖက်ရောက်လာတော့ ကျနော်အဆောင်ကထွက်ပီး အတန်းဖော်ဘော်ဒါတစ်ကောင်က နွေကျောင်းပိတ်အိမ်ပြန်သွားတော့ သော့အပ်သွားတဲ့ ပရိဘောဂအပြည့်အစုံပါတဲ့ တော်တော်သန့်တဲ့အိမ်ကလေးမှာ တစ်ယောက်ထဲနေဖြစ်တော့ ပိုလို့တောင်အဆင်ပြေနေ
သေးတယ်။ ညီမလေးရောက်လာပီး ၂ရက်၃ရက်တူတူလာနေတဲ့အခါတိုင်း ၂ယောက်ထဲကမ္ဘာလေးထဲမှာ သာသာယာယာပေါ့။ ရေချိုးကန်ထဲ ရေနွေးနွေးလေးစပ်ပီး ညီမလေးကိုဖင်တုံးလုံးချွတ်၀င်စိမ်ခိုင်း၊ ကျနော်က သီချင်းလေးတကြော်ကြော်နဲ့ ကလေးရေချိုးသလိုချိုးပေးတာ.. မနက်မိုးလင်းပီဆို မီးဖိုချောင်
ထဲမှာ မနက်စာတစ်ခုခုအသင့်ဖြစ်နေတတ်တာ။ ဧည့်ခန်းဆိုဖာပေါ်အုပ်မလား၊ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်အရှေ့ ကိုယ်လုပ်နေတာကိုယ်ပြန်ကြည့်ရင်းတွယ်မလား အစရှိသဖြင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် အော်ဟစ်ဆူညံပီး ချစ်စခန်းဖွင့်ကြတာတွေရယ် ပြန်တွေးကြည့်တိုင်းလွမ်းစရာလေးတွေပေါ့ ညီအကိုတို့ရာ။
တခါတလေ ကျနော်အတွေးပင်လယ်ပြာထဲ၀င်ပီး ဟိုရေးဒီရေး ရေးနေတာလည်း သူဘေးကနေထိုင်ကြည့်ချင် ကြည့်နေတာဗျ။ ညီမလေးကို တစ်ကြောင်းလောက်ဆွဲပီးတော့မှ ခင်ဗျားတို့ဖတ်ဖို့ ဇာတ်လမ်းတစ်ပို့စ်လောက် ကောက်ရေးတင်ချင်တင်နေတတ်ကိုးဟဲဟဲ။
အဲ့ဒီမှာ ဟာသပြောရရင် တခါတလေ ကျနော်ပျောက်နေတဲ့အခါတွေမှာ ကိုတပ်ကြပ်ကြီးက whatsapp: ကနေ လှမ်းလှမ်းပြောတတ်တယ်။
ဒုံပတ်တွေဘာတွေလည်း သူ့ဖာသူလျှောက်ရိုက်ပီး ပို့ချင်ပို့နေတာဗျ။ တစ်ရက်တော့ ညီမလေးဘေးနားရှိတဲ့ အချိန် ကိုကြပ်က ဟေး ဘယ်ရောက်နေတာလဲ ငါက ဒီမှာဆိုပီး ဒုံပတ်တစ်ခုပို့လာပါလေရော။ ကျနော်လည်း ဖုန်းကိုကောက်ဖွင့်ပီး ဟီးဟီးဆိုပီးရယ်လိုက်မိတော့ ဘေးနားမှာထိုင်နေတဲ့ ညီမလေးက
ဖုန်းကိုဆွဲယူပီးကြည့်တယ်။ ဒုံပတ်ထဲမှာ ခင်ဗျားတို့ ဆရာတပ်ကြပ်ကြီးက အဖြူမ မိုက်မိုက်ကလေး၂ယောက်ကို ဘယ်ညာသိုင်းဖက်လို့ဗျား ခန့်ခန့်ကြီးဟီးဟီး။ အဲ့ဒါဘယ်သူတုံး လို့မေးလာတာကို ယောင်ပီး ဘကြီးထောင်လေ လို့ဖြေလိုက်မိတယ်။ ဟမ်! ဒါဆိုဟိုဘကြီးထောင်လားတဲ့။ ဟုတ်တယ်လို့အဟီး။
အမယ် သူ့စာတွေဖတ်ကြည့်တာ နှာဗူးထလွန်းလို့ ထိပ်ပြောင်ဘိုးတော်ကြီးထင်နေတာ အပြင်မှာတော့ ငယ်သေးတာပဲ။ အရပ်မြင့်မြင့် ဘော်ဒီတောင့်တောင့် ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ပါလားတဲ့ (အင်း ရေးသာရေးရတာ ဟိုသေနှာကြီးဖတ်မိရင် သဘောတွေခွေ့နေတော့မယ်) ဒါပေမယ့် အကို့ကိုတော့မမှီဘူးမလားလို့
မေးလိုက်တော့ အို! ကျမရဲ့ ဇာတ်လိုက် ကိုဖိုးသက်လေးကိုတော့ ဘယ်မီပါ့မလဲရှင် ဆိုပီး မျက်နာကို မဲ့ကာရွဲ့ကာလုပ်ပြလာတယ်။ (ဟဲဟဲ ကျနော့်ရူပဗေဒဆရာမလေး လေသံတွေ)
အဲ့ဒီနွေကာလတွေက ပျော်စရာအကောင်းဆုံးကာလတွေဖြစ်ခဲ့တာပေါ့လေ။
သူ့မြို့ကလေးနဲ့ ကျနော့်မြို့ကလေးကို အပြန်အလှန်လွန်းထိုးသွားလာကြရင်း နေရောင်ခြည်နွေးနွေးအောက်က ပလက်ဖောင်းကဖေးဆိုင်လေးတွေမှာ၊ မြို့ပတ်ရထားလေးပေါ်မှာ၊ သာမန်လူတွေသိပ်စိတ်မ၀င်စားကြတဲ့ မြူဇီယံတွေထဲမှာ ကျနော်နဲ့ညီမလေးတို့ခြေရာတွေချည်းပဲပေါ့။
တခါတလေ ဘားတွေဘာတွေသွားထိုင် တစ်ခွက်တစ်ဖလားချ၊ ပူးလ် လေးဘာလေးဆော့ပေါ့လေ။ ဘိလိယက်ထိုးတဲ့ ကစားနည်းကို ဆရာကြီးရွှေဥဒေါင်းစာအုပ်တွေဖတ်ပီး ကြိုက်ခဲ့မိတဲ့နောက် အသည်းအသန်ထမင်းမေ့ဟင်းမေ့ ဆော့ကစားခဲ့ဖူးတဲ့ (အမှန်က လောင်းကစားတမ်းပါအဟီး)
ကျနော်က ညီမလေးနဲ့ အရက်ဘားထဲ ပူးလ်ဆော့တိုင်း ဘောလုံးတွေကို မသိမသာချော်ချက်ထိုးရင်း ဟန်ဆောင်အလျှော့ပေးထား.. ညီမလေးက တဂွပ်ဂွပ်နဲ့သူ့ဘောလုံးတွေကို ကျင်းထဲထိုးချပီး ပျော်နေ.. သူနိုင်ခါနီး တစ်လုံးလောက်ကျန်မှ ကျနော်က ပြုံးစိစိနဲ့ ကျနော့်ဘောလုံးတွေကိုတစ်လက်
ထဲနဲ့ ကျင်းထဲအကုန်ထိုးသွင်းပီး အနိုင်ယူလိုက်တော့မှ ကျနော်တမင်လုပ်နေမှန်းရိပ်မိပီး ဒေါဖောင်း ရှူးရှူးရှားရှားတွေဖြစ်.. လုပ်ထားပါ လုပ်ထားပါနဲ့ အသံလေးစာစာစာစာလုပ်ပီး ရန်တွေ့ ခုချိန်ပြန်တွေးမိတော့လည်း ပြုံးချင်စရာလေးတွေပေါ့ဗျာ။ တခါတလေ ကျနော်က အလုပ်ကအပြန်မိုးချုပ်
နေတဲ့အခါမျိုးမှာ ရထားနဲ့ ကျနော့်ဆီပေါက်ချလာတဲ့ ညီမလေးတစ်ယောက် ပြန်မလာသေးတဲ့ ကျနော့်ကို ကြုံရာကော်ဖီဆိုင်တစ်ဆိုင်ဆိုင်မှာ စာအုပ်လေးတစ်အုပ်လောက်ထိုင်ဖတ်ရင်း ညနက်သန်းခေါင်အထိထိုင်စောင့်နေတတ်တာမျိုးလည်းရှိခဲ့တာပေါ့။ အဲ့လိုညမျိုးဆို ကျနော့်အတွက်က အင်မတန်
ဇိမ်ကျတာကလား ညီအကိုတို့ရာ။
အိမ်ပြန်ရောက်လို့ ရေခပ်နွေးနွေးနဲ့ချိုး အ၀တ်အစားလဲပီးတဲ့ အချိန် သူက သူ့အိမ်က အသင့်ချက်ပြုတ်ကြော်လှော်လာတာလေးတွေနဲ့ ထမင်းပွဲပြင်ပီးနေပီ။
ခပ်သုတ်သုတ်လေးတူတူ ညလယ်စာ စားသောက်လိုက်ကြပီး အိပ်ယာထဲ တန်းလစ်ကြတော့တာပဲ။ သူကလည်း အေ၀းကြီးခရီးထွက်လာရတော့ ပင်ပန်းလာသလို၊ ကျနော်ကလည်း အလုပ်ကပြန်လာတာဆိုတော့ ပြိုင်းနေကြပီမလား။ ဘာမှမလုပ်တော့ဘူးလို့တော့ မထင်နဲ့ဗျ။ တစ်ကြောင်းလောက်တော့
ဆွဲလိုက်ကြသေးတာ အဟီး။ အကို က အလုပ်ပင်ပန်းလာတာ ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲနေတော့ ဆိုပီး သူ့ဖာသာလုပ်စရာရှိတာတွေအကုန်ဆက်တိုက်လုပ်တော့တာကိုးခင်ဗျ။ ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ကျနော့်ကို နမ်းတယ်၊ နမ်းလို့၀မှ အောက်ကိုဆင်းတယ်၊ နို့စို့တယ် (ကျနော့်ကိုစို့တာ အဟီး ကောင်းတယ်ဗျ ကြက်သီးတောင်
ထလောက်အောင်ကောင်းတယ် မယုံရင် ခင်ညားတို့ကောင်မလေးတွေကို စို့ခိုင်းကြည့် ကျနော့်ကို တော့ သူ့ဖာသူစို့ပေးတာခွိ) ပီးမှအောက်ကိုဆက်ဆင်းတယ်။ ဒုံးပျံကို ပလပ်ပလပ်လုပ်ပေးတယ်။ လျှာနဲ့သပ်တယ်၊ အထက်အောက်၊ အောက်ဖက်အခြမ်းတင်မကဘူး အပေါ်ဖက်အခြမ်းကိုပါ လျှာနဲ့စုန်ချည်ဆန်ချည်
ကစားတယ်၊ အဲ့လိုကစားတာအားရပီဆိုမှ ငုံပီးစုပ်တယ်၊ တဖြေးဖြေးစုပ်တာကြမ်းလာပီး "ဒိပ္ပသတ္တ" အဆင့်ထိရောက်လာတယ် (deep throat: ကိုအသံဖလှယ်လိုက်တာဟီဟိ) အဲ့ဒီတော့မှ သောက်ရမ်းတင်းနေပီဖြစ်တဲ့ ကျနော့်ဒုံးပျံကို ထောင်၊ အသာလေးတက်ခွ သူ့ဖုတ်ဖုတ်နွေးနွေးလေးထဲ တေ့ပီးဖိချတယ်။
မြင်းစီးတယ်။ အော်တယ် ဟစ်တယ်။ ကျနော့်လက်၂ဖက်ကို ဆွဲယူပီး သူ့ချိုဗူးကြီး၂ခုကို ချေခိုင်းတယ်။ ခဏကြာလာတော့ သူပျော့ကျသွားတယ်။ တစ်ချီပီးသွားတယ်ပေါ့။
အောက်ကနေ ပက်လက်ဇိမ်ခံနေတဲ့ ကျနော်က အဲ့ဒီတော့ အသာလေးထပီး သူ့ကိုလှေကြီးဆက်ထိုးတယ်။
အရှိန်က တဖြေးဖြေးတက်လာတယ်။ ဆောင့်ချက်တွေပြင်းထန်လာမယ်။ မျက်လုံးလေးစုံမှိတ်ထားရင်း နင့်နေတာပဲ၊ နင့်နေတာပဲ အကို့ဟာကြီးက အရမ်းကြီးကိုမာနေတယ်ကွာ သေပါပီသေပါပီဆိုပီး စွတ်အော်လာမယ်။ အဲ့ဒီငြီးငြူသံလေးတွေကြောင့် မာန်တွေစွတ်တက်လာတဲ့ ကျနော်က ကုတင်အောက်ကိုငေါက်ကနဲ
ဆင်းတယ်။ ညီမလေးကို ကုတင်ဇောင်းမှာ လေးဖက်ကုန်းခိုင်း၊ တင်ပါးပြောင်ပြောင်တင်းတင်းကြီးကို လက်၂ဖက်နဲ့စုံကိုင်ပီး တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့တွယ်ရင်း ဆူညံပွက်လောရိုက်အောင်အော်ဟစ်ကြရင်း ခရီးဆုံးရောက်သွားကြမယ်။ အဲ့ဒါပီးရင်တော့ ကျနော်လည်း အိပ်ယာထဲဒိုင်ဗင် ပစ်၀င်ပီးခွေအိပ်လိုက်ရတော့တာပဲ။
အလုပ်က ပင်ပန်းလာရတဲ့အထဲ ခုလိုဆွဲလိုက်ရတော့ ရေလည်ဂွမ်းသွားတာပေါ့လေ။ ညီမလေးခမျာ ကြာကြာ မမှိန်းနေရှာပါဘူး။ ၁၀မိနစ်လောက်ငြိမ်နေပီးရင် ထထိုင်ပီး ငါ့အကိုပင်ပန်းရှာလာရှာတယ် သနားပါတယ်ဆိုပီး နှိပ်ပေးတော့တာပါပဲဗျာ။ ကျောတွေကော ခါးတွေကော၊ ခြေသလုံးတွေကော စုံစိနေတာပဲ။
ရေလည်ဇိမ်ကျတာ ဆရာတို့ရေ။ အဲ့လိုအနှိပ်ခံနေရင်း မှေးကနဲဖြစ်သွားတာ ဆတ်ကနဲနိုးလာရင် မနက်မိုးလင်းရုံ မကဘူး နေဖင်တောင်ထိုးပေါ့။ ကြာဆံဟင်းခါး ဒါမှမဟုတ် မုန့်ဟင်းခါး တစ်ခုခုက ချက်ပြုတ်ပီးသား။ မျက်နာသစ်ရေမိုးချိုးပီး တွယ်လိုက်ရုံပဲ။ စားသောက်ပီးတော့ မှဟိုနားဒီနား ဈေးထွက်၀ယ်ကြ၊ ကော်ဖီဆိုင်
သွားထိုင်ပီး အာလူးဖုတ်ကြပေါ့ဗျာ။
အမှတ်ရနေတာလေးတစ်ခုက နေ့လည်ပိုင်း အိမ်ပြန်လာ ကြက်ဆီထမင်းချက်ကျေွးမယ်ဆိုပီး ကြက်တစ်ကောင်လုံးကို Grill: ထဲထည့်ထား အိပ်ယာပေါ်ခဏတက်ပီး ပလူးပလဲလုပ်နေကြရင်း မေ့သွားကြတော့။
တော်တော်ကြာတော့မှ ဟဲ့! ပလုတ်တုတ် ကြက်ကြက် ဆိုပီး မီးဖိုကိုဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ မီးခိုးလုံးကြီး၀ုန်းကနဲ ထွက်ကျလာ၊ တစ်အိမ်လုံးက smoke detector:တွေကတ၀ီ၀ီနဲ့ ဆူညံလို့ ၂ယောက်သား ဗျာတွေများကုန်ကြတာပေါ့။ မီးခိုးတွေကလည်း ဘယ်လောက်များလဲဆို တစ်အိမ်လုံးမှောင်ပိန်းကုန်တာ။ မီးသတ်ကားတွေ
ရောက်လာရင်တော့ ရှင်းရတော့မှာပဲဆိုပီး လန့်ဖြန့်။ တ၀ီ၀ီအော်သံတွေက မတိတ်တော့ မျက်နာကြက်ကို ခုံနဲ့တက်ပီး smoke detector: တွေက ဝါယာတွေကို အကုန် ကက်ကြေးနဲ့ဖြတ်ပစ်လိုက်မှငြိမ်ကျသွားတယ်။ အဲ့ဒီတော့မှ ၂ယောက်သား မျက်စိပျက်မျက်နာပျက်နဲ့ သက်ပြင်းချနိုင်တော့တယ်ဟီးဟီး။ ညနေစာကတော့
ကြက်ဆီထမင်း မီးခိုးနံ့သင်းသင်းလေးနဲ့ပေါ့ဗျာ။
ဘယ်လိုလဲ ညီအကိုတို့ ဖတ်ရတာ စိတ်လေနေကြပီလား။ ကျနော်လည်း မှတ်မိနေတာလေးတွေလျှောက်ရေးပြနေတော့ကာ တောင်ရောက်မြောက်ရောက်တွေဖြစ်ဖြစ်နေတယ်ဟီး။
မထူးပါဘူးပြောလက်စနဲ့ဆက်ပြောရရင် ညီမလေးရဲ့ချစ်စရာကောင်းတဲ့ အကျင့်လေးတွေဆက်ပြောလိုက်ပါဦးမယ်။ သူအဲ့လို၂ရက်၃ရက်လောက်လာနေပီး ပြန်သွားတဲ့တစ်ရက် ကျနော်အိပ်ယာထထချင်း ဈေးသွားတယ်ဆိုပါတော့ဗျာ။ အိပ်ယာထထချင်း အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ဆိုတော့ ဈေးထဲမှာ ပက်ဆံရှင်းတော့
ဘဏ်ကဒ်ကို ပင်နံပါတ်ပြောင်းပြန်ထည့်နှိပ်မိကော သိတဲ့အတိုင်းပဲ ၃ခါဆက်တိုက် မှားနှိပ်လို်က်တာလော့ခ်ကျပီး တိုင်ပတ်သွားတယ်။ cash: ကထုတ်မထားမိတော့ ပေးစရာလည်းမရှိဘူးဟီးဟီး။ အစားအသောက်ထုတ်လေးတွေအသာပြန်ထားပီး လစ်လာရတာပေါ့။ အိမ်မှာကလည်းစားစရာဘာမှမရှိ။ တနင်္ဂနွေနေ့ဆိုတော့
ဘဏ်ကလည်းပိတ်နေ ဘာလုပ်ရမှန်းကိုမသိတော့တာ။ ဒါနဲ့ညီမလေးကို ဖုန်းဆက်ပီး တိုင်တည်လိုက်မိတယ်။ ငါတော့ ငတ်ပီလို့အဟီး။ အဲ့မှာသူက ကိစ္စမရှိဘူး အိမ်ပြန်တဲ့။ အိမ်ပြန်ပီး ခဏနေတော့ ကုန်တိုက်က ပစ္စည်းပို့တဲ့လော်လီကြီးရောက်လာတယ်။ အွန်လိုင်းကနေ ညီမလေး အော်ဒါမှာပေးလိုက်တာလေ။ အသားငါး
အသီးအရွက်၊ ဆန်ဆီဆား၊ ငရုတ်သီး ကြက်သွန်၊ နွားနို့ကော်ဖီမှုန့် စုံစိနေပဲ။ အမယ် ကျနော့်အကြိုက်ဘီယာပုလင်းစိမ်းစိမ်းလေးတွေ၊ ဂျက်ဒင်နီရယ်လ်တစ်ပုလင်းရယ် တောင်ပါသေးတာဗျာ။ အဲ့ဒီအဖြစ်အပျက်နောက်ပိုင်း ကျနော်ဘိုင်တွန်နေတဲ့ရက်တွေဆို ကုန်တိုက်က လော်လီကားကြီး သူ့အလိုလို အိမ်ရှေ့ရောက်ရောက်
လာတတ်တယ်ပေါ့လေ။(ကျနော်က ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး မွဲနေတယ် ဒီတစ်လတော့ နင့်ဆီမလာနိုင်သေးဘူးလို့ပြောလိုက်တာပါ) ညီမလေးရာ လျှောက်မလုပ်စမ်းပါနဲ့လို့သာ လျှောက်ပြောနေပေမယ့် လော်လီကားပေါ်က ချချလာတဲ့ အထုပ်အပိုးတွေရလာရင် ၀မ်းသာလုံးကိုဆို့ဆို့နေတာပေါ့။ ငတ်ကြီးကျတာများအဲ့လိုဗျအဟီး။
အဲ့ဒီတစ်နွေကို ပျော်ပျော်ပါးပါးဖြတ်သန်းလာကြရင်းနဲ့ပဲ မကြာပါဘူး ညီမလေးကျောင်းပီးတယ်။ ဘွဲ့ရတယ်ပေါ့ဗျာ။ ဘွဲ့ကဒီဟာနဲ့ဆို တတိယမြောက်ဘွဲ့လားမသိဘူး။ ကျောင်းကလည်း ထိပ်တန်းကျောင်းဆိုတော့ အလုပ်ချက်ချင်းရသွားတယ်။
ပြဿနာက အဲ့ဒီမှာစတွေ့တော့တာဗျ။
အလုပ် ၀င်သွားတဲ့နောက်ပိုင်း ကျနော်တို့ အရင်ကလို ခဏခဏမတွေ့ဖြစ်ကြတော့ဘူး။
ဟိုဖက် ဒီဖက် ၀ဘ်ကမ်တနေကုန်ဖွင့်ထားတတ်တာမျိုးလဲ မရှိတော့ဘူး။ သူက သူ့ဘ၀နဲ့သူဖြစ်နေသလိုပဲ ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း ခက်ခက်ခဲခဲ ဘ၀ကိုရင်ဆိုင်ရုန်းကန်ရတဲ့ အပိုင်းရောက်လာကြတယ်။ "လှိမ့်နေသောကျောက်တုံးများ" အဖွဲ့ရဲ့ သီချင်းတစ်ပုဒ်ထဲက စာသား
တချို့လိုပေါ့ဗျာ
"ငါတို့ရဲ့ ကုတ်အင်းကျီထဲမှာ အသပြာဆိုတာ မရှိတော့တဲ့အခါ ငါတို့၀ိဉာဉ်တွေထဲ ချစ်ခြင်းမေတ္တာဆိုတာပျောက်ဆုံးခဲ့ပေါ့"
ကျနော်ပြောခဲ့သလိုပါပဲ သူ့ရဲ့ ဂေါ်ဇီလာလောက်ကြီးတဲ့ ဘွဲ့တွေကြောင့် သူဟာအလုပ်ကောင်းကောင်းတစ်ခုရခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီနောက်မှာ လုံလောက်ပိုလျှံတဲ့ အသပြာလစာတွေရလာတယ်။ အဲ့ဒါတွေနဲ့အတူ ဖိဆီးမှုတွေပါလာခဲ့တယ်။ တခါတလေမှာ ကျနော့်ကို
စိတ်ထဲမတွေ့သလိုဟောက်တဲ့အခါဟောက်လာတတ်တယ်။ ကျနော်ကကော ဘာထူးလို့လဲ? တက္ကသိုလ်အတန်းကြီးလာတာနဲ့အမျှ စာတွေပိလာတာရယ်.. ကိုယ့်၀မ်းကိုယ်ကျောင်းဖို့ ပင်ပန်းဆင်းရဲကြီးစွာ အလုပ်လုပ်ရတာတွေရယ်ပေါင်းပီး တော်ရုံကိစ္စကို သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး။
အမှန်ဆို လူ့ဘ၀အတွေ့အကြုံပေါင်းများစွာရှိခဲ့ပီးဖြစ်တဲ့ ကျနော်က နားလည်ပေးသင့်ပေမယ့် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ နွမ်းနယ်မှုကြောင့် သူ့ကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ပြောဆိုဆက်ဆံတာမျိုး မလုပ်နိုင်တော့ဘူးဗျာ။ ဒီကြားထဲ သူ့ပံ့ပိုးမှုတချို့ကို ကျနော်ခါးခါးသီးသီး ငြင်းဆန်ခဲ့တယ်။ ကျနော်ဟာ
ဘောက်ဆတ်ဆတ်မာကျောကျောကောင်မဟုတ်ပေမယ့်လို့ မိန်းမတစ်ယောက် အကူအညီနဲ့ အသက်ရှင်သန်ဖို့ ဘယ်တုံးကမှမစဉ်းစားခဲ့ဖူးဘူး။ (စားစရာသောက်စရာလေး ၀ယ်ပေးတာကတော့ ချစ်လို့ခင်လို့ဆိုတာ နားလည်ပေးလို့ရတယ် ကိုသရဲ ပြောသလို ဂုံးဆင်းတယ်ပေါ့ဗျာ  )
ဒါပေမယ့် ပက်ဆံတွေအများကြီးပါတဲ့ ဘဏ်ကဒ်တစ်ကဒ်ကို pin နံပါတ်ပါရေးပီး ကျနော့် ပက်ဆံအိတ်ထဲ ထားသွားတာမျိုးကြတော့ ကျနော်ရှက်တယ်ဗျ။ ဟကောင်! ဘာလုပ်တာလဲလို့ စိတ်မကောင်းကြီးစွာနဲ့ ကျနော်လှမ်းမေးတော့ တခါတလေ အရက်လေးဘာလေး၀ယ်၀က်သောက်ဖို့
ထားခဲ့တာပါ အဲ့ကဒ်ထဲ ပက်ဆံသိပ်မပါ ပါဘူး အကိုရာ တဲ့။ ဒါနဲ့ ကျနော်လည်းဘာမှမပြောပါဘူး။ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ပဲ။ တစ်ရက်တော့ အလုပ်ကအပြန် စီးကရက်၀ယ်သောက်ဖို့ ပက်ဆံထုတ်စက်တစ်ခုမှာ နည်းနည်းပါးပါးထုတ်နေရင်း အိတ်ထဲက အဲ့ဒီသူ့နာမည်နဲ့ ဘဏ်ကဒ်ကို မြင်
တာနဲ့ ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး စက်ထဲထိုးထည့်ကြည့်ပီး ပမာဏဘယ်လောက်ဆိုတာ ချက်ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးတွေကို ပြာေ၀သွားတာပဲ။ အများကြီးဗျ။ များတာမှ ဟာကနဲဖြစ်သွားလောက်အောင် များတဲ့ ဂဏန်းတွေမြင်လိုက်ရတယ်။ ကျနော်ရှက်စိတ်တွေ၀င်ပီး သိမ်ငယ်သွားခဲ့တယ်။
ငါဟာ ဒီအသက်ဒီအရွယ်ရောက်မှ ကောင်မလေးတစ်ယောက်က သနားတာခံနေရပါလားဆိုတဲ့စိတ်။
ကျနော် ဘာမှမပြောပဲ ခပ်မဆိတ်ပဲနေခဲ့ပါတယ်။ တနေ့နေ့ လူချင်းပြန်ဆုံရင် သူ့လက်ထဲပြန်ထည့်ပေးလိုက်ရုံပေါ့။ အဲ့ဒီလိုမျိုးလုပ်တာကို တော်ရုံ သိက္ခာရှိတဲ့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်က မကြိုက်လောက်ဘူးဗျာ။ ဟုတ်တယ်မလားညီအကိုတို့။
ဒီကြားထဲ ကျနော့်မှာ စာမေးပွဲတွေဘာတွေနဲ့ နပမ်းလုံးနေရသလို သူကလည်း အလုပ်တွေတအားရှုပ်နေတော့ လူချင်းတွေ့ဖို့နေနေသာသာ ဖုန်းတောင် သိပ်မဆက်ဖြစ်ကြဘူး။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ရက်တွေကြာသွားခဲ့တယ်။ ကျနော်စာမေးပွဲတွေပီးလို့ ပက်ဆံကို အသည်းအသန်ရှာနေတဲ့အချိန် သူနဲ့
လူချင်းမတွေ့ပေမယ့် ကျနော်အလုပ်ပြန်လာတိုင်း ဖုန်းတွေအကြာကြီးပြောဖြစ်ကြတယ်။ တစ်နာရီကို အသပြာ အနည်းငယ်၀င်ငွေနဲ့ ပက်ဆံရှာနေတဲ့ ကျနော် သူနဲ့စကားပြောဖြစ်တိုင်း စိတ်ထဲတစ်မျိုးရယ်။ ဥပမာ သူက ကားတစ်စီး၀ယ်စီးမလို့ အဲ့ဒါ ခြောက်သောင်းဆိုလား ရှစ်သောင်းဆိုလား
အရစ်ကျ မပေးပဲ တစ်ခါထဲငွေချေပီး ၀ယ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်ဘာညာပေါ့။ ကျနော်က အင်းအဲ ဆိုပီး အလိုက်အထိုက်ပြန်ပြောနေရပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ "မောင့်အပေါ်၀ယ် ဂံရေ မတူလို့လားဟားဟား" ဆိုတဲ့သီချင်းကို အော်ဆိုနေမိပီပေါ့လေ။ အငုံ့စိတ်ပေါ့လေ။ ပစ္စည်းမဲ့ချက်ကြီးနဲ့
အရေးပိုင်သမီးဇာတ်တော့ခင်းစပြုလာပီပေါ့။ ဒီကြားထဲ သူ့ အလာဘသလာဘ လျှောက်ပြောတဲ့စကားတွေကို ကျနော်သိပ်မနှစ်မြို့လာဘူးဗျ။ ပမာဗျာ သူ့အသိအမကြီးတစ်ယောက် လင်ယူတဲ့ကိစ္စမျိုး။ သောက်တင်းတုပ်တာပေါ့ဗျာ။ ယောကျာ်းက ဘာမှအသုံးမကျတဲ့ကောင် အဲ့ဒီအမကြီးက
အကောင်ကြီးကြီးအမြီးရှည်ရှည် ရာထူးကြီးကြီး ဒါပေမယ့် ယောကျာ်းက အလုပ်အကိုင်လက်မဲ့ကောင်၊ လက်ကြောမတင်း ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီအမကြီးက အင်မတန်သဘောကျတာ။ သဘောကျဆို ယောကျ်ားက ၀င်ငွေရတဲ့ အလုပ်တစ်ခုမှမလုပ်ပဲ ထမင်းချက်ဟင်းချက် အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်၊
အလုပ်က ပြန်လာတဲ့ မိန်းမ ကို ဖူးဖူးမှုတ် ပြုစုယုယ အဲ့ဒါပဲလုပ်တယ်ဆိုလား။ ဒါကို ဇနီးလုပ်သူက ပြုံးလို့ပျော်လို့တဲ့။ ညီမလေးတော့ အဲ့လိုယောကျာ်းမျိုးကို အော့နှလုံးနာတယ်ရှင်တဲ့။ အနည်းဆုံးတော့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ဟာ မိန်းမ ထက်တော့ သာလွန်ပီး အရာရာကိုဦးဆောင်သင့်တယ်မဟုတ်လားတဲ့။
သူ့ဖာသူ ဘာသဘောနဲ့ အဲ့ဒါတွေကို လာပြောတာလဲ ကျနော်မသိဘူးဗျ။ ဒါပေမယ့် လက်ရှိသူနဲ့ကျနော် အခြေနေက တစ်မျိုးဆိုတော့လဲ လူက နေမထိထိုင်မသာ အလိုလိုဖြစ်နေတာပေါ့လေ။ ဒီကြားထဲ တချို့သော စကားတွေက ကျနော့်အတွက်ရယ်စရာကောင်းလွန်းနေပြန်တယ်။
ညီမလေးအိမ်ထောင်ပြုရင် ဇယားမရှုပ်တဲ့ယောကျာ်းပဲယူမယ်အကိုရာတဲ့။ ဘာကိုပြောတာလဲဆိုတော့။ ညီမလေးတို့ အိမ်က ဘယ်လောက်တန်တယ် အဲ့ဒါ အမွေတွေဘာတွေလုယက်တာမျိုးမဖြစ်အောင် ညီမလေးတို့မောင်နှမတွေကြားထဲ ၀င်မရှုပ်မယ့် ယောကျာ်းမျိုးပဲယူမယ်ဆိုလား။
သောက်တလွှဲဗျာ။ ကျနော် ဖုန်းပြောရင်း အံ့သြတကြီးဖြစ်သွားမိတယ်။ ကျနော့်ကို ဘာကိစ္စအဲ့လိုပြောရတာလဲပေါ့။ ဟားတိုက်လို့သာရယ်လိုက်ချင်သေးဆိုတာလိုပေါ့။
ဖိုးသက်ဆိုတဲ့ ကျနော်က ကိုယ့်ပစ္စည်းမဟုတ်ရင် အပ်တိုတစ်ချောင်းတောင်မက်မောတဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူးဗျ။ ကလေးကလားစကားတွေ ကျနော့်ကိုများလာပြောရတယ်လို့ဗျာ။
သူပက်ဆံပေါတာများ ကျနော်ဘာလုပ်ဖို့တုံးဆရာတို့ရာ။ ကိုယ့်မာန နဲ့ကိုယ် ကိုယ့်အတ္တနဲ့ကိုယ် လုပ်ချင်တာလျှောက်လုပ်ပီး အသက်ရှင်နေတဲ့လူစားမျိုးပါဗျ။ ဒီကောင်မလေး အင်မတန်လက်ရုံးရည်ပြည့်တယ်လို့ယူဆထားပေမယ့် နှလုံးရည်ပိုင်းဆိုင်ရာတော့ ကျနော်မကြိုက်တော့ဘူး။
မကြိုက်တဲ့အပြင် ကျနော့်ကို တိုက်ရိုက်စော်ကားလာသလိုခံစားလာရတယ်။ ဒါပေမယ့် ခလေးလေးပါဆိုပီး လွှတ်ထားပေးလိုက်သေးတယ်ဗျာ။ တခါတလေတော့လည်း လေသံအေးအေးနဲ့ ရှင်းပြဖူးပါတယ်။ တချို့ဟာတွေ အဲ့လိုတွေးတာမျိုးက မမှန်ဘူး မှားတယ်ပေါ့။ လက်ကျောမတင်းတဲ့ယောကျာ်းလို့
စွပ်စွဲနေတဲ့ မင့်အသိ အမကြီးစုံတွဲက သူတို့ဘ၀နဲ့သူတို့ပျော်နေကြတာပဲ ဘာဖြစ်လို့တုံး။ ဗမာပြေမယ် ပက်ဆံအင်မတန်အရှာတော်ပေမယ့်လို့ မယားကို ဂရုမစိုက်ပဲ အပြင်မှာအပျော်ရှာနေတဲ့ လင်ယောကျာ်းတွေကြောင့် ချမ်းချမ်းသာသာနေရပေမယ့် ဒူးနဲ့မျက်ရည်သုတ်နေရတဲ့ ဇနီးမယားတွေအများကြီး။
သူတို့ပျော်နေမယ်လို့ မင်းထင်နေသလား။ ဘယ်ခါမဆို စိတ်ချမ်းသာပီး မေရယ်မောင်ရယ်တီတီတာတာနဲ့ အဆင်ပြေပြေဖြစ်နေတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးမျိုးသာလျှင် အောင်မြင်တယ်လို့ယူဆသင့်တာပေါ့ ဘာညာရှင်းပြမိပါတယ်။ သူတို့ဘ၀လေးနဲ့သူတို့ ပျော်နေတာ မင်းကဘာလို့ေ၀ဖန်ရတာလဲပေါ့။ နောက်ထပ်မင့်
မိသားစု ကိစ္စတွေလည်း ငါ့လာလာမပြောပါနဲ့လို့ ပြောလွှတ်လိုက်တယ်။ (သူပက်ဆံပေါတယ်ဆိုတာ ကျနော့် "မေ" နဲ့ယှဉ်လိုက်ရင်ရယ်ချင်စရာအဆင့်ပဲရှိမယ်ဗျာ ကျနော်ဆိုတဲ့ကောင်က ဒီလောက်သံယောဇဉ်ကြီးတဲ့ မေ့ ကိုတောင် အတ္တမာနကို ထိပါးလာတယ်ထင်လို့ စွန့်ခဲ့လေမှ သူ့လောက်များစာဖွဲ့နေပါဦးမယ်)
ဒါပေမယ့် ဒီကောင်မလေးက စိတ်သဘောထားပြည့်၀ပီး ကျနော့်အပေါ်ကောင်းရှာပါတယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ကလေးကြောင့် ဒေါသထွက်လာတိုင်း အောင့်အီးသည်းခံခဲ့ပါသေးတယ်။
ပြဿနာတက်တဲ့နေ့က ကျနော်အလုပ် တအားပင်ပန်းလာတယ်ဗျာ။
ကျောင်းအောင်စာရင်းတွေလည်း ထွက်တဲ့နေ့ဆိုတော့ ကျောင်း၀ဘ်ဆိုဒ်ထဲ ကွန်ပြူတာလေးဖွင့်ပီး ၀င်ကြည့်လိုက်တော့ လွှတ်လွှတ်ကျွတ်ကျွတ်အောင်သွားလို့ လှိုက်ကနဲပျော်သွားတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ ညီမလေးက ရေလက်ကြားတစ်ဖက်က တိုင်းပြေမှာ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ဗျ။ အဲ့ဒီမှာ တာ၀န်ကျနေတာ ၂လလောက်ရှိနေပီ။
ဒါနဲ့ဖုန်းကောက်ဆက်လိုက်ကော။ ဟကောင်ရေ! ငါတော့အောင်တယ်ပေါ့။ သူကလည်း ဟုတ်လား ၀မ်းသာပါတယ်ပေါ့။ ဂရိတ်ဒင်းဘယ်လောက်ရလဲ။ အနည်းဆုံးတော့ ဘယ်လောက်ရထားမှဖြစ်မယ်။ ဘာဖြစ်လို့ဆို အကို့ကျောင်းက ကမ္ဘာ့အဆင့်နဲ့ကြည့်လိုက်ရင် အလတ်တန်းစားလောက်မရှိတရှိကိုး။ ညီမလေးတို့လို
ကမ္ဘာ့အဆင့်မီကျောင်းက ဘိတ်ချီးလောက်နဲ့ညီဖို့ဆိုရင် ဘာညာ... အင်းးးး ကျနော်မခံနိုင်တော့ဘူဗျ။ ၀ုန်းဒိုင်းကိုကျဲတော့တာ။ အသားကိုတဆတ်ဆတ်တုန်တယ်ဗျာ။ ကျနော်က ကိုယ့်ဘ၀ကို ကိုယ်ကျောင်းနေတဲ့ကောင်ဗျ။ စုတ်ပြတ်သတ် ငတ်မွှတ်ခေါင်းပါးစွာနဲ့ ဒီဘွဲ့ကိုယူဖို့ကြိုးစားခဲ့ရတာ။ ဘယ်ဟာနဲ့မှ လာမနှိုင်းလေနဲ့။
နောက်တစ်ခုက လူတွေသတ်မှတ်တဲ့ အဆင့်ဆိုတာနဲ့လည်း လာမနှိုင်းလေနဲ့။ အလုပ်အကိုင်ကောင်းကောင်းရဖို့၊ ကားကောင်းကောင်းစီးဖို့လောက်၊ လူအထင်ကြီးခံရဖို့လောက် ကျနော်ရုန်းခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။ လုပ်ချင်ရာတစ်ခုကို ဖြစ်မြှောက်အောင်လုပ်နေခဲ့တာ။ ပီးမြှောက်ခြင်း တစ်ခုဆိုတဲ့ အရသာလေးကို ကျနော်ကြည်နူးစွာ
ခံစားနေတာကို ေ၀မျှလိုက်တဲ့အချိန်မှာ နှိမ်သလိုလိုစကားတွေ ကျနော်မခံနိုင်ဘူးရယ်။ ဒေါသ တကြီးပါပဲ ကျနော် အနှစ်နှစ်အလလ အောင့်ထားသမျှ အကုန်လုံးအော်ဟစ်ပီး ပြောပစ်လိုက်မိတယ်။ မင့်လိုဟာမျိုးငါကလည်း ရီးပဲထင်တယ်ဗျာလို့။ လောကမှာ လူတစ်ဖက်သားကို နှိမ်တတ်တဲ့ လူ့ဗာလတွေကို ငါက လူရာကို
မသွင်းဘူး ဟုတ်ပလားလို့။ သူပြောခဲ့သမျှအကြောင်းအရာတွေထဲက ကျနော်မကျေနပ်သမျှတွေအကုန် လျှောက်ပြောပစ်တော့တာပေါ့။သူလည်း ဗလုံးဗထွေးတွေပြောပီး ကျနော့်ကို တောင်းပန်ဖို့ကြိုးစားသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် မရတော့ဘူး။ ကျနော်က ဒေါသကြီးတယ်။ နောက်ဆုံးသူမခံနိုင်တော့ဘူးထင်တယ်။ ဖုန်းချပစ်လိုက်တယ်။
ကျနော်သူ့ဖုန်းကို ဆက်တိုက်ခေါ်ပီး ဆက်ကြမ်းဖို့ကြိုးစားတယ်။ သူဖုန်းကိုပိတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကြောက်သွားတယ်နေမှာပေါ့လေ။
နောက်နေ့တွေကြမှ သူဖုန်းခေါ်လာတယ်။
ကျနော်မကိုင်တော့ဘူး။ အခါတစ်ထောင်လောက်ဆက်တိုက်ခေါ်လည်း မကိုင်ဖြစ်တော့ဘူး။ ကျနော်ဘယ်လိုမှ သည်းမခံနိုင်ဘူး။ သူ့မှာ ကျနော်အထင်ကြီးအားကျလောက်စရာ အရည်အချင်းတွေရှိနေခဲ့ပေမယ့်လို့၊ သူဟာ ကျနော့်အပေါ်အင်မတန် ကြင်နာခဲ့ပေမယ့်လို့၊ စာပေရုပ်ရှင်ဂီတ အစရှိတာတွေမှာ အင်မတန်စရွေးကိုက်ခဲ့
ကြတဲ့ (နောက်ဆုံးအိပ်ယာပေါ်မှာက အစ အတွဲညီလွန်းခ့ဲပေမယ့်) လူ့လောကကိုရှုမြင်ပုံခြင်း မတူကြတဲ့ ကျနော်တို့၂ယောက် ရှေ့ဆက်ဖို့ရာ မဖြစ်နိုင်တော့မှန်း ကျနော်ဆုံးဖြတ်ပီးခဲ့ပီ။ ဖုန်းနံပါတ်တွေ အမျိုးမျိုးပြောင်းခေါ်ပေမယ့် ကျနော်မကိုင်တော့ပါ။ (ကျနော့်ဘ၀မှာ ဖုန်းခေါ်မယ့်လူက ၃-၄ယောက်ပဲရှိတာမို့ အဲ့ဒီနံပါတ်တွေမဟုတ်
ရင် ဖုန်းကို လုံး၀ကိုင်စရာမှမလိုတာလေ) ငယ်စဉ်ဘ၀ထဲက ကျနော့် အတွေးအခေါ်က တစ်မျိုးရယ်။ လူအချင်းချင်း တစ်ဖက်သားကို နှိမ်တာမျိုးကို အင်မတန်မုန်းတီးတယ်။ အားငယ်သူဖက်ကနေ ၀င်တိုက်ချင်တဲ့စိတ်က တစ်ဘ၀လုံး လွှမ်းမိုးထားတာမျိုး။ ခုလိုမျိုး (သူစကားပြောမတတ်တာရင်လည်းဖြစ်နိုင်ပါတယ်) တစ်ဖက်သားကို
(အထူးသဖြင့် ကိုယ်သံယောဇဉ်ရှိတဲ့လူကို) နှိမ်သလိုလို လုပ်တတ်သူနဲ့ ဘယ်သောအခါမှ မဆက်ဆံချင်ဘူးဗျာ။(ကျနော်ဆိုလိုတာကို ကိုဆူပါအိုက်စ် ကောင်းကောင်းနားလည်မယ်ထင်တယ်ဗျ  ) ဒါနဲ့ပဲ ဇာတ်လမ်းက တစ်ခန်းရပ်ပစ်လိုက်တယ်ဆိုပါတော့လေ။ ဟဲ့ငချိုကန်း ဒီလိုဆိုတော့ နင်ဟာ နှလုံးသားမရှိတဲ့ လူကြီးလားလို့မမေးလေနဲ့။
ကျနော့် အသည်းက ခပ်နုနုရယ်။ တခါတလေအလုပ်ကိစ္စနဲ့ ရထားစီးတဲ့အခါတိုင်း ညီမလေးနေခဲ့ဖူးတဲ့ တောမြို့လေးက ဘူတာရုံအိုလေးကိုရထားဖြတ်တော့မယ်ဆိုရင် ကျနော့်မှာ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံးဗလောင်ဆူနေတာပေါ့လေ။ အမြန်ရထားဆိုတော့ အဲ့ဒီတခါက ခဏခဏရောက်ဖူးခဲ့တဲ့ ဘူတာအိုလေးမှာ အကြာကြီးမရပ်ပဲဆက်ထွက်သွားတာကိုး။
အဝါရောင်စိုက်ခင်းတွေ၊ အုတ်ကြွပ်မိုး အိမ်နီနီလေးတွေ၊ မြို့အပြင်က တောအုပ် နီညိုရောင်လေး အစရှိသဖြင့် ရထားပြူတင်းပေါက်မှန်ကနေ မမြင်ချင်ဟန်ဆောင်နေပေမယ့်လို့ မြင်နေရတာကိုး။ အတွေးတွေက တခါကနေ့ရက်တွေဆီ ရောက်သွားသလို အဲ့ဒီမြင်ကွင်းတွေကို ငေးနေတဲ့ ကျနော့်မျက်လုံးတွေကလည်း မှုန်သီသွားတတ်တယ်။
ဘယ်ခါမဆို သံယောဇဉ်ဆိုတာမျိုးကလဲ ေ၀ဒနာတွေချန်ထားတတ်တာမျိုးမဟုတ်လားဗျာ။
ဟင်! ချမ်းကို နင့်ဟာက ဒါပဲလားလို့မေးရင် ဟုတ်သေးပူးဗျ အဟီး။ ပီးတော့မပီးသေးဘူး။
နောက်ထပ်၄-၅လလောက်အကြာ အလုပ်ထဲမှာ တိုင်ပတ်အလုပ်များနေတုံး ဖုန်းမက်ဆေ့ချ်တစ်ခုရောက်လာတယ်။ တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးတဲ့နံပါတ်တစ်ခုဗျ။ ဖွင့်ဖတ်လိုက်တော့..
အကို ညီမလေး ချဲနယ်လ် ကိုဖြတ်လာတာ ဒီဖက် နိုင်ငံကိုအ၀င်မှာ ဖမ်းထားတယ် ကယ်ပါဦး တဲ့
ကျနော့်လည်း ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိရယ်။ ဒီဖက်ကနေ ဟိုဖက်တိုင်းပြေကူးပီး အလုပ်ကိစ္စနဲ့တာ၀န်ကျရာကနေ ခဏပြန်အ၀င်မှာ ဗမာပတ်စ်ပို့တန်ခိုးကြောင့် ဆွဲခံထားရတာပေါ့။(ကမ္ဘာကျော်တက္ကသိုလ်က ထွက်ထွက်မထွက်ထွက်နော်ဟဲဟဲ) ဗမာလူရွှင်တော်တွေပြောသလိုပြောရရင် "မင့်ညီမလေးကိုရဲတွေဖမ်းသွားပီ" ပေါ့ဗျာအဟီး။
ဘယ်လောက်ပဲပြတ်ပါတယ်ပြောပြောလေ။ သံယောဇဉ်ရှိခဲ့ဖူးတာကိုး။ တကယ်ဆို ကျနော်လည်း ဘာတတ်နိုင်မှာမို့တုံး။ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ ဆောက်တည်ရာမရဖြစ်သွားတာပေါ့။ ဒါနဲ့ မနေနိုင်တော့ပါဘူး ဖုန်းခေါ်ရတော့တာပေါ့။ ဘာဖြစ်တာလဲဘာညာပေါ့။ ပြဿနာက ဒီဖက်မှာနေတုံးက အလုပ်လုပ်တော့ ပတ်စ်ပို့ကတစ်ခု၊ ဟိုဖက်ကနေပြန်၀င်
လာတော့ ပတ်စ်ပို့အသစ်တစ်အုပ်ကိုင်လာတာ အဲ့ဒီမှာ ရှုပ်ကုန်လို့ ခဏဆွဲထားပီး စစ်တော့တာ။ အမှန်ဆို သူ့ဖာသူရှင်းနိုင်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း ဘာမှလုပ်ပေးလို့ရတာမှမဟုတ်တာ။ (နောက်မှစဉ်းစားမိတာ ဒင်းက အဲ့ဒီကိစ္စကို ခုတုံးလုပ်ပီး ဉာဏ်များတာပါဟင်းဟင်း) တိုတိုနဲ့လိုရင်းပြောရရင် အေးဆေးဖြစ်သွားတယ်ပေါ့။ သူလည်းကြောက်ပီး ကျနော့်
ကို စကားတွေဆက်တိုက်ပြောနေတော့တာ။ နောက်တော့ အရင်စကားများခဲ့တာတွေကို မသိသလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့ ဒါထက် နက်ဖန်ဘယ်မြို့မှာ ရောက်နေမှာ အဲ့ဒါ ခဏလောက်ဖြစ်ဖြစ်လာခဲ့ပါလား အကိုရာတဲ့။ ကျနော်ကလည်း အပေါ်မှာ ရေးပြခဲ့တဲ့ဘဏ်ကဒ်ကိစ္စရှင်းစရာ ရှိလေတော့ကာ အင်း ငါလာခဲ့မယ်ပေါ့။ ဒါနဲ့ပဲ နောက်နေ့ညနေစောင်းအလုပ်အပီး
မှာ သူပြောတဲ့မြို့ကိုလိုက်သွားတယ်ဆိုပါတော့ဗျာ။
ဒါနဲ့သူချိန်းတဲ့မြို့ကိုနောက်တနေ့ ညရှစ်နာရီလောက်ရောက်သွားတယ်ဆိုပါတော့လေ။ ထုံးစံအတိုင်း တစ်ခါမှမရောက်ဖူးတဲ့နေရာဆိုတော့ လူက အူကြောင်ကြောင်ရယ်။
ကားဂိတ်ထဲရောက်တော့ သူပေါ်မလာသေးဘူး။ ဂိုက်ပေးကြမ်းပီး အားကစားအင်းကျီအပြာရောင်မှာ အဖြူစင်းလက်ရှည်တစ်ထည်နဲ့ ဂျင်းပန်အပါး၊ ဘောကန်ဖိနပ်လောက်ပဲ၀တ်သွားမိတဲ့ ကျနော်ချမ်းလို့ ခိုက်ခိုက်တုန်နေပီ။ (အမှန်တိုင်းပြောရရင် အဲ့ဒီ၀တ်စုံနဲ့ဆို ကိုယ့်ကိုကိုယ်
ချာတိတ်ရုပ်ပေါက်နေတာလို့ ခပ်ထင်ထင်ကိုးဗျအဟီး ဆံပင်ကိုခပ်တိုတိုညှပ်ပီး ဂျဲလ်တွေနဲ့ထောင်ထားသေးတာဟိဟိ) နာရီ၀က်လောက်နေမှ ကားဂိတ်တစ်ဖက်အခြမ်းကနေ ညီမလေးအပြေးအလွှား၀င်လာတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ သိုးမွှေးဦးထုပ် ဘယ်ရီကတ်ပ်လိုဟာလေးဆောင်း လောင်းကုတ်အနက်ရောင်လေးနဲ့ဗျ။ တွေ့တွေ့ချင်း အတင်း
ပြေးဖက်ပီး ကျနော့်ရင်ဘတ်ကိုပါးနဲ့အပ်ပီး ဖက်ထားတယ်။ ကျနော်ကတော့ မတုန်မလှုပ်ကျောက်ရုပ်။ (တောင့်တောင့်ကြီးပေါ့လေ) ဗိုက်ဆာနေပီလား အကို လို့မေးလာတော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်မိတယ်။ ဒါနဲ့ ကားဂိတ်ရှေ့က တက္ကစီ တစ်စီးပေါ်ကောက်တက်လိုက်ပီး ဘုမသိဘာမသိ
မြို့မှာဆိုတော့ကာ တရုတ်ထမင်းဆိုင်တစ်ဆိုင်ဆိုင်ကို ပို့ပေးပါလို့ကားသမားကို သူ့ဖာသူပြောလိုက်တယ်။ ထမင်းဆိုင်ရောက်တော့ လူတွေက အပြည့်။ ငရှဉ့်ကို ငရုတ်ကောင်းနဲ့အကြွပ်ကြော်ထားတာရယ်၊ အမဲသားကို ဟင်းသီးဟင်းရွက် စီချွမ်းဆော့စ်နဲ့ရောကြော်ထားတာရယ်၊ ဟင်းရည်
တစ်ခွက်ရယ် သူ့ဖာသူမှာလိုက်တယ်။ (အကုန်လုံးကျနော့်အကြိုက်တွေဗျ) ဟင်းတွေရောက်မလာခင် ညီမလေးက စကားတွေတတွတ်တွတ်ဖောင်ဖွဲ့နေပေမယ့်လို့ ကျနော်ကတော့ တုံဏှိဘာေ၀ရယ်။ အလုပ်ကိစ္စနဲ့မနေ့ကထဲက တစ်မြို့ပီးတစ်မြို့ကားနဲ့ပတ်မောင်းနေရတာ အတူပါလာတဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေက
ဒီဖက်တိုင်းပြေမှာ ကားမမောင်းဖူးတော့ သူပဲမောင်းခဲ့ရတယ်။ ပင်ပန်းလို်က်တာအကိုရာပေါ့။ ဒီမြို့ကိုလည်းမရောက်ဖူးတော့ GPS အားကိုးနဲ့မောင်းလာတာ လမ်းမှာစမ်းတဝါးဝါးပဲ၊ မြို့ထဲ၀င်လာတော့လည်း ဘတ်စ်ကားကလွှဲပီး တခြားကား၀င်ခွင့်မပြုတဲ့လမ်းတွေကို စွတ်၀င်မောင်းလာတာ ကင်မရာနဲ့မိလို့
ဒဏ်ကြေးတွေတော့ အတော်များများဆောင်ရတော့မယ်ထင်ပါရဲ့ ဘာညာတွေပေါ့ဗျာ။ ခုလည်း တည်းမယ့်ဟော်တယ်ရောက်ရောက်ချင်း လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေကို ငါနင်တို့နဲ့ညစာမစားနိုင်တော့ဘူးနားတော့မယ်လို့ ဘတ်ပီးချက်ချင်း ခြေလျင်လစ်လာခဲ့တာသိလားပေါ့။ သူကသာ တပြုံးပြုံးနဲ့
ဆက်တိုက် တော်ကီတွေပစ်နေပေမယ့် ကျနော်ကတော့ စွပ်ပြုတ်ပန်းကန်ထဲက ဟင်းရည်တွေကိုပဲစိုက်ကြည့်ပီး တစ်ဇွန်းချင်းခပ်သောက်နေတာ။ အဖက်ကို ပြန်မလုပ်ပူးဟီဟိ။ (မောင်ချမ်း မူနွဲ့နေဟန်လေးမျက်စိထဲမြင်ယောင်ကြည့်ကြပါ ညီအကိုတို့)
အဲ့လိုလုပ်နေတဲ့ ကျနော့်ကို စိတ်ကောက်နေတဲ့ ခလေးတစ်ယောက်ကို ကြည့်နေတဲ့ လူကြီးတစ်ယောက် အကြည့်မျိုးနဲ့ကြည့်ပီး ဖုန်းထုတ်၊ ဒုံပတ်တွေဘာတွေရိုက်ယူသွားသေးတယ် မသာမလေး။
နှုတ်ခမ်းကြီးက စူတူတူနဲ့ ချစ်စရာကြီးအဟီးတဲ့ဗျာ။ ထမင်းတွေဟင်းတွေရောက်လာတော့ ကျနော်က အားရပါးရလွေးနေသလောက် သူကတော့ တို့ကနန်းဆိတ်ကနန်းပဲ။ စားသောက်ပီးလို့ ပက်ဆံရှင်းမယ်ဆိုတော့ ကျနော်က ငါပေးမယ်လုပ်တော့ သူက အသာနေစမ်းပါ ညီမလေးက ကန်ပနီစားရိတ်နဲ့လာတာ
ဘေလ်ပြန်တင်လိုက်ရုံပဲ ငြိမ်ငြိမ်နေလိုက်ဆိုပီး လုရှင်းသွားတယ်။ စားပီးတော့ ဆိုင်ထဲက ထထွက်လာကြတယ်။ ဘာဆက်လုပ်ကြရမှန်းမသိတော့ဘူးရယ်။ ဦးတည်ရာမဲ့ လမ်းပေါ်မှာ တိတ်တဆိတ်ပဲလျှောက်နေမိကြတယ်ပေါ့လေ။ အဲ့လိုလျှောက်နေကြရင်း သူကစကားစလာတယ်။ အကိုရာ မိုးတအားချုပ်နေပီ ညီမလေးလည်းနားချင်လာပီ။
နက်ဖန်လည်း အလုပ်ကိစ္စနဲ့ခရီးဆက်ရဦးမယ် ဟော်တယ်ပြန်မှဖြစ်မယ်တဲ့။ ဒါဆိုလည်း ပြန်လေလို့။ အကိုဘယ်လိုလုပ်မှာတုံး။ ညီမလေး ဟော်တယ်ဘွတ်ကင်လုပ်ကထဲက ၂ယောက်ခန်းလုပ်ထားလိုက်တယ်။ အကိုလည်း ပြန်မနေပါနဲ့ အေ၀းကြီး လာပါ ညီမလေးနောက်အသာလေးလိုက်ခဲ့ လိုက်မယ်မလားတဲ့။ ကျနော်ဘာမှပြန်မပြောမိဘူးအဟီး။
ဒါနဲ့သူတည်းတဲ့ဟော်တယ်ရောက်သွားရောဆိုပါတော့။ အခန်းတံခါးသော့ဖွင့်တဲ့ ကဒ်က ၂ခုယူထားတော့ ကျနော့်ကိုတစ်ကဒ်ပေးပီး ခပ်တည်တည်နဲ့ ဟော်တယ်ပေါ်ထက်လာခိုင်းတယ်။ (သူ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေတွေ့သွားမှာစိုးလို့ တူတူတွဲမ၀င်ဘူး) ခပ်တည်တည်နဲ့အခန်းထဲရောက်သွားကြရောဆိုပါတော့။ လူက အူကြောင်ကြောင်ကြီးရယ်။
သူက လောင်းကုတ်ကိုချွတ်ချ အ၀တ်တွေကောက် ကက်လဲနေတဲ့ အထိ ကျနော့်မှာ မတ်တပ်ကြီးရပ်လို့ပေါ့။ အဲ့ဒီနောက် ညီမလေးက ခေါင်းဆောင်းထားတဲ့ သိုးမွှေးဦးထုပ်လေးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ ကျနော်မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။ ဆံပင်အရှည်တွေက ၀ဲကနဲကျလာတာကိုးဗျ။ ဒီနေရာမှာ တစ်ခုရှင်းပြမှရတော့မယ်ထင်တယ်။ ဟိုးအရင်က သူ့
ဆံပင်တွေက ဂုတ်၀ဲလေး ဆံတိုမလေးဗျ။ အဲ့ဒီတုံးက ကျနော်ပြောခဲ့ဖူးတာတစ်ခုရှိတယ်။ ငါကွာ ဒီလောက်ကိုယ်လုံးလှတဲ့ကောင်မလေးကို လေးဖက်ထောက်ပီး လုပ်ရင်း ဆံပင်တွေကို ပိုနီတေးလ်ချည်ထားတာကို ဆွဲဆွဲပီးဆောင့်ချင်တာလို့။ ညီမလေးဆံပင်က တိုစိစိလေးဆိုတော့ အဲ့ဒီဆန္ဒလေး ဘယ်တော့မှမပြည့်တော့ တစ်ခုခုလိုနေသလိုပဲဟာလို့။
သူကလည်း ဆံပင်ရှည်မကြိုက်တော့ အလုပ်မဖြစ်ခဲ့ဘူးဆိုပါတော့ဗျာ။ ခုမတွေ့တာ လပေါင်းများစွာကြာခဲ့တော့ ဆံပင်တွေဒီလောက်ရှည်နေမှန်း ဘွားကနဲသတိထားလိုက်မိရတော့ လူကိုစိတ်ထဲဖျင်းကနဲဖြစ်သွားတယ်။ အဲ့ဒါကို ဒင်းလေးကလည်း သိပုံရပါတယ်။ ၀ဲကနဲကျလာတဲ့ဆံပင်တွေကို ခါလိုက်ရင်း ပြုံးစိစိနဲ့မျက်စပစ်ပြလာလို့ မမြင်ချင်ဟန်ဆောင်
နေလိုက်ရသေးတယ်။ ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်ဗျာ အကိုလည်း အေ၀းကြီးက လာရတာ အေးဆေးအိပ်ယာပေါ်တက်လှဲပီးနားလိုက်လေတဲ့။ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ရေချိုးခန်းထဲ၀င်သွားရော။ ကျနော်လည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲ ကုတင်ပေါ်တက်လှဲ တီဗီလေးဖွင့်ပီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ပေါ့။ ခဏနေတော့ မွှေးကနဲအနံ့လေးနဲ့ ညီမလေး ကျနော့်ဘေးနားရောက်လာတယ်။
ညောင်းတယ်ဗျာ ဟိုဖက်တိုးစမ်းပါ ဆိုပီး လာလှဲအိပ်ကရော။ နောက်ထပ် မိနစ်အတန်ကြာတဲ့အထိ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်ပဲ အသားချင်းလည်းမထိပဲ အိပ်ယာပေါ်မှာ ဘေးချင်းယှဉ်လျက်လှဲပီး ငြိမ်နေကြတယ်။
တော်တော်ကြီးကြာလာတော့ ကျနော်လည်း မအောင့်နိုင်တော့ဘူးအဟီး။ တီဗီကို ကောက်ပိတ်လိုက်ပီး ၀ုန်းကနဲကောက်ထ၊ ညီမလေးကိုတက်ခွပစ်လိုက်တော့တာပဲ။ သူ့ခမျာ ပက်လက်ကလေးလှန်နေရာကနေ မျက်လုံးလေးပြူးပီး ကျနော့်ကိုမော့ကြည့်နေရှာတာ ဟိဟိ။ ကျနော်လည်း ဘာမှကိုရှည်ရှည်ေ၀းေ၀းမပြောတော့ပဲ နှုတ်ခမ်းချင်း
တေ့ပီး အသေစုပ်တော့တာပေါ့။ ကျနော့်ကို အတင်းပြန်ဖက်လာတဲ့ ညီမလေးက တစ်ကိုယ်လုံးကို တုန်တက်နေတာသတိထားလိုက်မိတယ်။ (ကျနော်က သိက္ခာတော်ရဆရာတော်ကြီးအထှာလုပ်နေတော့ ဒီလိုလုပ်လာတော့မယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားမိတော့ဘူးဆိုလားဗျာဟီး ရှင်က မာနခဲကြီးဆိုတော့လည်း မမျှော်လင့်ရဲတော့ဘူးပေါ့ ကိုဖိုးသက်လေးရာတဲ့ခွိ)
ည၀တ်အိပ်အင်းကျီကို အတင်းဆွဲဟ မထိရတာကြာပီဖြစ်တဲ့ ချိုဗူးအိအိထွေးထွေးကြီးတွေကို အတင်းစို့၊လက်နဲ့ချေ၊ လူကြမ်းကြီးဇာတ်ကိုခင်းတော့တာကိုး။ တရှူးရှူးနဲ့ အောက်ပိုင်းကို ဆက်ဆင်းသွားပီး အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကိုပါ အားရပါးရလျှက်ပစ်လိုက်တာ (ထုံးစံအတိုင်း ဘာမှမလျှက်လိုက်ရဘူး အာခေါင်ခြစ်အော် တွန့်လိမ်တွန့်လိမ်နဲ့ ပီးသွားတယ်ဗျား)
ပီးတာနဲ့ ကိုင်းကွာဆိုပီး ကျနော့်ဒုံးပျံကို အတင်းဆွဲထုတ်(ဘောင်းဘီအရှည်ကို ဘယ်လိုချွတ်ပစ်လိုက်မိမှန်းတောင်မမှတ်မိလိုက်ပူးဟီး) တစ်ချက်ထဲနဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲ ထိုးထည့်ပလိုက်တာ ညီမလေးခမျာ အမေရေ!! လို့ကို ကုန်းအော်လာလို့ ပါးစပ်ကို အတင်းလက်ဝါးနဲ့အုပ်လိုက်ရတယ်။ ၀င်သွားတာနဲ့ မညှာမတာကို ပစ်ပျက်ဆောင့်တော့တာ။
တဖုန်းဖုန်း တဖန်းဖန်းနဲ့နေတာပဲ။ ငတ်ထားတာလည်းကြာလှပီကိုးဗျ။ မလုပ်ရတာကြာလို့လားမသိဘူး ကောင်းထှာဗျာ။ ၁၅မိနစ်လောက် ဆက်တိုက်မနားတမ်းဆောင့်လိုက်တာ အရမ်းပီးချင်လာလို့ မအောင့်နိုင်လာတော့ဘူး။ ကောင်းလွန်းလို့ ကျနော့်ပါးစပ်က ညည်းသံတွေထွက်တဲ့အထိ အော်လာမိတယ်။ ကျနော်ပီးချင်လာတာကိုရိပ်မိသွားတဲ့ ညီမလေးက
သူ့ဖာသူ အော်ဟစ်ပီး အောက်ကနေကော့ပေးနေရင်းက အကို.. ရှီးးး ဒီရက်တွေက ဆေ့ဖ်မဖြစ်ပူးနော် အပြင်ကိုဆွဲထုတ်ပေးပါ အဟားး ဆိုပီးအော်ပြောလာလို့ အားရပါးရ ၄-၅ချက်လောက်ဆောင့်ပီးတာနဲ့ အပြင်ကိုထုတ်ပီး ပန်းပစ်လိုက်တာ ဘယ်လောက်များ အရှိန်ပြင်းလဲဆိုရင် ဗိုက်ပေါ်ပန်းတာ ဟိုးအပေါ်က လည်ပင်းတွေအထိပြွတ်ကနဲစင်ကုန်တယ်အဟီးဟီး။
နားထဲကလေတွေဘာတွေထွက် တ၀ီ၀ီတွေမြည်တဲ့အထိ လူကို အရှိန်တက်သွားတာဟီဟိ။ သန့်ရှင်းရေးတွေဘာတွေလုပ်ပီး ၂ယောက်သား ဖင်တုံးလုံးဖက်အိပ်နေတဲ့ အချိန်ထိ ၂ယောက်လုံးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ကြွက်သားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေကြတုံး။ အဲ့လိုမှိန်းနေကြရင်း ဟိုးအရင်ကလို သူ့ကို ကျနော် ကျောပွတ်ပေးနေလိုက်ရင်း ခရီးကပမ်း ဟိုဒင်းကလည်းကြမ်း
ထားတဲ့ အရှိန်နဲ့ အိပ်ပျော်သွားကြတယ်။ မနက်၃နာရီလောက်ကြတော့ ၂ယောက်လုံးတရေးနိုးလာကြရော။ မိုးလင်းတာနဲ့သူက ခရီးဆက်ထွက်တော့မှာလေ။ နည်းနည်းလည်း ပြန်လန်းလာကြပီဆိုတော့ကာ အိပ်ယာထဲက ခဏထ ရေလေးဘာလေးသောက်နေကြတုံး ညီမလေးက ရီေ၀ေ၀လေးကြည့်ပီး ပြေကျနေတဲ့ သူ့ဆံပင်မရှည်တရှည်လေးကို ပိုနီတေးလ်လေး
ဖြစ်အောင် ချည်လိုက်တယ်။ အိပ်ယာပေါ်ပက်လက်လှန်နေတဲ့ ကျနော် ပေါ်အုပ်မိုးပီးနမ်းတယ်၊ တစ်ကိုယ်လုံးကိုနမ်းတာ၊ နားရွက် နဖူး နှုတ်ခမ်း လည်ပင်း ရင်ဘတ် အကုန်လုံးရွရွ ရွရွနဲ့နမ်း အောက်ကိုဆင်းတယ်။ ဒုံးပျံကို စုပ်တယ် အကြာကြီးပဲ ဇိမ်ဆွဲပီးစုပ်တာ။ လည်ချောင်းဟိုးအထဲထိရောက်သွားအောင် ထိုးထိုးထည့်ပစ်တယ်။ ကျနော့်မှာ ထွန့်ထွန့်ကိုလူးနေတာာပေါ့ဗျာ။
သူ့ဖာသူအားရပီဆိုတော့မှ မြင်းတက်စီးတယ်။ မွှေတယ်။ တက်ပီးဆောင့်နေရင်း ခုမှပဲ အနေတော်ဖြစ်သွားတယ် အကိုရာ ခုနက ကောင်းပေမယ့် သေတော့မလိုပဲ ခံရတာတဲ့။ ပြုံးစိစိနဲ့ တစ်ချက်ချင်းဆောင့်ရင်းပြောနေတာ။ နောက်တော့ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ဆောင့်၊ ကျောပေးပီး ကျနော့်ခြေသလုံးတွေကို လက်နဲ့ကိုင်ပီးခပ်မြန်မြန်ဆောင့်ရင်း ပီးသွားပြန်တယ်။
သူပီးသွားတော့မှ မောနေတဲ့ အသံလေးနဲ့ ဆံပင်တွေကိုချည်ထားပေးတယ်ကွာ ဆွဲပီးဆောင့်ချင်တာဆိုတဲ့။ ကျနော်လည်းလွှားကနဲထထိုင် လေးဖက်ကုန်းထားပေးတဲ့ သူ့အနောက်နားလေးဖက်ထောက်ပီး ထည့်တော့တာပေါ့။ ရက်စက်တယ်ဗျာ။ စေးပိုင်တင်းကြပ်နေတာ။ ဖင်ကြီးကလည်း ပြောင်းတင်းတင်းအိစက်စက်ကြီးရယ်။ ဘာပြောကောင်းမလဲ ချည်ထားတဲ့ မရှည့်တရှည်
ဆံပင်လေးတွေကို လက်တစ်ဖက်ကဆွဲ၊ ကျန်တဲ့တစ်ဖက်က ဖင်ပြောင်ကြီးကို တဖန်းဖန်းနဲ့ ခပ်ဆဆလေးရိုက်ပီး ဆောင့်တော့တာပေါ့။ ကောင်းထှာဗျာဟီဟိ။ သူကလည်း အားပေးအားမြှောက်ရယ်။ ဆံပင်ကို အသေဆွဲပီးဗျင်းတော့ သေပါပီအကိုရယ် ရက်စက်လိုက်တာ အကိုရယ် ဘာညာနဲ့ စွတ်အော်တာကိုး။ အော်လေလေကြမ်းလေလေဆိုတာ ခင်ဗျားတို့လည်း
သိသားပဲ။ နောက်ဆုံးဘယ်လောက်ထိကြမ်းလာသလဲဆိုရင် ဆံပင်တွေချည်ထားတဲ့ ကြိုးလေးက ပြုတ်ပျက်ထွက်၊ အကုန်ပြေကုန်တာ။ ကျနော်လည်း တအားဆောင့်နေရာကနေ သူ့ကျောပေါ်မှောက်ချ၊ နားရွက်လေးကိုက်၊ ချိုဗူး၂လုံးကို လှမ်းချေပီး ကပ်တိုးလေးဆက်ဆောင့်ရင်းဇိမ်ယူနေလိုက်သေးတယ်။ တော်တော်ကြီးကြာလာမှ မရတော့ဘူး။
ခါးကိုပြန်မတ် ဆံပင်ကိုမဆွဲတော့ပဲ ဖင်တုံးကြီး၂ခြမ်းကို လက်၂ဖက်နဲ့ ချေမွှပီး ဆီးခုံနဲ့တင်ပါး တဖြောင်းဖြောင်းရိုက်မိတဲ့ အထိ အသေဆောင့်ရင်း ပီးချင်လာလို့ ဒုံးပျံကိုဆွဲထုတ် ဖင်၂ခြမ်းအလယ်တည့်တည့်ညှပ်ပီး ပွတ်ရင်း ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။
ညီမလေးလည်း တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်တွန့်လိမ်လုပ်ရင်း ပီးသွားတယ်။ (သူ့အကျင့်တစ်ခုက လေးဖက်ထောက်ခံနေရင်း ရှုံပွပွဖြစ်လာပီး ပီးတတ်သလို ကျနော့်ဟာကြီးဆွဲထုတ်လိုက်ရင်လည်း ဟာကနဲဖြစ်ပီး တစ်ချီပီးတတ်တယ်ဆိုလား)
ပီးသွားတာနဲ့ ခြေပစ်လက်ပစ်ပဲ။ ညီမလေးလည်း မှောက်လျှက်ကလေး။ ကျနော်လည်း သူ့အပေါ်ကနေဖိလို့ မှောက်နေမိတယ်။ ခဏနေတော့ သူထပီးရေမိုးချိုးတယ်။ သူ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေက မနက်စာ စားဖို့ဆင်းခဲ့ပါဆိုပီးလှမ်းခေါ်တော့ ဆင်းစားတယ်။ ကျနော်က မှိန်းရင်းကျန်ခဲ့တယ်ပေါ့ဗျာ။
မနက်စာ စားပီးတာနဲ့ သူပြန်တက်လာပီး အထုပ်တွေအပိုးတွေပြင်တယ်။ ကျနော့်ကိုနမ်းတယ်။ မျက်ရည်လေး၀ဲ၀ဲရယ်။ သူ့ဘဏ်ကဒ်ကို ပက်ဆံအိတ်ထဲက ထုတ်ပီး ကျနော်ပြန်ပေးတော့ ခေါင်းခါတယ်။ ကျနော်က အတင်းပြန်ယူဖို့ပြောတယ်။ ကဒ်ထဲက ငွေပမာဏက ကျနော်၃-၄နှစ်သုံးတောင်မကုန်နိုင်လောက်တဲ့ဟာကြီး ပြန်ယူသွားပါလို့။
သူက ဘာပြောလဲဆိုတော့ ရှင်ဘယ်လို လူစားမှန်းကျမ သိပါတယ်အကိုရယ်.. ဒါကြောင့်လည်း မတော်တဆ အရေးကြုံခဲ့ရင် သုံးလို့ရအောင်ပေးထားခဲ့တာပါ..ဒါဟာစော်ကားရာရောက်မှန်းကျမ သိတယ်.. ဒါပေမယ့် ကျမ ရှင့်ကို ချစ်တယ်အကိုတဲ့..ရှင်ဒုက္ခရောက်နေတာကိုလည်းမကြည့်ရက်ဘူး.. မသုံးချင်ရင်လည်း မသုံးပါနဲ့ အဲ့ဒီကဒ်ကလည်း နောက်၃လအတွင်း သက်တမ်းကုန်သွားမှာပါ..
ပူမနေနဲ့တော့.. ဘဏ်က ကျမကို ကဒ်အသစ်ပြန်ပို့လာလိမ့်မယ် .. အမှတ်တရသာ သိမ်းထားပေတော့ လို့ပြောရင်း သူ့ခရီးဆောင်အိတ်ကလေးကို ဆွဲလို့ ငိုမဲ့မဲ့မျက်နာလေးနဲ့ ကျနော့်ကို ခြေဖျားထောက်ပီး ပါးကိုရွှတ်ကနဲနမ်းတယ်။ အကိုက ကျမ အဖေနဲ့တထေရာထဲပဲ အမူအကျင့်တွေကတစ်ထပ်ထဲရယ် လို့ပြောရင်း ခပ်ယဲ့ယဲ့ပြုံးရင်း
ချာကနဲလှည့် အခန်းထဲက ထွက်သွားခဲ့တယ်။ ကျနော့်မှာသာ ငူငေါင်ငေါင်နဲ့ ဟိုတယ်ခန်းထဲ ကျန်ခဲ့ရတာပေါ့။
ဒါပါပဲဗျာ။ ကျနော်သူ့ကို အဲ့ဒါနောက်ဆုံးတွေ့ခဲ့တာပဲ။ အဲ့ဒီကိစ္စတွေဖြစ်ခဲ့တာ အတော်ကြာသွားခဲ့ပီ။ သူကျနော့်ကို ဖုန်းတွေဘာတွေသိပ်မဆက်တော့သလို ဘာဆိုဘာမှလည်း သိပ်မပြောတော့ဘူး။ နားလည်ရခက်တဲ့ ကျနော့်ကို အရှုံးပေးသွားခဲ့တာမျိုးလားမသိပါဘူး။
ရေလက်ကြားတစ်ဖက်က တိုင်းပြေမှာ သူရှိနေမှန်းတော့ကျနော်သိတယ်။ ကျနော်ကိုယ်တိုင်လည်း ကိုယ့်ဘ၀နဲ့ကိုယ်ရုန်းကန်နေဆဲပါ။ တခါတလေတော့လည်း သူထားခဲ့တဲ့ သက်တမ်းကုန်နေတဲ့ ဘဏ်ကဒ်လေးကို ထုတ်ထုတ်ကြည့်မိတယ်။ သတိရပါတယ်။ သူက သတိရရင် ၀င်လာခဲ့လေ တွေ့ကြတာပေါ့လို့တော့ပြောသွားတယ်။
သူကိုယ်တိုင် ဒီဖက်ကိုလာဖြစ်ရင်လည်း အကိုနဲ့ချိန်းကြမယ်လေတဲ့။ (လမ်းကြုံရင် ၀င်စားသွားပါ ပေါ့ ဟီဟိ အော၀တ္ထုနာမည်ကြီး) ဒါပေမယ့် ကျနော်တို့ မိုင်ပေါင်းများစွာေ၀းသွားခဲ့သလိုပါပဲလေ။ ဟာသဖောက်ရရင် လကုန်ရက်တွေမှာ ကုန်တိုက်က လော်လီကားကြီးရောက်မလာတော့တာကိုတော့ အလွမ်းဆုံးပဲဗျာ အဟီး။ မညာတမ်း၀န်ခံရရင်
ကျနော်ဟာ စိတ္တဇကောင်တစ်ကောင်ပါ။ ကုလားဖြူစကားတစ်လုံးရှိတယ်ဗျာ။ အပါ့ကိုတောင်ပြောဖူးသေးတယ်ထင်တယ်။ လိင်တူကြိုက်တယ် လိင်ကွဲကြိုက်တယ် ဆိုတဲ့စကားလုံးတွေအပြင် ပညာတတ်ဉာဏ်ရှိတဲ့ လူတွေကိုမှအုပ်ချင်တဲ့ စိတ္တဇရှိတဲ့ လိင်စိတ်တစ်မျိုး(လိင်ကွဲကိုပြောတာနော်အဟီး) ရှိသတဲ့။ သူကော ကျနော်ပါ အဲ့လိုစိတ်မျိုးရှိနေပုံရတယ်ဗျ။
ထို့အတူပဲ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် မသိစိတ်မှာ ကြောက်လန့်နေကြတယ်ထင်ပါရဲ့။ ဒါနဲ့ပဲ သောင်တင်ရေမကျအခြေနေတစ်ခုနဲ့ ဒီလိုပဲဖြစ်သွားခဲ့ကြတယ်။
အခု ကျနော်သူ့ကိုလွမ်းတယ်ဗျာ။ အထူးသဖြင့် ကျနော်ဒီကိုယ်တွေ့မှာရေးပြခဲ့တာကို သေချာဖတ်ခဲ့မယ်ဆိုရင် ခင်ဗျားတို့သတိထားမိလောက်တဲ့ ခုလို ဒီဇင်ဘာလကုန်ခါနီးရက်တွေဆို နင့်နင့်သည်းညည်းသတိရနေတယ်။ အဝါရောင်စိုက်ခင်းတွေထဲ ပြေးလွှားခဲ့ဖူးတာတွေ၊ ဘူတာရုံအိုလေးထဲ ပထမဆုံးစတွေ့တဲ့ညက မြူတွေပိတ်နေခဲ့တာတွေ၊
ဘတ်စ်ဒရိုင်ဘာ အမျိုးသမီးက နင်တို့က မောင်နှမတွေလားလို့ အမေးခံရတာကို အသံလေးတစာစာနဲ့ တဟားဟားအော်ရယ်ခဲ့တဲ့ သူ့ဟန်ပန်လေးတွေ၊ နီညိုရောင်သစ်ရွက်ခြောက်တွေဖုံးနေတဲ့ တောအုပ်လေးထဲလမ်းလျှောက်ခဲ့တာတွေ၊ ၀ိုင်မူးမူးနဲ့ တောမြို့လေးအလယ်က ကြေးရုပ်ကြီးပေါ် အတင်းတွယ်တက်တဲ့ ညီမလေးရဲ့ ခပ်ဆိုးဆိုးဟန်ပန်လေးတွေ၊ လေတွေတ၀ှီး၀ှီး
တိုက် အေးစက်ပီးခိုက်ခိုက်တုန်နေတဲ့ ကြားက အဲ့ဒီမြို့လေးရဲ့နာမည်ကျော် တရုတ်ပျော်ပွဲစားရုံကို ညသန်းခေါင်သွားပီး ဘဲကင်နဲ့ခေါက်ဆွဲပူပူတစ်ခွက်စီ စားဖူးခဲ့ကြတာတွေ၊ မြို့ကလေးကို ရစ်ခွေစီးဆင်းနေတဲ့ တူးမြောင်းလေးဘေးက သစ်လုံးအိမ်ဘီယာဆိုင်လေးမှာထိုင်ရင်း ရေကူးနေတဲ့ ဘဲငန်းအုပ်ကလေးတွေကို တူတူထိုင်ငေးရင်းရောက်တတ်ရာရာပြောဖူးခဲ့တာတွေ၊
သူ့အိမ်လေးထဲ ၂ယောက်ထဲကမ္ဘာလေးလုပ်ခဲ့စဉ်က အာလူးနဲ့အမဲသားဟင်းချက်ပီး နံပြားဖုတ်ကျေွးတော့ ဟိုက်! ရေလည်မိုက်ပါလားလို့ မျက်လုံးလေးပြူးပြပီး သဘောကျခဲ့တာတွေ(နံပြားကမီးကျွမ်းနေတယ်ဗျာ) ဒီမြို့လေးမှာပဲ အခြေချချင်တယ် ကျောင်းပီးလို့ အလုပ်အကိုင်အဆင်ပြေရင် ဒီမြို့မှာပဲ အိမ်တစ်လုံး၀ယ်ပီးနေရမလားလို့ အဲ့ဒါ အကိုကျမကို ယူမလားဟင်..
လို့ပြောရင်း အင်း ဘာမှလဲမဆိုင်ပါလား အဟီး ဆိုပီး သူ့ဖာသူလျှောချသွားတတ်တာတွေ အစရှိသဖြင့် အရာရာအားလုံးကို သတိရမိပါရဲ့ ညီအကိုတို့ရာ။ ကျနော်ဒီရက်ပိုင်း သူရှိခဲ့ဖူးတဲ့ အဲ့ဒီမြို့ကလေးကို သွားလည်ဖို့စဉ်းစားမိသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အဝါရောင်စိုက်ခင်းထဲ အဖော်မပါပဲ တစ်ယောက်ထဲ ဘယ်လိုခွန်အားမျိုးနဲ့လျှောက်သွားရပါ့မလဲ၊ ဘူတာရုံအိုလေးထဲ ကျနော့်ကို
လာကြိုနေမယ့် ကောင်မလေးတစ်ယောက်မှမရှိတော့တာလေ။ ကျနော်သတ္တိမရှိတော့ပါဘူးဗျာ။ ဒါနဲ့ပဲ မသွားတော့ဘူးလို့ဆုံးဖြတ်မိခဲ့ပါတယ်။
သူကကော ကျနော့်ကို သတိရနေမလားလို့ ရော်ရမ်းမှန်းဆမိပါတယ်။ တစ်ဖက်ကမ်းမှာ သူ့ဘ၀နဲ့သူပျော်နေမှာပေါ့ဗျာ။ ရှောင်ဇလီဇေး လမ်းမပေါ်က ပလက်ဖောင်းကဖီးတစ်ခုခုမှာ သူ့လို ကမ္ဘာကျော်တက္ကသိုလ်ကထွက်လာတဲ့ ထိပ်တန်းဦးဏှောက်ပိုင်ရှင် ပညာတတ်အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ ၀ိုင်အနီမြုံ့ရင်း ပညာတတ်
တွေပြောတတ်တဲ့စကားတွေပြောနေမှာပေါ့လေ။ ဒါမှမဟုတ် ကျနော်တို့ခဏခဏပြောခဲ့ဖူးတဲ့ ရိုတွန်းကဖေးမှာ သူ့ရဲ့ဒီဇင်ဘာအားလပ်ရက်တွေကို အဖော်တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ သွားထိုင်ရင်း စာအကြောင်းပေအကြောင်းတွေ လေကန်နေကြမလားပဲ။ ဗမာပြေက ဖွတ်မော်ဒန် ဆရာတစ်ယောက်ရေးဖူးတဲ့ ၀တ္ထုထဲက ဇာတ်သိမ်းစာကြောင်းနဲ့ပဲ ဒီကိုယ်တွေ့ကို
ပိတ်သိမ်းလိုက်ပါတယ်။
"မတော်တဆပါပဲကလေးရေ.. ငါတို့လူ့ဘ၀မှာဆုံခဲ့ဖူးတယ်ဆိုတာ"
အတွေးကြေ ကြေနေတဲ့
မာယာကော့ဖ်စချမ်း
စာရေးဆရာ - ချမ်းကို
၀ဘ်ကမ်ခေါ်ထားတာကို အသာလေး ပိတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ လက်ပုတော့ပါပိတ်ပစ်၊ ဖုန်းကိုပါ ပါဝါအော့ဖ်ပစ်လိုက်တယ်။
နားကိုအေးကရော။ ခေါင်းကုတ်ဖင်ကုတ်နဲ့ အဆောင်အပြင်ထွက် စီးကရက်တစ်လိပ်လောက်ဖွာပီး စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ လို့တွေးနေမိတယ်။ အောစာရေးဆရာဖြစ်ရတဲ့ ဘ၀က ဘာကောင်းတာများရှိလို့လဲ ညီအကိုတို့ရာ။ သောက်ရှက်ကွဲမှာ တချိန်လုံးတွေးကြောက်နေရသလို ခုလိုကြုံရတော့ မျိုးကို
ကန်းတာပဲမလားဗျာ။ အပြင်က စာရေးဆရာတွေကမှ ဆရာ..သမီးက ဆရာ့ပိရိသတ်ပါဘာညာနဲ့ မိတ်ဆက်စာတွေဘာတွေလာနိုင်သေးတယ် အောစာရေးတဲ့ကောင်တွေကိုများ ေဝါင်ေဝါင်ရှေးပါ့။ ဘယ်သူမှလဲ ဓာတ်ပုံကြီးတင်ပီး ဟုတ်ကဲ့ ထူးဆန်းတဲ့အမွှေရေးတဲ့ တပ်ကြပ်ကြီးဆိုတာ ကျနော်ပါပဲ ဟီးဟီးတို့ အတိုက်အခိုက်
အသတ်အပုတ်အပစ်အခတ်တွေနဲ့ အချစ်ဇာတ်ကြမ်းတွေရေးတဲ့ ပန်းရိုင်းဆိုတာဟော့ဒီက သားသားလေးပါပဲဂျာ လို့ မျက်နာပြရဲကြမှာတုံးဗျာ။ (ကိုဇော်ဦးကတော့ မပြောတတ်ပူး မီးမီးလိုကောင်မလေးတွေဆို ဦးဇော်မီးအတွက်အထူးစပါယ်ရှယ်ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ရေးပေးမယ်နော်တွေဘာတွေလုပ်ချင်လုပ်မယ်ထင်တယ်ဟီး)
အရှက်သည်းလွန်းတဲ့ အီဖေကိုယ်မောင်ချမ်း ပုန်းရှောင်သူ ဇာတ်လမ်းခင်းလိုက်တာ ၂ရက်၃ရက်လောက်ကြာသွားတယ်။
ဖုန်းခေါ်ရင်လည်း မကိုင်ဘူး။ ရှက်တာကိုးဗျ။ ရှောင်နေလိုက်သေးတယ်။ အတွေးပင်လယ်ပြာ ဖိုရမ်ကိုတောင် ၀င်မကြည့်ရဲဘူး အဲ့ဒီတလောကဟီးဟီး။ အဲ့ဒီလိုရှောင်နေရင်းနောက်တနေ့ကြ ဖုန်းထပ်ခေါ်လာတယ်။ မကိုင်ဘူး။ မကိုင်တော့ မက်ဆေ့ချ်ပို့လာတယ် ဟေ့လူ ဖုန်းကိုင်စမ်း မကိုင်လို့ကတော့ ဟိုနေ့က တောအုပ်ထဲမှာ
ရိုက်ထားတဲ့ ပို့စ်ထုတ်ဂိုက်ပေးထားတဲ့ ရှင့်ပုံကြီး သွားတင်ပစ်လိုက်မယ် ဟော့ဒီမှာ ချမ်းကို ဆိုတာ ဒီလူပါပဲလို့ အဲ့လို လုပ်တာခံချင်သလား အေး ၅မိနစ်အတွင်းဖုန်းပြန်ခေါ်ပါတဲ့။
အကြမ်းဖက်သမလေးက အဲ့လိုခြိမ်းခြောက်လိုက်တော့ လန့်ဖြန့်ပီး ချက်ချင်းဖုန်းကောက်ခေါ်လိုက်ရတယ်။
ဟဲ့ ညီမလေး နေကောင်းလား စာမလာသတင်းမကြား အကိုလည်း အလုပ်တွေရှုပ်နေလို့ မဆက်သွယ်ဖြစ်တာ လွမ်းနေတာသိလား လို့ဟီး။ အပိုတွေလာပြောမနေနဲ့ နောက်ခါဖုန်းခေါ်ရင် ချက်ချင်းကိုင် မကိုင်လို့ကတော့ ခုနက ပြောသလိုလုပ်ပစ်မယ်တဲ့။ အို! ဒီရုပ်ဒီရည်လေးနဲ့ ဒီလောက်ရက်စက်မယ်ဆိုတာ အကိုတော့ မယုံနိုင်ဘူး
ကွယ်လို့ ပြောလိုက်တော့ မယုံစမ်းကြည့်လေ နာမည်၊နေရပ်လိပ်စာပါ အပြည့်အစုံတင်ပေးလိုက်မယ်တဲ့ဟားဟား။
အဲ့လိုပေါက်ကရတွေလျှောက်ပြောရင်းနဲ့ အခြေနေတွေပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားတယ်ဆိုပါတော့ဗျာ။
သူကျနော့်ကို ဟိုမေးဒီမေးနည်းနည်းပါးပါးမေးပေမယ့်လို့ ကျနော်ထင်သလောက်လဲ အထင်သေးအမြင်သေးဖြစ်သွားပုံမရလို့တော်ပါသေးရဲ့လို့ သက်ပြင်းခိုးချမိပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် မကောင်းတာတော့ မကောင်းဘူးပေါ့။ ကျန်တဲ့စာရေးသူတွေလည်း ကျနော့်အဖြစ်အပျက်ကို သင်ခန်းစာယူကြပါဗျာ။ ဘာပဲပြောပြော ကျနော်တို့ဘ၀တွေ
က လူမသိသူမသိပြောချင်တာတွေလျှောက်ပြောရေးချင်တာတွေလျှောက်ရေးနေကြတာဆိုပေမယ့် ကံဇာတာနိမ့်နေတဲ့ အခါမျိုးမှာ လူမိသွားနိုင်တယ်။ အချိန်မရွေးအရှက်ကွဲနိုင်တယ်မလား။
အဲ့ဒီမှာဗျာ ကျနော်ချမ်းကိုမှန်း သူသိသွားတဲ့နောက်ပိုင်း ဟိုမေးဒီမေးလေးတွေလုပ်လာတာပေါ့။
အဲ့ဒီအချိန်က "ကျနော်နှင့်ထူးဆန်းသောသစ်သားရုပ်ထုလေး" ကိုရေးနေတဲ့အချိန်ဆိုတော့ သူလည်း အတွေးပင်လယ်ထဲ၀င်၀င်ပီး ဖတ်နေတာကိုး။ (ဘာနာမည်နဲ့၀င်နေလဲမေးတာကို မဖြေဘူးရယ်) အဲ့ဒီဇာတ်လမ်းမှာက ခင်ဗျားတို့ဖတ်ဖူးတဲ့အတိုင်းပဲ ကျနော့်ရူပဗေဒဆရာမလေး
ဇာတ်လမ်းမဟုတ်လား။ နာမည်ကျော်၀တ္ထုကို ယူရေးတာဆိုပေမယ့် လူနီကြီး ဆိုတာလေးပဲတူတာ ကျန်တာတွေက တကယ့်ဟာတွေကို မိတ်ကပ်လေးဘာလေးနည်းနည်းဖို့ပီး လျှောက်ရေးထားတာသိသာနေတော့ကာ သိတဲ့အတိုင်း ကျနော့်ဆိုးတေမိုက်မဲတဲ့ငယ်ဘ၀တွေက အထင်း
သားကြီးဖြစ်နေတော့ သူက အံ့သြတကြီးဖြစ်လို့ပေါ့လေ။ တကယ်တမ်းအပြင်က ကျနော့်မျက်နာပေး၊နေပုံထိုင်ပုံတွေနဲ့ အဲ့ဒီထဲမှာ ကျနော်ရေးပြခဲ့တဲ့ ငယ်ဘ၀နဲ့က အဆက်အစပ်မှသိပ်မရှိသလိုဖြစ်နေတာကိုး။ တခါတလေမှာ ဒေါသကြီးပေမယ့် များသောအားဖြင့် ပြုံးစိစိလုပ်နေတတ်တဲ့
(သူ့အခေါ် ပြည်ကြီးတရုတ်ကလေး) ကျနော့်လက်ရှိဘ၀နဲ့ အဲ့ဒီဇာတ်လမ်းထဲရေးပြနေတာတွေနဲ့က တူမှမတူတော့တာကိုး။ ဒီကြားထဲ အူက တိုတိုနေသေးတာ။ ဂေါ်လီအပါ့ ကို ကျနော်ပြောပြခဲ့ဖူးသလို သူနာပြုဆရာမလေး မနီနီချို(ဒီနာမည်သုံးရတာခပ်လန့်လန့်ရယ် ဆရာဟော့ဒေါ့ရဲ့
သွေးလက်ဝါးရန်ကိုလန့်နေရတယ်အဟီး) အိမ်ထောင်ကျတော့ သားလေးတစ်ယောက်မွေးတယ်။ သားလေးကို နာမည်ပေးတော့ "ဖိုးသက်" ဆိုတာကြားတော့ ကြေကွဲမိတယ်ဘာညာဆိုပီးပြောလိုက်မိတယ်။ တစ်ရက် ၀ဘ်ကမ်ဖွင့်ထားပီး စကားပြောနေကြရာကနေ ကျနော့်ဖာသာစာထိုင်
ဖတ်နေရာက လွှမ်းမိုး ရဲ့ သားလေးမွေးရင် ကိုယ့်နာမည်ပေးပါ သီချင်းလေးဖွင့်နားထောင်နေမိတာ သြော်! အဲ့ဒီနာ့စ်မကို မမေ့သေးဘူးလွမ်းနေဆွေးနေတယ် ဟုတ်လား ဘာညာဆိုပီး စိတ်ကောက်ပါလေရောလား။ အဟီး ကျနော့်မှာ ရယ်ချင်စိတ်ကိုမနည်းမျိုချ ထားရပီး ဟုတ်ပါဘူးကွာ
ဘာညာဆိုပီးချော့ရတာပေါ့လေ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဗျာ အောစာရေးဆရာမှန်းသိသွားတာတောင် အထင်သေးအမြင်သေးမဖြစ်တာတော့ တော်သေးတယ်ဗျ။
မဖြစ်တဲ့ အပြင် သူကိုယ်တိုင်က ကျနော်နဲ့ ဟိုဒင်းလုပ်တဲ့ကိစ္စကို သိပ်အရှက်အကြောက်မကြီးတော့ဘူး။ ပိုတောင်ပွင့်လင်းသွားတယ်ဟီးဟီး။ ဥပမာဗျာ တစ်လမှာ တစ်ရက်နှစ်ရက်လောက် ချိန်းတွေ့ရတာဆိုတော့ကာ ကျန်တဲ့ရက်တွေမှာ ငတ်နေကြတာမလား။ အဲ့လိုရက်တွေဆိုတွေ့ရင်
ဘယ်လိုလုပ်မယ်၊ ဘယ်လိုအုပ်မယ် ဆိုတာတွေစိတ်ကူးနဲ့မှန်းပီးပြောတဲ့ အဆင့်ထိရောက်လာတယ်ဟိ။ ညီမလေး ဒီတစ်ခါအကို့ကို တွေ့ရင် အကိုက ပက်လက်အိပ်နေကွာ၊ အကို့မျက်နာပေါ်တက်ခွပီး ဆံပင်ဆွဲမယ်။ မတွေ့တာကြာပီဆိုတော့ ညီမလေးက ဟိုဒင်းက စိုနေမှာသေချာတယ်။
အဲ့ဒီဟာနဲ့ အကို့မျက်နာကိုပွတ်ပစ်မယ် အကုန်လုံးပေပွသွားအောင်ကို ပွတ်မှာနော်။ ဘယ်လိုလဲ ဘာညာနဲ့ စိတ်ကြွစရာစကားလေးတွေပြောစပြုလာတယ်(ခင်ဗျားတို့ အဲ့လိုအပြောခံဖူးလား ဟီး) ဟင့်အင်းဒီတိုင်းတော့ အပွတ်မခံဘူး .. သေသေချာချာပြောပြ ပီပီပြင်ပြင်လေးလုပ်။ အကို့မျက်နာကို
ညီမလေးရဲ့ ေ-ာက်ဖုတ်နဲ့တက်ပွတ်ပစ်မယ်လို့ပြောဆိုတော့.. ဟီးဟီး မပြောရဲဘူးရှက်တယ်တဲ့။ ဘယ်ရမလဲ အတင်းကိုပြောခိုင်းတော့တာပေါ့(သောက်ကျင့်က အဲ့လိုယုတ်တာခွိ) ရှက်ရှက်နဲ့တိုးတိုးလေးတော့ပြောရှာပါတယ်။ ပြောပီးတာနဲ့ရှက်လွန်းလို့ မျက်နာမပြရဲရှာတော့ဘူးဟားဟား။ ဘယ်လိုလဲ
ညီအကိုတို့ .. ခင်ဗျားတို့ ညီလေးမောင်ချမ်းက အတော်ယုတ်ယုတ်ပတ်ပတ်တွေကြိုက်တာနော့်။
ကျနော်မှတ်မိနေတာက လကုန်ခါနီးတစ်ရက်နှစ်ရက် အလိုတွေမှာ ညီမလေးတစ်ယောက် ကျနော့်ဆီပေါက်ချလာတတ်တယ်။
ကျနော်က ဘူတာရုံမှာသွားကြို။ ကျနော့်အခန်းရောက်တာနဲ့ အ၀တ်အစားတွေတောင် မလဲရသေးဘူး အထုတ်တွေပစ်ပြက်ချပီး အသားကုန်အုပ်ကြတာပါပဲဗျာ။ တခါတလေ ကျနော်က သူ့မြို့လေးကို သွားတွေ့တတ်ပေမယ့် များသောအားဖြင့် သူကလာတာပါ။ အဓိက ကကျနော်က သူ့လောက်ပက်ဆံ
အကုန်မခံနိုင်ဘူးလေအဟီး။ မွဲတာကိုးဗျ။ နွေဖက်ရောက်လာတော့ ကျနော်အဆောင်ကထွက်ပီး အတန်းဖော်ဘော်ဒါတစ်ကောင်က နွေကျောင်းပိတ်အိမ်ပြန်သွားတော့ သော့အပ်သွားတဲ့ ပရိဘောဂအပြည့်အစုံပါတဲ့ တော်တော်သန့်တဲ့အိမ်ကလေးမှာ တစ်ယောက်ထဲနေဖြစ်တော့ ပိုလို့တောင်အဆင်ပြေနေ
သေးတယ်။ ညီမလေးရောက်လာပီး ၂ရက်၃ရက်တူတူလာနေတဲ့အခါတိုင်း ၂ယောက်ထဲကမ္ဘာလေးထဲမှာ သာသာယာယာပေါ့။ ရေချိုးကန်ထဲ ရေနွေးနွေးလေးစပ်ပီး ညီမလေးကိုဖင်တုံးလုံးချွတ်၀င်စိမ်ခိုင်း၊ ကျနော်က သီချင်းလေးတကြော်ကြော်နဲ့ ကလေးရေချိုးသလိုချိုးပေးတာ.. မနက်မိုးလင်းပီဆို မီးဖိုချောင်
ထဲမှာ မနက်စာတစ်ခုခုအသင့်ဖြစ်နေတတ်တာ။ ဧည့်ခန်းဆိုဖာပေါ်အုပ်မလား၊ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်အရှေ့ ကိုယ်လုပ်နေတာကိုယ်ပြန်ကြည့်ရင်းတွယ်မလား အစရှိသဖြင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် အော်ဟစ်ဆူညံပီး ချစ်စခန်းဖွင့်ကြတာတွေရယ် ပြန်တွေးကြည့်တိုင်းလွမ်းစရာလေးတွေပေါ့ ညီအကိုတို့ရာ။
တခါတလေ ကျနော်အတွေးပင်လယ်ပြာထဲ၀င်ပီး ဟိုရေးဒီရေး ရေးနေတာလည်း သူဘေးကနေထိုင်ကြည့်ချင် ကြည့်နေတာဗျ။ ညီမလေးကို တစ်ကြောင်းလောက်ဆွဲပီးတော့မှ ခင်ဗျားတို့ဖတ်ဖို့ ဇာတ်လမ်းတစ်ပို့စ်လောက် ကောက်ရေးတင်ချင်တင်နေတတ်ကိုးဟဲဟဲ။
အဲ့ဒီမှာ ဟာသပြောရရင် တခါတလေ ကျနော်ပျောက်နေတဲ့အခါတွေမှာ ကိုတပ်ကြပ်ကြီးက whatsapp: ကနေ လှမ်းလှမ်းပြောတတ်တယ်။
ဒုံပတ်တွေဘာတွေလည်း သူ့ဖာသူလျှောက်ရိုက်ပီး ပို့ချင်ပို့နေတာဗျ။ တစ်ရက်တော့ ညီမလေးဘေးနားရှိတဲ့ အချိန် ကိုကြပ်က ဟေး ဘယ်ရောက်နေတာလဲ ငါက ဒီမှာဆိုပီး ဒုံပတ်တစ်ခုပို့လာပါလေရော။ ကျနော်လည်း ဖုန်းကိုကောက်ဖွင့်ပီး ဟီးဟီးဆိုပီးရယ်လိုက်မိတော့ ဘေးနားမှာထိုင်နေတဲ့ ညီမလေးက
ဖုန်းကိုဆွဲယူပီးကြည့်တယ်။ ဒုံပတ်ထဲမှာ ခင်ဗျားတို့ ဆရာတပ်ကြပ်ကြီးက အဖြူမ မိုက်မိုက်ကလေး၂ယောက်ကို ဘယ်ညာသိုင်းဖက်လို့ဗျား ခန့်ခန့်ကြီးဟီးဟီး။ အဲ့ဒါဘယ်သူတုံး လို့မေးလာတာကို ယောင်ပီး ဘကြီးထောင်လေ လို့ဖြေလိုက်မိတယ်။ ဟမ်! ဒါဆိုဟိုဘကြီးထောင်လားတဲ့။ ဟုတ်တယ်လို့အဟီး။
အမယ် သူ့စာတွေဖတ်ကြည့်တာ နှာဗူးထလွန်းလို့ ထိပ်ပြောင်ဘိုးတော်ကြီးထင်နေတာ အပြင်မှာတော့ ငယ်သေးတာပဲ။ အရပ်မြင့်မြင့် ဘော်ဒီတောင့်တောင့် ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ပါလားတဲ့ (အင်း ရေးသာရေးရတာ ဟိုသေနှာကြီးဖတ်မိရင် သဘောတွေခွေ့နေတော့မယ်) ဒါပေမယ့် အကို့ကိုတော့မမှီဘူးမလားလို့
မေးလိုက်တော့ အို! ကျမရဲ့ ဇာတ်လိုက် ကိုဖိုးသက်လေးကိုတော့ ဘယ်မီပါ့မလဲရှင် ဆိုပီး မျက်နာကို မဲ့ကာရွဲ့ကာလုပ်ပြလာတယ်။ (ဟဲဟဲ ကျနော့်ရူပဗေဒဆရာမလေး လေသံတွေ)
အဲ့ဒီနွေကာလတွေက ပျော်စရာအကောင်းဆုံးကာလတွေဖြစ်ခဲ့တာပေါ့လေ။
သူ့မြို့ကလေးနဲ့ ကျနော့်မြို့ကလေးကို အပြန်အလှန်လွန်းထိုးသွားလာကြရင်း နေရောင်ခြည်နွေးနွေးအောက်က ပလက်ဖောင်းကဖေးဆိုင်လေးတွေမှာ၊ မြို့ပတ်ရထားလေးပေါ်မှာ၊ သာမန်လူတွေသိပ်စိတ်မ၀င်စားကြတဲ့ မြူဇီယံတွေထဲမှာ ကျနော်နဲ့ညီမလေးတို့ခြေရာတွေချည်းပဲပေါ့။
တခါတလေ ဘားတွေဘာတွေသွားထိုင် တစ်ခွက်တစ်ဖလားချ၊ ပူးလ် လေးဘာလေးဆော့ပေါ့လေ။ ဘိလိယက်ထိုးတဲ့ ကစားနည်းကို ဆရာကြီးရွှေဥဒေါင်းစာအုပ်တွေဖတ်ပီး ကြိုက်ခဲ့မိတဲ့နောက် အသည်းအသန်ထမင်းမေ့ဟင်းမေ့ ဆော့ကစားခဲ့ဖူးတဲ့ (အမှန်က လောင်းကစားတမ်းပါအဟီး)
ကျနော်က ညီမလေးနဲ့ အရက်ဘားထဲ ပူးလ်ဆော့တိုင်း ဘောလုံးတွေကို မသိမသာချော်ချက်ထိုးရင်း ဟန်ဆောင်အလျှော့ပေးထား.. ညီမလေးက တဂွပ်ဂွပ်နဲ့သူ့ဘောလုံးတွေကို ကျင်းထဲထိုးချပီး ပျော်နေ.. သူနိုင်ခါနီး တစ်လုံးလောက်ကျန်မှ ကျနော်က ပြုံးစိစိနဲ့ ကျနော့်ဘောလုံးတွေကိုတစ်လက်
ထဲနဲ့ ကျင်းထဲအကုန်ထိုးသွင်းပီး အနိုင်ယူလိုက်တော့မှ ကျနော်တမင်လုပ်နေမှန်းရိပ်မိပီး ဒေါဖောင်း ရှူးရှူးရှားရှားတွေဖြစ်.. လုပ်ထားပါ လုပ်ထားပါနဲ့ အသံလေးစာစာစာစာလုပ်ပီး ရန်တွေ့ ခုချိန်ပြန်တွေးမိတော့လည်း ပြုံးချင်စရာလေးတွေပေါ့ဗျာ။ တခါတလေ ကျနော်က အလုပ်ကအပြန်မိုးချုပ်
နေတဲ့အခါမျိုးမှာ ရထားနဲ့ ကျနော့်ဆီပေါက်ချလာတဲ့ ညီမလေးတစ်ယောက် ပြန်မလာသေးတဲ့ ကျနော့်ကို ကြုံရာကော်ဖီဆိုင်တစ်ဆိုင်ဆိုင်မှာ စာအုပ်လေးတစ်အုပ်လောက်ထိုင်ဖတ်ရင်း ညနက်သန်းခေါင်အထိထိုင်စောင့်နေတတ်တာမျိုးလည်းရှိခဲ့တာပေါ့။ အဲ့လိုညမျိုးဆို ကျနော့်အတွက်က အင်မတန်
ဇိမ်ကျတာကလား ညီအကိုတို့ရာ။
အိမ်ပြန်ရောက်လို့ ရေခပ်နွေးနွေးနဲ့ချိုး အ၀တ်အစားလဲပီးတဲ့ အချိန် သူက သူ့အိမ်က အသင့်ချက်ပြုတ်ကြော်လှော်လာတာလေးတွေနဲ့ ထမင်းပွဲပြင်ပီးနေပီ။
ခပ်သုတ်သုတ်လေးတူတူ ညလယ်စာ စားသောက်လိုက်ကြပီး အိပ်ယာထဲ တန်းလစ်ကြတော့တာပဲ။ သူကလည်း အေ၀းကြီးခရီးထွက်လာရတော့ ပင်ပန်းလာသလို၊ ကျနော်ကလည်း အလုပ်ကပြန်လာတာဆိုတော့ ပြိုင်းနေကြပီမလား။ ဘာမှမလုပ်တော့ဘူးလို့တော့ မထင်နဲ့ဗျ။ တစ်ကြောင်းလောက်တော့
ဆွဲလိုက်ကြသေးတာ အဟီး။ အကို က အလုပ်ပင်ပန်းလာတာ ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲနေတော့ ဆိုပီး သူ့ဖာသာလုပ်စရာရှိတာတွေအကုန်ဆက်တိုက်လုပ်တော့တာကိုးခင်ဗျ။ ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ကျနော့်ကို နမ်းတယ်၊ နမ်းလို့၀မှ အောက်ကိုဆင်းတယ်၊ နို့စို့တယ် (ကျနော့်ကိုစို့တာ အဟီး ကောင်းတယ်ဗျ ကြက်သီးတောင်
ထလောက်အောင်ကောင်းတယ် မယုံရင် ခင်ညားတို့ကောင်မလေးတွေကို စို့ခိုင်းကြည့် ကျနော့်ကို တော့ သူ့ဖာသူစို့ပေးတာခွိ) ပီးမှအောက်ကိုဆက်ဆင်းတယ်။ ဒုံးပျံကို ပလပ်ပလပ်လုပ်ပေးတယ်။ လျှာနဲ့သပ်တယ်၊ အထက်အောက်၊ အောက်ဖက်အခြမ်းတင်မကဘူး အပေါ်ဖက်အခြမ်းကိုပါ လျှာနဲ့စုန်ချည်ဆန်ချည်
ကစားတယ်၊ အဲ့လိုကစားတာအားရပီဆိုမှ ငုံပီးစုပ်တယ်၊ တဖြေးဖြေးစုပ်တာကြမ်းလာပီး "ဒိပ္ပသတ္တ" အဆင့်ထိရောက်လာတယ် (deep throat: ကိုအသံဖလှယ်လိုက်တာဟီဟိ) အဲ့ဒီတော့မှ သောက်ရမ်းတင်းနေပီဖြစ်တဲ့ ကျနော့်ဒုံးပျံကို ထောင်၊ အသာလေးတက်ခွ သူ့ဖုတ်ဖုတ်နွေးနွေးလေးထဲ တေ့ပီးဖိချတယ်။
မြင်းစီးတယ်။ အော်တယ် ဟစ်တယ်။ ကျနော့်လက်၂ဖက်ကို ဆွဲယူပီး သူ့ချိုဗူးကြီး၂ခုကို ချေခိုင်းတယ်။ ခဏကြာလာတော့ သူပျော့ကျသွားတယ်။ တစ်ချီပီးသွားတယ်ပေါ့။
အောက်ကနေ ပက်လက်ဇိမ်ခံနေတဲ့ ကျနော်က အဲ့ဒီတော့ အသာလေးထပီး သူ့ကိုလှေကြီးဆက်ထိုးတယ်။
အရှိန်က တဖြေးဖြေးတက်လာတယ်။ ဆောင့်ချက်တွေပြင်းထန်လာမယ်။ မျက်လုံးလေးစုံမှိတ်ထားရင်း နင့်နေတာပဲ၊ နင့်နေတာပဲ အကို့ဟာကြီးက အရမ်းကြီးကိုမာနေတယ်ကွာ သေပါပီသေပါပီဆိုပီး စွတ်အော်လာမယ်။ အဲ့ဒီငြီးငြူသံလေးတွေကြောင့် မာန်တွေစွတ်တက်လာတဲ့ ကျနော်က ကုတင်အောက်ကိုငေါက်ကနဲ
ဆင်းတယ်။ ညီမလေးကို ကုတင်ဇောင်းမှာ လေးဖက်ကုန်းခိုင်း၊ တင်ပါးပြောင်ပြောင်တင်းတင်းကြီးကို လက်၂ဖက်နဲ့စုံကိုင်ပီး တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့တွယ်ရင်း ဆူညံပွက်လောရိုက်အောင်အော်ဟစ်ကြရင်း ခရီးဆုံးရောက်သွားကြမယ်။ အဲ့ဒါပီးရင်တော့ ကျနော်လည်း အိပ်ယာထဲဒိုင်ဗင် ပစ်၀င်ပီးခွေအိပ်လိုက်ရတော့တာပဲ။
အလုပ်က ပင်ပန်းလာရတဲ့အထဲ ခုလိုဆွဲလိုက်ရတော့ ရေလည်ဂွမ်းသွားတာပေါ့လေ။ ညီမလေးခမျာ ကြာကြာ မမှိန်းနေရှာပါဘူး။ ၁၀မိနစ်လောက်ငြိမ်နေပီးရင် ထထိုင်ပီး ငါ့အကိုပင်ပန်းရှာလာရှာတယ် သနားပါတယ်ဆိုပီး နှိပ်ပေးတော့တာပါပဲဗျာ။ ကျောတွေကော ခါးတွေကော၊ ခြေသလုံးတွေကော စုံစိနေတာပဲ။
ရေလည်ဇိမ်ကျတာ ဆရာတို့ရေ။ အဲ့လိုအနှိပ်ခံနေရင်း မှေးကနဲဖြစ်သွားတာ ဆတ်ကနဲနိုးလာရင် မနက်မိုးလင်းရုံ မကဘူး နေဖင်တောင်ထိုးပေါ့။ ကြာဆံဟင်းခါး ဒါမှမဟုတ် မုန့်ဟင်းခါး တစ်ခုခုက ချက်ပြုတ်ပီးသား။ မျက်နာသစ်ရေမိုးချိုးပီး တွယ်လိုက်ရုံပဲ။ စားသောက်ပီးတော့ မှဟိုနားဒီနား ဈေးထွက်၀ယ်ကြ၊ ကော်ဖီဆိုင်
သွားထိုင်ပီး အာလူးဖုတ်ကြပေါ့ဗျာ။
အမှတ်ရနေတာလေးတစ်ခုက နေ့လည်ပိုင်း အိမ်ပြန်လာ ကြက်ဆီထမင်းချက်ကျေွးမယ်ဆိုပီး ကြက်တစ်ကောင်လုံးကို Grill: ထဲထည့်ထား အိပ်ယာပေါ်ခဏတက်ပီး ပလူးပလဲလုပ်နေကြရင်း မေ့သွားကြတော့။
တော်တော်ကြာတော့မှ ဟဲ့! ပလုတ်တုတ် ကြက်ကြက် ဆိုပီး မီးဖိုကိုဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ မီးခိုးလုံးကြီး၀ုန်းကနဲ ထွက်ကျလာ၊ တစ်အိမ်လုံးက smoke detector:တွေကတ၀ီ၀ီနဲ့ ဆူညံလို့ ၂ယောက်သား ဗျာတွေများကုန်ကြတာပေါ့။ မီးခိုးတွေကလည်း ဘယ်လောက်များလဲဆို တစ်အိမ်လုံးမှောင်ပိန်းကုန်တာ။ မီးသတ်ကားတွေ
ရောက်လာရင်တော့ ရှင်းရတော့မှာပဲဆိုပီး လန့်ဖြန့်။ တ၀ီ၀ီအော်သံတွေက မတိတ်တော့ မျက်နာကြက်ကို ခုံနဲ့တက်ပီး smoke detector: တွေက ဝါယာတွေကို အကုန် ကက်ကြေးနဲ့ဖြတ်ပစ်လိုက်မှငြိမ်ကျသွားတယ်။ အဲ့ဒီတော့မှ ၂ယောက်သား မျက်စိပျက်မျက်နာပျက်နဲ့ သက်ပြင်းချနိုင်တော့တယ်ဟီးဟီး။ ညနေစာကတော့
ကြက်ဆီထမင်း မီးခိုးနံ့သင်းသင်းလေးနဲ့ပေါ့ဗျာ။
ဘယ်လိုလဲ ညီအကိုတို့ ဖတ်ရတာ စိတ်လေနေကြပီလား။ ကျနော်လည်း မှတ်မိနေတာလေးတွေလျှောက်ရေးပြနေတော့ကာ တောင်ရောက်မြောက်ရောက်တွေဖြစ်ဖြစ်နေတယ်ဟီး။
မထူးပါဘူးပြောလက်စနဲ့ဆက်ပြောရရင် ညီမလေးရဲ့ချစ်စရာကောင်းတဲ့ အကျင့်လေးတွေဆက်ပြောလိုက်ပါဦးမယ်။ သူအဲ့လို၂ရက်၃ရက်လောက်လာနေပီး ပြန်သွားတဲ့တစ်ရက် ကျနော်အိပ်ယာထထချင်း ဈေးသွားတယ်ဆိုပါတော့ဗျာ။ အိပ်ယာထထချင်း အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ဆိုတော့ ဈေးထဲမှာ ပက်ဆံရှင်းတော့
ဘဏ်ကဒ်ကို ပင်နံပါတ်ပြောင်းပြန်ထည့်နှိပ်မိကော သိတဲ့အတိုင်းပဲ ၃ခါဆက်တိုက် မှားနှိပ်လို်က်တာလော့ခ်ကျပီး တိုင်ပတ်သွားတယ်။ cash: ကထုတ်မထားမိတော့ ပေးစရာလည်းမရှိဘူးဟီးဟီး။ အစားအသောက်ထုတ်လေးတွေအသာပြန်ထားပီး လစ်လာရတာပေါ့။ အိမ်မှာကလည်းစားစရာဘာမှမရှိ။ တနင်္ဂနွေနေ့ဆိုတော့
ဘဏ်ကလည်းပိတ်နေ ဘာလုပ်ရမှန်းကိုမသိတော့တာ။ ဒါနဲ့ညီမလေးကို ဖုန်းဆက်ပီး တိုင်တည်လိုက်မိတယ်။ ငါတော့ ငတ်ပီလို့အဟီး။ အဲ့မှာသူက ကိစ္စမရှိဘူး အိမ်ပြန်တဲ့။ အိမ်ပြန်ပီး ခဏနေတော့ ကုန်တိုက်က ပစ္စည်းပို့တဲ့လော်လီကြီးရောက်လာတယ်။ အွန်လိုင်းကနေ ညီမလေး အော်ဒါမှာပေးလိုက်တာလေ။ အသားငါး
အသီးအရွက်၊ ဆန်ဆီဆား၊ ငရုတ်သီး ကြက်သွန်၊ နွားနို့ကော်ဖီမှုန့် စုံစိနေပဲ။ အမယ် ကျနော့်အကြိုက်ဘီယာပုလင်းစိမ်းစိမ်းလေးတွေ၊ ဂျက်ဒင်နီရယ်လ်တစ်ပုလင်းရယ် တောင်ပါသေးတာဗျာ။ အဲ့ဒီအဖြစ်အပျက်နောက်ပိုင်း ကျနော်ဘိုင်တွန်နေတဲ့ရက်တွေဆို ကုန်တိုက်က လော်လီကားကြီး သူ့အလိုလို အိမ်ရှေ့ရောက်ရောက်
လာတတ်တယ်ပေါ့လေ။(ကျနော်က ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး မွဲနေတယ် ဒီတစ်လတော့ နင့်ဆီမလာနိုင်သေးဘူးလို့ပြောလိုက်တာပါ) ညီမလေးရာ လျှောက်မလုပ်စမ်းပါနဲ့လို့သာ လျှောက်ပြောနေပေမယ့် လော်လီကားပေါ်က ချချလာတဲ့ အထုပ်အပိုးတွေရလာရင် ၀မ်းသာလုံးကိုဆို့ဆို့နေတာပေါ့။ ငတ်ကြီးကျတာများအဲ့လိုဗျအဟီး။
အဲ့ဒီတစ်နွေကို ပျော်ပျော်ပါးပါးဖြတ်သန်းလာကြရင်းနဲ့ပဲ မကြာပါဘူး ညီမလေးကျောင်းပီးတယ်။ ဘွဲ့ရတယ်ပေါ့ဗျာ။ ဘွဲ့ကဒီဟာနဲ့ဆို တတိယမြောက်ဘွဲ့လားမသိဘူး။ ကျောင်းကလည်း ထိပ်တန်းကျောင်းဆိုတော့ အလုပ်ချက်ချင်းရသွားတယ်။
ပြဿနာက အဲ့ဒီမှာစတွေ့တော့တာဗျ။
အလုပ် ၀င်သွားတဲ့နောက်ပိုင်း ကျနော်တို့ အရင်ကလို ခဏခဏမတွေ့ဖြစ်ကြတော့ဘူး။
ဟိုဖက် ဒီဖက် ၀ဘ်ကမ်တနေကုန်ဖွင့်ထားတတ်တာမျိုးလဲ မရှိတော့ဘူး။ သူက သူ့ဘ၀နဲ့သူဖြစ်နေသလိုပဲ ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း ခက်ခက်ခဲခဲ ဘ၀ကိုရင်ဆိုင်ရုန်းကန်ရတဲ့ အပိုင်းရောက်လာကြတယ်။ "လှိမ့်နေသောကျောက်တုံးများ" အဖွဲ့ရဲ့ သီချင်းတစ်ပုဒ်ထဲက စာသား
တချို့လိုပေါ့ဗျာ
"ငါတို့ရဲ့ ကုတ်အင်းကျီထဲမှာ အသပြာဆိုတာ မရှိတော့တဲ့အခါ ငါတို့၀ိဉာဉ်တွေထဲ ချစ်ခြင်းမေတ္တာဆိုတာပျောက်ဆုံးခဲ့ပေါ့"
ကျနော်ပြောခဲ့သလိုပါပဲ သူ့ရဲ့ ဂေါ်ဇီလာလောက်ကြီးတဲ့ ဘွဲ့တွေကြောင့် သူဟာအလုပ်ကောင်းကောင်းတစ်ခုရခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီနောက်မှာ လုံလောက်ပိုလျှံတဲ့ အသပြာလစာတွေရလာတယ်။ အဲ့ဒါတွေနဲ့အတူ ဖိဆီးမှုတွေပါလာခဲ့တယ်။ တခါတလေမှာ ကျနော့်ကို
စိတ်ထဲမတွေ့သလိုဟောက်တဲ့အခါဟောက်လာတတ်တယ်။ ကျနော်ကကော ဘာထူးလို့လဲ? တက္ကသိုလ်အတန်းကြီးလာတာနဲ့အမျှ စာတွေပိလာတာရယ်.. ကိုယ့်၀မ်းကိုယ်ကျောင်းဖို့ ပင်ပန်းဆင်းရဲကြီးစွာ အလုပ်လုပ်ရတာတွေရယ်ပေါင်းပီး တော်ရုံကိစ္စကို သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး။
အမှန်ဆို လူ့ဘ၀အတွေ့အကြုံပေါင်းများစွာရှိခဲ့ပီးဖြစ်တဲ့ ကျနော်က နားလည်ပေးသင့်ပေမယ့် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ နွမ်းနယ်မှုကြောင့် သူ့ကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ပြောဆိုဆက်ဆံတာမျိုး မလုပ်နိုင်တော့ဘူးဗျာ။ ဒီကြားထဲ သူ့ပံ့ပိုးမှုတချို့ကို ကျနော်ခါးခါးသီးသီး ငြင်းဆန်ခဲ့တယ်။ ကျနော်ဟာ
ဘောက်ဆတ်ဆတ်မာကျောကျောကောင်မဟုတ်ပေမယ့်လို့ မိန်းမတစ်ယောက် အကူအညီနဲ့ အသက်ရှင်သန်ဖို့ ဘယ်တုံးကမှမစဉ်းစားခဲ့ဖူးဘူး။ (စားစရာသောက်စရာလေး ၀ယ်ပေးတာကတော့ ချစ်လို့ခင်လို့ဆိုတာ နားလည်ပေးလို့ရတယ် ကိုသရဲ ပြောသလို ဂုံးဆင်းတယ်ပေါ့ဗျာ  )
ဒါပေမယ့် ပက်ဆံတွေအများကြီးပါတဲ့ ဘဏ်ကဒ်တစ်ကဒ်ကို pin နံပါတ်ပါရေးပီး ကျနော့် ပက်ဆံအိတ်ထဲ ထားသွားတာမျိုးကြတော့ ကျနော်ရှက်တယ်ဗျ။ ဟကောင်! ဘာလုပ်တာလဲလို့ စိတ်မကောင်းကြီးစွာနဲ့ ကျနော်လှမ်းမေးတော့ တခါတလေ အရက်လေးဘာလေး၀ယ်၀က်သောက်ဖို့
ထားခဲ့တာပါ အဲ့ကဒ်ထဲ ပက်ဆံသိပ်မပါ ပါဘူး အကိုရာ တဲ့။ ဒါနဲ့ ကျနော်လည်းဘာမှမပြောပါဘူး။ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ပဲ။ တစ်ရက်တော့ အလုပ်ကအပြန် စီးကရက်၀ယ်သောက်ဖို့ ပက်ဆံထုတ်စက်တစ်ခုမှာ နည်းနည်းပါးပါးထုတ်နေရင်း အိတ်ထဲက အဲ့ဒီသူ့နာမည်နဲ့ ဘဏ်ကဒ်ကို မြင်
တာနဲ့ ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး စက်ထဲထိုးထည့်ကြည့်ပီး ပမာဏဘယ်လောက်ဆိုတာ ချက်ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးတွေကို ပြာေ၀သွားတာပဲ။ အများကြီးဗျ။ များတာမှ ဟာကနဲဖြစ်သွားလောက်အောင် များတဲ့ ဂဏန်းတွေမြင်လိုက်ရတယ်။ ကျနော်ရှက်စိတ်တွေ၀င်ပီး သိမ်ငယ်သွားခဲ့တယ်။
ငါဟာ ဒီအသက်ဒီအရွယ်ရောက်မှ ကောင်မလေးတစ်ယောက်က သနားတာခံနေရပါလားဆိုတဲ့စိတ်။
ကျနော် ဘာမှမပြောပဲ ခပ်မဆိတ်ပဲနေခဲ့ပါတယ်။ တနေ့နေ့ လူချင်းပြန်ဆုံရင် သူ့လက်ထဲပြန်ထည့်ပေးလိုက်ရုံပေါ့။ အဲ့ဒီလိုမျိုးလုပ်တာကို တော်ရုံ သိက္ခာရှိတဲ့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်က မကြိုက်လောက်ဘူးဗျာ။ ဟုတ်တယ်မလားညီအကိုတို့။
ဒီကြားထဲ ကျနော့်မှာ စာမေးပွဲတွေဘာတွေနဲ့ နပမ်းလုံးနေရသလို သူကလည်း အလုပ်တွေတအားရှုပ်နေတော့ လူချင်းတွေ့ဖို့နေနေသာသာ ဖုန်းတောင် သိပ်မဆက်ဖြစ်ကြဘူး။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ရက်တွေကြာသွားခဲ့တယ်။ ကျနော်စာမေးပွဲတွေပီးလို့ ပက်ဆံကို အသည်းအသန်ရှာနေတဲ့အချိန် သူနဲ့
လူချင်းမတွေ့ပေမယ့် ကျနော်အလုပ်ပြန်လာတိုင်း ဖုန်းတွေအကြာကြီးပြောဖြစ်ကြတယ်။ တစ်နာရီကို အသပြာ အနည်းငယ်၀င်ငွေနဲ့ ပက်ဆံရှာနေတဲ့ ကျနော် သူနဲ့စကားပြောဖြစ်တိုင်း စိတ်ထဲတစ်မျိုးရယ်။ ဥပမာ သူက ကားတစ်စီး၀ယ်စီးမလို့ အဲ့ဒါ ခြောက်သောင်းဆိုလား ရှစ်သောင်းဆိုလား
အရစ်ကျ မပေးပဲ တစ်ခါထဲငွေချေပီး ၀ယ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်ဘာညာပေါ့။ ကျနော်က အင်းအဲ ဆိုပီး အလိုက်အထိုက်ပြန်ပြောနေရပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ "မောင့်အပေါ်၀ယ် ဂံရေ မတူလို့လားဟားဟား" ဆိုတဲ့သီချင်းကို အော်ဆိုနေမိပီပေါ့လေ။ အငုံ့စိတ်ပေါ့လေ။ ပစ္စည်းမဲ့ချက်ကြီးနဲ့
အရေးပိုင်သမီးဇာတ်တော့ခင်းစပြုလာပီပေါ့။ ဒီကြားထဲ သူ့ အလာဘသလာဘ လျှောက်ပြောတဲ့စကားတွေကို ကျနော်သိပ်မနှစ်မြို့လာဘူးဗျ။ ပမာဗျာ သူ့အသိအမကြီးတစ်ယောက် လင်ယူတဲ့ကိစ္စမျိုး။ သောက်တင်းတုပ်တာပေါ့ဗျာ။ ယောကျာ်းက ဘာမှအသုံးမကျတဲ့ကောင် အဲ့ဒီအမကြီးက
အကောင်ကြီးကြီးအမြီးရှည်ရှည် ရာထူးကြီးကြီး ဒါပေမယ့် ယောကျာ်းက အလုပ်အကိုင်လက်မဲ့ကောင်၊ လက်ကြောမတင်း ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီအမကြီးက အင်မတန်သဘောကျတာ။ သဘောကျဆို ယောကျ်ားက ၀င်ငွေရတဲ့ အလုပ်တစ်ခုမှမလုပ်ပဲ ထမင်းချက်ဟင်းချက် အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်၊
အလုပ်က ပြန်လာတဲ့ မိန်းမ ကို ဖူးဖူးမှုတ် ပြုစုယုယ အဲ့ဒါပဲလုပ်တယ်ဆိုလား။ ဒါကို ဇနီးလုပ်သူက ပြုံးလို့ပျော်လို့တဲ့။ ညီမလေးတော့ အဲ့လိုယောကျာ်းမျိုးကို အော့နှလုံးနာတယ်ရှင်တဲ့။ အနည်းဆုံးတော့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ဟာ မိန်းမ ထက်တော့ သာလွန်ပီး အရာရာကိုဦးဆောင်သင့်တယ်မဟုတ်လားတဲ့။
သူ့ဖာသူ ဘာသဘောနဲ့ အဲ့ဒါတွေကို လာပြောတာလဲ ကျနော်မသိဘူးဗျ။ ဒါပေမယ့် လက်ရှိသူနဲ့ကျနော် အခြေနေက တစ်မျိုးဆိုတော့လဲ လူက နေမထိထိုင်မသာ အလိုလိုဖြစ်နေတာပေါ့လေ။ ဒီကြားထဲ တချို့သော စကားတွေက ကျနော့်အတွက်ရယ်စရာကောင်းလွန်းနေပြန်တယ်။
ညီမလေးအိမ်ထောင်ပြုရင် ဇယားမရှုပ်တဲ့ယောကျာ်းပဲယူမယ်အကိုရာတဲ့။ ဘာကိုပြောတာလဲဆိုတော့။ ညီမလေးတို့ အိမ်က ဘယ်လောက်တန်တယ် အဲ့ဒါ အမွေတွေဘာတွေလုယက်တာမျိုးမဖြစ်အောင် ညီမလေးတို့မောင်နှမတွေကြားထဲ ၀င်မရှုပ်မယ့် ယောကျာ်းမျိုးပဲယူမယ်ဆိုလား။
သောက်တလွှဲဗျာ။ ကျနော် ဖုန်းပြောရင်း အံ့သြတကြီးဖြစ်သွားမိတယ်။ ကျနော့်ကို ဘာကိစ္စအဲ့လိုပြောရတာလဲပေါ့။ ဟားတိုက်လို့သာရယ်လိုက်ချင်သေးဆိုတာလိုပေါ့။
ဖိုးသက်ဆိုတဲ့ ကျနော်က ကိုယ့်ပစ္စည်းမဟုတ်ရင် အပ်တိုတစ်ချောင်းတောင်မက်မောတဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူးဗျ။ ကလေးကလားစကားတွေ ကျနော့်ကိုများလာပြောရတယ်လို့ဗျာ။
သူပက်ဆံပေါတာများ ကျနော်ဘာလုပ်ဖို့တုံးဆရာတို့ရာ။ ကိုယ့်မာန နဲ့ကိုယ် ကိုယ့်အတ္တနဲ့ကိုယ် လုပ်ချင်တာလျှောက်လုပ်ပီး အသက်ရှင်နေတဲ့လူစားမျိုးပါဗျ။ ဒီကောင်မလေး အင်မတန်လက်ရုံးရည်ပြည့်တယ်လို့ယူဆထားပေမယ့် နှလုံးရည်ပိုင်းဆိုင်ရာတော့ ကျနော်မကြိုက်တော့ဘူး။
မကြိုက်တဲ့အပြင် ကျနော့်ကို တိုက်ရိုက်စော်ကားလာသလိုခံစားလာရတယ်။ ဒါပေမယ့် ခလေးလေးပါဆိုပီး လွှတ်ထားပေးလိုက်သေးတယ်ဗျာ။ တခါတလေတော့လည်း လေသံအေးအေးနဲ့ ရှင်းပြဖူးပါတယ်။ တချို့ဟာတွေ အဲ့လိုတွေးတာမျိုးက မမှန်ဘူး မှားတယ်ပေါ့။ လက်ကျောမတင်းတဲ့ယောကျာ်းလို့
စွပ်စွဲနေတဲ့ မင့်အသိ အမကြီးစုံတွဲက သူတို့ဘ၀နဲ့သူတို့ပျော်နေကြတာပဲ ဘာဖြစ်လို့တုံး။ ဗမာပြေမယ် ပက်ဆံအင်မတန်အရှာတော်ပေမယ့်လို့ မယားကို ဂရုမစိုက်ပဲ အပြင်မှာအပျော်ရှာနေတဲ့ လင်ယောကျာ်းတွေကြောင့် ချမ်းချမ်းသာသာနေရပေမယ့် ဒူးနဲ့မျက်ရည်သုတ်နေရတဲ့ ဇနီးမယားတွေအများကြီး။
သူတို့ပျော်နေမယ်လို့ မင်းထင်နေသလား။ ဘယ်ခါမဆို စိတ်ချမ်းသာပီး မေရယ်မောင်ရယ်တီတီတာတာနဲ့ အဆင်ပြေပြေဖြစ်နေတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးမျိုးသာလျှင် အောင်မြင်တယ်လို့ယူဆသင့်တာပေါ့ ဘာညာရှင်းပြမိပါတယ်။ သူတို့ဘ၀လေးနဲ့သူတို့ ပျော်နေတာ မင်းကဘာလို့ေ၀ဖန်ရတာလဲပေါ့။ နောက်ထပ်မင့်
မိသားစု ကိစ္စတွေလည်း ငါ့လာလာမပြောပါနဲ့လို့ ပြောလွှတ်လိုက်တယ်။ (သူပက်ဆံပေါတယ်ဆိုတာ ကျနော့် "မေ" နဲ့ယှဉ်လိုက်ရင်ရယ်ချင်စရာအဆင့်ပဲရှိမယ်ဗျာ ကျနော်ဆိုတဲ့ကောင်က ဒီလောက်သံယောဇဉ်ကြီးတဲ့ မေ့ ကိုတောင် အတ္တမာနကို ထိပါးလာတယ်ထင်လို့ စွန့်ခဲ့လေမှ သူ့လောက်များစာဖွဲ့နေပါဦးမယ်)
ဒါပေမယ့် ဒီကောင်မလေးက စိတ်သဘောထားပြည့်၀ပီး ကျနော့်အပေါ်ကောင်းရှာပါတယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ကလေးကြောင့် ဒေါသထွက်လာတိုင်း အောင့်အီးသည်းခံခဲ့ပါသေးတယ်။
ပြဿနာတက်တဲ့နေ့က ကျနော်အလုပ် တအားပင်ပန်းလာတယ်ဗျာ။
ကျောင်းအောင်စာရင်းတွေလည်း ထွက်တဲ့နေ့ဆိုတော့ ကျောင်း၀ဘ်ဆိုဒ်ထဲ ကွန်ပြူတာလေးဖွင့်ပီး ၀င်ကြည့်လိုက်တော့ လွှတ်လွှတ်ကျွတ်ကျွတ်အောင်သွားလို့ လှိုက်ကနဲပျော်သွားတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ ညီမလေးက ရေလက်ကြားတစ်ဖက်က တိုင်းပြေမှာ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ဗျ။ အဲ့ဒီမှာ တာ၀န်ကျနေတာ ၂လလောက်ရှိနေပီ။
ဒါနဲ့ဖုန်းကောက်ဆက်လိုက်ကော။ ဟကောင်ရေ! ငါတော့အောင်တယ်ပေါ့။ သူကလည်း ဟုတ်လား ၀မ်းသာပါတယ်ပေါ့။ ဂရိတ်ဒင်းဘယ်လောက်ရလဲ။ အနည်းဆုံးတော့ ဘယ်လောက်ရထားမှဖြစ်မယ်။ ဘာဖြစ်လို့ဆို အကို့ကျောင်းက ကမ္ဘာ့အဆင့်နဲ့ကြည့်လိုက်ရင် အလတ်တန်းစားလောက်မရှိတရှိကိုး။ ညီမလေးတို့လို
ကမ္ဘာ့အဆင့်မီကျောင်းက ဘိတ်ချီးလောက်နဲ့ညီဖို့ဆိုရင် ဘာညာ... အင်းးးး ကျနော်မခံနိုင်တော့ဘူဗျ။ ၀ုန်းဒိုင်းကိုကျဲတော့တာ။ အသားကိုတဆတ်ဆတ်တုန်တယ်ဗျာ။ ကျနော်က ကိုယ့်ဘ၀ကို ကိုယ်ကျောင်းနေတဲ့ကောင်ဗျ။ စုတ်ပြတ်သတ် ငတ်မွှတ်ခေါင်းပါးစွာနဲ့ ဒီဘွဲ့ကိုယူဖို့ကြိုးစားခဲ့ရတာ။ ဘယ်ဟာနဲ့မှ လာမနှိုင်းလေနဲ့။
နောက်တစ်ခုက လူတွေသတ်မှတ်တဲ့ အဆင့်ဆိုတာနဲ့လည်း လာမနှိုင်းလေနဲ့။ အလုပ်အကိုင်ကောင်းကောင်းရဖို့၊ ကားကောင်းကောင်းစီးဖို့လောက်၊ လူအထင်ကြီးခံရဖို့လောက် ကျနော်ရုန်းခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။ လုပ်ချင်ရာတစ်ခုကို ဖြစ်မြှောက်အောင်လုပ်နေခဲ့တာ။ ပီးမြှောက်ခြင်း တစ်ခုဆိုတဲ့ အရသာလေးကို ကျနော်ကြည်နူးစွာ
ခံစားနေတာကို ေ၀မျှလိုက်တဲ့အချိန်မှာ နှိမ်သလိုလိုစကားတွေ ကျနော်မခံနိုင်ဘူးရယ်။ ဒေါသ တကြီးပါပဲ ကျနော် အနှစ်နှစ်အလလ အောင့်ထားသမျှ အကုန်လုံးအော်ဟစ်ပီး ပြောပစ်လိုက်မိတယ်။ မင့်လိုဟာမျိုးငါကလည်း ရီးပဲထင်တယ်ဗျာလို့။ လောကမှာ လူတစ်ဖက်သားကို နှိမ်တတ်တဲ့ လူ့ဗာလတွေကို ငါက လူရာကို
မသွင်းဘူး ဟုတ်ပလားလို့။ သူပြောခဲ့သမျှအကြောင်းအရာတွေထဲက ကျနော်မကျေနပ်သမျှတွေအကုန် လျှောက်ပြောပစ်တော့တာပေါ့။သူလည်း ဗလုံးဗထွေးတွေပြောပီး ကျနော့်ကို တောင်းပန်ဖို့ကြိုးစားသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် မရတော့ဘူး။ ကျနော်က ဒေါသကြီးတယ်။ နောက်ဆုံးသူမခံနိုင်တော့ဘူးထင်တယ်။ ဖုန်းချပစ်လိုက်တယ်။
ကျနော်သူ့ဖုန်းကို ဆက်တိုက်ခေါ်ပီး ဆက်ကြမ်းဖို့ကြိုးစားတယ်။ သူဖုန်းကိုပိတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကြောက်သွားတယ်နေမှာပေါ့လေ။
နောက်နေ့တွေကြမှ သူဖုန်းခေါ်လာတယ်။
ကျနော်မကိုင်တော့ဘူး။ အခါတစ်ထောင်လောက်ဆက်တိုက်ခေါ်လည်း မကိုင်ဖြစ်တော့ဘူး။ ကျနော်ဘယ်လိုမှ သည်းမခံနိုင်ဘူး။ သူ့မှာ ကျနော်အထင်ကြီးအားကျလောက်စရာ အရည်အချင်းတွေရှိနေခဲ့ပေမယ့်လို့၊ သူဟာ ကျနော့်အပေါ်အင်မတန် ကြင်နာခဲ့ပေမယ့်လို့၊ စာပေရုပ်ရှင်ဂီတ အစရှိတာတွေမှာ အင်မတန်စရွေးကိုက်ခဲ့
ကြတဲ့ (နောက်ဆုံးအိပ်ယာပေါ်မှာက အစ အတွဲညီလွန်းခ့ဲပေမယ့်) လူ့လောကကိုရှုမြင်ပုံခြင်း မတူကြတဲ့ ကျနော်တို့၂ယောက် ရှေ့ဆက်ဖို့ရာ မဖြစ်နိုင်တော့မှန်း ကျနော်ဆုံးဖြတ်ပီးခဲ့ပီ။ ဖုန်းနံပါတ်တွေ အမျိုးမျိုးပြောင်းခေါ်ပေမယ့် ကျနော်မကိုင်တော့ပါ။ (ကျနော့်ဘ၀မှာ ဖုန်းခေါ်မယ့်လူက ၃-၄ယောက်ပဲရှိတာမို့ အဲ့ဒီနံပါတ်တွေမဟုတ်
ရင် ဖုန်းကို လုံး၀ကိုင်စရာမှမလိုတာလေ) ငယ်စဉ်ဘ၀ထဲက ကျနော့် အတွေးအခေါ်က တစ်မျိုးရယ်။ လူအချင်းချင်း တစ်ဖက်သားကို နှိမ်တာမျိုးကို အင်မတန်မုန်းတီးတယ်။ အားငယ်သူဖက်ကနေ ၀င်တိုက်ချင်တဲ့စိတ်က တစ်ဘ၀လုံး လွှမ်းမိုးထားတာမျိုး။ ခုလိုမျိုး (သူစကားပြောမတတ်တာရင်လည်းဖြစ်နိုင်ပါတယ်) တစ်ဖက်သားကို
(အထူးသဖြင့် ကိုယ်သံယောဇဉ်ရှိတဲ့လူကို) နှိမ်သလိုလို လုပ်တတ်သူနဲ့ ဘယ်သောအခါမှ မဆက်ဆံချင်ဘူးဗျာ။(ကျနော်ဆိုလိုတာကို ကိုဆူပါအိုက်စ် ကောင်းကောင်းနားလည်မယ်ထင်တယ်ဗျ  ) ဒါနဲ့ပဲ ဇာတ်လမ်းက တစ်ခန်းရပ်ပစ်လိုက်တယ်ဆိုပါတော့လေ။ ဟဲ့ငချိုကန်း ဒီလိုဆိုတော့ နင်ဟာ နှလုံးသားမရှိတဲ့ လူကြီးလားလို့မမေးလေနဲ့။
ကျနော့် အသည်းက ခပ်နုနုရယ်။ တခါတလေအလုပ်ကိစ္စနဲ့ ရထားစီးတဲ့အခါတိုင်း ညီမလေးနေခဲ့ဖူးတဲ့ တောမြို့လေးက ဘူတာရုံအိုလေးကိုရထားဖြတ်တော့မယ်ဆိုရင် ကျနော့်မှာ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံးဗလောင်ဆူနေတာပေါ့လေ။ အမြန်ရထားဆိုတော့ အဲ့ဒီတခါက ခဏခဏရောက်ဖူးခဲ့တဲ့ ဘူတာအိုလေးမှာ အကြာကြီးမရပ်ပဲဆက်ထွက်သွားတာကိုး။
အဝါရောင်စိုက်ခင်းတွေ၊ အုတ်ကြွပ်မိုး အိမ်နီနီလေးတွေ၊ မြို့အပြင်က တောအုပ် နီညိုရောင်လေး အစရှိသဖြင့် ရထားပြူတင်းပေါက်မှန်ကနေ မမြင်ချင်ဟန်ဆောင်နေပေမယ့်လို့ မြင်နေရတာကိုး။ အတွေးတွေက တခါကနေ့ရက်တွေဆီ ရောက်သွားသလို အဲ့ဒီမြင်ကွင်းတွေကို ငေးနေတဲ့ ကျနော့်မျက်လုံးတွေကလည်း မှုန်သီသွားတတ်တယ်။
ဘယ်ခါမဆို သံယောဇဉ်ဆိုတာမျိုးကလဲ ေ၀ဒနာတွေချန်ထားတတ်တာမျိုးမဟုတ်လားဗျာ။
ဟင်! ချမ်းကို နင့်ဟာက ဒါပဲလားလို့မေးရင် ဟုတ်သေးပူးဗျ အဟီး။ ပီးတော့မပီးသေးဘူး။
နောက်ထပ်၄-၅လလောက်အကြာ အလုပ်ထဲမှာ တိုင်ပတ်အလုပ်များနေတုံး ဖုန်းမက်ဆေ့ချ်တစ်ခုရောက်လာတယ်။ တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးတဲ့နံပါတ်တစ်ခုဗျ။ ဖွင့်ဖတ်လိုက်တော့..
အကို ညီမလေး ချဲနယ်လ် ကိုဖြတ်လာတာ ဒီဖက် နိုင်ငံကိုအ၀င်မှာ ဖမ်းထားတယ် ကယ်ပါဦး တဲ့
ကျနော့်လည်း ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိရယ်။ ဒီဖက်ကနေ ဟိုဖက်တိုင်းပြေကူးပီး အလုပ်ကိစ္စနဲ့တာ၀န်ကျရာကနေ ခဏပြန်အ၀င်မှာ ဗမာပတ်စ်ပို့တန်ခိုးကြောင့် ဆွဲခံထားရတာပေါ့။(ကမ္ဘာကျော်တက္ကသိုလ်က ထွက်ထွက်မထွက်ထွက်နော်ဟဲဟဲ) ဗမာလူရွှင်တော်တွေပြောသလိုပြောရရင် "မင့်ညီမလေးကိုရဲတွေဖမ်းသွားပီ" ပေါ့ဗျာအဟီး။
ဘယ်လောက်ပဲပြတ်ပါတယ်ပြောပြောလေ။ သံယောဇဉ်ရှိခဲ့ဖူးတာကိုး။ တကယ်ဆို ကျနော်လည်း ဘာတတ်နိုင်မှာမို့တုံး။ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ ဆောက်တည်ရာမရဖြစ်သွားတာပေါ့။ ဒါနဲ့ မနေနိုင်တော့ပါဘူး ဖုန်းခေါ်ရတော့တာပေါ့။ ဘာဖြစ်တာလဲဘာညာပေါ့။ ပြဿနာက ဒီဖက်မှာနေတုံးက အလုပ်လုပ်တော့ ပတ်စ်ပို့ကတစ်ခု၊ ဟိုဖက်ကနေပြန်၀င်
လာတော့ ပတ်စ်ပို့အသစ်တစ်အုပ်ကိုင်လာတာ အဲ့ဒီမှာ ရှုပ်ကုန်လို့ ခဏဆွဲထားပီး စစ်တော့တာ။ အမှန်ဆို သူ့ဖာသူရှင်းနိုင်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း ဘာမှလုပ်ပေးလို့ရတာမှမဟုတ်တာ။ (နောက်မှစဉ်းစားမိတာ ဒင်းက အဲ့ဒီကိစ္စကို ခုတုံးလုပ်ပီး ဉာဏ်များတာပါဟင်းဟင်း) တိုတိုနဲ့လိုရင်းပြောရရင် အေးဆေးဖြစ်သွားတယ်ပေါ့။ သူလည်းကြောက်ပီး ကျနော့်
ကို စကားတွေဆက်တိုက်ပြောနေတော့တာ။ နောက်တော့ အရင်စကားများခဲ့တာတွေကို မသိသလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့ ဒါထက် နက်ဖန်ဘယ်မြို့မှာ ရောက်နေမှာ အဲ့ဒါ ခဏလောက်ဖြစ်ဖြစ်လာခဲ့ပါလား အကိုရာတဲ့။ ကျနော်ကလည်း အပေါ်မှာ ရေးပြခဲ့တဲ့ဘဏ်ကဒ်ကိစ္စရှင်းစရာ ရှိလေတော့ကာ အင်း ငါလာခဲ့မယ်ပေါ့။ ဒါနဲ့ပဲ နောက်နေ့ညနေစောင်းအလုပ်အပီး
မှာ သူပြောတဲ့မြို့ကိုလိုက်သွားတယ်ဆိုပါတော့ဗျာ။
ဒါနဲ့သူချိန်းတဲ့မြို့ကိုနောက်တနေ့ ညရှစ်နာရီလောက်ရောက်သွားတယ်ဆိုပါတော့လေ။ ထုံးစံအတိုင်း တစ်ခါမှမရောက်ဖူးတဲ့နေရာဆိုတော့ လူက အူကြောင်ကြောင်ရယ်။
ကားဂိတ်ထဲရောက်တော့ သူပေါ်မလာသေးဘူး။ ဂိုက်ပေးကြမ်းပီး အားကစားအင်းကျီအပြာရောင်မှာ အဖြူစင်းလက်ရှည်တစ်ထည်နဲ့ ဂျင်းပန်အပါး၊ ဘောကန်ဖိနပ်လောက်ပဲ၀တ်သွားမိတဲ့ ကျနော်ချမ်းလို့ ခိုက်ခိုက်တုန်နေပီ။ (အမှန်တိုင်းပြောရရင် အဲ့ဒီ၀တ်စုံနဲ့ဆို ကိုယ့်ကိုကိုယ်
ချာတိတ်ရုပ်ပေါက်နေတာလို့ ခပ်ထင်ထင်ကိုးဗျအဟီး ဆံပင်ကိုခပ်တိုတိုညှပ်ပီး ဂျဲလ်တွေနဲ့ထောင်ထားသေးတာဟိဟိ) နာရီ၀က်လောက်နေမှ ကားဂိတ်တစ်ဖက်အခြမ်းကနေ ညီမလေးအပြေးအလွှား၀င်လာတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ သိုးမွှေးဦးထုပ် ဘယ်ရီကတ်ပ်လိုဟာလေးဆောင်း လောင်းကုတ်အနက်ရောင်လေးနဲ့ဗျ။ တွေ့တွေ့ချင်း အတင်း
ပြေးဖက်ပီး ကျနော့်ရင်ဘတ်ကိုပါးနဲ့အပ်ပီး ဖက်ထားတယ်။ ကျနော်ကတော့ မတုန်မလှုပ်ကျောက်ရုပ်။ (တောင့်တောင့်ကြီးပေါ့လေ) ဗိုက်ဆာနေပီလား အကို လို့မေးလာတော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်မိတယ်။ ဒါနဲ့ ကားဂိတ်ရှေ့က တက္ကစီ တစ်စီးပေါ်ကောက်တက်လိုက်ပီး ဘုမသိဘာမသိ
မြို့မှာဆိုတော့ကာ တရုတ်ထမင်းဆိုင်တစ်ဆိုင်ဆိုင်ကို ပို့ပေးပါလို့ကားသမားကို သူ့ဖာသူပြောလိုက်တယ်။ ထမင်းဆိုင်ရောက်တော့ လူတွေက အပြည့်။ ငရှဉ့်ကို ငရုတ်ကောင်းနဲ့အကြွပ်ကြော်ထားတာရယ်၊ အမဲသားကို ဟင်းသီးဟင်းရွက် စီချွမ်းဆော့စ်နဲ့ရောကြော်ထားတာရယ်၊ ဟင်းရည်
တစ်ခွက်ရယ် သူ့ဖာသူမှာလိုက်တယ်။ (အကုန်လုံးကျနော့်အကြိုက်တွေဗျ) ဟင်းတွေရောက်မလာခင် ညီမလေးက စကားတွေတတွတ်တွတ်ဖောင်ဖွဲ့နေပေမယ့်လို့ ကျနော်ကတော့ တုံဏှိဘာေ၀ရယ်။ အလုပ်ကိစ္စနဲ့မနေ့ကထဲက တစ်မြို့ပီးတစ်မြို့ကားနဲ့ပတ်မောင်းနေရတာ အတူပါလာတဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေက
ဒီဖက်တိုင်းပြေမှာ ကားမမောင်းဖူးတော့ သူပဲမောင်းခဲ့ရတယ်။ ပင်ပန်းလို်က်တာအကိုရာပေါ့။ ဒီမြို့ကိုလည်းမရောက်ဖူးတော့ GPS အားကိုးနဲ့မောင်းလာတာ လမ်းမှာစမ်းတဝါးဝါးပဲ၊ မြို့ထဲ၀င်လာတော့လည်း ဘတ်စ်ကားကလွှဲပီး တခြားကား၀င်ခွင့်မပြုတဲ့လမ်းတွေကို စွတ်၀င်မောင်းလာတာ ကင်မရာနဲ့မိလို့
ဒဏ်ကြေးတွေတော့ အတော်များများဆောင်ရတော့မယ်ထင်ပါရဲ့ ဘာညာတွေပေါ့ဗျာ။ ခုလည်း တည်းမယ့်ဟော်တယ်ရောက်ရောက်ချင်း လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေကို ငါနင်တို့နဲ့ညစာမစားနိုင်တော့ဘူးနားတော့မယ်လို့ ဘတ်ပီးချက်ချင်း ခြေလျင်လစ်လာခဲ့တာသိလားပေါ့။ သူကသာ တပြုံးပြုံးနဲ့
ဆက်တိုက် တော်ကီတွေပစ်နေပေမယ့် ကျနော်ကတော့ စွပ်ပြုတ်ပန်းကန်ထဲက ဟင်းရည်တွေကိုပဲစိုက်ကြည့်ပီး တစ်ဇွန်းချင်းခပ်သောက်နေတာ။ အဖက်ကို ပြန်မလုပ်ပူးဟီဟိ။ (မောင်ချမ်း မူနွဲ့နေဟန်လေးမျက်စိထဲမြင်ယောင်ကြည့်ကြပါ ညီအကိုတို့)
အဲ့လိုလုပ်နေတဲ့ ကျနော့်ကို စိတ်ကောက်နေတဲ့ ခလေးတစ်ယောက်ကို ကြည့်နေတဲ့ လူကြီးတစ်ယောက် အကြည့်မျိုးနဲ့ကြည့်ပီး ဖုန်းထုတ်၊ ဒုံပတ်တွေဘာတွေရိုက်ယူသွားသေးတယ် မသာမလေး။
နှုတ်ခမ်းကြီးက စူတူတူနဲ့ ချစ်စရာကြီးအဟီးတဲ့ဗျာ။ ထမင်းတွေဟင်းတွေရောက်လာတော့ ကျနော်က အားရပါးရလွေးနေသလောက် သူကတော့ တို့ကနန်းဆိတ်ကနန်းပဲ။ စားသောက်ပီးလို့ ပက်ဆံရှင်းမယ်ဆိုတော့ ကျနော်က ငါပေးမယ်လုပ်တော့ သူက အသာနေစမ်းပါ ညီမလေးက ကန်ပနီစားရိတ်နဲ့လာတာ
ဘေလ်ပြန်တင်လိုက်ရုံပဲ ငြိမ်ငြိမ်နေလိုက်ဆိုပီး လုရှင်းသွားတယ်။ စားပီးတော့ ဆိုင်ထဲက ထထွက်လာကြတယ်။ ဘာဆက်လုပ်ကြရမှန်းမသိတော့ဘူးရယ်။ ဦးတည်ရာမဲ့ လမ်းပေါ်မှာ တိတ်တဆိတ်ပဲလျှောက်နေမိကြတယ်ပေါ့လေ။ အဲ့လိုလျှောက်နေကြရင်း သူကစကားစလာတယ်။ အကိုရာ မိုးတအားချုပ်နေပီ ညီမလေးလည်းနားချင်လာပီ။
နက်ဖန်လည်း အလုပ်ကိစ္စနဲ့ခရီးဆက်ရဦးမယ် ဟော်တယ်ပြန်မှဖြစ်မယ်တဲ့။ ဒါဆိုလည်း ပြန်လေလို့။ အကိုဘယ်လိုလုပ်မှာတုံး။ ညီမလေး ဟော်တယ်ဘွတ်ကင်လုပ်ကထဲက ၂ယောက်ခန်းလုပ်ထားလိုက်တယ်။ အကိုလည်း ပြန်မနေပါနဲ့ အေ၀းကြီး လာပါ ညီမလေးနောက်အသာလေးလိုက်ခဲ့ လိုက်မယ်မလားတဲ့။ ကျနော်ဘာမှပြန်မပြောမိဘူးအဟီး။
ဒါနဲ့သူတည်းတဲ့ဟော်တယ်ရောက်သွားရောဆိုပါတော့။ အခန်းတံခါးသော့ဖွင့်တဲ့ ကဒ်က ၂ခုယူထားတော့ ကျနော့်ကိုတစ်ကဒ်ပေးပီး ခပ်တည်တည်နဲ့ ဟော်တယ်ပေါ်ထက်လာခိုင်းတယ်။ (သူ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေတွေ့သွားမှာစိုးလို့ တူတူတွဲမ၀င်ဘူး) ခပ်တည်တည်နဲ့အခန်းထဲရောက်သွားကြရောဆိုပါတော့။ လူက အူကြောင်ကြောင်ကြီးရယ်။
သူက လောင်းကုတ်ကိုချွတ်ချ အ၀တ်တွေကောက် ကက်လဲနေတဲ့ အထိ ကျနော့်မှာ မတ်တပ်ကြီးရပ်လို့ပေါ့။ အဲ့ဒီနောက် ညီမလေးက ခေါင်းဆောင်းထားတဲ့ သိုးမွှေးဦးထုပ်လေးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ ကျနော်မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။ ဆံပင်အရှည်တွေက ၀ဲကနဲကျလာတာကိုးဗျ။ ဒီနေရာမှာ တစ်ခုရှင်းပြမှရတော့မယ်ထင်တယ်။ ဟိုးအရင်က သူ့
ဆံပင်တွေက ဂုတ်၀ဲလေး ဆံတိုမလေးဗျ။ အဲ့ဒီတုံးက ကျနော်ပြောခဲ့ဖူးတာတစ်ခုရှိတယ်။ ငါကွာ ဒီလောက်ကိုယ်လုံးလှတဲ့ကောင်မလေးကို လေးဖက်ထောက်ပီး လုပ်ရင်း ဆံပင်တွေကို ပိုနီတေးလ်ချည်ထားတာကို ဆွဲဆွဲပီးဆောင့်ချင်တာလို့။ ညီမလေးဆံပင်က တိုစိစိလေးဆိုတော့ အဲ့ဒီဆန္ဒလေး ဘယ်တော့မှမပြည့်တော့ တစ်ခုခုလိုနေသလိုပဲဟာလို့။
သူကလည်း ဆံပင်ရှည်မကြိုက်တော့ အလုပ်မဖြစ်ခဲ့ဘူးဆိုပါတော့ဗျာ။ ခုမတွေ့တာ လပေါင်းများစွာကြာခဲ့တော့ ဆံပင်တွေဒီလောက်ရှည်နေမှန်း ဘွားကနဲသတိထားလိုက်မိရတော့ လူကိုစိတ်ထဲဖျင်းကနဲဖြစ်သွားတယ်။ အဲ့ဒါကို ဒင်းလေးကလည်း သိပုံရပါတယ်။ ၀ဲကနဲကျလာတဲ့ဆံပင်တွေကို ခါလိုက်ရင်း ပြုံးစိစိနဲ့မျက်စပစ်ပြလာလို့ မမြင်ချင်ဟန်ဆောင်
နေလိုက်ရသေးတယ်။ ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်ဗျာ အကိုလည်း အေ၀းကြီးက လာရတာ အေးဆေးအိပ်ယာပေါ်တက်လှဲပီးနားလိုက်လေတဲ့။ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ရေချိုးခန်းထဲ၀င်သွားရော။ ကျနော်လည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲ ကုတင်ပေါ်တက်လှဲ တီဗီလေးဖွင့်ပီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ပေါ့။ ခဏနေတော့ မွှေးကနဲအနံ့လေးနဲ့ ညီမလေး ကျနော့်ဘေးနားရောက်လာတယ်။
ညောင်းတယ်ဗျာ ဟိုဖက်တိုးစမ်းပါ ဆိုပီး လာလှဲအိပ်ကရော။ နောက်ထပ် မိနစ်အတန်ကြာတဲ့အထိ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်ပဲ အသားချင်းလည်းမထိပဲ အိပ်ယာပေါ်မှာ ဘေးချင်းယှဉ်လျက်လှဲပီး ငြိမ်နေကြတယ်။
တော်တော်ကြီးကြာလာတော့ ကျနော်လည်း မအောင့်နိုင်တော့ဘူးအဟီး။ တီဗီကို ကောက်ပိတ်လိုက်ပီး ၀ုန်းကနဲကောက်ထ၊ ညီမလေးကိုတက်ခွပစ်လိုက်တော့တာပဲ။ သူ့ခမျာ ပက်လက်ကလေးလှန်နေရာကနေ မျက်လုံးလေးပြူးပီး ကျနော့်ကိုမော့ကြည့်နေရှာတာ ဟိဟိ။ ကျနော်လည်း ဘာမှကိုရှည်ရှည်ေ၀းေ၀းမပြောတော့ပဲ နှုတ်ခမ်းချင်း
တေ့ပီး အသေစုပ်တော့တာပေါ့။ ကျနော့်ကို အတင်းပြန်ဖက်လာတဲ့ ညီမလေးက တစ်ကိုယ်လုံးကို တုန်တက်နေတာသတိထားလိုက်မိတယ်။ (ကျနော်က သိက္ခာတော်ရဆရာတော်ကြီးအထှာလုပ်နေတော့ ဒီလိုလုပ်လာတော့မယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားမိတော့ဘူးဆိုလားဗျာဟီး ရှင်က မာနခဲကြီးဆိုတော့လည်း မမျှော်လင့်ရဲတော့ဘူးပေါ့ ကိုဖိုးသက်လေးရာတဲ့ခွိ)
ည၀တ်အိပ်အင်းကျီကို အတင်းဆွဲဟ မထိရတာကြာပီဖြစ်တဲ့ ချိုဗူးအိအိထွေးထွေးကြီးတွေကို အတင်းစို့၊လက်နဲ့ချေ၊ လူကြမ်းကြီးဇာတ်ကိုခင်းတော့တာကိုး။ တရှူးရှူးနဲ့ အောက်ပိုင်းကို ဆက်ဆင်းသွားပီး အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကိုပါ အားရပါးရလျှက်ပစ်လိုက်တာ (ထုံးစံအတိုင်း ဘာမှမလျှက်လိုက်ရဘူး အာခေါင်ခြစ်အော် တွန့်လိမ်တွန့်လိမ်နဲ့ ပီးသွားတယ်ဗျား)
ပီးတာနဲ့ ကိုင်းကွာဆိုပီး ကျနော့်ဒုံးပျံကို အတင်းဆွဲထုတ်(ဘောင်းဘီအရှည်ကို ဘယ်လိုချွတ်ပစ်လိုက်မိမှန်းတောင်မမှတ်မိလိုက်ပူးဟီး) တစ်ချက်ထဲနဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲ ထိုးထည့်ပလိုက်တာ ညီမလေးခမျာ အမေရေ!! လို့ကို ကုန်းအော်လာလို့ ပါးစပ်ကို အတင်းလက်ဝါးနဲ့အုပ်လိုက်ရတယ်။ ၀င်သွားတာနဲ့ မညှာမတာကို ပစ်ပျက်ဆောင့်တော့တာ။
တဖုန်းဖုန်း တဖန်းဖန်းနဲ့နေတာပဲ။ ငတ်ထားတာလည်းကြာလှပီကိုးဗျ။ မလုပ်ရတာကြာလို့လားမသိဘူး ကောင်းထှာဗျာ။ ၁၅မိနစ်လောက် ဆက်တိုက်မနားတမ်းဆောင့်လိုက်တာ အရမ်းပီးချင်လာလို့ မအောင့်နိုင်လာတော့ဘူး။ ကောင်းလွန်းလို့ ကျနော့်ပါးစပ်က ညည်းသံတွေထွက်တဲ့အထိ အော်လာမိတယ်။ ကျနော်ပီးချင်လာတာကိုရိပ်မိသွားတဲ့ ညီမလေးက
သူ့ဖာသူ အော်ဟစ်ပီး အောက်ကနေကော့ပေးနေရင်းက အကို.. ရှီးးး ဒီရက်တွေက ဆေ့ဖ်မဖြစ်ပူးနော် အပြင်ကိုဆွဲထုတ်ပေးပါ အဟားး ဆိုပီးအော်ပြောလာလို့ အားရပါးရ ၄-၅ချက်လောက်ဆောင့်ပီးတာနဲ့ အပြင်ကိုထုတ်ပီး ပန်းပစ်လိုက်တာ ဘယ်လောက်များ အရှိန်ပြင်းလဲဆိုရင် ဗိုက်ပေါ်ပန်းတာ ဟိုးအပေါ်က လည်ပင်းတွေအထိပြွတ်ကနဲစင်ကုန်တယ်အဟီးဟီး။
နားထဲကလေတွေဘာတွေထွက် တ၀ီ၀ီတွေမြည်တဲ့အထိ လူကို အရှိန်တက်သွားတာဟီဟိ။ သန့်ရှင်းရေးတွေဘာတွေလုပ်ပီး ၂ယောက်သား ဖင်တုံးလုံးဖက်အိပ်နေတဲ့ အချိန်ထိ ၂ယောက်လုံးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ကြွက်သားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေကြတုံး။ အဲ့လိုမှိန်းနေကြရင်း ဟိုးအရင်ကလို သူ့ကို ကျနော် ကျောပွတ်ပေးနေလိုက်ရင်း ခရီးကပမ်း ဟိုဒင်းကလည်းကြမ်း
ထားတဲ့ အရှိန်နဲ့ အိပ်ပျော်သွားကြတယ်။ မနက်၃နာရီလောက်ကြတော့ ၂ယောက်လုံးတရေးနိုးလာကြရော။ မိုးလင်းတာနဲ့သူက ခရီးဆက်ထွက်တော့မှာလေ။ နည်းနည်းလည်း ပြန်လန်းလာကြပီဆိုတော့ကာ အိပ်ယာထဲက ခဏထ ရေလေးဘာလေးသောက်နေကြတုံး ညီမလေးက ရီေ၀ေ၀လေးကြည့်ပီး ပြေကျနေတဲ့ သူ့ဆံပင်မရှည်တရှည်လေးကို ပိုနီတေးလ်လေး
ဖြစ်အောင် ချည်လိုက်တယ်။ အိပ်ယာပေါ်ပက်လက်လှန်နေတဲ့ ကျနော် ပေါ်အုပ်မိုးပီးနမ်းတယ်၊ တစ်ကိုယ်လုံးကိုနမ်းတာ၊ နားရွက် နဖူး နှုတ်ခမ်း လည်ပင်း ရင်ဘတ် အကုန်လုံးရွရွ ရွရွနဲ့နမ်း အောက်ကိုဆင်းတယ်။ ဒုံးပျံကို စုပ်တယ် အကြာကြီးပဲ ဇိမ်ဆွဲပီးစုပ်တာ။ လည်ချောင်းဟိုးအထဲထိရောက်သွားအောင် ထိုးထိုးထည့်ပစ်တယ်။ ကျနော့်မှာ ထွန့်ထွန့်ကိုလူးနေတာာပေါ့ဗျာ။
သူ့ဖာသူအားရပီဆိုတော့မှ မြင်းတက်စီးတယ်။ မွှေတယ်။ တက်ပီးဆောင့်နေရင်း ခုမှပဲ အနေတော်ဖြစ်သွားတယ် အကိုရာ ခုနက ကောင်းပေမယ့် သေတော့မလိုပဲ ခံရတာတဲ့။ ပြုံးစိစိနဲ့ တစ်ချက်ချင်းဆောင့်ရင်းပြောနေတာ။ နောက်တော့ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ဆောင့်၊ ကျောပေးပီး ကျနော့်ခြေသလုံးတွေကို လက်နဲ့ကိုင်ပီးခပ်မြန်မြန်ဆောင့်ရင်း ပီးသွားပြန်တယ်။
သူပီးသွားတော့မှ မောနေတဲ့ အသံလေးနဲ့ ဆံပင်တွေကိုချည်ထားပေးတယ်ကွာ ဆွဲပီးဆောင့်ချင်တာဆိုတဲ့။ ကျနော်လည်းလွှားကနဲထထိုင် လေးဖက်ကုန်းထားပေးတဲ့ သူ့အနောက်နားလေးဖက်ထောက်ပီး ထည့်တော့တာပေါ့။ ရက်စက်တယ်ဗျာ။ စေးပိုင်တင်းကြပ်နေတာ။ ဖင်ကြီးကလည်း ပြောင်းတင်းတင်းအိစက်စက်ကြီးရယ်။ ဘာပြောကောင်းမလဲ ချည်ထားတဲ့ မရှည့်တရှည်
ဆံပင်လေးတွေကို လက်တစ်ဖက်ကဆွဲ၊ ကျန်တဲ့တစ်ဖက်က ဖင်ပြောင်ကြီးကို တဖန်းဖန်းနဲ့ ခပ်ဆဆလေးရိုက်ပီး ဆောင့်တော့တာပေါ့။ ကောင်းထှာဗျာဟီဟိ။ သူကလည်း အားပေးအားမြှောက်ရယ်။ ဆံပင်ကို အသေဆွဲပီးဗျင်းတော့ သေပါပီအကိုရယ် ရက်စက်လိုက်တာ အကိုရယ် ဘာညာနဲ့ စွတ်အော်တာကိုး။ အော်လေလေကြမ်းလေလေဆိုတာ ခင်ဗျားတို့လည်း
သိသားပဲ။ နောက်ဆုံးဘယ်လောက်ထိကြမ်းလာသလဲဆိုရင် ဆံပင်တွေချည်ထားတဲ့ ကြိုးလေးက ပြုတ်ပျက်ထွက်၊ အကုန်ပြေကုန်တာ။ ကျနော်လည်း တအားဆောင့်နေရာကနေ သူ့ကျောပေါ်မှောက်ချ၊ နားရွက်လေးကိုက်၊ ချိုဗူး၂လုံးကို လှမ်းချေပီး ကပ်တိုးလေးဆက်ဆောင့်ရင်းဇိမ်ယူနေလိုက်သေးတယ်။ တော်တော်ကြီးကြာလာမှ မရတော့ဘူး။
ခါးကိုပြန်မတ် ဆံပင်ကိုမဆွဲတော့ပဲ ဖင်တုံးကြီး၂ခြမ်းကို လက်၂ဖက်နဲ့ ချေမွှပီး ဆီးခုံနဲ့တင်ပါး တဖြောင်းဖြောင်းရိုက်မိတဲ့ အထိ အသေဆောင့်ရင်း ပီးချင်လာလို့ ဒုံးပျံကိုဆွဲထုတ် ဖင်၂ခြမ်းအလယ်တည့်တည့်ညှပ်ပီး ပွတ်ရင်း ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။
ညီမလေးလည်း တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်တွန့်လိမ်လုပ်ရင်း ပီးသွားတယ်။ (သူ့အကျင့်တစ်ခုက လေးဖက်ထောက်ခံနေရင်း ရှုံပွပွဖြစ်လာပီး ပီးတတ်သလို ကျနော့်ဟာကြီးဆွဲထုတ်လိုက်ရင်လည်း ဟာကနဲဖြစ်ပီး တစ်ချီပီးတတ်တယ်ဆိုလား)
ပီးသွားတာနဲ့ ခြေပစ်လက်ပစ်ပဲ။ ညီမလေးလည်း မှောက်လျှက်ကလေး။ ကျနော်လည်း သူ့အပေါ်ကနေဖိလို့ မှောက်နေမိတယ်။ ခဏနေတော့ သူထပီးရေမိုးချိုးတယ်။ သူ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေက မနက်စာ စားဖို့ဆင်းခဲ့ပါဆိုပီးလှမ်းခေါ်တော့ ဆင်းစားတယ်။ ကျနော်က မှိန်းရင်းကျန်ခဲ့တယ်ပေါ့ဗျာ။
မနက်စာ စားပီးတာနဲ့ သူပြန်တက်လာပီး အထုပ်တွေအပိုးတွေပြင်တယ်။ ကျနော့်ကိုနမ်းတယ်။ မျက်ရည်လေး၀ဲ၀ဲရယ်။ သူ့ဘဏ်ကဒ်ကို ပက်ဆံအိတ်ထဲက ထုတ်ပီး ကျနော်ပြန်ပေးတော့ ခေါင်းခါတယ်။ ကျနော်က အတင်းပြန်ယူဖို့ပြောတယ်။ ကဒ်ထဲက ငွေပမာဏက ကျနော်၃-၄နှစ်သုံးတောင်မကုန်နိုင်လောက်တဲ့ဟာကြီး ပြန်ယူသွားပါလို့။
သူက ဘာပြောလဲဆိုတော့ ရှင်ဘယ်လို လူစားမှန်းကျမ သိပါတယ်အကိုရယ်.. ဒါကြောင့်လည်း မတော်တဆ အရေးကြုံခဲ့ရင် သုံးလို့ရအောင်ပေးထားခဲ့တာပါ..ဒါဟာစော်ကားရာရောက်မှန်းကျမ သိတယ်.. ဒါပေမယ့် ကျမ ရှင့်ကို ချစ်တယ်အကိုတဲ့..ရှင်ဒုက္ခရောက်နေတာကိုလည်းမကြည့်ရက်ဘူး.. မသုံးချင်ရင်လည်း မသုံးပါနဲ့ အဲ့ဒီကဒ်ကလည်း နောက်၃လအတွင်း သက်တမ်းကုန်သွားမှာပါ..
ပူမနေနဲ့တော့.. ဘဏ်က ကျမကို ကဒ်အသစ်ပြန်ပို့လာလိမ့်မယ် .. အမှတ်တရသာ သိမ်းထားပေတော့ လို့ပြောရင်း သူ့ခရီးဆောင်အိတ်ကလေးကို ဆွဲလို့ ငိုမဲ့မဲ့မျက်နာလေးနဲ့ ကျနော့်ကို ခြေဖျားထောက်ပီး ပါးကိုရွှတ်ကနဲနမ်းတယ်။ အကိုက ကျမ အဖေနဲ့တထေရာထဲပဲ အမူအကျင့်တွေကတစ်ထပ်ထဲရယ် လို့ပြောရင်း ခပ်ယဲ့ယဲ့ပြုံးရင်း
ချာကနဲလှည့် အခန်းထဲက ထွက်သွားခဲ့တယ်။ ကျနော့်မှာသာ ငူငေါင်ငေါင်နဲ့ ဟိုတယ်ခန်းထဲ ကျန်ခဲ့ရတာပေါ့။
ဒါပါပဲဗျာ။ ကျနော်သူ့ကို အဲ့ဒါနောက်ဆုံးတွေ့ခဲ့တာပဲ။ အဲ့ဒီကိစ္စတွေဖြစ်ခဲ့တာ အတော်ကြာသွားခဲ့ပီ။ သူကျနော့်ကို ဖုန်းတွေဘာတွေသိပ်မဆက်တော့သလို ဘာဆိုဘာမှလည်း သိပ်မပြောတော့ဘူး။ နားလည်ရခက်တဲ့ ကျနော့်ကို အရှုံးပေးသွားခဲ့တာမျိုးလားမသိပါဘူး။
ရေလက်ကြားတစ်ဖက်က တိုင်းပြေမှာ သူရှိနေမှန်းတော့ကျနော်သိတယ်။ ကျနော်ကိုယ်တိုင်လည်း ကိုယ့်ဘ၀နဲ့ကိုယ်ရုန်းကန်နေဆဲပါ။ တခါတလေတော့လည်း သူထားခဲ့တဲ့ သက်တမ်းကုန်နေတဲ့ ဘဏ်ကဒ်လေးကို ထုတ်ထုတ်ကြည့်မိတယ်။ သတိရပါတယ်။ သူက သတိရရင် ၀င်လာခဲ့လေ တွေ့ကြတာပေါ့လို့တော့ပြောသွားတယ်။
သူကိုယ်တိုင် ဒီဖက်ကိုလာဖြစ်ရင်လည်း အကိုနဲ့ချိန်းကြမယ်လေတဲ့။ (လမ်းကြုံရင် ၀င်စားသွားပါ ပေါ့ ဟီဟိ အော၀တ္ထုနာမည်ကြီး) ဒါပေမယ့် ကျနော်တို့ မိုင်ပေါင်းများစွာေ၀းသွားခဲ့သလိုပါပဲလေ။ ဟာသဖောက်ရရင် လကုန်ရက်တွေမှာ ကုန်တိုက်က လော်လီကားကြီးရောက်မလာတော့တာကိုတော့ အလွမ်းဆုံးပဲဗျာ အဟီး။ မညာတမ်း၀န်ခံရရင်
ကျနော်ဟာ စိတ္တဇကောင်တစ်ကောင်ပါ။ ကုလားဖြူစကားတစ်လုံးရှိတယ်ဗျာ။ အပါ့ကိုတောင်ပြောဖူးသေးတယ်ထင်တယ်။ လိင်တူကြိုက်တယ် လိင်ကွဲကြိုက်တယ် ဆိုတဲ့စကားလုံးတွေအပြင် ပညာတတ်ဉာဏ်ရှိတဲ့ လူတွေကိုမှအုပ်ချင်တဲ့ စိတ္တဇရှိတဲ့ လိင်စိတ်တစ်မျိုး(လိင်ကွဲကိုပြောတာနော်အဟီး) ရှိသတဲ့။ သူကော ကျနော်ပါ အဲ့လိုစိတ်မျိုးရှိနေပုံရတယ်ဗျ။
ထို့အတူပဲ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် မသိစိတ်မှာ ကြောက်လန့်နေကြတယ်ထင်ပါရဲ့။ ဒါနဲ့ပဲ သောင်တင်ရေမကျအခြေနေတစ်ခုနဲ့ ဒီလိုပဲဖြစ်သွားခဲ့ကြတယ်။
အခု ကျနော်သူ့ကိုလွမ်းတယ်ဗျာ။ အထူးသဖြင့် ကျနော်ဒီကိုယ်တွေ့မှာရေးပြခဲ့တာကို သေချာဖတ်ခဲ့မယ်ဆိုရင် ခင်ဗျားတို့သတိထားမိလောက်တဲ့ ခုလို ဒီဇင်ဘာလကုန်ခါနီးရက်တွေဆို နင့်နင့်သည်းညည်းသတိရနေတယ်။ အဝါရောင်စိုက်ခင်းတွေထဲ ပြေးလွှားခဲ့ဖူးတာတွေ၊ ဘူတာရုံအိုလေးထဲ ပထမဆုံးစတွေ့တဲ့ညက မြူတွေပိတ်နေခဲ့တာတွေ၊
ဘတ်စ်ဒရိုင်ဘာ အမျိုးသမီးက နင်တို့က မောင်နှမတွေလားလို့ အမေးခံရတာကို အသံလေးတစာစာနဲ့ တဟားဟားအော်ရယ်ခဲ့တဲ့ သူ့ဟန်ပန်လေးတွေ၊ နီညိုရောင်သစ်ရွက်ခြောက်တွေဖုံးနေတဲ့ တောအုပ်လေးထဲလမ်းလျှောက်ခဲ့တာတွေ၊ ၀ိုင်မူးမူးနဲ့ တောမြို့လေးအလယ်က ကြေးရုပ်ကြီးပေါ် အတင်းတွယ်တက်တဲ့ ညီမလေးရဲ့ ခပ်ဆိုးဆိုးဟန်ပန်လေးတွေ၊ လေတွေတ၀ှီး၀ှီး
တိုက် အေးစက်ပီးခိုက်ခိုက်တုန်နေတဲ့ ကြားက အဲ့ဒီမြို့လေးရဲ့နာမည်ကျော် တရုတ်ပျော်ပွဲစားရုံကို ညသန်းခေါင်သွားပီး ဘဲကင်နဲ့ခေါက်ဆွဲပူပူတစ်ခွက်စီ စားဖူးခဲ့ကြတာတွေ၊ မြို့ကလေးကို ရစ်ခွေစီးဆင်းနေတဲ့ တူးမြောင်းလေးဘေးက သစ်လုံးအိမ်ဘီယာဆိုင်လေးမှာထိုင်ရင်း ရေကူးနေတဲ့ ဘဲငန်းအုပ်ကလေးတွေကို တူတူထိုင်ငေးရင်းရောက်တတ်ရာရာပြောဖူးခဲ့တာတွေ၊
သူ့အိမ်လေးထဲ ၂ယောက်ထဲကမ္ဘာလေးလုပ်ခဲ့စဉ်က အာလူးနဲ့အမဲသားဟင်းချက်ပီး နံပြားဖုတ်ကျေွးတော့ ဟိုက်! ရေလည်မိုက်ပါလားလို့ မျက်လုံးလေးပြူးပြပီး သဘောကျခဲ့တာတွေ(နံပြားကမီးကျွမ်းနေတယ်ဗျာ) ဒီမြို့လေးမှာပဲ အခြေချချင်တယ် ကျောင်းပီးလို့ အလုပ်အကိုင်အဆင်ပြေရင် ဒီမြို့မှာပဲ အိမ်တစ်လုံး၀ယ်ပီးနေရမလားလို့ အဲ့ဒါ အကိုကျမကို ယူမလားဟင်..
လို့ပြောရင်း အင်း ဘာမှလဲမဆိုင်ပါလား အဟီး ဆိုပီး သူ့ဖာသူလျှောချသွားတတ်တာတွေ အစရှိသဖြင့် အရာရာအားလုံးကို သတိရမိပါရဲ့ ညီအကိုတို့ရာ။ ကျနော်ဒီရက်ပိုင်း သူရှိခဲ့ဖူးတဲ့ အဲ့ဒီမြို့ကလေးကို သွားလည်ဖို့စဉ်းစားမိသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အဝါရောင်စိုက်ခင်းထဲ အဖော်မပါပဲ တစ်ယောက်ထဲ ဘယ်လိုခွန်အားမျိုးနဲ့လျှောက်သွားရပါ့မလဲ၊ ဘူတာရုံအိုလေးထဲ ကျနော့်ကို
လာကြိုနေမယ့် ကောင်မလေးတစ်ယောက်မှမရှိတော့တာလေ။ ကျနော်သတ္တိမရှိတော့ပါဘူးဗျာ။ ဒါနဲ့ပဲ မသွားတော့ဘူးလို့ဆုံးဖြတ်မိခဲ့ပါတယ်။
သူကကော ကျနော့်ကို သတိရနေမလားလို့ ရော်ရမ်းမှန်းဆမိပါတယ်။ တစ်ဖက်ကမ်းမှာ သူ့ဘ၀နဲ့သူပျော်နေမှာပေါ့ဗျာ။ ရှောင်ဇလီဇေး လမ်းမပေါ်က ပလက်ဖောင်းကဖီးတစ်ခုခုမှာ သူ့လို ကမ္ဘာကျော်တက္ကသိုလ်ကထွက်လာတဲ့ ထိပ်တန်းဦးဏှောက်ပိုင်ရှင် ပညာတတ်အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ ၀ိုင်အနီမြုံ့ရင်း ပညာတတ်
တွေပြောတတ်တဲ့စကားတွေပြောနေမှာပေါ့လေ။ ဒါမှမဟုတ် ကျနော်တို့ခဏခဏပြောခဲ့ဖူးတဲ့ ရိုတွန်းကဖေးမှာ သူ့ရဲ့ဒီဇင်ဘာအားလပ်ရက်တွေကို အဖော်တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ သွားထိုင်ရင်း စာအကြောင်းပေအကြောင်းတွေ လေကန်နေကြမလားပဲ။ ဗမာပြေက ဖွတ်မော်ဒန် ဆရာတစ်ယောက်ရေးဖူးတဲ့ ၀တ္ထုထဲက ဇာတ်သိမ်းစာကြောင်းနဲ့ပဲ ဒီကိုယ်တွေ့ကို
ပိတ်သိမ်းလိုက်ပါတယ်။
"မတော်တဆပါပဲကလေးရေ.. ငါတို့လူ့ဘ၀မှာဆုံခဲ့ဖူးတယ်ဆိုတာ"
အတွေးကြေ ကြေနေတဲ့
မာယာကော့ဖ်စချမ်း