အပိုင်း ၃
စာရေးဆရာ - ချမ်းကို
ကျနော့်ဟင်းတွေကလည်းကျက်ကုန်ပီ။ ခူးခပ်ပီး ထမင်းစားပွဲပေါ်တင်နေတုံး ဂျီတော့ခ်ပြောနေတဲ့ ညီမလေးကိုကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ သရိုးသရီဖြစ်လာတယ်။ အသံလေးစာစာ စာစာနဲ့ စွာတေးလေးလုပ်နေတဲ့ဟာလေးကိုကြည့်ရင်း ဖီးလ်တက်လာတာဗျ။ အသာလေးအနားကပ်သွားပီး
ချိုဗူးတွေဘာတွေနှိုက်ပေးနေလိုက်တယ်။ ပထမတော့ ဟိုဖက်ကိုစကားလှမ်းပြောနေရာကနေ လက်တွေဘာတွေကို ဖယ်ဖယ်ပစ်လိုက်သေးတယ်။ အတင်းနှိုက်နေတော့ကာ ပြန်ငြိမ်ကျသွားပီး မသိချင်ယောင်ဆောင်နေကော။
ဒါနဲ့ကျနော်ကလည်း မထူးပါဘူးကွာဆိုပီး ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်နေတဲ့သူ့ကို ဆွဲထူမ လိုက်တယ်။ စားပွဲပေါ်လက်ကလေးထောက်လို့ ကုန်းကွကွလေးပါလာတယ်ဗျ။
သူ့ဂွမ်းခံဘောင်းဘီရှည်လေးကို အသာလေးဆွဲချွတ်၊ အနောက်ကနေဖက်ထားရင်း အဖုတ်ကိုလှမ်းနှိုက်၊ နို့တွေကိုအင်းကျီအောက်ကနေလျှိုပီးချေ၊ ဂုတ်၀ဲနေတဲ့ဆံနွယ်တွေကြားထဲကနေ လည်တိုင်လေးတွေကိုဖွဖွနှုတ်ခမ်းနဲ့ပွတ်ပေးရင်း ဆွနေလိုက်တာ သိပ်မကြာပါဘူး အဖုတ်က
အရည်တွေရွှဲနစ်စပြုလာတယ်။ နားကြပ်တပ်လျှက်နဲ့ ဂျီတော့ခ်ကနေ သူ့အမနဲ့ သာကြောင်းမာကြောင်း သူတို့အမျိုးတွေအကြောင်းအတင်းအဖျင်းလေးတွေဆက်တိုက်ပြောနေတဲ့သူ့ကို အဲ့လိုလုပ်ပေးနေရတာကိုကဖီးလ်ဗျဟီး။ သူကလည်းအသံထွက်ငြီးလို့မရတော့ကာ တစ်ချက်တစ်ချက်ကျနော့်ကို
လှည့်ကြည့်လိုက် အသံမထွက်အောင် မနည်းအောင့်ထားရတယ်ဆိုတဲ့ ဟန်လေးနဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြနဲ့ လုပ်နေတာ။ အဲ့လိုလုပ်လေလေ ကျနော်က စိတ်ထလေလေဖြစ်လာတာကိုးဆရာတို့ရာ။ တခြားသူတစ်ယောက်ယောက်နဲ့အဲ့လိုစကားပြောနေတုံး လုပ်ကြည့်တာကလည်း စိတ်ကိုတစ်မျိုး
လှုပ်ရှားစေတာမဟုတ်လားဗျ။ မထူးပါဘူးကွာဆိုပီး ကုန်းကွကွဖြစ်နေတဲ့ ညီမလေးကို ခါးလေးကို အသာအယာဖိချလိုက်ပီး ထမင်းစားပွဲပေါ်လက်ထောက်လျှက်သားနဲ့ ကုန်းခိုင်းထားလိုက်တယ်။ တော်တော်ကြီးကို တောင်စ ပြုနေတဲ့ ကျနော့်ဒုံးပျံကို ဘောင်းဘီထဲကထုတ်၊ ညီမလေးရဲ့ဖင်တုံးဖွေးဖွေး
တောင့်တောင့်ကြီး၂ခြမ်းကြားထဲ အသာလေးညှပ်ပီး လျှောတိုက်ရင်းဆော့နေလိုက်သေးတယ်။
သူလည်းမအောင့်နိုင်ရှာတော့ဘူးထင်ပါရဲ့ဗျာ။ ကုန်းထားပေးတဲ့ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန်တွန်းပီး ဟိုရမ်းဒီရမ်းနဲ့ အားမလိုအားမရဟန်တွေလုပ်လာတယ်။
အမယ်! အရှေ့မှာတော့ ဂျီတော့ခ်ပေါ်မှာသူ့အမနဲ့ သောက်တင်းတွေတုပ်လို့ကောင်းနေတာနော်။ ကိုင်း! မထူးပါဘူးလေ ဆိုပီး ဖင်တုံးအိအိကြီး ၂ခုကို အသာလေးဆွဲဖြဲပီး စူဖောင်းဖောင်းအရည်တွေလဲ့နေတဲ့ အဖုတ်နွေးနွေးအိအိလေးထဲ ကျနော့် ဒုံးပျံမာတာတာကြီးကို ဒူးတစ်ချက်ကွေး
အသက်အောင့်ပီး ဖိထည့်လိုက်တော့ တင်းကြပ်ကြပ်စီးပိုင်ပိုင်နဲ့တအိအိ၀င်သွားသလို ညီမလေးဆီက အမေ့! ဆိုတဲ့ ကယောင်ကတမ်းလန့်အော်သံလေးထွက်လာတယ်။
မာတောင့်တောင့်ပူနွေးနွေး ကျနော့်ဒုံးပျံအနီရဲရဲကြီးက ညီမလေးဖင်တုံးဖွေးဖွေး၂ခြမ်းကြားထဲ အိကနဲထိုး၀င်သွားတော့ကာ (အက့ိုဟာကြီး ကျမဖင်ထဲဇွိကနဲအ၀င် နင့်ကနဲဖြစ်ပီး နားထဲကလေတွေတောင်ထွက်လာတယ်လို့ နောက်ပိုင်း အဲ့ဒီအဖြစ်အပျက်ကိုစကားစပ်
မိတော့ ပြန်ပြောရှာတယ်ဟီး ဖင်လို့ပြောတာ အထင်မလွှဲကြနဲ့ဦး အဖုတ်လို့ပြောမထွက်လို့ ကျမ ဖင်ထဲ၀င်တယ်လို့ပြောတာ) အပေါ်ပို့စ်မှာပြောထားသလို အလန့်တကြား အမေ့! ဆိုပီး အော်သံလေးထွက်သွားတယ်။ ဟိုဖက်က ဂျီတော့ခ်ပြောနေတဲ့ သူ့အမ က ဘာဖြစ်တာလဲဘာညာလှမ်း
မေးဟန်တူပါရဲ့ ဘာမှမဖြစ်ဘူးဘာညာနဲ့ပြန်ပြောနေရင်း စားပွဲပေါ်လက်ကလေးထောက် ဖင်ကုန်းလျှက်ကလေးကနေ ကျနော့်ကို သမင်လည်ပြန်လှည့်ကြည့်လာရင်း အံတင်းတင်းကြိတ်၊အောက်နှုတ်ခမ်းကိုက်ပြလာတယ်။ "ရှင်ဟာ လူဆိုးမောင်သာဒိုး" ပဲဆိုတဲ့ မျက်နာပေးလေးပေါ့ဗျာ။
(ကိုပန်းရိုင်းရဲ့ဇာတ်လမ်းခေါင်းစီးယူသုံးလိုက်တာ) ဆံပင်တိုတိုဂုတ်၀ဲလေး.. ခေါင်းမှာက ဟက်ဒ်ဖုန်းလေးတပ်လို့.. အောက်ပိုင်းက ဖင်ပြောင်..အပေါ်ပိုင်းကအ၀တ်တွေ၀တ်လျှက်တန်းလန်း ကုန်းကွကွကောင်မလေးကို မီးဖိုခန်းထဲက ထမင်းစား စားပွဲမှာ မှောက်လျှက်ကလေး တစ်ဖက်
ကလူတစ်ယောက်နဲ့စကားပြောနေတာကို လုပ်နေရတော့(ဒါမျိုး တစ်ခါမှမလုပ်ဖူးဘူးဗျ) ကျနော်လည်း စိတ်က ပိုပိုလှုပ်ရှားလာပီး တွယ်တော့တာပေါ့။ ပထမတော့ ကပ်ထိုးလေးပဲ တစ်ချက်ချင်း၊ တစ်ထစ်ချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်ပီး ခံစားနေလိုက်သေးတယ်။ စေးစေးပိုင်ပိုင်တင်းတင်းကြပ်ကြပ်
အရသာလေးက ထိုးထည့်လိုက်တိုင်းဇိမ်အလွန်တွေ့နေတာကိုး။ (နောက်ပိုင်းသတိထားမိလာတာတစ်ခုရှိသေးတယ် ညီမလေး ရဲ့ အဖုတ်က ဖင်ကုန်းဒါမှမဟုတ်၊လေးဖက်ထောက်လိုက်ရင် ဘာလို့မှန်းမသိဘူး လုပ်ရတာသားရေကွင်းနဲ့စည်းတာခံရတဲ့ အတိုင်းပဲ တင်းကြပ်ကြပ်စေးပိုင်လွန်းတယ် ပိုဇေရှင်ကြောင့်ဖြစ်နိုင်ပေ
မယ့် တခြားမိန်းမတွေလေးဖက်ထောက်လိုက်ရင်ကြပ်တာမျိုးကိုမဟုတ်တာဗျ) သူ့ကျောပေါ်ပါးလေးအပ် မှီတွယ်ရင်း အင်းကျီအောက်ကနေလက်၂ဖက်လျှိုနှိုက်ပီး နို့အိအိထွားထွားကြီး၂လုံးကိုချေမွှလျှက် အနောက်ကနေ ကပ်ဆောင့်နေရာက(သူကလည်း အဲ့လို အမနဲ့စကားလှမ်းပြောရင်းခံနေရတာကို
ဖီးလ်တက်နေသလားတော့မသိဘူး အမနဲ့ဆွေမျိုးတွေအကြောင်းအတင်းတုပ်လိုက် ကျနော့်ကိုအနောက်ပြန်ဆောင့်ပေးလိုက်နဲ့လုပ်နေတာ) ၁၀မိနစ်လောက် အဲ့လိုလေးအသံတိတ်လုပ်နေကြရင်းက အရှိန်နည်းနည်းတက်လာကြတော့ မရတော့ဘူးရယ်။
ကျနော်ကိုယ်တိုင်က နှာမှုတ်သံတွေပြင်းစပြုလာပီ။ ခါးကိုပြန်မတ် ဒူးကိုကွေး ချိုဗူး၂လုံးကို ကစားနေတဲ့လက်တွေက ညီမလေးရဲ့ အိုးကားကားကြီး၂ခုအပေါ်ကို ပြောင်းလို့ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ဆောင့်ချက်တွေမာန်ပါလာတယ်။ မီးဖိုခန်းထဲမှာဆိုတော့ အသံက အတော်လုံနေလေတော့ကာ
သူ့တင်ပါးနဲ့ကျနော့်ဆီးခုံဆောင့်မိတိုင်း အသံက ကျယ်လာတယ်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း တအားစိတ်ပါလာတဲ့ အပြင် အံကြိတ်ပီးတိတ်တိတ်ခံနေရတာကို မအောင့်ထားနိုင်ဘူးတူပါရဲ့ အမ! ငါခဏနေမှပြန်ခေါ်လိုက်မယ် ဟင်းအိုးတန်းလန်းကြီးမို့ ဆိုပီး ဂျီတော့ခ်ပြောနေတာကို ချလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီမှာ အသံမထွက်အောင်
အောင့်ပီးလုပ်နေရတဲ့ ကျနော်.. မီးစိမ်းပြလိုက်ပီဆိုတဲ့အနေအထားကိုလည်းတွေ့ကော သူ့ခမျာနားကြပ်ကလေးဖြုတ်နေတုံးမှာကို အသားကုန်အဆောင့်ခံရတော့တာဗျာ။ ဖန်းဖန်း ဖောက်ဖောက် သံတွေဆက်တိုက်ကိုဆူညံကုန်တာ။
အမေ့! အကို! ရှင်နော်.. ဘီလူးသရဲစီးသလို လုပ်ပေးရသလား အားးး
အဲ့လိုတွေအော်နေလျှက်နဲ့ကို မညှာမတာ မရပ်တန်းဆက်ဆောင့်ပီး အုပ်တော့တာပဲဗျို့။
ထမင်းစားပွဲပေါ်(လက်ပတော့ကိုဘေးကိုဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ရင်း) မှောက်လျှက်ကလေးဖြစ်သွားရှာတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ကျနော်ဆောင့်လိုက်တိုင်း တအားအားနဲ့ အာခေါင်ခြစ်ပီးအော်နေတဲ့ အသံစူးစူးလေးကလည်း မီးဖိုခန်းထဲမှာဆူညံနေတာာပဲ။ တစ်အိမ်လုံးမှာ ကျနော်တို့ကလွှဲပီး ဘယ်သူမှမရှိဘူးဆိုတဲ့ အသိကြောင့်လား
မသိဘူး ညီမလေးက စိတ်လွှတ်ကိုယ်လွှတ်တွေအော်... ကျနော်ကလည်း အသားကုန်ဆောင့် -ိုး နေရင်း တင်ပါးဖွေးဖွေးကြီး၂ခြမ်းကို လက်ဖဝါးနဲ့ခပ်ဆဆလေးတဖျန်းဖျန်းရိုက်.. (ဆံပင်ရှည်ရှည်တွေမရှိတော့ကာ ဆံပင်တော့မဆွဲရတော့ တစ်မျိုးလိုနေသလိုလိုဟီး) အဲ့ဒီလိုတွေအသေကြမ်းကြတော့ကာ ကျနော်လည်းကြာကြာ
မအောင့်နိုင်တော့ဘူး ပီးချင်လာတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ စားပွဲပေါ်မှောက်အိပ်ထားတဲ့ညီမလေး အတင်းလက်ထောက်ပီးထလာတယ်၊ ခါးလေးကို ကွေးပီး တင်ပါးကို တအားကော့ အားးးးး အားးးးးး နဲ့သံရှည်ဆွဲပီး အော်.. မရတော့ဘူး ... မရတော့ဘူး အကိုရာ ကယောင်ကတမ်းကပေါက်တိကပေါက်ချာတွေ လျှောက်အော်ရင်း ကိုယ်လုံး
လေးတစ်ချက်နှစ်ချက်လောက် တောင့်ကနဲဖြစ်ပီး စားပွဲပေါ်ကို ၀ုန်းကနဲမှောက်အိပ်သွားတယ်။ သူကောင်းသွားပီ။ ကျနော်လည်း ထိန်းလို့ကိုမရတော့ဘူး။ အိုးကားကားတောင့်တောင့်ကြီးထဲက ကျနော့် ဒုံးပျံကိုဆတ်ကနဲဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်တာ အချိန်မီ ရုံတင်လေးပဲ။ ညီမလေးရဲ့တင်ပါးပေါ် ပူပူနွေးနွေးအရည်တွေတဆတ်ဆတ်နဲ့
ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိတယ်။
အဲ့ဒီညက အတော်ကြီးကို မိုးမမြင်လေမမြင်ပျော်ခဲ့တာကိုခုထိမှတ်မိတုံးပဲ ညီအကိုတို့။
ခုနက ပြောတဲ့ မီးဖိုခန်းထဲမှာ မတော်မနန်းအနေထားနဲ့တစ်ချီဆွဲ၊ ရေမိုးတူတူချိုး၊ ထမင်းစား၊ အနွေးထည်ခပ်ထူထူထဲထဲတွေ၀တ်၊ မြို့ထဲကို လမ်းလျှောက်ထွက်ကြ၊ မကြာသေးမီက ကိစ္စလေးကို လမ်းလျှောက်ရင်းစမြုံ့ပြန်...
အကိုဟာလေ တော်တော်ဆိုးတဲ့လူ.. ဟိုဖက်က အမ တောင်ရိပ်မိသွားလားမသိဘူး.. သေတော့မှာပဲ
ဟီဟိ! ဒါမျိုးကို တပ်ကြပ်ကြီးတို့ဘာတို့ရေးတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေထဲမှာပဲ ဖတ်ဖူးနေတာ ခုမှ တကယ်စမ်းကြည့်တော့ စိတ်လှုပ်ရှားစရာအတော်ကောင်းတယ်နော်
ဘာလဲဟင် တပ်ကြပ်ကြီး ဆိုတာ..
အို! ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး(စကားကိုဆင်ဆင်ခြင်ခြင်ပြောမှ တော်ကြာ တပ်ကြပ်ကြီးဆိုတာ အော၀တ္ထုရေးတဲ့လူမှန်းသိသွားရင် မီးခိုးကြွက်လျှောက်ဖြစ်ရာကနေ တပ်ကြပ်ကြီးဘော်ဒါ ချမ်းကို ဆိုတာ ရှင်မဟုတ်လားဘာညာတွေပါလာလိမ့်မယ်ဟီဟိ)
အကို့ပုံစံက ရုပ်ကလေးကြည့်လိုက်ရင် မခုတ်တတ်တဲ့ကြောင်ကလေးလိုလို.. အရှက်ကြီးတဲ့လူလိုလိုနဲ့ ဒီလိုကိစ္စတွေမှာကျ အတော်သောင်းကျန်းတာဟွန်း!
ဟီး! ဘာမှမပူနဲ့ ညီမလေး ကျောင်းက၃ပတ်တောင်ပိတ်တာ.. ခုမှပထမဆုံးရက်ပဲရှိသေးတာ နောက်ဆက်တွဲလေးတွေလာဦးမှာ
ဘုရားဘုရား.. သေပါပီတော်
အဲ့လိုလေးတွေတွတ်ထိုးရင်း တခွိခွိ တဟိဟိနဲ့လမ်းမပေါ်မှာ တွန်းထိုးနေကြတာပေါ့။
မြို့ထဲရောက်တော့ ရုပ်ရှင်၀င်ကြည့်တယ်။ ပြန်ထွက်လာတော့ ကျနော်စီးကရက်ဆာလာတယ်ပြောလို့ အော့ဖ်လိုင်စင်ဆိုင်တစ်ဆိုင်၀င်ပီး စီးကရက်တစ်ဗူး သူကိုယ်တိုင်၀ယ်ပေးတယ်(အဲ့ဒါမျိုးလေးတွေကျ ချစ်စရာမကောင်းပေဘူးလား) ကျနော်စီးကရက်ဖွာနေတုံး တစ်ဖွာလောက်တိုက်စမ်းဆိုပီးယူဖွာတယ် အဟွတ်ဟွတ်!
ဖြစ်သွားတော့မှငြိမ်သွားတယ်ဟီးဟီး။
အိမ်ပြန်လာကြတော့ ကျနော့်မှာ ထော့နှဲ့နှဲ့ဖြစ်လာတယ်။ ညီမလေးနဲ့တွေ့ဖို့ရာမှာ ရှိုးထုတ်ချင်လွန်းလို့၀ယ်စီးလာတဲ့ ဖိနပ်က ဖိနပ်ပေါက်လာတာကိုး။ ရာသီဥတုကလည်း သေလောက်အောင်အေးခဲရတဲ့ အထဲ လေက တ၀ှီး၀ှီး။
အိမ်ကို အသားကုန်သုတ်လာကြပီး အိမ်ထဲရောက်တော့မှ သက်သာရာ ရသွားတယ်။ အနွေးထည်တွေချွတ်ပီး တိုင်မှာချိတ်.. ၀ိုင်အနီတစ်လုံးဖောက်တယ်။ ဆားငံသီးတစ်ထုပ်ဆွဲ၊ အပေါ်ဆုံးထပ်က သူ့အိပ်ခန်းလေးထဲအလုအယက်ခွက်တွေပုလင်းတွေကိုင်ရင်း တဟိဟိနဲ့ပြေးတက်ကြတယ်။
ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ညအိပ်အ၀တ်အစားကိုယ်စီလဲပီးတော့မှ အိပ်ယာပေါ်တက် ၀ိုင်လေးကစ်၊ဆားငံသီးလေးမြုံ့ ခပ်နွေးနွေးအိပ်ယာသန့်သန့်လေးပေါ်မှာ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ပဲ။ ဘာလုပ်နေကြတယ်ထင်လို့တုံးဗျ။ ဟုတ်ကဲ့! စကားလည်းမပြောကြပါဘူး။ စာအုပ်တစ်အုပ်စီနဲ့ငြိမ်နေကြတာဗျို့။
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ၀ိုင်ငှဲ့ပေး၊ ဆားငံသီးခွံ့တာကလွှဲပီး ကိုယ့်စာအုပ်ကိုယ်ဖတ်နေကြတာ။ မင်းတို့ဟာကလည်း တစ်မျိုးပဲလို့ထင်နေကြသလားပဲအဟီး။ ဖက်တော့ဖက်ထားကြတာပေါ့ဗျာ။ ဒါပေမယ့် ၀ိုင်လေးရီတီတီ၊ အိပ်ယာနွေးနွေးလေးပေါ်၂ယောက်သားပူးကပ်ကပ်ဖက်၊ ကိုယ်စိတ်၀င်စားတဲ့
စာအုပ်ကိုယ်စီဖတ်နေရတဲ့ အရသာက လိင်ဆက်ဆံရတာထက်ပိုပီးဇိမ်ရှိတယ်ထင်တာပဲ။ အဲ့ဒီအရသာကိုခုထိလွမ်းနေတုံးကိုးဗျာ။
ညဉ့်အတော်နက်သွားတော့ ညီမလေးက ကျနော့်နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ကနဲတစ်ချက်နမ်းပီး အိပ်စို့ကွာလို့အဖော်ညှိတယ်။ စာအုပ်နဲ့တွေ့ရင် အသည်းအမဲဖတ်တတ်တဲ့ကျနော်က အိပ်နှင့်လေ ခဏလေးပါဟဆိုပီးဆက်ဖတ်နေတယ်။
နက်ဖန်မနက်ပိုင်း အဝါရောင်စိုက်ခင်းတွေ၊ တောအုပ်တွေဖက်လမ်းလျှောက်ရမှာနော် ဒါပဲလို့ ဆူအောင့်အောင့်လေးပြောရင်း ပက်လက်လှန်အိပ်ထားတဲ့ ကျနော့်လက်မောင်းတစ်ဖက်ပေါ်ခေါင်းလေးအုံး၊ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို လက်ဖဝါးနဲ့ခပ်ဖွဖွလေးပွတ်ရင်း အိပ်ပျော်သွားရှာတယ်။
ဘယ်လိုလဲ ဖတ်ပီး ပျင်းနေကြပီလား ညီအကိုတို့ရေ။ စတွေ့တွေ့ချင်းနေ့မှာ ၂ချီလောက်ပဲ အုပ်ကြတာမို့ စိတ်ထဲမချင့်မရဲဖြစ်နေကြသလားပဲဟဲဟဲ။ ဟိုဆရာကြီးပြောသလိုပေါ့ဗျာ။ ကိုယ်ကလည်းမငယ်တော့ဘူးဆိုတော့ ဆယ်ကျော်သက်လေးတွေလိုခဏခဏ၄-၅-၆ခါတော့ မအုပ်နိုင်တော့ပါဘူးလေ။
တစ်ရက်၂ခါပေါ့။ အဘတို့က၂ပဲ။ ဒါပေမယ့်နေ့တိုင်း မပြန်မချင်း အဘတို့က၂အဟီး။
ခင်ဗျားတို့ဘ၀မယ် တခါတလေအတိတ်က အကြောင်းအရာတစ်ခုခုကိုပြန်တွေးမိလိုက်တိုင်း ဖျတ်ကနဲဖျတ်ကနဲပြန်မြင်ယောင်လာမိတဲ့ အထိ အမှတ်ရနေတဲ့ အဖြစ်အပျက်မျိုးရှိခဲ့ဖူးကြမှာပါ။
ကျနော့်ဘ၀မှာ ပြန်စဉ်းစားလိုက်မိတိုင်း ရုပ်ရှင်ပိတ်ကားပေါ်မှာပြနေတဲ့ ဇာတ်ကွက်တွေလို ပြန်ပြန်ပေါ်လာတတ်တဲ့ အကြောင်းအရာတော်တော်များများထဲမှာလဲ အခုပြောပြမယ့်နေ့ပါတယ်ဗျား။
တွတ်ပီဖိနပ်လို ရာဘာလည်ရှည်ဖိနပ်ကြီးစီးလို့ ခေါင်းဆောင်းပါတဲ့ ဂွမ်းခံအင်းကျီအနီရဲရဲကို ၀တ်ထားတဲ့ ကျနော်၊ ကျောပိုးအိတ်ထဲမှာ လိမ္မော်သီးနည်းနည်း ရေဗူး။
ညီမလေးက ကင်မရာလေးလွယ် အနွေးထည်အထူကြီး၀တ်လို့။ မြို့အစွန်ဖက်ကိုလမ်းလျှောက်ထွက်။ ကုန်းအပေါ်ကနေ ဟိုးအောက်ဖက်ကို ဖြောင့်ဖြောင့်တန်းတန်းလျှောဆင်းသွားတဲ့ ကတ္တရာလမ်းအတိုင်း မြူးတူးစွာနဲ့ အပြေးလေးလျှောက်။ ဘေးဘီ၀ဲယာက အတန်းလိုက်
ကလေးဆောက်ထားတဲ့ အဖြူရောင်၊အနီရောင်အိမ်ကလေးတွေက လှတပတ။ ရပ်ကွက်ကလေးအဆုံး က ဘယ်ရီခြုံကလေးတွေကြားက လူသွားလမ်းကလေးအတိုင်းစမ်းချောင်းသေးသေးလေးဘေးကနေ လျှောက်ရင်း တံတားကလေးကို ကျော်လိုက်တာနဲ့ ဘွားကနဲပေါ်လာ
တာက အဝါရောင်စိုက်ခင်းတွေ၊ နီညိုရောင် သစ်ရွက်တွေနဲ့အလှဆင်ထားတဲ့ တောအုပ်တွေ။ ကျနော်တို့၂ယောက် အဆမတန်ငယ်ရွယ်သွားကြသလိုပဲ ဟေးးကနဲအော်လိုက်မိသေးသလားတောင်မသိဘူး။ ဟိုးအေ၀းမှာမြင်နေရတဲ့ တောအုပ်နဲ့အဝါရောင်စိုက်ခင်းတွေဆီ မြက်ခင်းစိမ်း
စိုစိုတွေကို ဖြတ်ကျော်နင်းလို့ အပြေးလေးသွားကြရင်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဖင်ပိတ်ကန်တမ်းဆော့သွားကြသေးတယ်ဟီးဟီး။ စိုက်ခင်းတွေအလယ်တဲ့တဲ့ကိုဖြတ်လျှောက် တောအုပ်ကလေးထဲ၀င် အဝါရောင်အနီရောင်သစ်ရွက်ကြွေကို တအံ့တသြကောက်ပီး ကိုင်ကြည့်၊
ညီမလေးကတော့ သူ့ကင်မရာလေးနဲ့ဟိုရိုက်ဒီရိုက်ပေါ့။ ကျနော့်ကို တနေရာမှာ ထိုင်ခိုင်းပီး ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးသေးတယ်။ ပို့စ်ထုတ်စမ်းဆိုတော့ ဂိုက်ပေးလိုက်တာ ဂျီပုန်းကြီးမူတူတူ လုပ်နေတဲ့အတိုင်းထွက်လာလို့ ၂ကောင်သားရယ်လိုက်ရသေးတယ်။
တစ်နေရာရောက်တော့ တောအုပ်ထဲက ကျောက်တောင်ခပ်မြင့်မြင့်တစ်ခုမှာ ကလေးတွေကို တောင်တက်တမ်းကစားဖို့ လာပို့ဟန်တူတဲ့ မိသားစုတစ်စုနဲ့ဆုံလို့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကလေးတွေတောင်တက်နေကြတာ၀င်ငေးလိုက်ကြသေးတယ်။
ဒီလိုနဲ့ဆက်လျှောက်လာကြရင်း ဆေးလိပ်သောက်ချင်လာတော့ အိပ်ကပ်ထဲလက်နှိုက်လိုက်တာ ဆေးလိပ်ဗူးမရှိတော့ဘူး။ ဘယ်နားမှာကျခဲ့မှန်းမသိ ရွာလည်ကော။ နောက်ပြန်လှည့်ပီး ပြန်ရှာကြသေးတယ်။ တောအုပ်ထဲမှာဆိုတော့ ဘယ်နားကျလို့ကျမှန်းမသိတော့စိတ်လျှော့
လိုက်ရတယ်။(မှတ်မှတ်ရရဖြစ်သွားတာပေါ့လေ) အဲ့ဒီမှာဗျာ ခုံတန်းလေးတစ်ခုတွေ့တယ်။ သစ်ပင်ကို အလွှားလိုက် ရွေပီး အကြမ်းထည်ပုံစံမျိုးနဲ့ လုပ်ထားတဲ့ ခုံကလေး။ ပန်းပွင့်လေးတွေအစီအရီ ရောင်စုံလေးတွေတင်ထားတော့ လှတပတလေး။ ဒါနဲ့၂ယောက်သား အနီးကပ်သွားကြည့်လိုက်တော့ ပန်းတွေက
လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်တွေဗျ။ ပို့စကဒ်ကလေးတစ်ခုပါချထားတာ။ စာဖတ်လိုက်တော့ ဆွေးသွားတယ်။ အတိအကျတော့ မမှတ်မိတော့ပေမယ့် ကွယ်လွန်သွားတဲ့ ဇနီးသယ်(အဘွားကြီး ဘယ်နှစ်ခုနှစ်ကွယ်လွန်သည်ဆိုတာပါတယ်) ကို အမှတ်တရ အနေနဲ့ မင့်ကို ကိုယ်အရမ်းလွမ်းတယ် အချစ်
ဘာညာလေးတွေရေးထားသေးတာ။ အဘိုးကြီးတစ်ယောက်လာချထားတဲ့ပန်းကလေးတွေနဲ့ပို့စကဒ်လေးပေါ့ဗျာ။ ဒီခုံတန်းလေးက သူတို့ဇနီးမောင်နှံ၂ယောက် တချိန်က တူတူဒီတောအုပ်လေးထဲ လမ်းလျှောက်ထွက်လာတိုင်း ထိုင်နားနေကြလားဘာလားတစ်ခုခုနေမယ်။ ကျနော်တို့လည်းအဲ့ဒါ
လေးမြင်ပီး အူမြူးနေကြရာက အတွေးကိုယ်စီနဲ့ ငြိမ်ကျသွားကြတယ်။ တခါတလေကျတော့ တချို့သောအနောက်တိုင်းယဉ်ကျေးမှုတွေက ထူးဆန်းပီး ကြည်နူးစရာကောင်းသလိုပဲလို့တွေးမိတာနဲ့ ညီမလေးကို ပုခုံးဖက် လမ်းဖြေးဖြေးလျှောက်ရင်း အာလူးဖုတ်နေမိသေးတယ်။ အဘိုးကြီးအဘွားကြီးစုံတွဲတွေ
လမ်းမှာ မွှေးမွှေးပေးနေတာ၊ သွားလေရာလက်ချင်းချိတ်တုန်တုန်ချိချိနဲ့ နောက်ဆုံးအရွယ်ထိကြင်နာယုယနေကြတာ၊ ဗမာပြေက သက်ကြီးဝါကြီးစုံတွဲတွေဆို အနားမကပ်တော့တဲ့အပြင် နှစ်ပေါင်းများစွာ စကားတောင် ခပ်ဟဟမပြောကြတော့တာ အစရှိသဖြင့်ပေါ့လေ။
ဘယ်လိုလဲ ညီအကိုတို့ ဖတ်ရတာ ပျင်းနေကြပီလားဗျ။ ငချိုကန်း ဘာတွေလျှောက်ပြောနေမှန်းမသိဘူး မဆီမဆိုင်တွေနော့်အဟီး။ ခဏတော့ သည်းခံဖတ်ဗျာ။
ဒီလိုနဲ့ပဲ တောအုပ်ကလေးထဲက ပြန်ထွက် အဝါရောင်စိုက်ခင်းပြင် တမျှော်တခေါ်ကြီးကို ဖြတ်လျှောက်ရင်း ပြန်ဖို့ပြင်တယ်။ တောအုပ်အစွန်ခပ်လှမ်းလှမ်းတောင်ကုန်း အစိမ်းရောင်ပေါ်မှာ လေရဟတ်အနီရောင်လေးနဲ့ အိမ်ကလေးတစ်လုံးကို လှမ်းမြင်ရတော့ ဂျွန်စတိုင်းဘတ် ၀တ္ထုထဲက အိမ်ကလေး
နဲ့တူတာ လို့ကျနော်ပြောမိလိုက်တော့ ညီမလေးက ဟုတ်တယ်နော် လို့ သတိရသွားဟန်နဲ့ ပြုံးရင်းထောက်ခံတယ်။ အဝါရောင်စိုက်ခင်းတွေကိုဖြတ်လျှောက်ရင်း လိမ္မော်သီးတစ်ယောက်တစ်လုံးစီစား၊ ရေနည်းနည်းသောက် ခဏထိုင်နား၊ နည်းနည်းပါးပါးနမ်းကြ (ဟဲဟဲ စိုက်ခင်းထဲ၊ တောအုပ်ထဲ ဟိုဟာ
လုပ်မယ်ဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်နဲ့ဖတ်နေတဲ့ ညီအကိုတွေကို အားတော့နာပါတယ်ဗျာ ဘာမှမအုပ်ဖြစ်ဘူး) ဒီလောက်ပါပဲ။ အဲ့ဒီနေ့က နေရောင်ခြည်ခပ်နွေးနွေးရနေတယ်ဆိုပေမယ့် ဘောင်းဘီအပြင်ကို ဂွေးထုတ်လောက်ရအောင် မနွေးဘူး။ ချမ်းတယ်ဗျ။ ပီးတော့ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ယာပြန်ရင် အေးဆေးအုပ်
လို့ရနေတဲ့ဟာ လုပ်ဖို့တွေးတောင်မတွေးမိပါဘူး။
အပြန်လမ်းမှာ ကျနော်တော့ အတော်မျက်နာပျက်နေပီ။ အလာတုံးက ဆင်းချလာတဲ့ ကုန်းလျှောကတ္တရာလမ်းမကြီးအတိုင်းပြန်တက်လာရတာကိုး။ ညီမလေးကတော့ အေးဆေးပဲ မျက်နာကိုမပျက်တာ။ အေးလေး သူကတော့ အားကစားမယ်ကိုး။
ကိုယ်ကသာ ငယ်ချင်ယောင်ဆောင် ကလေးရုပ်ဖမ်းထားပေမယ့် ဇရာကထောင်း(အမှန်ကဒီလောက်တော့လည်းမကြီးသေးပါဘူးအဟိ) ငယ်ငယ်က မိုက်ခဲ့တာတွေကြောင့်လားမသိ အတော်ဖားနေပီ။ ဒါကို မြို့ထဲပြန်ရောက်တော့ ဈေး၀င်၀ယ်သေးတယ်။ ကျနော်ကစိတ်အတော်ညစ်နေပီ။ နောက်နေ့မှ၀ယ်ပါလား။
လူက ပြိုင်းနေပါပီဆိုနေ မရဘူး သူလုပ်ချင်တာစွတ်လုပ်တာဗျ။ အဲ့ဒီလိုနဲ့ ၀ယ်လာတဲ့ အထုပ်အပိုးတွေကို ဒရွတ်ဆွဲသယ်ရင်းနဲ့ပဲ အိမ်ပြန်ရောက်လာတယ်ဆိုပါတော့။ မောမောပန်းပန်းနဲ့ မနေ့ညက ကျန်တဲ့ ဟင်းတွေထမင်းတွေကို ပြန်နွေးပီး ခပ်သွက်သွက်ကလေးထမင်းစားသောက်လိုက်ကြတယ်။ စားပီးတာနဲ့
ချက်ချင်း အပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းကို တက်ပီး နားဖို့ပြင်တော့တာပဲ။ လမ်းလျှောက်ထားတဲ့ခရီးက ကျနော့်စိတ်ထင်၆မိုင်၇မိုင်လောက်ကိုရှိမယ်။ ပင်ပန်းပီပေါ့ဗျာ။ အ၀တ်အစားလဲပီး အိပ်ယာထဲ၀င်ခွေလိုက်ကြတာ ချက်ချင်းပဲ အိပ်ပျော်သွားကြတယ်။
ကျနော်အိပ်ယာပြန်နိုးလာတော့ မိုးတော်စုပ်စုပ်ချုပ်နေပီ။
ခုနက ကျနော့်ကိုဖက်ပီး အိပ်နေတဲ့ ညီမလေးအိပ်ယာပေါ်မှာ ရှိမနေတော့ဘူး။ အိပ်ခန်းထဲက စာကြည့်စားပွဲပေါ်မှာ ကွန်ပြူတာနဲ့ ဘာလုပ်နေတယ်မသိဘူး။ ရေဆာလာတာနဲ့ ကျနော်ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပီး စာကြည့်စားပွဲပေါ် ရေဖန်တကောင်းထဲက ရေတစ်ခွက်ငှဲ့သောက်ရင်း အကဲခတ်လိုက်တော့ ညီမလေး
မျက်နာက မဲ့တဲ့တဲ့ရယ်။ အမူအရာပျက်နေတော့ကာ ကျနော်လည်း တစ်ခုခုပဲဆိုပီး ဘာဖြစ်တာတုံးဟ လို့မေးရင်း သူ့ရှေ့က ကွန်ပြူတာကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူ့အဆိုင်းမန့်တစ်စောင်ကို စစ်ဆေးအမှတ်ပေးပီး ဆရာဖြစ်သူက ပြန်ပို့ထားတဲ့ အီးမေးလ်တစ်စောင်ဗျ။ အမှတ်ကမဆိုးပါဘူး ဒါနဲ့ဘာဖြစ်လို့တုံး
အမှတ်က မဆိုးပါဘူးလို့ပြောလိုက်တော့ အီးးးး ဆိုပီး အာဗြဲကြီးနဲ့အော်ငိုလာတယ်။ မကောင်းဘူး ဂန်ဒူးရချင်တာ မရလို့တဲ့။ ဒင့်မေဂလွှား လူကြည့်တော့ အပျိုကြီးပေါက်စလေးလိုလို လူကြီးသူမ လိုလိုနဲ့ ခုဟာက အထက်တန်းကျောင်းသူလေးလိုလိုဖြစ်မနေဘူးလားဗျာ။ ကဲကဲ တော်တော့တော်တော့ တကယ်တမ်း
တော့ ဂုဏ်ထူးဆိုတာ ပညတ်ချက် ၄-၅မှတ်ကလေး လျှော့သွားတာ ဘာဖြစ်တုံး တိတ်တိတ်.. ဘာညာဆိုပီးချော့မော့နေရတာပေါ့။ ကိုင်း.. လာပါဦးကွာ ဆိုပီး စာကြည့်စားပွဲမှာ ထိုင်နေတာကို အတင်းပွေ့ပီး အိပ်ယာပေါ်ဆွဲတင် ဆွဲလှဲ ရင်ခွင်ထဲအတင်းဆွဲဖက်၊ တင်ပါးလေးဘာလေးပုတ်ပီး ချော့နေတာပေါ့။
လူကြီးဖြစ်နေပီ မငိုရဘူး လိမ္မာတယ်ပေါ့။ တဟင့်ဟင့်ရှိုက်၊ မျက်ရည်ပေါက်ပေါက်ကျနေတာကို သုတ်ပေး၊ ကျောပွတ်၊ဖင်ပွတ် တော်တော်ကြာကြာလေးလုပ်ပေးမှ တိတ်တော်မူသွားတယ်။ ဒါတောင် တစ်ချက်တစ်ချက် တဟင့်ဟင့်နဲ့ ရှိုက်သံက ထွက်ထွက်လာသေးတာဗျ။ ငြိမ်ကျသွားတော့မှ ဘေးတိုက်တစ်စောင်းအိပ်ပီး
ရင်ခွင်ထဲပွေ့ထားတာကို လွှတ်ပေးလိုက်ရင်း ပက်လက်လှန်အနေအထားနဲ့ ကျနော်လည်း ခဏပြန်မှိန်းနေလိုက်တယ်။
အမယ်အဲ့ဒီမှာ ရှိုက်သံပျောက်သွားတဲ့အပြင် ကျနော့်အောက်ပိုင်းအေးသွားပါတယ်ပေါ့။
ဘယ်ဟုတ်မလဲ မအေဘေးလေးက ကျနော့်ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ် ချမ်းလို့ကွေးကွေးလေးဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့် ဒုံးပျံကို လျှာနဲ့တို့ထိတို့ထိလုပ်ပီး ဆွနေတာဗျား။ ဟဲ့ သောက်ပလုတ်တုတ်! ဘာတုံးဆိုတော့ အူးးး တဲ့။ ခုနက ငိုထားတဲ့ မျက်ရည်က ကောင်းကောင်းမခြောက်သေးဘူး။
ပါးစပ်ထဲ ထိပ်ဖူးကိုငုံစုပ်နေရင်း အူးးး လို့အသံပြုရင်း လှမ်းပြုံးပြနေသေးတာ။ တကယ့်ဟာလေးဗျာ။
အတိကျတော့ ရေးမပြတော့ဘူးဗျာ။ အဲ့သေချင်းဆိုးမလေးက စုပ်ချင်တိုင်းစုပ်ပီး ဒုံးပျံမိုးပေါ်ထောင်လာတာနဲ့ တက်ခွပီး မြင်းစီးသွားတာ အားရပါးရပဲ။
ကျနော်တောင် ဘာမှသေချာမလုပ်လိုက်ရဘူး။ ခုပြန်တွေးပီးတော့ကို အသံထွက်ပီး ရယ်နေမိတယ်။
ဘယ့်နှယ့် မျက်ရည်စီးကြောင်းလေးနဲ့ ကောင်မလေး ဒုံးပျံကြီးပါးစပ်မှာတပ်လို့လေ မျက်စိထဲမြင်ကြည့်လိုက်ကြစမ်းပါ ညီအကိုတို့ရာ 
နောက်ပိုင်းရက်တွေမှာလည်း ထွေထွေထူးထူးတော့သိပ်မရှိလှပါဘူး။
ချက်ပြုတ်စားသောက်ကြ၊ ဧည့်ခန်းထဲ လှဲလျောင်းပီး စာအုပ်ကိုယ်စီနဲ့စောင်ပါးလေးတွေခြုံရင်းကွေး၊ အိမ်ထဲအောင်းရတာငြီးငွေ့လာကြပီဆို အပြင်ထွက်ပီး လမ်းလေးဘာလေးလျှောက်ကြပြုကြပေါ့။ တခါတလေမြို့အပြင်ဖက်နေ တစ်မြို့လုံးကိုရစ်ပတ်ပီး စီးဆင်းနေတဲ့ချောင်း
ကလေးဘေးနား(အမှန်က တူးမြောင်းသာသာလောက်ပါပဲ) လမ်းလျှောက်၊ ညောင်းလာရင် ချောင်းကလေးဘေးက သစ်လုံးထိုင်ခုံလေးတွေချထားတဲ့ ဘီယာဆိုင်မှာ ထိုင်၊ တစ်ခွက်တစ်ဖလားမော့ ရောက်တတ်ရာရာလေးတွေလျှောက်ပြောကြ ဒီလောက်ပါပဲ။ ညဖက်တွေကြရင်
တော့ မြို့ထဲထွက်၊ တောမြို့လေးရဲ့တစ်ခုတည်းသော ရုပ်ရှင်ရုံလေးမှာ လက်မှတ်တန်းစီပီး ရုပ်ရှင်၀င်ကြည့်၊ ရုပ်ရှင်ပီးလို့ အိမ်အပြန်ဗိုက်ဆာလာကြရင် တရုတ်ခေါက်ဆွဲဆိုင်တစ်ဆိုင်ဆိုင်၀င်ထိုင်ပီး စားကြသောက်ကြ... ရာသီဥတုပြင်းလွန်းတဲ့ညတွေကြတော့ နှစ်ယောက်သား
အပြင်မထွက်ဖြစ်ကြတော့ပဲ အင်တာနက်က ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားကောင်းကောင်းတစ်ကားလောက်ဒေါင်း၊ စပီကာတွေဘာတွေနဲ့ဂျွိုင်း အိပ်ယာပေါ်မှာ ၀ိုင်အနီလေးဘာလေးမော့ရင်း စောင်ခြုံထဲမှာ ကွေးရင်းကြည့် အဲ့လိုတွေပေါ့ဗျာ။
ဟိုဟာကော မလုပ်ဖြစ်ကြတော့ဘူးလားဆိုတော့ကာ လုပ်တာပေါ့လေ ဘယ်နေပါ့မလဲ။
ခင်ဗျားတို့ကို ဒါတွေကြီးပဲလျှောက်ရေးပြနေရင် ပျင်းသွားမှာစိုးလို့ မရေးပြတော့တာ။ လုပ်တာမှ မနက်မျက်လုံးပွင့်လာရင်ကို ညီမလေးက သောင်းကျန်းနေပီဆရာတို့ရေ။ လူက အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေတုံးပဲရှိသေးတယ် ဒင်းက အောက်ကနေကျနော့် ဒုံးပျံကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်ပီး
သောင်းကျန်းနေပီဟီးဟီး။ ကိုယ်လဲ ဘာမှမပြောချင်တော့ဘူး လက်လျှော့ထားလိုက်ပီ ဆိုတဲ့ အထှာနဲ့ ပက်လက်ကလေးလှန်ထားရာကနေ ပြုံးပြုံးမိန့်မိန့်ကြီး ခံနေလိုက်တော့တာပဲ (မျက်စိထဲမြင်တယ်နော်ဟိ) သူ့ဖာသူစုပ်ပြုပီး သူ့ဖာသူ တက်ပီး မြင်းစီး သူ့ဖာသူခရီးဆုံးရောက်
မောသွားတော့မှ အီဖေကိုယ်က ထထိုင်ပီး လှေကြီးထိုးနဲ့တစ်ကြောင်းကောက်ပီးလိုက်ရတယ်။ ပီးသွားတော့ တစ်ရေးတစ်မော နာရီ၀က်လောက်ပြန်နှပ်လိုက်ရတာပေါ့။ ပြန်နိုးလာတော့ လူက လန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်နေပီ။ သွားတိုက်ရေလေးဘာလေးချိုး အ၀တ်အစားလေး၀တ်
အောက်ထပ် မီးဖိုခန်းကို ဆင်းသွားရင် မနက်စာ(ဗမာစာ)တစ်ခုခုက ပူပူနွေးနွေးအဆင်သင့်ရယ်။ စားသောက်ပီးစီးတော့မှ မြို့ထဲကိုလမ်းလျှောက်ဈေးလေးဘာလေးပတ်ပေါ့။ ညဖက်မအိပ်ခင် တစ်ကြောင်းလောက်ထပ်ဆွဲတာတွေရှိသေးပေမယ့် မထူးခြားတော့လို့မရေးပြတော့ပါဘူးဗျာ။
ထူးခြားတာလေးရေးပြရရင် နည်းနည်းတော့ ဟာသဆန်မယ်ထင်တယ်။
အဲ့ဒီလိုသာသာယာယာလေးနေလာရာက ခရစ်စမတ်တွေဘာတွေပီးလို့ နျူးရီးယား ရောက်လာတယ်။ မှတ်မှတ်ရရ နှစ်သစ်ကြိုတော့ အပြင်ထွက်မနေတော့ပဲ ညနေကထဲကအိမ်မှာပဲ ချက်ပြုတ်စားသောက်ပီးစီး ဧည့်ခန်းထဲမှာ သစ်သီး၀လံလေး ၀ိုင်အနီလေးနဲ့နှပ်ရင်း တီဗီရှေ့မှာပူးပူးကပ်ကပ်
လေးထိုင်မော့နေကြတာပေါ့။ ပထမတော့ ဟိုချယ်နယ် ဒီချယ်နယ်ပြောင်း ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားလေးတွေမော့ရင်း ဇိမ်ကျနေကြရာကနေ ၁၁ခွဲလောက်ကြတော့ နှစ်သစ်ကြိုတဲ့ ကောင့်ဒေါင်းလုပ်တဲ့ဟာ တီဗီက လာနေတာကိုဖွင့်ကြည့်နေကြတယ်။ လူတွေအပျော်လွန်နေကြတာကြည့်ပီး ကျနော်
တို့ပါအလိုလိုပျော်လာကြတယ်။ အဲ့ဒီမှာ ညီမလေးက ရီေ၀ေ၀လေးနဲ့ ကျနော့်ကို ဖက်နမ်းလာပီး ဒုံးပျံကို လက်ဖဝါးလေးနဲ့ အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပီးလာဆွတယ်။ ကျနော်ကလည်း မရီတရီ အခြေနေဆိုတော့ စိတ်ကနည်းနည်းကြွလာတယ်။ တိုတိုပြောရရင် ဂွမ်းခံဘောင်းဘီလေးကို အသာလေး
ဆွဲချွတ်ပီး အုပ်ကရောဆိုပါတော့။ တီဗီရှေ့က ခေါက်လိုက်ရင်ဆက်တီခုံရှည်၊ ဖြန့်လိုက်ရင်မွှေ့ယာဖြစ်သွားတဲ့ ခုံပေါ် ပက်လက်လှန်အိပ်ထားတဲ့ ညီမလေးကို ဂျိုင်းအောက်ကနေလက်လျှိုပီး အသားကုန်ဆွဲဆွဲဆောင့်ပီးလုပ်နေမိတာပေါ့။ အဲ့ဒီမှာဘာဖြစ်သလဲဆိုတော့ကာ မနက်ကထဲက၂ကြောင်း
လောက်ဆက်တိုက်ဆွဲခဲ့ပီးသားဗျ။ တစ်ရက်ကို ၂ခါ၃ခါဆွဲလာတာလဲ ရက်ကအတော်ကြာလာပီဆိုတော့ တော်ရုံလုပ်တာနဲ့ ကျနော်မပီးနိုင်ဘူးဖြစ်လာပီ။ (အဲ့လိုကိစ္စ အိမ်ထောင်သယ်တွေပိုသိမှာပါဗျာ) ခုလည်း ရီေ၀ေ၀အရှိန်လေးနဲ့ အသားကုန်ဆောင့်လွန်းတာ ဘယ်လောက်ကြမ်းသလဲဆိုတော့
ညီမလေးခမျာ အာခေါင်ခြစ်ပီး အော်တဲ့အဆင့်ရောက်လာပီ။ ကြမ်းလွန်းလို့(တအားမဆောင့်နဲ့လို့တော့ မပြောဘူးရယ်အဟိ) မပီး ပီးအောင်ကြိုးစားနေရတော့ကာ အောစာရေးဆရာပီပီ ပါးစပ်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးတွေပြောမိတယ်။ သာမန်အချိန်မှာ ကျနော်က အရှက်အကြောက်ကြီးပေမယ့်လို့
အိပ်ယာပေါ်မှာတော့ ပါးစပ်က အဲ့လိုရယ်ဗျဟီး။ အဲ့မှာ ကွိုင်တက်တော့တာပဲဗျို့။
"မနက်က ၂ချီ -ိုး ထားတာတောင် မ၀သေးဘူး ဟုတ်လား အင့်အင့် ၀ပီလား အ -ိုးခံလို့၀ပီလား မ၀မချင်း -ိုးမယ်ဟုတ်ပီလား" ဟီးဟီး အဲ့လိုဟိန်းဟောက်ပီး ပိတ်ပိတ်ဆောင့်လိုက်တာ...
အောက်ကနေ မျက်လုံးစုံမှိတ် အော်ဟစ်ခံနေတဲ့ မမလေးက ဆတ်ကနဲမျက်လုံးပွင့်လာပီး ဒေါသထွက်နေတဲ့ ရုပ်ကလေးနဲ့ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို တွန်းထုတ်လာတယ်။
"ရှင် ဘာစကားပြောတာလဲဟမ်" တဲ့ "ကျမကို ဘယ်လိုအစားများမှတ်နေလို့တုံး" ဆိုလားဗျာ
အဲ့ဒီတော့မှ ကျနော်လည်း လန့်ဖြန့်၊ ရှက်လည်းရှက်သွားတယ်။ ဟိုက်! ငါတော့ လက်လွန်ပီပေါ့အဟီး။ သူတွန်းလိုက်တော့ အလန့်တကြားနောက်ကိုဆုတ်လိုက်တာ ဒုံးပျံက ပလွတ်ကနဲအဖုတ်ထဲက ထွက်လာပီး ရမ်းတန်းရမ်းတန်းနဲ့ဖြစ်နေပီ။ အဲ့ဒီဒုံးပျံတန်းလန်းကို လက်ကလေးနဲ့ အရင်းကဆုပ်
ဆောင့်ကြောင့်ကလေး ထိုင်ပီး ညီမလေးကို မချိပြုံးလေးပြုံးပြနေတဲ့ မောင်ချမ်းကို ရဲ့ ဖြစ်အင်ကို မျက်စိထဲသာမြင်ကြည့်ကြပါတော့ ညီအကိုတို့ရယ်ဟားဟား။
" မဟုတ်ပါဘူး ညီမလေးရာ အကို စိတ်.. စိတ်တအားထအောင် တမင်လျှောက်ပြောတာပါ ဘာသဘောမှမဟုတ်ပါဘူး အဟီး.. စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်လို့ ဟစ်ဟစ်"
အဲ့လိုမျိုး မျက်နာငယ်လေးနဲ့ပြောလိုက်တော့မှ စိတ်တိုတာပြေသွားပုံရတယ်။ ဟွန်း! ဆိုပီး စိတ်လျှော့လိုက်ဟန်နဲ့ ပက်လက်အိပ်နေရာကထထိုင်လာတယ်။ ပွဲပျက်ပီထင်နေရာကနေ မွှေ့ယာခုံပေါ်(တီဗီဖက်ကိုမျက်နာမူ) လေးဖက်ကလေးကုန်းပေးတယ်။ ပီးတော့မှ ထည့်လေ ဘာလုပ်နေတာလဲတဲ့
ဟီဟိ။ အဲ့ဒီတော့မှ ကျနော်လည်း အသာလေးသူ့တင်ပါးအိစက်စက်တင်းတင်းကြီး၂ခုကို ဆွဲဖြဲပီး ဒုံးပျံကို ဖိသွင်းလိုက်ရတော့တာပေါ့။ ဒီတစ်ခါတော့ သိပ်အသံမထွက်ရဲတော့ဘူး။ တင်ပါး၂ခြမ်းကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ချေပီး တဖန်းဖန်းနဲ့ဆက်ဆောင့်နေလိုက်တယ်။ နည်းနည်းလန့်သလိုဖြစ်သွားလို့
ချိုဗူးတွေဘာတွေတောင် လက်နဲ့လှမ်းမကိုင်ရဲတော့ဘူး။ ဖင်လေးခါးလေးလောက်ပဲကိုင်ပီး ဆက်ဆောင့်နေလိုက်တယ်။ အဲဒီလိုအုပ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ၁၂နာရီကထိုးခါနီးလာပီဗျ။ ကောင့်ဒေါင်း လုပ်ကြတော့မှာ တီဗီက ပြနေပီ။ ကျနော်ကလည်း အရှိန်တော်တော်ပြန်တက်လာလို့ ဆောင့်ချက်တွေက
တဖြောင်းဖြောင်းတောင်မြည်လာသလို မြန်လည်းတော်တော်မြန်လာတယ်။ ပီးတော့မယ်ဗျ။ ဒုံးပျံတစ်ချောင်းလုံးကို ကျဉ်တက်လာပီ။ အဲ့ဒါကို သတိထားမိလာဟန်တူတဲ့ ညီမလေးက လေးဖက်ကုန်းထားရာကနေ တီဗီကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပီး...
" ဟေ့လူ မပီးနဲ့ဦး ခဏလေးစောင့် ခဏလေးစောင့် ၅ ၄ ၃ ၂ ၁ ၀ ဆိုမှ ပီးရအောင် လာတော့မယ်လာတော့မယ်"
အဟီး သူအဲ့လိုပြောလိုက်တဲ့ အချိန်မှာကို အပြင်းအထန်ဆောင့်နေတဲ့ ကျနော် ဘယ်လိုမှ မအောင့်နိုင်တော့လို့ ဒုံးပျံကို ဆွဲထုတ်ပီး သူ့ဖင်တုံးကြီးတွေပေါ် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိတယ်။
"ဟွန်း! အသုံးကို မကျဘူး သူများက အမှတ်တရဖြစ်အောင်လုပ်ချင်ပါတယ်ဆိုမှ" တဲ့ တကယ့်ဟာလေးဗျာဟားဟား  သူများတကာတွေ တီဗီပေါ် ဟက်ပီးနျူးရီးယား ဘာညာဆိုပီး အော်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကျနော်တို့၂ယောက်က တစ်ရှူးလေးတွေနဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်း တဟီးဟီးဖြစ်နေကြတာ
ပေါ့လေ။ နှစ်သစ်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်းကြိုဆိုခဲ့ကြတာပေါ့ဗျာ။
ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျနော်တို့ရဲ့ အားလပ်ရက်ကလေးတွေ ကုန်ဆုံးသွားခဲ့ပါတယ်။ အပျော်ရက်တွေဆိုတာကလည်း ခင်ဗျားတို့သိတဲ့အတိုင်းပဲ ဖင်လှည့်ခေါင်းလှည့်နဲ့ ဘာမှသေချာမခံစားလိုက်ရသလို အကုန်မြန်တာကိုးဗျ။
ပြန်ဖို့ရက်ရောက်လာကော ဆိုပါတော့ဗျာ။ ပြန်ချင်သလားဆိုတော့ကာ ဘယ်ပြန်ချင်ပါ့မလဲ။ ညီမလေးရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေလည်း ပြန်လာတော့မယ်ဆိုတော့ ဆက်နေ နေလို့မှမကောင်းတော့ကာ။ နှစ်ယောက်စလုံးလည်း လုပ်စရာကိုယ်စီနဲ့ ကိုယ့်ဘ၀ကို ရှေ့ဆက်ရတော့မှမဟုတ်လား။
လေးကန်တဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့ အထုပ်လေးဆွဲလို့ အိမ်ပြန်မယ့်ရက်မျာ ဘူတာရုံအိုလေးဖက်ကို ထွက်လာခဲ့ရတာပေါ့။ လိုက်ပို့တဲ့ ညီမလေးက ရထားပေါ်တက်ပီး လိုက်လာတယ်။ သူ့မြို့နဲ့ ကျနော့်မြို့ အလယ်တည့်တည့်လောက်က မြို့အထိလိုက်လာမယ်တဲ့။ အဲ့ဒီမြို့မှာ ခဏတူတူဆင်း နေ့လည်စာတူတူစား
ပီးတော့မှ သူ့မြို့သူပြန်လိုက်၊ ကျနော်က ကိုယ့်ခရီးကိုယ်ဆက်ပေါ့။ ရထားပေါ်မှာ ဘာမှစကားသိပ်မပြောဖြစ်တော့ဘူးဗျ။ ခပ်မှိုင်မှိုင်တွေတွေလေးတွေဖြစ်နေကြတယ်။ အဲ့ဒီကြားထဲက မြို့ရောက်တော့ နေ့လည်စာ ခပ်သုတ်သုတ်စားလိုက်ကြတယ်။ နည်းနည်းစောနေသေးတာနဲ့ ၂ယောက်စလုံးဝါသနာပါတဲ့
မြို့အလယ်ခေါင်က မြူဇီရန်တစ်ခုထဲ၀င်ကြည့်လိုက်ကြသေးတယ်။ ပီးတော့မှ နည်းနည်းအေးလာတာနဲ့ မြို့အလယ်ခေါင်မှာ ခရစ်စမတ်ကာလတုံးက အလှလုပ်ထားဟန်တူတဲ့ ခရစ်စမတ်သစ်ပင်ကြီးအနားက ကော်ဖီဆိုင်တန်းတွေထဲက "လေရဟတ်နီ" ဆိုတဲ့ပြင်သစ်ကော်ဖီဆိုင်ကလေးထဲ ခဏ၀င်ထိုင်၊
သူက လက်ဖက်ရည်၊ ကျနော်က ကော်ဖီတစ်ခွက်စီနဲ့ စကားသိပ်မပြောဖြစ်ကြတော့ပဲ ကော်ဖီဆိုင်က ဖွင့်ထားတဲ့ ရှေးဟောင်းဂျတ်ဇ်သီချင်းတွေကို ငြိမ်ငြိမ်လေးနားထောင်ရင်း မျက်နာစာ မှန်ချပ်ကြီးကနေတဆင့် အပြင်လောက ကိုငေးမောနေမိကြတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ကောင်းကင်ပေါ်ကနေ ရေခဲမှုန်ဖွေးဖွေး
လေးတွေ တရှဲရှဲနဲ့ရွာကျလာတယ်။ မြေပြင်ဟာ ဖွေးဖွေးဖြူဆွတ်သွားလိုက်တာ မိနစ်အနည်းငယ်အတွင်းပဲ။ လမ်းလျှောက်နေကြတဲ့ လူတွေကလဲ ရေခဲမှုန်ဖွေးဖွေးတွေအကြား ပြေးလို့လွှားလို့၊ လေတွေကလဲ တ၀ှီး၀ှီးတိုက်နေတာကိုး။ အဲ့ဒီမြင်ကွင်းကို ငေးနေရင်း ခဏကြာတော့ ညီမလေးက ကျနော့်ကို မဝံ့မရဲ
လှမ်းကြည့်ရင်း စကားစလာတယ်။
အကို!
ဟေ!
ညီမလေး အကို့ကို ချစ်တယ်...
အဲ့လိုလေး ခပ်တိုးတိုးပြောရင်း ခေါင်းငုံ့သွားတယ်ဗျ။ ကျနော်လည်း ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိဘူးရယ်။ ကျနော်တို့ဇာတ်လမ်းစကထဲက အဲ့လိုစကားတွေပြောမှမပြောဖူးခဲ့ကြတာလေ။ (ချမ်းကို တို့တော့ လုပ်ပြန်ပီ မိန်းကလေးက ရည်းစားစကားစပြောတယ်ဟုတ်လားလို့ ခင်ဗျားတို့ လှောင်
ချင်လှောင် ဒါမှမဟုတ် သောက်ကြွားလာလုပ်တယ်လို့ အမြင်ကတ်ချင်ကတ်ကြလိမ့်မယ် ဒါပေမယ့် ကျနော်အဖြစ်အပျက်အမှန်အတိုင်းပြန်ပြောနေတာပါ) ဒါနဲ့ ကျနော်လည်း မိုးပေါ်က တဖွဲဖွဲကျလာနေတဲ့ ရေခဲမှုန်တွေကို ငေးပီး ငြိမ်နေလိုက်မိတယ်ဗျာ။ တော်တော်ကြာသွားတော့ သူလည်း အခံရခက်လာတယ်ထင်တယ်။
ဟေ့! အကို ချစ်လား ဖြေလေ ဘာလို့ငြိမ်သွားတာလဲ
အင်းးး အကို မသိဘူး ညီမလေး
အဲ့လိုပြောလိုက်တော့ မျက်နာငယ်လေးဖြစ်သွားရှာတယ်။ စိတ်မကောင်းဘူး ဒါပေမယ့် ကျနော်ဘာပြောရမှာလဲ။ ချက်ချင်းပဲ ပြုံးပြပီး အခုလိုပြန်ပြောလိုက်တယ်...
အကို မင့်ကို ဘာလုပ်ဖို့ညာမလဲ ညီမလေးရာ.. တကယ်မသိလို့ မသိဘူးလို့ပဲဖြေတယ်.. အကိုက ကိုယ့်ကိုကိုယ်ယောကျ်ားပီသတယ်လို့ ထင်တယ် ဆိုလိုတာကကွာ အကိုမညာတတ်ဘူးဘယ်သူ့ကိုမဆို စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်းပြောချင်တယ်..
တစ်ဒင်္ဂသာယာတာလေးကို အချစ်ဆိုပီး အရူးအမူးတွေလဲ လုပ်မပြတတ်ဘူး.. အကိုမေးမယ်ကွာ ညီမလေးရဲ့ အရင်ချစ်သူက ညီမလေးကို ချစ်တယ်လို့ပြောတယ်မလား (ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်) လက်ထပ်ပါ့မယ်လို့ကော ပြောသလား အနည်းဆုံးအရမ်းချစ်တယ် လက်ထပ်ချင်တယ် သေလောက်အောင်ချစ်တယ်ဘာညာတွေပေါ့
ပြောခဲ့သလား(ခေါင်းထပ်ငြိမ့်တယ်) ခု အဲ့ဒီကောင်ဘယ်ရောက်သွားပီလဲ (မသိဘူး ဆိုတဲ့ ပုံစံနဲ့ခေါင်းခါပြတယ်) အင်း .. အဲဒါပဲကွာ မိန်းမတစ်ယောက်ကို အိပ်ရဖို့အတွက် ချစ်တယ်မြတ်နိုးတယ် လက်ထပ်ချင်တယ်တွေလျှောက်ပြောတာလောက် အကိုရွှံတာမရှိဘူး.. အကိုမင့်ကို သံယောဇဉ်ရှိတယ်ကွာ
မင်းအကို့အပေါ် အင်မတန်ကြင်နာတယ်.. အကိုမင်းနဲ့တူတူနေရတာပျော်တယ် အဲ့ဒါကို၀န်ခံရဲတယ် ဒါပေမယ့် ညီမလေးခုမေးတဲ့ မေးခွန်းကို အကိုမသိဘူး လိမ်လဲမလိမ်ချင်ဘူး ဒါကြောင့် အကိုမသိဘူးညီမလေးလို့ဖြေလိုက်တယ် အဲ့ဒါဟာ ညီမလေးရဲ့ အတ္တမာနကိုထိခိုက်ချင် ထိခိုက်လိမ့်မယ်.. ဒါပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူး။
အနည်းဆုံးကွာ အကိုဟာ မင့်အပေါ် ၁၀၀% ရိုးသားနေတယ်ဆိုတာ မင်းသိစေချင်တယ် ဟုတ်ပီလား(ခေါင်းကို ငုံ့ထားလျှက်က တစ်ချက်ငြိမ့်ပြတယ်)
အဲ့ဒီကော်ဖီဆိုင်လေးက ထလာကြတော့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ခါးကလေးသိုင်းဖက်လို့ ဘူတာရုံဖက်ပြန်လျှောက်လာခဲ့ကြတယ်။
ဘူတာရုံမှာ ကိုယ်စီကိုယ်ငှ ရထားတွေပေါ်မတက်ခင် မျက်နာချင်းဆိုင် ခပ်တင်းတင်းဖက် မွတ်မွတ်သိပ်သိပ်နမ်းဖြစ်ခဲ့ပီး မှုန်ပြာရီ မှိုင်းနေတဲ့ ရာသီဥတုထဲ လမ်းခွဲခဲ့ကြတယ်ဆိုပါတော့လေ။
ဟဲဟဲ ဘယ်လိုလဲ ညီအကိုတို့ ကျနော်သိတာတစ်ခုကတော့ ခုလို ရေးလိုက်မိတဲ့ အတွက် ဘူဒါးကြီးတွေ ရိသဲ့သဲ့လုပ်စရာတစ်ကွက်ရသွားမယ်ထင်တာပဲ။
မတတ်နိုင်ပါဘူး ရေးရင်း မုဒ အသွင်းလွန်ပီး အမှန်အတိုင်းတွေ စကားလုံးအတိအကျချရေးလိုက်တာပါ။ သူတို့ယုံဖို့မယုံဖို့ထက် ကျနော့် ညီအကိုတွေခံစားတတ်မယ်ဆို ကျေနပ်ပါတယ်။ ခုဆက်ရေးမှာက သည်းထိတ်ရင်ဖိုဟာသလေးဗျ။ ဆက်ဖတ်ကြည့်ပါဦး။
ကိုယ့်မြို့ကိုယ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ မိုးက စုပ်စုပ်ချုပ်နေပီ။ ပြန်ရောက်ကြောင်းဖုန်းဆက်။
ရေလေးမိုးလေးချိုးပြု အိပ်ယာပေါ် အညောင်းလေးဆန့် လွမ်းစိတ်ကလေးကလည်း ပြင်းထန်လာတော့ လက်ပုတော့လေးဖွင့် ညီမလေးနဲ့ မျက်နာချင်းဆိုင် ၀ဘ်ကမ်ပြောမယ်ပေါ့။ ခေါ်လိုက်တယ်။ မျက်နာလေးဘွားကနဲပေါ်လာတော့ ဟေ့ ငါ့ပူတူတူးလေးမွှမွှဘာညာပေါ့။ ကိုယ့်ကိုလွမ်းနေပီမလား ဖက်အိပ်ချင်လိုက်တာကွာ
အဲ့လိုတွေလျှောက်ပြောနေတုံး ရုပ်တည်နဲ့မေးလာတယ်။
"အတွေးပင်လယ်ပြာ" ဖိုရမ်ဆိုတာ သိသလားတဲ့။
အမငီးဂျာ!
အဲ့ဒီလို အမေးခံလိုက်ရရချင်း ဘာပြန်ပြောရမှန်းတောင်မသိဘူး ညီအကိုတို့ရာ။
သေဘီလေ။ အမှန်က ကျနော်ကိုယ်တိုင် မအူမလည်လုပ်လို့ဖြစ်တဲ့ ပြဿနာဗျ။ ဒါပေမယ့် ချက်ချင်းမသိသေးဘူး။ အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ မျက်နာလေး မသိနားမလည်တဲ့ရုပ်ကလေးဖမ်းပီး ဘာလဲဟင် အတွေးပင်လယ်ပြာ ဖိုရမ်ဆိုတာ မသိဘူးဟလို့ ဖိန့်ဖိန့်လုပ်လိုက်သေးတာ။ ဟန်ကိုယ့်ဖို့ကိုးဗျ။
ဘာရမလဲ နှာဗူးဇာတ်လမ်းတွေတင်တဲ့ဖိုရမ်ပေါ့တဲ့အဟိ။ ဟေ! ဟုတ်လား မသိဘူးလို့လို့ဆက်ပြောနေလိုက်သေးတာ။ အဲ့တော့မှ မထီတရီအပြုံးလေးနဲ့ ဟုတ်လို့လား ကိုချမ်းကိုရယ်တဲ့။
ကယ်တော်မူပါ အရပ်ကတို့ရဲ့ သေပါပီဂျာ သေပါပီ
ဘယ်လိုလုပ် ကျနော်ချမ်းကို ဆိုတာပါ သိနေရတာလဲ။ သွားရောဗျာ။ c-h-a-n-n-k-o ချမ်းကို ဆိုတာဘယ်သူလဲဟင်တဲ့။ ဘယ်သိမှာတုံးလို့ ဆက်ငြင်းလိုက်သေးတယ်။ သြော်ဟုတ်လား? ကျမ ကွန်ပြူတာကို ဒီရက်ပိုင်းအတွင်းသုံးတာ ရှင်နဲ့ကျမ ၂ယောက်ပဲရှိတာလေ channko: ဆိုတဲ့နာမည်
နဲ့ အဲ့ဒီဖိုရမ်ထဲ၀င်ထားတာတွေ့တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်ကထဲက တွေ့လို့ ၀င်ဖတ်နေတာ လက်စသတ်တော့ ချမ်းကိုဆိုတာရှင်ကိုးတဲ့။ အာ! မဟုတ်ပါဘူး အထင်မှားနေပီလို့ ဆက်ငြင်းသေးတယ်။ အဲ့ဒီမှာဘာဆက်ပြောလဲဆိုတော့ ဒါဆိုအဲ့ဒီ channko: က ရှင်မဟုတ်ဘူးဆိုတော့ ကျမပဲရှိတော့တာပေါ့
ဟုတ်လားတဲ့။ ကျနော်လည်း မျက်နာကပြောင်လေတော့ကာ ဟယ်! ဟုတ်လား channko: ဆိုတာ ယောကျ်ားထင်နေတာ မိန်းမဖြစ်နေပါလား တွေ့ရတာ၀မ်းသာတယ်ဗျာလို့ဟီးဟီး ဟိုဒင်းလေ ကျနော်က ကိုချမ်းရဲ့ ပီယာနိုဆရာမလေးကို ရေလည်ကြိုက်တာဟစ်ဟစ် အဲ့ဒါတကယ်ဖြစ်ခဲ့တာမလားဟင်ဘာညာ
တွေလျှောက်ပီး ရူးတူးပေါတောတွေလျှောက်ပြောပစ်ကရော။
ဟေ့လူ တိတ်စမ်း စိတ်မနှံ့သလိုလိုဘာလိုလို လာလုပ်ပြမနေနဲ့ ခုတိတ် တဲ့။
အဲ့လိုပိတ်ဟောက်လာလို့ မျက်လွှာလေးချပီး ငြိမ်လိုက်ရတယ်ဟားဟား။ အမှန်တကယ်ကဗျာ သူများကွန်ပြူတာမှာ အဲ့လိုကိစ္စတွေသွားသုံးတာကိုက ကိုယ့်အမှားပဲ။ ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဟိုတပ်ကြပ်ကြီးတို့ငါမရှိတုံး ဘာတွေသောက်တင်းတုပ်နေလဲမသိဘူးဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ကမြင်းပီးသွား
ကြည့်မိတာကိုးဗျအဟီး။ သုံးပီးတိုင်း မကျန်အောင်တော့ ပြန်ဖျက်ခဲ့တာပဲ။ ဒါပေမယ့် ခဏခဏ၀င်ကြည့်တာတွေများခဲ့တော့ကာ ဘယ်ကနေဘယ်လိုကျန်သွားလဲမသိဘူး။ မိသွားတာပေါ့။ ပွစိပွစိတွေဆက်တိုက်ပြောတော့တာပဲဗျို့။ ငါကတော့သူ့ကို လူကောင်းသူကောင်းထင်နေတာ လက်စသတ်တော့ တဏှာရူးကြီး
ပဲတဲ့။ လူတကာ အော့ကြောလှန် အောင် ဆိုးတေတဲ့လူတစ်ယောက်ပါလား ကောင်းတာကိုတစ်ခုမှမရှိဘူးတဲ့။ ကုလားဖြူလိုပြောရရင်တော့ ကျနော့်ရဲ့ "မှောင်မိုက်သောအခြမ်း" ကိုလူသိသွားပီပေါ့ ညီအကိုတို့ရာ။ သိက္ခာကို မကျန်တော့ဘူးပေါ့။ အဲ့မှာ ကျနော့်ကိုဆက်တိုက်တွေ မေးခွန်းထုတ်တော့တာပဲ။
ဟိုဟာက တကယ်ဖြစ်ခဲ့တာမလား၊ဒီဟာကကော အမှန်ပဲမလား.. အံ့သြလိုက်တာ ရုပ်ကလေးသနားကမားနဲ့ တဏှာရူးစာတွေရေးနေတယ်။ ကျမ ကတော့ ဟိုစာပေ ဒီစာပေ တွေအကြောင်းပြောလိုက်တိုင်း အကုန်လုံးသိ အကုန်လုံးဖတ်ဖူးတယ်ဖြစ်ဖြစ်နေတော့ အထင်တွေကြီးလို့၊ စကားအပြောကောင်းလွန်းတော့
စာလေးပေလေးရေးပါလားပြောတာကို ငါမရေးတတ်ပါပူးတဲ့ဟမ် ခုတော့ ဒါမျိုးတွေကို အားသွန်ခွန်စိုက်ရေးထားလိုက်တာ မနည်းမနောပါလား နှာဗူးကြီးရဲ့တဲ့။ ပြောလိုက်တာများရစရာကိုမရှိတော့ဘူး။ တော်သေးတယ် ၀ဘ်ကမ်ကတဆင့်ဖြစ်နေလို့ မျက်နာချင်းဆိုင်သာဆို ဘယ်လိုနေမယ်မသိဘူး။
ကျနော်လည်း ရှက်လွန်းလို့ သူ့မျက်နာကို မကြည့်ရဲတော့ဘူး။
ဆက်ရန်
စာရေးဆရာ - ချမ်းကို
ကျနော့်ဟင်းတွေကလည်းကျက်ကုန်ပီ။ ခူးခပ်ပီး ထမင်းစားပွဲပေါ်တင်နေတုံး ဂျီတော့ခ်ပြောနေတဲ့ ညီမလေးကိုကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ သရိုးသရီဖြစ်လာတယ်။ အသံလေးစာစာ စာစာနဲ့ စွာတေးလေးလုပ်နေတဲ့ဟာလေးကိုကြည့်ရင်း ဖီးလ်တက်လာတာဗျ။ အသာလေးအနားကပ်သွားပီး
ချိုဗူးတွေဘာတွေနှိုက်ပေးနေလိုက်တယ်။ ပထမတော့ ဟိုဖက်ကိုစကားလှမ်းပြောနေရာကနေ လက်တွေဘာတွေကို ဖယ်ဖယ်ပစ်လိုက်သေးတယ်။ အတင်းနှိုက်နေတော့ကာ ပြန်ငြိမ်ကျသွားပီး မသိချင်ယောင်ဆောင်နေကော။
ဒါနဲ့ကျနော်ကလည်း မထူးပါဘူးကွာဆိုပီး ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်နေတဲ့သူ့ကို ဆွဲထူမ လိုက်တယ်။ စားပွဲပေါ်လက်ကလေးထောက်လို့ ကုန်းကွကွလေးပါလာတယ်ဗျ။
သူ့ဂွမ်းခံဘောင်းဘီရှည်လေးကို အသာလေးဆွဲချွတ်၊ အနောက်ကနေဖက်ထားရင်း အဖုတ်ကိုလှမ်းနှိုက်၊ နို့တွေကိုအင်းကျီအောက်ကနေလျှိုပီးချေ၊ ဂုတ်၀ဲနေတဲ့ဆံနွယ်တွေကြားထဲကနေ လည်တိုင်လေးတွေကိုဖွဖွနှုတ်ခမ်းနဲ့ပွတ်ပေးရင်း ဆွနေလိုက်တာ သိပ်မကြာပါဘူး အဖုတ်က
အရည်တွေရွှဲနစ်စပြုလာတယ်။ နားကြပ်တပ်လျှက်နဲ့ ဂျီတော့ခ်ကနေ သူ့အမနဲ့ သာကြောင်းမာကြောင်း သူတို့အမျိုးတွေအကြောင်းအတင်းအဖျင်းလေးတွေဆက်တိုက်ပြောနေတဲ့သူ့ကို အဲ့လိုလုပ်ပေးနေရတာကိုကဖီးလ်ဗျဟီး။ သူကလည်းအသံထွက်ငြီးလို့မရတော့ကာ တစ်ချက်တစ်ချက်ကျနော့်ကို
လှည့်ကြည့်လိုက် အသံမထွက်အောင် မနည်းအောင့်ထားရတယ်ဆိုတဲ့ ဟန်လေးနဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြနဲ့ လုပ်နေတာ။ အဲ့လိုလုပ်လေလေ ကျနော်က စိတ်ထလေလေဖြစ်လာတာကိုးဆရာတို့ရာ။ တခြားသူတစ်ယောက်ယောက်နဲ့အဲ့လိုစကားပြောနေတုံး လုပ်ကြည့်တာကလည်း စိတ်ကိုတစ်မျိုး
လှုပ်ရှားစေတာမဟုတ်လားဗျ။ မထူးပါဘူးကွာဆိုပီး ကုန်းကွကွဖြစ်နေတဲ့ ညီမလေးကို ခါးလေးကို အသာအယာဖိချလိုက်ပီး ထမင်းစားပွဲပေါ်လက်ထောက်လျှက်သားနဲ့ ကုန်းခိုင်းထားလိုက်တယ်။ တော်တော်ကြီးကို တောင်စ ပြုနေတဲ့ ကျနော့်ဒုံးပျံကို ဘောင်းဘီထဲကထုတ်၊ ညီမလေးရဲ့ဖင်တုံးဖွေးဖွေး
တောင့်တောင့်ကြီး၂ခြမ်းကြားထဲ အသာလေးညှပ်ပီး လျှောတိုက်ရင်းဆော့နေလိုက်သေးတယ်။
သူလည်းမအောင့်နိုင်ရှာတော့ဘူးထင်ပါရဲ့ဗျာ။ ကုန်းထားပေးတဲ့ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန်တွန်းပီး ဟိုရမ်းဒီရမ်းနဲ့ အားမလိုအားမရဟန်တွေလုပ်လာတယ်။
အမယ်! အရှေ့မှာတော့ ဂျီတော့ခ်ပေါ်မှာသူ့အမနဲ့ သောက်တင်းတွေတုပ်လို့ကောင်းနေတာနော်။ ကိုင်း! မထူးပါဘူးလေ ဆိုပီး ဖင်တုံးအိအိကြီး ၂ခုကို အသာလေးဆွဲဖြဲပီး စူဖောင်းဖောင်းအရည်တွေလဲ့နေတဲ့ အဖုတ်နွေးနွေးအိအိလေးထဲ ကျနော့် ဒုံးပျံမာတာတာကြီးကို ဒူးတစ်ချက်ကွေး
အသက်အောင့်ပီး ဖိထည့်လိုက်တော့ တင်းကြပ်ကြပ်စီးပိုင်ပိုင်နဲ့တအိအိ၀င်သွားသလို ညီမလေးဆီက အမေ့! ဆိုတဲ့ ကယောင်ကတမ်းလန့်အော်သံလေးထွက်လာတယ်။
မာတောင့်တောင့်ပူနွေးနွေး ကျနော့်ဒုံးပျံအနီရဲရဲကြီးက ညီမလေးဖင်တုံးဖွေးဖွေး၂ခြမ်းကြားထဲ အိကနဲထိုး၀င်သွားတော့ကာ (အက့ိုဟာကြီး ကျမဖင်ထဲဇွိကနဲအ၀င် နင့်ကနဲဖြစ်ပီး နားထဲကလေတွေတောင်ထွက်လာတယ်လို့ နောက်ပိုင်း အဲ့ဒီအဖြစ်အပျက်ကိုစကားစပ်
မိတော့ ပြန်ပြောရှာတယ်ဟီး ဖင်လို့ပြောတာ အထင်မလွှဲကြနဲ့ဦး အဖုတ်လို့ပြောမထွက်လို့ ကျမ ဖင်ထဲ၀င်တယ်လို့ပြောတာ) အပေါ်ပို့စ်မှာပြောထားသလို အလန့်တကြား အမေ့! ဆိုပီး အော်သံလေးထွက်သွားတယ်။ ဟိုဖက်က ဂျီတော့ခ်ပြောနေတဲ့ သူ့အမ က ဘာဖြစ်တာလဲဘာညာလှမ်း
မေးဟန်တူပါရဲ့ ဘာမှမဖြစ်ဘူးဘာညာနဲ့ပြန်ပြောနေရင်း စားပွဲပေါ်လက်ကလေးထောက် ဖင်ကုန်းလျှက်ကလေးကနေ ကျနော့်ကို သမင်လည်ပြန်လှည့်ကြည့်လာရင်း အံတင်းတင်းကြိတ်၊အောက်နှုတ်ခမ်းကိုက်ပြလာတယ်။ "ရှင်ဟာ လူဆိုးမောင်သာဒိုး" ပဲဆိုတဲ့ မျက်နာပေးလေးပေါ့ဗျာ။
(ကိုပန်းရိုင်းရဲ့ဇာတ်လမ်းခေါင်းစီးယူသုံးလိုက်တာ) ဆံပင်တိုတိုဂုတ်၀ဲလေး.. ခေါင်းမှာက ဟက်ဒ်ဖုန်းလေးတပ်လို့.. အောက်ပိုင်းက ဖင်ပြောင်..အပေါ်ပိုင်းကအ၀တ်တွေ၀တ်လျှက်တန်းလန်း ကုန်းကွကွကောင်မလေးကို မီးဖိုခန်းထဲက ထမင်းစား စားပွဲမှာ မှောက်လျှက်ကလေး တစ်ဖက်
ကလူတစ်ယောက်နဲ့စကားပြောနေတာကို လုပ်နေရတော့(ဒါမျိုး တစ်ခါမှမလုပ်ဖူးဘူးဗျ) ကျနော်လည်း စိတ်က ပိုပိုလှုပ်ရှားလာပီး တွယ်တော့တာပေါ့။ ပထမတော့ ကပ်ထိုးလေးပဲ တစ်ချက်ချင်း၊ တစ်ထစ်ချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်ပီး ခံစားနေလိုက်သေးတယ်။ စေးစေးပိုင်ပိုင်တင်းတင်းကြပ်ကြပ်
အရသာလေးက ထိုးထည့်လိုက်တိုင်းဇိမ်အလွန်တွေ့နေတာကိုး။ (နောက်ပိုင်းသတိထားမိလာတာတစ်ခုရှိသေးတယ် ညီမလေး ရဲ့ အဖုတ်က ဖင်ကုန်းဒါမှမဟုတ်၊လေးဖက်ထောက်လိုက်ရင် ဘာလို့မှန်းမသိဘူး လုပ်ရတာသားရေကွင်းနဲ့စည်းတာခံရတဲ့ အတိုင်းပဲ တင်းကြပ်ကြပ်စေးပိုင်လွန်းတယ် ပိုဇေရှင်ကြောင့်ဖြစ်နိုင်ပေ
မယ့် တခြားမိန်းမတွေလေးဖက်ထောက်လိုက်ရင်ကြပ်တာမျိုးကိုမဟုတ်တာဗျ) သူ့ကျောပေါ်ပါးလေးအပ် မှီတွယ်ရင်း အင်းကျီအောက်ကနေလက်၂ဖက်လျှိုနှိုက်ပီး နို့အိအိထွားထွားကြီး၂လုံးကိုချေမွှလျှက် အနောက်ကနေ ကပ်ဆောင့်နေရာက(သူကလည်း အဲ့လို အမနဲ့စကားလှမ်းပြောရင်းခံနေရတာကို
ဖီးလ်တက်နေသလားတော့မသိဘူး အမနဲ့ဆွေမျိုးတွေအကြောင်းအတင်းတုပ်လိုက် ကျနော့်ကိုအနောက်ပြန်ဆောင့်ပေးလိုက်နဲ့လုပ်နေတာ) ၁၀မိနစ်လောက် အဲ့လိုလေးအသံတိတ်လုပ်နေကြရင်းက အရှိန်နည်းနည်းတက်လာကြတော့ မရတော့ဘူးရယ်။
ကျနော်ကိုယ်တိုင်က နှာမှုတ်သံတွေပြင်းစပြုလာပီ။ ခါးကိုပြန်မတ် ဒူးကိုကွေး ချိုဗူး၂လုံးကို ကစားနေတဲ့လက်တွေက ညီမလေးရဲ့ အိုးကားကားကြီး၂ခုအပေါ်ကို ပြောင်းလို့ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ဆောင့်ချက်တွေမာန်ပါလာတယ်။ မီးဖိုခန်းထဲမှာဆိုတော့ အသံက အတော်လုံနေလေတော့ကာ
သူ့တင်ပါးနဲ့ကျနော့်ဆီးခုံဆောင့်မိတိုင်း အသံက ကျယ်လာတယ်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း တအားစိတ်ပါလာတဲ့ အပြင် အံကြိတ်ပီးတိတ်တိတ်ခံနေရတာကို မအောင့်ထားနိုင်ဘူးတူပါရဲ့ အမ! ငါခဏနေမှပြန်ခေါ်လိုက်မယ် ဟင်းအိုးတန်းလန်းကြီးမို့ ဆိုပီး ဂျီတော့ခ်ပြောနေတာကို ချလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီမှာ အသံမထွက်အောင်
အောင့်ပီးလုပ်နေရတဲ့ ကျနော်.. မီးစိမ်းပြလိုက်ပီဆိုတဲ့အနေအထားကိုလည်းတွေ့ကော သူ့ခမျာနားကြပ်ကလေးဖြုတ်နေတုံးမှာကို အသားကုန်အဆောင့်ခံရတော့တာဗျာ။ ဖန်းဖန်း ဖောက်ဖောက် သံတွေဆက်တိုက်ကိုဆူညံကုန်တာ။
အမေ့! အကို! ရှင်နော်.. ဘီလူးသရဲစီးသလို လုပ်ပေးရသလား အားးး
အဲ့လိုတွေအော်နေလျှက်နဲ့ကို မညှာမတာ မရပ်တန်းဆက်ဆောင့်ပီး အုပ်တော့တာပဲဗျို့။
ထမင်းစားပွဲပေါ်(လက်ပတော့ကိုဘေးကိုဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ရင်း) မှောက်လျှက်ကလေးဖြစ်သွားရှာတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ကျနော်ဆောင့်လိုက်တိုင်း တအားအားနဲ့ အာခေါင်ခြစ်ပီးအော်နေတဲ့ အသံစူးစူးလေးကလည်း မီးဖိုခန်းထဲမှာဆူညံနေတာာပဲ။ တစ်အိမ်လုံးမှာ ကျနော်တို့ကလွှဲပီး ဘယ်သူမှမရှိဘူးဆိုတဲ့ အသိကြောင့်လား
မသိဘူး ညီမလေးက စိတ်လွှတ်ကိုယ်လွှတ်တွေအော်... ကျနော်ကလည်း အသားကုန်ဆောင့် -ိုး နေရင်း တင်ပါးဖွေးဖွေးကြီး၂ခြမ်းကို လက်ဖဝါးနဲ့ခပ်ဆဆလေးတဖျန်းဖျန်းရိုက်.. (ဆံပင်ရှည်ရှည်တွေမရှိတော့ကာ ဆံပင်တော့မဆွဲရတော့ တစ်မျိုးလိုနေသလိုလိုဟီး) အဲ့ဒီလိုတွေအသေကြမ်းကြတော့ကာ ကျနော်လည်းကြာကြာ
မအောင့်နိုင်တော့ဘူး ပီးချင်လာတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ စားပွဲပေါ်မှောက်အိပ်ထားတဲ့ညီမလေး အတင်းလက်ထောက်ပီးထလာတယ်၊ ခါးလေးကို ကွေးပီး တင်ပါးကို တအားကော့ အားးးးး အားးးးးး နဲ့သံရှည်ဆွဲပီး အော်.. မရတော့ဘူး ... မရတော့ဘူး အကိုရာ ကယောင်ကတမ်းကပေါက်တိကပေါက်ချာတွေ လျှောက်အော်ရင်း ကိုယ်လုံး
လေးတစ်ချက်နှစ်ချက်လောက် တောင့်ကနဲဖြစ်ပီး စားပွဲပေါ်ကို ၀ုန်းကနဲမှောက်အိပ်သွားတယ်။ သူကောင်းသွားပီ။ ကျနော်လည်း ထိန်းလို့ကိုမရတော့ဘူး။ အိုးကားကားတောင့်တောင့်ကြီးထဲက ကျနော့် ဒုံးပျံကိုဆတ်ကနဲဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်တာ အချိန်မီ ရုံတင်လေးပဲ။ ညီမလေးရဲ့တင်ပါးပေါ် ပူပူနွေးနွေးအရည်တွေတဆတ်ဆတ်နဲ့
ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိတယ်။
အဲ့ဒီညက အတော်ကြီးကို မိုးမမြင်လေမမြင်ပျော်ခဲ့တာကိုခုထိမှတ်မိတုံးပဲ ညီအကိုတို့။
ခုနက ပြောတဲ့ မီးဖိုခန်းထဲမှာ မတော်မနန်းအနေထားနဲ့တစ်ချီဆွဲ၊ ရေမိုးတူတူချိုး၊ ထမင်းစား၊ အနွေးထည်ခပ်ထူထူထဲထဲတွေ၀တ်၊ မြို့ထဲကို လမ်းလျှောက်ထွက်ကြ၊ မကြာသေးမီက ကိစ္စလေးကို လမ်းလျှောက်ရင်းစမြုံ့ပြန်...
အကိုဟာလေ တော်တော်ဆိုးတဲ့လူ.. ဟိုဖက်က အမ တောင်ရိပ်မိသွားလားမသိဘူး.. သေတော့မှာပဲ
ဟီဟိ! ဒါမျိုးကို တပ်ကြပ်ကြီးတို့ဘာတို့ရေးတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေထဲမှာပဲ ဖတ်ဖူးနေတာ ခုမှ တကယ်စမ်းကြည့်တော့ စိတ်လှုပ်ရှားစရာအတော်ကောင်းတယ်နော်
ဘာလဲဟင် တပ်ကြပ်ကြီး ဆိုတာ..
အို! ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး(စကားကိုဆင်ဆင်ခြင်ခြင်ပြောမှ တော်ကြာ တပ်ကြပ်ကြီးဆိုတာ အော၀တ္ထုရေးတဲ့လူမှန်းသိသွားရင် မီးခိုးကြွက်လျှောက်ဖြစ်ရာကနေ တပ်ကြပ်ကြီးဘော်ဒါ ချမ်းကို ဆိုတာ ရှင်မဟုတ်လားဘာညာတွေပါလာလိမ့်မယ်ဟီဟိ)
အကို့ပုံစံက ရုပ်ကလေးကြည့်လိုက်ရင် မခုတ်တတ်တဲ့ကြောင်ကလေးလိုလို.. အရှက်ကြီးတဲ့လူလိုလိုနဲ့ ဒီလိုကိစ္စတွေမှာကျ အတော်သောင်းကျန်းတာဟွန်း!
ဟီး! ဘာမှမပူနဲ့ ညီမလေး ကျောင်းက၃ပတ်တောင်ပိတ်တာ.. ခုမှပထမဆုံးရက်ပဲရှိသေးတာ နောက်ဆက်တွဲလေးတွေလာဦးမှာ
ဘုရားဘုရား.. သေပါပီတော်
အဲ့လိုလေးတွေတွတ်ထိုးရင်း တခွိခွိ တဟိဟိနဲ့လမ်းမပေါ်မှာ တွန်းထိုးနေကြတာပေါ့။
မြို့ထဲရောက်တော့ ရုပ်ရှင်၀င်ကြည့်တယ်။ ပြန်ထွက်လာတော့ ကျနော်စီးကရက်ဆာလာတယ်ပြောလို့ အော့ဖ်လိုင်စင်ဆိုင်တစ်ဆိုင်၀င်ပီး စီးကရက်တစ်ဗူး သူကိုယ်တိုင်၀ယ်ပေးတယ်(အဲ့ဒါမျိုးလေးတွေကျ ချစ်စရာမကောင်းပေဘူးလား) ကျနော်စီးကရက်ဖွာနေတုံး တစ်ဖွာလောက်တိုက်စမ်းဆိုပီးယူဖွာတယ် အဟွတ်ဟွတ်!
ဖြစ်သွားတော့မှငြိမ်သွားတယ်ဟီးဟီး။
အိမ်ပြန်လာကြတော့ ကျနော့်မှာ ထော့နှဲ့နှဲ့ဖြစ်လာတယ်။ ညီမလေးနဲ့တွေ့ဖို့ရာမှာ ရှိုးထုတ်ချင်လွန်းလို့၀ယ်စီးလာတဲ့ ဖိနပ်က ဖိနပ်ပေါက်လာတာကိုး။ ရာသီဥတုကလည်း သေလောက်အောင်အေးခဲရတဲ့ အထဲ လေက တ၀ှီး၀ှီး။
အိမ်ကို အသားကုန်သုတ်လာကြပီး အိမ်ထဲရောက်တော့မှ သက်သာရာ ရသွားတယ်။ အနွေးထည်တွေချွတ်ပီး တိုင်မှာချိတ်.. ၀ိုင်အနီတစ်လုံးဖောက်တယ်။ ဆားငံသီးတစ်ထုပ်ဆွဲ၊ အပေါ်ဆုံးထပ်က သူ့အိပ်ခန်းလေးထဲအလုအယက်ခွက်တွေပုလင်းတွေကိုင်ရင်း တဟိဟိနဲ့ပြေးတက်ကြတယ်။
ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ညအိပ်အ၀တ်အစားကိုယ်စီလဲပီးတော့မှ အိပ်ယာပေါ်တက် ၀ိုင်လေးကစ်၊ဆားငံသီးလေးမြုံ့ ခပ်နွေးနွေးအိပ်ယာသန့်သန့်လေးပေါ်မှာ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ပဲ။ ဘာလုပ်နေကြတယ်ထင်လို့တုံးဗျ။ ဟုတ်ကဲ့! စကားလည်းမပြောကြပါဘူး။ စာအုပ်တစ်အုပ်စီနဲ့ငြိမ်နေကြတာဗျို့။
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ၀ိုင်ငှဲ့ပေး၊ ဆားငံသီးခွံ့တာကလွှဲပီး ကိုယ့်စာအုပ်ကိုယ်ဖတ်နေကြတာ။ မင်းတို့ဟာကလည်း တစ်မျိုးပဲလို့ထင်နေကြသလားပဲအဟီး။ ဖက်တော့ဖက်ထားကြတာပေါ့ဗျာ။ ဒါပေမယ့် ၀ိုင်လေးရီတီတီ၊ အိပ်ယာနွေးနွေးလေးပေါ်၂ယောက်သားပူးကပ်ကပ်ဖက်၊ ကိုယ်စိတ်၀င်စားတဲ့
စာအုပ်ကိုယ်စီဖတ်နေရတဲ့ အရသာက လိင်ဆက်ဆံရတာထက်ပိုပီးဇိမ်ရှိတယ်ထင်တာပဲ။ အဲ့ဒီအရသာကိုခုထိလွမ်းနေတုံးကိုးဗျာ။
ညဉ့်အတော်နက်သွားတော့ ညီမလေးက ကျနော့်နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ကနဲတစ်ချက်နမ်းပီး အိပ်စို့ကွာလို့အဖော်ညှိတယ်။ စာအုပ်နဲ့တွေ့ရင် အသည်းအမဲဖတ်တတ်တဲ့ကျနော်က အိပ်နှင့်လေ ခဏလေးပါဟဆိုပီးဆက်ဖတ်နေတယ်။
နက်ဖန်မနက်ပိုင်း အဝါရောင်စိုက်ခင်းတွေ၊ တောအုပ်တွေဖက်လမ်းလျှောက်ရမှာနော် ဒါပဲလို့ ဆူအောင့်အောင့်လေးပြောရင်း ပက်လက်လှန်အိပ်ထားတဲ့ ကျနော့်လက်မောင်းတစ်ဖက်ပေါ်ခေါင်းလေးအုံး၊ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို လက်ဖဝါးနဲ့ခပ်ဖွဖွလေးပွတ်ရင်း အိပ်ပျော်သွားရှာတယ်။
ဘယ်လိုလဲ ဖတ်ပီး ပျင်းနေကြပီလား ညီအကိုတို့ရေ။ စတွေ့တွေ့ချင်းနေ့မှာ ၂ချီလောက်ပဲ အုပ်ကြတာမို့ စိတ်ထဲမချင့်မရဲဖြစ်နေကြသလားပဲဟဲဟဲ။ ဟိုဆရာကြီးပြောသလိုပေါ့ဗျာ။ ကိုယ်ကလည်းမငယ်တော့ဘူးဆိုတော့ ဆယ်ကျော်သက်လေးတွေလိုခဏခဏ၄-၅-၆ခါတော့ မအုပ်နိုင်တော့ပါဘူးလေ။
တစ်ရက်၂ခါပေါ့။ အဘတို့က၂ပဲ။ ဒါပေမယ့်နေ့တိုင်း မပြန်မချင်း အဘတို့က၂အဟီး။
ခင်ဗျားတို့ဘ၀မယ် တခါတလေအတိတ်က အကြောင်းအရာတစ်ခုခုကိုပြန်တွေးမိလိုက်တိုင်း ဖျတ်ကနဲဖျတ်ကနဲပြန်မြင်ယောင်လာမိတဲ့ အထိ အမှတ်ရနေတဲ့ အဖြစ်အပျက်မျိုးရှိခဲ့ဖူးကြမှာပါ။
ကျနော့်ဘ၀မှာ ပြန်စဉ်းစားလိုက်မိတိုင်း ရုပ်ရှင်ပိတ်ကားပေါ်မှာပြနေတဲ့ ဇာတ်ကွက်တွေလို ပြန်ပြန်ပေါ်လာတတ်တဲ့ အကြောင်းအရာတော်တော်များများထဲမှာလဲ အခုပြောပြမယ့်နေ့ပါတယ်ဗျား။
တွတ်ပီဖိနပ်လို ရာဘာလည်ရှည်ဖိနပ်ကြီးစီးလို့ ခေါင်းဆောင်းပါတဲ့ ဂွမ်းခံအင်းကျီအနီရဲရဲကို ၀တ်ထားတဲ့ ကျနော်၊ ကျောပိုးအိတ်ထဲမှာ လိမ္မော်သီးနည်းနည်း ရေဗူး။
ညီမလေးက ကင်မရာလေးလွယ် အနွေးထည်အထူကြီး၀တ်လို့။ မြို့အစွန်ဖက်ကိုလမ်းလျှောက်ထွက်။ ကုန်းအပေါ်ကနေ ဟိုးအောက်ဖက်ကို ဖြောင့်ဖြောင့်တန်းတန်းလျှောဆင်းသွားတဲ့ ကတ္တရာလမ်းအတိုင်း မြူးတူးစွာနဲ့ အပြေးလေးလျှောက်။ ဘေးဘီ၀ဲယာက အတန်းလိုက်
ကလေးဆောက်ထားတဲ့ အဖြူရောင်၊အနီရောင်အိမ်ကလေးတွေက လှတပတ။ ရပ်ကွက်ကလေးအဆုံး က ဘယ်ရီခြုံကလေးတွေကြားက လူသွားလမ်းကလေးအတိုင်းစမ်းချောင်းသေးသေးလေးဘေးကနေ လျှောက်ရင်း တံတားကလေးကို ကျော်လိုက်တာနဲ့ ဘွားကနဲပေါ်လာ
တာက အဝါရောင်စိုက်ခင်းတွေ၊ နီညိုရောင် သစ်ရွက်တွေနဲ့အလှဆင်ထားတဲ့ တောအုပ်တွေ။ ကျနော်တို့၂ယောက် အဆမတန်ငယ်ရွယ်သွားကြသလိုပဲ ဟေးးကနဲအော်လိုက်မိသေးသလားတောင်မသိဘူး။ ဟိုးအေ၀းမှာမြင်နေရတဲ့ တောအုပ်နဲ့အဝါရောင်စိုက်ခင်းတွေဆီ မြက်ခင်းစိမ်း
စိုစိုတွေကို ဖြတ်ကျော်နင်းလို့ အပြေးလေးသွားကြရင်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဖင်ပိတ်ကန်တမ်းဆော့သွားကြသေးတယ်ဟီးဟီး။ စိုက်ခင်းတွေအလယ်တဲ့တဲ့ကိုဖြတ်လျှောက် တောအုပ်ကလေးထဲ၀င် အဝါရောင်အနီရောင်သစ်ရွက်ကြွေကို တအံ့တသြကောက်ပီး ကိုင်ကြည့်၊
ညီမလေးကတော့ သူ့ကင်မရာလေးနဲ့ဟိုရိုက်ဒီရိုက်ပေါ့။ ကျနော့်ကို တနေရာမှာ ထိုင်ခိုင်းပီး ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးသေးတယ်။ ပို့စ်ထုတ်စမ်းဆိုတော့ ဂိုက်ပေးလိုက်တာ ဂျီပုန်းကြီးမူတူတူ လုပ်နေတဲ့အတိုင်းထွက်လာလို့ ၂ကောင်သားရယ်လိုက်ရသေးတယ်။
တစ်နေရာရောက်တော့ တောအုပ်ထဲက ကျောက်တောင်ခပ်မြင့်မြင့်တစ်ခုမှာ ကလေးတွေကို တောင်တက်တမ်းကစားဖို့ လာပို့ဟန်တူတဲ့ မိသားစုတစ်စုနဲ့ဆုံလို့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကလေးတွေတောင်တက်နေကြတာ၀င်ငေးလိုက်ကြသေးတယ်။
ဒီလိုနဲ့ဆက်လျှောက်လာကြရင်း ဆေးလိပ်သောက်ချင်လာတော့ အိပ်ကပ်ထဲလက်နှိုက်လိုက်တာ ဆေးလိပ်ဗူးမရှိတော့ဘူး။ ဘယ်နားမှာကျခဲ့မှန်းမသိ ရွာလည်ကော။ နောက်ပြန်လှည့်ပီး ပြန်ရှာကြသေးတယ်။ တောအုပ်ထဲမှာဆိုတော့ ဘယ်နားကျလို့ကျမှန်းမသိတော့စိတ်လျှော့
လိုက်ရတယ်။(မှတ်မှတ်ရရဖြစ်သွားတာပေါ့လေ) အဲ့ဒီမှာဗျာ ခုံတန်းလေးတစ်ခုတွေ့တယ်။ သစ်ပင်ကို အလွှားလိုက် ရွေပီး အကြမ်းထည်ပုံစံမျိုးနဲ့ လုပ်ထားတဲ့ ခုံကလေး။ ပန်းပွင့်လေးတွေအစီအရီ ရောင်စုံလေးတွေတင်ထားတော့ လှတပတလေး။ ဒါနဲ့၂ယောက်သား အနီးကပ်သွားကြည့်လိုက်တော့ ပန်းတွေက
လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်တွေဗျ။ ပို့စကဒ်ကလေးတစ်ခုပါချထားတာ။ စာဖတ်လိုက်တော့ ဆွေးသွားတယ်။ အတိအကျတော့ မမှတ်မိတော့ပေမယ့် ကွယ်လွန်သွားတဲ့ ဇနီးသယ်(အဘွားကြီး ဘယ်နှစ်ခုနှစ်ကွယ်လွန်သည်ဆိုတာပါတယ်) ကို အမှတ်တရ အနေနဲ့ မင့်ကို ကိုယ်အရမ်းလွမ်းတယ် အချစ်
ဘာညာလေးတွေရေးထားသေးတာ။ အဘိုးကြီးတစ်ယောက်လာချထားတဲ့ပန်းကလေးတွေနဲ့ပို့စကဒ်လေးပေါ့ဗျာ။ ဒီခုံတန်းလေးက သူတို့ဇနီးမောင်နှံ၂ယောက် တချိန်က တူတူဒီတောအုပ်လေးထဲ လမ်းလျှောက်ထွက်လာတိုင်း ထိုင်နားနေကြလားဘာလားတစ်ခုခုနေမယ်။ ကျနော်တို့လည်းအဲ့ဒါ
လေးမြင်ပီး အူမြူးနေကြရာက အတွေးကိုယ်စီနဲ့ ငြိမ်ကျသွားကြတယ်။ တခါတလေကျတော့ တချို့သောအနောက်တိုင်းယဉ်ကျေးမှုတွေက ထူးဆန်းပီး ကြည်နူးစရာကောင်းသလိုပဲလို့တွေးမိတာနဲ့ ညီမလေးကို ပုခုံးဖက် လမ်းဖြေးဖြေးလျှောက်ရင်း အာလူးဖုတ်နေမိသေးတယ်။ အဘိုးကြီးအဘွားကြီးစုံတွဲတွေ
လမ်းမှာ မွှေးမွှေးပေးနေတာ၊ သွားလေရာလက်ချင်းချိတ်တုန်တုန်ချိချိနဲ့ နောက်ဆုံးအရွယ်ထိကြင်နာယုယနေကြတာ၊ ဗမာပြေက သက်ကြီးဝါကြီးစုံတွဲတွေဆို အနားမကပ်တော့တဲ့အပြင် နှစ်ပေါင်းများစွာ စကားတောင် ခပ်ဟဟမပြောကြတော့တာ အစရှိသဖြင့်ပေါ့လေ။
ဘယ်လိုလဲ ညီအကိုတို့ ဖတ်ရတာ ပျင်းနေကြပီလားဗျ။ ငချိုကန်း ဘာတွေလျှောက်ပြောနေမှန်းမသိဘူး မဆီမဆိုင်တွေနော့်အဟီး။ ခဏတော့ သည်းခံဖတ်ဗျာ။
ဒီလိုနဲ့ပဲ တောအုပ်ကလေးထဲက ပြန်ထွက် အဝါရောင်စိုက်ခင်းပြင် တမျှော်တခေါ်ကြီးကို ဖြတ်လျှောက်ရင်း ပြန်ဖို့ပြင်တယ်။ တောအုပ်အစွန်ခပ်လှမ်းလှမ်းတောင်ကုန်း အစိမ်းရောင်ပေါ်မှာ လေရဟတ်အနီရောင်လေးနဲ့ အိမ်ကလေးတစ်လုံးကို လှမ်းမြင်ရတော့ ဂျွန်စတိုင်းဘတ် ၀တ္ထုထဲက အိမ်ကလေး
နဲ့တူတာ လို့ကျနော်ပြောမိလိုက်တော့ ညီမလေးက ဟုတ်တယ်နော် လို့ သတိရသွားဟန်နဲ့ ပြုံးရင်းထောက်ခံတယ်။ အဝါရောင်စိုက်ခင်းတွေကိုဖြတ်လျှောက်ရင်း လိမ္မော်သီးတစ်ယောက်တစ်လုံးစီစား၊ ရေနည်းနည်းသောက် ခဏထိုင်နား၊ နည်းနည်းပါးပါးနမ်းကြ (ဟဲဟဲ စိုက်ခင်းထဲ၊ တောအုပ်ထဲ ဟိုဟာ
လုပ်မယ်ဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်နဲ့ဖတ်နေတဲ့ ညီအကိုတွေကို အားတော့နာပါတယ်ဗျာ ဘာမှမအုပ်ဖြစ်ဘူး) ဒီလောက်ပါပဲ။ အဲ့ဒီနေ့က နေရောင်ခြည်ခပ်နွေးနွေးရနေတယ်ဆိုပေမယ့် ဘောင်းဘီအပြင်ကို ဂွေးထုတ်လောက်ရအောင် မနွေးဘူး။ ချမ်းတယ်ဗျ။ ပီးတော့ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ယာပြန်ရင် အေးဆေးအုပ်
လို့ရနေတဲ့ဟာ လုပ်ဖို့တွေးတောင်မတွေးမိပါဘူး။
အပြန်လမ်းမှာ ကျနော်တော့ အတော်မျက်နာပျက်နေပီ။ အလာတုံးက ဆင်းချလာတဲ့ ကုန်းလျှောကတ္တရာလမ်းမကြီးအတိုင်းပြန်တက်လာရတာကိုး။ ညီမလေးကတော့ အေးဆေးပဲ မျက်နာကိုမပျက်တာ။ အေးလေး သူကတော့ အားကစားမယ်ကိုး။
ကိုယ်ကသာ ငယ်ချင်ယောင်ဆောင် ကလေးရုပ်ဖမ်းထားပေမယ့် ဇရာကထောင်း(အမှန်ကဒီလောက်တော့လည်းမကြီးသေးပါဘူးအဟိ) ငယ်ငယ်က မိုက်ခဲ့တာတွေကြောင့်လားမသိ အတော်ဖားနေပီ။ ဒါကို မြို့ထဲပြန်ရောက်တော့ ဈေး၀င်၀ယ်သေးတယ်။ ကျနော်ကစိတ်အတော်ညစ်နေပီ။ နောက်နေ့မှ၀ယ်ပါလား။
လူက ပြိုင်းနေပါပီဆိုနေ မရဘူး သူလုပ်ချင်တာစွတ်လုပ်တာဗျ။ အဲ့ဒီလိုနဲ့ ၀ယ်လာတဲ့ အထုပ်အပိုးတွေကို ဒရွတ်ဆွဲသယ်ရင်းနဲ့ပဲ အိမ်ပြန်ရောက်လာတယ်ဆိုပါတော့။ မောမောပန်းပန်းနဲ့ မနေ့ညက ကျန်တဲ့ ဟင်းတွေထမင်းတွေကို ပြန်နွေးပီး ခပ်သွက်သွက်ကလေးထမင်းစားသောက်လိုက်ကြတယ်။ စားပီးတာနဲ့
ချက်ချင်း အပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းကို တက်ပီး နားဖို့ပြင်တော့တာပဲ။ လမ်းလျှောက်ထားတဲ့ခရီးက ကျနော့်စိတ်ထင်၆မိုင်၇မိုင်လောက်ကိုရှိမယ်။ ပင်ပန်းပီပေါ့ဗျာ။ အ၀တ်အစားလဲပီး အိပ်ယာထဲ၀င်ခွေလိုက်ကြတာ ချက်ချင်းပဲ အိပ်ပျော်သွားကြတယ်။
ကျနော်အိပ်ယာပြန်နိုးလာတော့ မိုးတော်စုပ်စုပ်ချုပ်နေပီ။
ခုနက ကျနော့်ကိုဖက်ပီး အိပ်နေတဲ့ ညီမလေးအိပ်ယာပေါ်မှာ ရှိမနေတော့ဘူး။ အိပ်ခန်းထဲက စာကြည့်စားပွဲပေါ်မှာ ကွန်ပြူတာနဲ့ ဘာလုပ်နေတယ်မသိဘူး။ ရေဆာလာတာနဲ့ ကျနော်ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပီး စာကြည့်စားပွဲပေါ် ရေဖန်တကောင်းထဲက ရေတစ်ခွက်ငှဲ့သောက်ရင်း အကဲခတ်လိုက်တော့ ညီမလေး
မျက်နာက မဲ့တဲ့တဲ့ရယ်။ အမူအရာပျက်နေတော့ကာ ကျနော်လည်း တစ်ခုခုပဲဆိုပီး ဘာဖြစ်တာတုံးဟ လို့မေးရင်း သူ့ရှေ့က ကွန်ပြူတာကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူ့အဆိုင်းမန့်တစ်စောင်ကို စစ်ဆေးအမှတ်ပေးပီး ဆရာဖြစ်သူက ပြန်ပို့ထားတဲ့ အီးမေးလ်တစ်စောင်ဗျ။ အမှတ်ကမဆိုးပါဘူး ဒါနဲ့ဘာဖြစ်လို့တုံး
အမှတ်က မဆိုးပါဘူးလို့ပြောလိုက်တော့ အီးးးး ဆိုပီး အာဗြဲကြီးနဲ့အော်ငိုလာတယ်။ မကောင်းဘူး ဂန်ဒူးရချင်တာ မရလို့တဲ့။ ဒင့်မေဂလွှား လူကြည့်တော့ အပျိုကြီးပေါက်စလေးလိုလို လူကြီးသူမ လိုလိုနဲ့ ခုဟာက အထက်တန်းကျောင်းသူလေးလိုလိုဖြစ်မနေဘူးလားဗျာ။ ကဲကဲ တော်တော့တော်တော့ တကယ်တမ်း
တော့ ဂုဏ်ထူးဆိုတာ ပညတ်ချက် ၄-၅မှတ်ကလေး လျှော့သွားတာ ဘာဖြစ်တုံး တိတ်တိတ်.. ဘာညာဆိုပီးချော့မော့နေရတာပေါ့။ ကိုင်း.. လာပါဦးကွာ ဆိုပီး စာကြည့်စားပွဲမှာ ထိုင်နေတာကို အတင်းပွေ့ပီး အိပ်ယာပေါ်ဆွဲတင် ဆွဲလှဲ ရင်ခွင်ထဲအတင်းဆွဲဖက်၊ တင်ပါးလေးဘာလေးပုတ်ပီး ချော့နေတာပေါ့။
လူကြီးဖြစ်နေပီ မငိုရဘူး လိမ္မာတယ်ပေါ့။ တဟင့်ဟင့်ရှိုက်၊ မျက်ရည်ပေါက်ပေါက်ကျနေတာကို သုတ်ပေး၊ ကျောပွတ်၊ဖင်ပွတ် တော်တော်ကြာကြာလေးလုပ်ပေးမှ တိတ်တော်မူသွားတယ်။ ဒါတောင် တစ်ချက်တစ်ချက် တဟင့်ဟင့်နဲ့ ရှိုက်သံက ထွက်ထွက်လာသေးတာဗျ။ ငြိမ်ကျသွားတော့မှ ဘေးတိုက်တစ်စောင်းအိပ်ပီး
ရင်ခွင်ထဲပွေ့ထားတာကို လွှတ်ပေးလိုက်ရင်း ပက်လက်လှန်အနေအထားနဲ့ ကျနော်လည်း ခဏပြန်မှိန်းနေလိုက်တယ်။
အမယ်အဲ့ဒီမှာ ရှိုက်သံပျောက်သွားတဲ့အပြင် ကျနော့်အောက်ပိုင်းအေးသွားပါတယ်ပေါ့။
ဘယ်ဟုတ်မလဲ မအေဘေးလေးက ကျနော့်ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ် ချမ်းလို့ကွေးကွေးလေးဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့် ဒုံးပျံကို လျှာနဲ့တို့ထိတို့ထိလုပ်ပီး ဆွနေတာဗျား။ ဟဲ့ သောက်ပလုတ်တုတ်! ဘာတုံးဆိုတော့ အူးးး တဲ့။ ခုနက ငိုထားတဲ့ မျက်ရည်က ကောင်းကောင်းမခြောက်သေးဘူး။
ပါးစပ်ထဲ ထိပ်ဖူးကိုငုံစုပ်နေရင်း အူးးး လို့အသံပြုရင်း လှမ်းပြုံးပြနေသေးတာ။ တကယ့်ဟာလေးဗျာ။
အတိကျတော့ ရေးမပြတော့ဘူးဗျာ။ အဲ့သေချင်းဆိုးမလေးက စုပ်ချင်တိုင်းစုပ်ပီး ဒုံးပျံမိုးပေါ်ထောင်လာတာနဲ့ တက်ခွပီး မြင်းစီးသွားတာ အားရပါးရပဲ။
ကျနော်တောင် ဘာမှသေချာမလုပ်လိုက်ရဘူး။ ခုပြန်တွေးပီးတော့ကို အသံထွက်ပီး ရယ်နေမိတယ်။
ဘယ့်နှယ့် မျက်ရည်စီးကြောင်းလေးနဲ့ ကောင်မလေး ဒုံးပျံကြီးပါးစပ်မှာတပ်လို့လေ မျက်စိထဲမြင်ကြည့်လိုက်ကြစမ်းပါ ညီအကိုတို့ရာ 
နောက်ပိုင်းရက်တွေမှာလည်း ထွေထွေထူးထူးတော့သိပ်မရှိလှပါဘူး။
ချက်ပြုတ်စားသောက်ကြ၊ ဧည့်ခန်းထဲ လှဲလျောင်းပီး စာအုပ်ကိုယ်စီနဲ့စောင်ပါးလေးတွေခြုံရင်းကွေး၊ အိမ်ထဲအောင်းရတာငြီးငွေ့လာကြပီဆို အပြင်ထွက်ပီး လမ်းလေးဘာလေးလျှောက်ကြပြုကြပေါ့။ တခါတလေမြို့အပြင်ဖက်နေ တစ်မြို့လုံးကိုရစ်ပတ်ပီး စီးဆင်းနေတဲ့ချောင်း
ကလေးဘေးနား(အမှန်က တူးမြောင်းသာသာလောက်ပါပဲ) လမ်းလျှောက်၊ ညောင်းလာရင် ချောင်းကလေးဘေးက သစ်လုံးထိုင်ခုံလေးတွေချထားတဲ့ ဘီယာဆိုင်မှာ ထိုင်၊ တစ်ခွက်တစ်ဖလားမော့ ရောက်တတ်ရာရာလေးတွေလျှောက်ပြောကြ ဒီလောက်ပါပဲ။ ညဖက်တွေကြရင်
တော့ မြို့ထဲထွက်၊ တောမြို့လေးရဲ့တစ်ခုတည်းသော ရုပ်ရှင်ရုံလေးမှာ လက်မှတ်တန်းစီပီး ရုပ်ရှင်၀င်ကြည့်၊ ရုပ်ရှင်ပီးလို့ အိမ်အပြန်ဗိုက်ဆာလာကြရင် တရုတ်ခေါက်ဆွဲဆိုင်တစ်ဆိုင်ဆိုင်၀င်ထိုင်ပီး စားကြသောက်ကြ... ရာသီဥတုပြင်းလွန်းတဲ့ညတွေကြတော့ နှစ်ယောက်သား
အပြင်မထွက်ဖြစ်ကြတော့ပဲ အင်တာနက်က ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားကောင်းကောင်းတစ်ကားလောက်ဒေါင်း၊ စပီကာတွေဘာတွေနဲ့ဂျွိုင်း အိပ်ယာပေါ်မှာ ၀ိုင်အနီလေးဘာလေးမော့ရင်း စောင်ခြုံထဲမှာ ကွေးရင်းကြည့် အဲ့လိုတွေပေါ့ဗျာ။
ဟိုဟာကော မလုပ်ဖြစ်ကြတော့ဘူးလားဆိုတော့ကာ လုပ်တာပေါ့လေ ဘယ်နေပါ့မလဲ။
ခင်ဗျားတို့ကို ဒါတွေကြီးပဲလျှောက်ရေးပြနေရင် ပျင်းသွားမှာစိုးလို့ မရေးပြတော့တာ။ လုပ်တာမှ မနက်မျက်လုံးပွင့်လာရင်ကို ညီမလေးက သောင်းကျန်းနေပီဆရာတို့ရေ။ လူက အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေတုံးပဲရှိသေးတယ် ဒင်းက အောက်ကနေကျနော့် ဒုံးပျံကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်ပီး
သောင်းကျန်းနေပီဟီးဟီး။ ကိုယ်လဲ ဘာမှမပြောချင်တော့ဘူး လက်လျှော့ထားလိုက်ပီ ဆိုတဲ့ အထှာနဲ့ ပက်လက်ကလေးလှန်ထားရာကနေ ပြုံးပြုံးမိန့်မိန့်ကြီး ခံနေလိုက်တော့တာပဲ (မျက်စိထဲမြင်တယ်နော်ဟိ) သူ့ဖာသူစုပ်ပြုပီး သူ့ဖာသူ တက်ပီး မြင်းစီး သူ့ဖာသူခရီးဆုံးရောက်
မောသွားတော့မှ အီဖေကိုယ်က ထထိုင်ပီး လှေကြီးထိုးနဲ့တစ်ကြောင်းကောက်ပီးလိုက်ရတယ်။ ပီးသွားတော့ တစ်ရေးတစ်မော နာရီ၀က်လောက်ပြန်နှပ်လိုက်ရတာပေါ့။ ပြန်နိုးလာတော့ လူက လန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်နေပီ။ သွားတိုက်ရေလေးဘာလေးချိုး အ၀တ်အစားလေး၀တ်
အောက်ထပ် မီးဖိုခန်းကို ဆင်းသွားရင် မနက်စာ(ဗမာစာ)တစ်ခုခုက ပူပူနွေးနွေးအဆင်သင့်ရယ်။ စားသောက်ပီးစီးတော့မှ မြို့ထဲကိုလမ်းလျှောက်ဈေးလေးဘာလေးပတ်ပေါ့။ ညဖက်မအိပ်ခင် တစ်ကြောင်းလောက်ထပ်ဆွဲတာတွေရှိသေးပေမယ့် မထူးခြားတော့လို့မရေးပြတော့ပါဘူးဗျာ။
ထူးခြားတာလေးရေးပြရရင် နည်းနည်းတော့ ဟာသဆန်မယ်ထင်တယ်။
အဲ့ဒီလိုသာသာယာယာလေးနေလာရာက ခရစ်စမတ်တွေဘာတွေပီးလို့ နျူးရီးယား ရောက်လာတယ်။ မှတ်မှတ်ရရ နှစ်သစ်ကြိုတော့ အပြင်ထွက်မနေတော့ပဲ ညနေကထဲကအိမ်မှာပဲ ချက်ပြုတ်စားသောက်ပီးစီး ဧည့်ခန်းထဲမှာ သစ်သီး၀လံလေး ၀ိုင်အနီလေးနဲ့နှပ်ရင်း တီဗီရှေ့မှာပူးပူးကပ်ကပ်
လေးထိုင်မော့နေကြတာပေါ့။ ပထမတော့ ဟိုချယ်နယ် ဒီချယ်နယ်ပြောင်း ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားလေးတွေမော့ရင်း ဇိမ်ကျနေကြရာကနေ ၁၁ခွဲလောက်ကြတော့ နှစ်သစ်ကြိုတဲ့ ကောင့်ဒေါင်းလုပ်တဲ့ဟာ တီဗီက လာနေတာကိုဖွင့်ကြည့်နေကြတယ်။ လူတွေအပျော်လွန်နေကြတာကြည့်ပီး ကျနော်
တို့ပါအလိုလိုပျော်လာကြတယ်။ အဲ့ဒီမှာ ညီမလေးက ရီေ၀ေ၀လေးနဲ့ ကျနော့်ကို ဖက်နမ်းလာပီး ဒုံးပျံကို လက်ဖဝါးလေးနဲ့ အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပီးလာဆွတယ်။ ကျနော်ကလည်း မရီတရီ အခြေနေဆိုတော့ စိတ်ကနည်းနည်းကြွလာတယ်။ တိုတိုပြောရရင် ဂွမ်းခံဘောင်းဘီလေးကို အသာလေး
ဆွဲချွတ်ပီး အုပ်ကရောဆိုပါတော့။ တီဗီရှေ့က ခေါက်လိုက်ရင်ဆက်တီခုံရှည်၊ ဖြန့်လိုက်ရင်မွှေ့ယာဖြစ်သွားတဲ့ ခုံပေါ် ပက်လက်လှန်အိပ်ထားတဲ့ ညီမလေးကို ဂျိုင်းအောက်ကနေလက်လျှိုပီး အသားကုန်ဆွဲဆွဲဆောင့်ပီးလုပ်နေမိတာပေါ့။ အဲ့ဒီမှာဘာဖြစ်သလဲဆိုတော့ကာ မနက်ကထဲက၂ကြောင်း
လောက်ဆက်တိုက်ဆွဲခဲ့ပီးသားဗျ။ တစ်ရက်ကို ၂ခါ၃ခါဆွဲလာတာလဲ ရက်ကအတော်ကြာလာပီဆိုတော့ တော်ရုံလုပ်တာနဲ့ ကျနော်မပီးနိုင်ဘူးဖြစ်လာပီ။ (အဲ့လိုကိစ္စ အိမ်ထောင်သယ်တွေပိုသိမှာပါဗျာ) ခုလည်း ရီေ၀ေ၀အရှိန်လေးနဲ့ အသားကုန်ဆောင့်လွန်းတာ ဘယ်လောက်ကြမ်းသလဲဆိုတော့
ညီမလေးခမျာ အာခေါင်ခြစ်ပီး အော်တဲ့အဆင့်ရောက်လာပီ။ ကြမ်းလွန်းလို့(တအားမဆောင့်နဲ့လို့တော့ မပြောဘူးရယ်အဟိ) မပီး ပီးအောင်ကြိုးစားနေရတော့ကာ အောစာရေးဆရာပီပီ ပါးစပ်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးတွေပြောမိတယ်။ သာမန်အချိန်မှာ ကျနော်က အရှက်အကြောက်ကြီးပေမယ့်လို့
အိပ်ယာပေါ်မှာတော့ ပါးစပ်က အဲ့လိုရယ်ဗျဟီး။ အဲ့မှာ ကွိုင်တက်တော့တာပဲဗျို့။
"မနက်က ၂ချီ -ိုး ထားတာတောင် မ၀သေးဘူး ဟုတ်လား အင့်အင့် ၀ပီလား အ -ိုးခံလို့၀ပီလား မ၀မချင်း -ိုးမယ်ဟုတ်ပီလား" ဟီးဟီး အဲ့လိုဟိန်းဟောက်ပီး ပိတ်ပိတ်ဆောင့်လိုက်တာ...
အောက်ကနေ မျက်လုံးစုံမှိတ် အော်ဟစ်ခံနေတဲ့ မမလေးက ဆတ်ကနဲမျက်လုံးပွင့်လာပီး ဒေါသထွက်နေတဲ့ ရုပ်ကလေးနဲ့ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို တွန်းထုတ်လာတယ်။
"ရှင် ဘာစကားပြောတာလဲဟမ်" တဲ့ "ကျမကို ဘယ်လိုအစားများမှတ်နေလို့တုံး" ဆိုလားဗျာ
အဲ့ဒီတော့မှ ကျနော်လည်း လန့်ဖြန့်၊ ရှက်လည်းရှက်သွားတယ်။ ဟိုက်! ငါတော့ လက်လွန်ပီပေါ့အဟီး။ သူတွန်းလိုက်တော့ အလန့်တကြားနောက်ကိုဆုတ်လိုက်တာ ဒုံးပျံက ပလွတ်ကနဲအဖုတ်ထဲက ထွက်လာပီး ရမ်းတန်းရမ်းတန်းနဲ့ဖြစ်နေပီ။ အဲ့ဒီဒုံးပျံတန်းလန်းကို လက်ကလေးနဲ့ အရင်းကဆုပ်
ဆောင့်ကြောင့်ကလေး ထိုင်ပီး ညီမလေးကို မချိပြုံးလေးပြုံးပြနေတဲ့ မောင်ချမ်းကို ရဲ့ ဖြစ်အင်ကို မျက်စိထဲသာမြင်ကြည့်ကြပါတော့ ညီအကိုတို့ရယ်ဟားဟား။
" မဟုတ်ပါဘူး ညီမလေးရာ အကို စိတ်.. စိတ်တအားထအောင် တမင်လျှောက်ပြောတာပါ ဘာသဘောမှမဟုတ်ပါဘူး အဟီး.. စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်လို့ ဟစ်ဟစ်"
အဲ့လိုမျိုး မျက်နာငယ်လေးနဲ့ပြောလိုက်တော့မှ စိတ်တိုတာပြေသွားပုံရတယ်။ ဟွန်း! ဆိုပီး စိတ်လျှော့လိုက်ဟန်နဲ့ ပက်လက်အိပ်နေရာကထထိုင်လာတယ်။ ပွဲပျက်ပီထင်နေရာကနေ မွှေ့ယာခုံပေါ်(တီဗီဖက်ကိုမျက်နာမူ) လေးဖက်ကလေးကုန်းပေးတယ်။ ပီးတော့မှ ထည့်လေ ဘာလုပ်နေတာလဲတဲ့
ဟီဟိ။ အဲ့ဒီတော့မှ ကျနော်လည်း အသာလေးသူ့တင်ပါးအိစက်စက်တင်းတင်းကြီး၂ခုကို ဆွဲဖြဲပီး ဒုံးပျံကို ဖိသွင်းလိုက်ရတော့တာပေါ့။ ဒီတစ်ခါတော့ သိပ်အသံမထွက်ရဲတော့ဘူး။ တင်ပါး၂ခြမ်းကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ချေပီး တဖန်းဖန်းနဲ့ဆက်ဆောင့်နေလိုက်တယ်။ နည်းနည်းလန့်သလိုဖြစ်သွားလို့
ချိုဗူးတွေဘာတွေတောင် လက်နဲ့လှမ်းမကိုင်ရဲတော့ဘူး။ ဖင်လေးခါးလေးလောက်ပဲကိုင်ပီး ဆက်ဆောင့်နေလိုက်တယ်။ အဲဒီလိုအုပ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ၁၂နာရီကထိုးခါနီးလာပီဗျ။ ကောင့်ဒေါင်း လုပ်ကြတော့မှာ တီဗီက ပြနေပီ။ ကျနော်ကလည်း အရှိန်တော်တော်ပြန်တက်လာလို့ ဆောင့်ချက်တွေက
တဖြောင်းဖြောင်းတောင်မြည်လာသလို မြန်လည်းတော်တော်မြန်လာတယ်။ ပီးတော့မယ်ဗျ။ ဒုံးပျံတစ်ချောင်းလုံးကို ကျဉ်တက်လာပီ။ အဲ့ဒါကို သတိထားမိလာဟန်တူတဲ့ ညီမလေးက လေးဖက်ကုန်းထားရာကနေ တီဗီကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပီး...
" ဟေ့လူ မပီးနဲ့ဦး ခဏလေးစောင့် ခဏလေးစောင့် ၅ ၄ ၃ ၂ ၁ ၀ ဆိုမှ ပီးရအောင် လာတော့မယ်လာတော့မယ်"
အဟီး သူအဲ့လိုပြောလိုက်တဲ့ အချိန်မှာကို အပြင်းအထန်ဆောင့်နေတဲ့ ကျနော် ဘယ်လိုမှ မအောင့်နိုင်တော့လို့ ဒုံးပျံကို ဆွဲထုတ်ပီး သူ့ဖင်တုံးကြီးတွေပေါ် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိတယ်။
"ဟွန်း! အသုံးကို မကျဘူး သူများက အမှတ်တရဖြစ်အောင်လုပ်ချင်ပါတယ်ဆိုမှ" တဲ့ တကယ့်ဟာလေးဗျာဟားဟား  သူများတကာတွေ တီဗီပေါ် ဟက်ပီးနျူးရီးယား ဘာညာဆိုပီး အော်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကျနော်တို့၂ယောက်က တစ်ရှူးလေးတွေနဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်း တဟီးဟီးဖြစ်နေကြတာ
ပေါ့လေ။ နှစ်သစ်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်းကြိုဆိုခဲ့ကြတာပေါ့ဗျာ။
ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျနော်တို့ရဲ့ အားလပ်ရက်ကလေးတွေ ကုန်ဆုံးသွားခဲ့ပါတယ်။ အပျော်ရက်တွေဆိုတာကလည်း ခင်ဗျားတို့သိတဲ့အတိုင်းပဲ ဖင်လှည့်ခေါင်းလှည့်နဲ့ ဘာမှသေချာမခံစားလိုက်ရသလို အကုန်မြန်တာကိုးဗျ။
ပြန်ဖို့ရက်ရောက်လာကော ဆိုပါတော့ဗျာ။ ပြန်ချင်သလားဆိုတော့ကာ ဘယ်ပြန်ချင်ပါ့မလဲ။ ညီမလေးရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေလည်း ပြန်လာတော့မယ်ဆိုတော့ ဆက်နေ နေလို့မှမကောင်းတော့ကာ။ နှစ်ယောက်စလုံးလည်း လုပ်စရာကိုယ်စီနဲ့ ကိုယ့်ဘ၀ကို ရှေ့ဆက်ရတော့မှမဟုတ်လား။
လေးကန်တဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့ အထုပ်လေးဆွဲလို့ အိမ်ပြန်မယ့်ရက်မျာ ဘူတာရုံအိုလေးဖက်ကို ထွက်လာခဲ့ရတာပေါ့။ လိုက်ပို့တဲ့ ညီမလေးက ရထားပေါ်တက်ပီး လိုက်လာတယ်။ သူ့မြို့နဲ့ ကျနော့်မြို့ အလယ်တည့်တည့်လောက်က မြို့အထိလိုက်လာမယ်တဲ့။ အဲ့ဒီမြို့မှာ ခဏတူတူဆင်း နေ့လည်စာတူတူစား
ပီးတော့မှ သူ့မြို့သူပြန်လိုက်၊ ကျနော်က ကိုယ့်ခရီးကိုယ်ဆက်ပေါ့။ ရထားပေါ်မှာ ဘာမှစကားသိပ်မပြောဖြစ်တော့ဘူးဗျ။ ခပ်မှိုင်မှိုင်တွေတွေလေးတွေဖြစ်နေကြတယ်။ အဲ့ဒီကြားထဲက မြို့ရောက်တော့ နေ့လည်စာ ခပ်သုတ်သုတ်စားလိုက်ကြတယ်။ နည်းနည်းစောနေသေးတာနဲ့ ၂ယောက်စလုံးဝါသနာပါတဲ့
မြို့အလယ်ခေါင်က မြူဇီရန်တစ်ခုထဲ၀င်ကြည့်လိုက်ကြသေးတယ်။ ပီးတော့မှ နည်းနည်းအေးလာတာနဲ့ မြို့အလယ်ခေါင်မှာ ခရစ်စမတ်ကာလတုံးက အလှလုပ်ထားဟန်တူတဲ့ ခရစ်စမတ်သစ်ပင်ကြီးအနားက ကော်ဖီဆိုင်တန်းတွေထဲက "လေရဟတ်နီ" ဆိုတဲ့ပြင်သစ်ကော်ဖီဆိုင်ကလေးထဲ ခဏ၀င်ထိုင်၊
သူက လက်ဖက်ရည်၊ ကျနော်က ကော်ဖီတစ်ခွက်စီနဲ့ စကားသိပ်မပြောဖြစ်ကြတော့ပဲ ကော်ဖီဆိုင်က ဖွင့်ထားတဲ့ ရှေးဟောင်းဂျတ်ဇ်သီချင်းတွေကို ငြိမ်ငြိမ်လေးနားထောင်ရင်း မျက်နာစာ မှန်ချပ်ကြီးကနေတဆင့် အပြင်လောက ကိုငေးမောနေမိကြတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ကောင်းကင်ပေါ်ကနေ ရေခဲမှုန်ဖွေးဖွေး
လေးတွေ တရှဲရှဲနဲ့ရွာကျလာတယ်။ မြေပြင်ဟာ ဖွေးဖွေးဖြူဆွတ်သွားလိုက်တာ မိနစ်အနည်းငယ်အတွင်းပဲ။ လမ်းလျှောက်နေကြတဲ့ လူတွေကလဲ ရေခဲမှုန်ဖွေးဖွေးတွေအကြား ပြေးလို့လွှားလို့၊ လေတွေကလဲ တ၀ှီး၀ှီးတိုက်နေတာကိုး။ အဲ့ဒီမြင်ကွင်းကို ငေးနေရင်း ခဏကြာတော့ ညီမလေးက ကျနော့်ကို မဝံ့မရဲ
လှမ်းကြည့်ရင်း စကားစလာတယ်။
အကို!
ဟေ!
ညီမလေး အကို့ကို ချစ်တယ်...
အဲ့လိုလေး ခပ်တိုးတိုးပြောရင်း ခေါင်းငုံ့သွားတယ်ဗျ။ ကျနော်လည်း ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိဘူးရယ်။ ကျနော်တို့ဇာတ်လမ်းစကထဲက အဲ့လိုစကားတွေပြောမှမပြောဖူးခဲ့ကြတာလေ။ (ချမ်းကို တို့တော့ လုပ်ပြန်ပီ မိန်းကလေးက ရည်းစားစကားစပြောတယ်ဟုတ်လားလို့ ခင်ဗျားတို့ လှောင်
ချင်လှောင် ဒါမှမဟုတ် သောက်ကြွားလာလုပ်တယ်လို့ အမြင်ကတ်ချင်ကတ်ကြလိမ့်မယ် ဒါပေမယ့် ကျနော်အဖြစ်အပျက်အမှန်အတိုင်းပြန်ပြောနေတာပါ) ဒါနဲ့ ကျနော်လည်း မိုးပေါ်က တဖွဲဖွဲကျလာနေတဲ့ ရေခဲမှုန်တွေကို ငေးပီး ငြိမ်နေလိုက်မိတယ်ဗျာ။ တော်တော်ကြာသွားတော့ သူလည်း အခံရခက်လာတယ်ထင်တယ်။
ဟေ့! အကို ချစ်လား ဖြေလေ ဘာလို့ငြိမ်သွားတာလဲ
အင်းးး အကို မသိဘူး ညီမလေး
အဲ့လိုပြောလိုက်တော့ မျက်နာငယ်လေးဖြစ်သွားရှာတယ်။ စိတ်မကောင်းဘူး ဒါပေမယ့် ကျနော်ဘာပြောရမှာလဲ။ ချက်ချင်းပဲ ပြုံးပြပီး အခုလိုပြန်ပြောလိုက်တယ်...
အကို မင့်ကို ဘာလုပ်ဖို့ညာမလဲ ညီမလေးရာ.. တကယ်မသိလို့ မသိဘူးလို့ပဲဖြေတယ်.. အကိုက ကိုယ့်ကိုကိုယ်ယောကျ်ားပီသတယ်လို့ ထင်တယ် ဆိုလိုတာကကွာ အကိုမညာတတ်ဘူးဘယ်သူ့ကိုမဆို စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်းပြောချင်တယ်..
တစ်ဒင်္ဂသာယာတာလေးကို အချစ်ဆိုပီး အရူးအမူးတွေလဲ လုပ်မပြတတ်ဘူး.. အကိုမေးမယ်ကွာ ညီမလေးရဲ့ အရင်ချစ်သူက ညီမလေးကို ချစ်တယ်လို့ပြောတယ်မလား (ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်) လက်ထပ်ပါ့မယ်လို့ကော ပြောသလား အနည်းဆုံးအရမ်းချစ်တယ် လက်ထပ်ချင်တယ် သေလောက်အောင်ချစ်တယ်ဘာညာတွေပေါ့
ပြောခဲ့သလား(ခေါင်းထပ်ငြိမ့်တယ်) ခု အဲ့ဒီကောင်ဘယ်ရောက်သွားပီလဲ (မသိဘူး ဆိုတဲ့ ပုံစံနဲ့ခေါင်းခါပြတယ်) အင်း .. အဲဒါပဲကွာ မိန်းမတစ်ယောက်ကို အိပ်ရဖို့အတွက် ချစ်တယ်မြတ်နိုးတယ် လက်ထပ်ချင်တယ်တွေလျှောက်ပြောတာလောက် အကိုရွှံတာမရှိဘူး.. အကိုမင့်ကို သံယောဇဉ်ရှိတယ်ကွာ
မင်းအကို့အပေါ် အင်မတန်ကြင်နာတယ်.. အကိုမင်းနဲ့တူတူနေရတာပျော်တယ် အဲ့ဒါကို၀န်ခံရဲတယ် ဒါပေမယ့် ညီမလေးခုမေးတဲ့ မေးခွန်းကို အကိုမသိဘူး လိမ်လဲမလိမ်ချင်ဘူး ဒါကြောင့် အကိုမသိဘူးညီမလေးလို့ဖြေလိုက်တယ် အဲ့ဒါဟာ ညီမလေးရဲ့ အတ္တမာနကိုထိခိုက်ချင် ထိခိုက်လိမ့်မယ်.. ဒါပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူး။
အနည်းဆုံးကွာ အကိုဟာ မင့်အပေါ် ၁၀၀% ရိုးသားနေတယ်ဆိုတာ မင်းသိစေချင်တယ် ဟုတ်ပီလား(ခေါင်းကို ငုံ့ထားလျှက်က တစ်ချက်ငြိမ့်ပြတယ်)
အဲ့ဒီကော်ဖီဆိုင်လေးက ထလာကြတော့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ခါးကလေးသိုင်းဖက်လို့ ဘူတာရုံဖက်ပြန်လျှောက်လာခဲ့ကြတယ်။
ဘူတာရုံမှာ ကိုယ်စီကိုယ်ငှ ရထားတွေပေါ်မတက်ခင် မျက်နာချင်းဆိုင် ခပ်တင်းတင်းဖက် မွတ်မွတ်သိပ်သိပ်နမ်းဖြစ်ခဲ့ပီး မှုန်ပြာရီ မှိုင်းနေတဲ့ ရာသီဥတုထဲ လမ်းခွဲခဲ့ကြတယ်ဆိုပါတော့လေ။
ဟဲဟဲ ဘယ်လိုလဲ ညီအကိုတို့ ကျနော်သိတာတစ်ခုကတော့ ခုလို ရေးလိုက်မိတဲ့ အတွက် ဘူဒါးကြီးတွေ ရိသဲ့သဲ့လုပ်စရာတစ်ကွက်ရသွားမယ်ထင်တာပဲ။
မတတ်နိုင်ပါဘူး ရေးရင်း မုဒ အသွင်းလွန်ပီး အမှန်အတိုင်းတွေ စကားလုံးအတိအကျချရေးလိုက်တာပါ။ သူတို့ယုံဖို့မယုံဖို့ထက် ကျနော့် ညီအကိုတွေခံစားတတ်မယ်ဆို ကျေနပ်ပါတယ်။ ခုဆက်ရေးမှာက သည်းထိတ်ရင်ဖိုဟာသလေးဗျ။ ဆက်ဖတ်ကြည့်ပါဦး။
ကိုယ့်မြို့ကိုယ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ မိုးက စုပ်စုပ်ချုပ်နေပီ။ ပြန်ရောက်ကြောင်းဖုန်းဆက်။
ရေလေးမိုးလေးချိုးပြု အိပ်ယာပေါ် အညောင်းလေးဆန့် လွမ်းစိတ်ကလေးကလည်း ပြင်းထန်လာတော့ လက်ပုတော့လေးဖွင့် ညီမလေးနဲ့ မျက်နာချင်းဆိုင် ၀ဘ်ကမ်ပြောမယ်ပေါ့။ ခေါ်လိုက်တယ်။ မျက်နာလေးဘွားကနဲပေါ်လာတော့ ဟေ့ ငါ့ပူတူတူးလေးမွှမွှဘာညာပေါ့။ ကိုယ့်ကိုလွမ်းနေပီမလား ဖက်အိပ်ချင်လိုက်တာကွာ
အဲ့လိုတွေလျှောက်ပြောနေတုံး ရုပ်တည်နဲ့မေးလာတယ်။
"အတွေးပင်လယ်ပြာ" ဖိုရမ်ဆိုတာ သိသလားတဲ့။
အမငီးဂျာ!
အဲ့ဒီလို အမေးခံလိုက်ရရချင်း ဘာပြန်ပြောရမှန်းတောင်မသိဘူး ညီအကိုတို့ရာ။
သေဘီလေ။ အမှန်က ကျနော်ကိုယ်တိုင် မအူမလည်လုပ်လို့ဖြစ်တဲ့ ပြဿနာဗျ။ ဒါပေမယ့် ချက်ချင်းမသိသေးဘူး။ အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ မျက်နာလေး မသိနားမလည်တဲ့ရုပ်ကလေးဖမ်းပီး ဘာလဲဟင် အတွေးပင်လယ်ပြာ ဖိုရမ်ဆိုတာ မသိဘူးဟလို့ ဖိန့်ဖိန့်လုပ်လိုက်သေးတာ။ ဟန်ကိုယ့်ဖို့ကိုးဗျ။
ဘာရမလဲ နှာဗူးဇာတ်လမ်းတွေတင်တဲ့ဖိုရမ်ပေါ့တဲ့အဟိ။ ဟေ! ဟုတ်လား မသိဘူးလို့လို့ဆက်ပြောနေလိုက်သေးတာ။ အဲ့တော့မှ မထီတရီအပြုံးလေးနဲ့ ဟုတ်လို့လား ကိုချမ်းကိုရယ်တဲ့။
ကယ်တော်မူပါ အရပ်ကတို့ရဲ့ သေပါပီဂျာ သေပါပီ
ဘယ်လိုလုပ် ကျနော်ချမ်းကို ဆိုတာပါ သိနေရတာလဲ။ သွားရောဗျာ။ c-h-a-n-n-k-o ချမ်းကို ဆိုတာဘယ်သူလဲဟင်တဲ့။ ဘယ်သိမှာတုံးလို့ ဆက်ငြင်းလိုက်သေးတယ်။ သြော်ဟုတ်လား? ကျမ ကွန်ပြူတာကို ဒီရက်ပိုင်းအတွင်းသုံးတာ ရှင်နဲ့ကျမ ၂ယောက်ပဲရှိတာလေ channko: ဆိုတဲ့နာမည်
နဲ့ အဲ့ဒီဖိုရမ်ထဲ၀င်ထားတာတွေ့တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်ကထဲက တွေ့လို့ ၀င်ဖတ်နေတာ လက်စသတ်တော့ ချမ်းကိုဆိုတာရှင်ကိုးတဲ့။ အာ! မဟုတ်ပါဘူး အထင်မှားနေပီလို့ ဆက်ငြင်းသေးတယ်။ အဲ့ဒီမှာဘာဆက်ပြောလဲဆိုတော့ ဒါဆိုအဲ့ဒီ channko: က ရှင်မဟုတ်ဘူးဆိုတော့ ကျမပဲရှိတော့တာပေါ့
ဟုတ်လားတဲ့။ ကျနော်လည်း မျက်နာကပြောင်လေတော့ကာ ဟယ်! ဟုတ်လား channko: ဆိုတာ ယောကျ်ားထင်နေတာ မိန်းမဖြစ်နေပါလား တွေ့ရတာ၀မ်းသာတယ်ဗျာလို့ဟီးဟီး ဟိုဒင်းလေ ကျနော်က ကိုချမ်းရဲ့ ပီယာနိုဆရာမလေးကို ရေလည်ကြိုက်တာဟစ်ဟစ် အဲ့ဒါတကယ်ဖြစ်ခဲ့တာမလားဟင်ဘာညာ
တွေလျှောက်ပီး ရူးတူးပေါတောတွေလျှောက်ပြောပစ်ကရော။
ဟေ့လူ တိတ်စမ်း စိတ်မနှံ့သလိုလိုဘာလိုလို လာလုပ်ပြမနေနဲ့ ခုတိတ် တဲ့။
အဲ့လိုပိတ်ဟောက်လာလို့ မျက်လွှာလေးချပီး ငြိမ်လိုက်ရတယ်ဟားဟား။ အမှန်တကယ်ကဗျာ သူများကွန်ပြူတာမှာ အဲ့လိုကိစ္စတွေသွားသုံးတာကိုက ကိုယ့်အမှားပဲ။ ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဟိုတပ်ကြပ်ကြီးတို့ငါမရှိတုံး ဘာတွေသောက်တင်းတုပ်နေလဲမသိဘူးဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ကမြင်းပီးသွား
ကြည့်မိတာကိုးဗျအဟီး။ သုံးပီးတိုင်း မကျန်အောင်တော့ ပြန်ဖျက်ခဲ့တာပဲ။ ဒါပေမယ့် ခဏခဏ၀င်ကြည့်တာတွေများခဲ့တော့ကာ ဘယ်ကနေဘယ်လိုကျန်သွားလဲမသိဘူး။ မိသွားတာပေါ့။ ပွစိပွစိတွေဆက်တိုက်ပြောတော့တာပဲဗျို့။ ငါကတော့သူ့ကို လူကောင်းသူကောင်းထင်နေတာ လက်စသတ်တော့ တဏှာရူးကြီး
ပဲတဲ့။ လူတကာ အော့ကြောလှန် အောင် ဆိုးတေတဲ့လူတစ်ယောက်ပါလား ကောင်းတာကိုတစ်ခုမှမရှိဘူးတဲ့။ ကုလားဖြူလိုပြောရရင်တော့ ကျနော့်ရဲ့ "မှောင်မိုက်သောအခြမ်း" ကိုလူသိသွားပီပေါ့ ညီအကိုတို့ရာ။ သိက္ခာကို မကျန်တော့ဘူးပေါ့။ အဲ့မှာ ကျနော့်ကိုဆက်တိုက်တွေ မေးခွန်းထုတ်တော့တာပဲ။
ဟိုဟာက တကယ်ဖြစ်ခဲ့တာမလား၊ဒီဟာကကော အမှန်ပဲမလား.. အံ့သြလိုက်တာ ရုပ်ကလေးသနားကမားနဲ့ တဏှာရူးစာတွေရေးနေတယ်။ ကျမ ကတော့ ဟိုစာပေ ဒီစာပေ တွေအကြောင်းပြောလိုက်တိုင်း အကုန်လုံးသိ အကုန်လုံးဖတ်ဖူးတယ်ဖြစ်ဖြစ်နေတော့ အထင်တွေကြီးလို့၊ စကားအပြောကောင်းလွန်းတော့
စာလေးပေလေးရေးပါလားပြောတာကို ငါမရေးတတ်ပါပူးတဲ့ဟမ် ခုတော့ ဒါမျိုးတွေကို အားသွန်ခွန်စိုက်ရေးထားလိုက်တာ မနည်းမနောပါလား နှာဗူးကြီးရဲ့တဲ့။ ပြောလိုက်တာများရစရာကိုမရှိတော့ဘူး။ တော်သေးတယ် ၀ဘ်ကမ်ကတဆင့်ဖြစ်နေလို့ မျက်နာချင်းဆိုင်သာဆို ဘယ်လိုနေမယ်မသိဘူး။
ကျနော်လည်း ရှက်လွန်းလို့ သူ့မျက်နာကို မကြည့်ရဲတော့ဘူး။
ဆက်ရန်