အပိုင်း ၇
နေသန်
အခန်း ( ၃၁ )
အင်းတိုင်က တဲကြီးထဲမှာ ပူပြင်းတဲ့ ကာမမီးတွေ တောက်လောင်နေသည် ။
ငွေမှုံ၀တီသည် ထိပ်ခေါင်ရဲ့ စိတ်ကြိုက် ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးထားသည် ။ ထိပ်ခေါင်က သူမ ဖင်ကြီးတွေ အပေါ်ကို ခွထားပြီး အပေါ်ကနေ မြေစိုက်လိုးနည်းနဲ့
လိုးဆောင့်ချနေသည် ။
ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် စွပ်စွပ် ဘွတ်
( အား.....အား.....ကောင်း..ကောင်းတယ် . . .ဒါပေမယ့်....လမ်းဆုံးကို မတက်နိုင်ဘူး .....ပက်လက် ပေါင်ဖြဲခံတာကို တအား ဆောင့်လိုးပေးမှ ပြီးမှာ . . .)
( ရတယ်လေ ...ဒါဆို ပုံစံပြောင်းလိုက်ကြတာပေါ့ . . .)
ထိပ်ခေါင်က ငွေမှုံ၀တီရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တန်းလန်း စိုက်၀င်နေတဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။
( ဘွက် . .)
အရည်တွေ ရွှဲစိုနေတဲ့ ဒစ်ကားကားနဲ့ လိင်တန်ကြီး လျောကနဲ ပြန်ထွက်လာသည် ။
ငွေမှုံ၀တီ က ကုတင်လေးပေါ်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ် ပက်လက် လှန်ချလိုက်သည် ။ ဖျတ်ကနဲ သူမ ပေါင်တန်တွေကို ဘေးတဖက်တချက်ကို ဖြဲကားလိုက်သည် ။
ခုံးမို့ ၀င်းပြောင်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက မြင်၇တာနဲ့ ပြေးလိုးချင်စရာကြီး ။
ထိပ်ခေါင်လည်း ငွေမှုံ၀တီရဲ့ ပေါင်ကြားနေရာ တည့်တည့်မှာ နေရာယူလိုက်ပြီး သူ့လီးတန်ကြီးကို ဖေါင်းကြွနေတဲ့ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား ထူထူ နှစ်ချပ်ရဲ့
ကြားထဲကို ထိုးထောက်လိုက်ပြီးဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။
ပြိကနဲ အသံနဲ့ အို့လို့ လန့်အော်လိုက်တဲ့ ငွေမှုံ၀တီရဲ့ အသံလေး ထွက်သွားသည် ။
လီးတုတ်တုတ်ကြီး တထစ်ထစ်နဲ့ တဆုံး ၀င်ရောက်သွားသည် ။
အီး......
ထိပ်ခေါင် စလိုးပြီ ။ ဖြည်းဖြည်းသက်သာ မဟုတ် ။ တရှိန်ထိုး ဆောင့်လိုးတာ ။ တဖွတ်ဖွတ် အသံတွေ ဆူညံသွားသည် ။ ဒါ ကို ငွေမှုံ၀တီ လိုချင်တာ ။
( အို...အို...လိုး....လိုး.....ဆောင့်.....ဆောင့် . . ..အား...အား.......ကောင်း..ကောင်းတယ် . .)
ငွေမှုံ၀တီသည် ထိပ်ခေါင် လိုးထည့်တာတွေကို အောက်ကနေ ပြန်ကော့ပင့်ပေးနေသည် ။ သူမ အကော့နဲ့ ထိပ်ခေါင်ရဲ့ ကော့အသွင်းနဲ့ တထပ်ထဲ
ကျသွားတဲ့အခါ မှာ သူတို့နှစ်ဦးစလုံး အရသာထူးကဲလွန်းရသည် ။ တက်ညီလက်ညီ စိတ်တူကိုယ်တူ ရယူ ခံစားကြတဲ့ ကာမပွဲကြမ်းတွေပါဘဲ ။
ငွေမှုံ၀တီ ကို သုံးချီ ကောင်းကောင်း ဆက်တိုက် လိုးပေးတဲ့ ထိပ်ခေါင်သည် တကယ့်ကို စူပါမင်းပါဘဲ လို့ ငွေမှုံ၀တီက အပြန် ခရီးမှာ ပြောလိုက်သည် ။
စိန်မာသော်ဇင်သည် ကားပေါ်က ဆင်းလာတဲ့အခါ သူမကို ကြိုဆိုနေတဲ့ ဒါရိုက်တာဒိုးကို တွေ့တာနဲ့ ( ဆရာဒိုး..များများလိုးပေး..) လို့ အပြုံးလေးနဲ့
ပြောလိုက်သည် ။
ရွှန်းလဲ့တောက်ပနေတဲ့ စိန်မာသော်ဇင်ရဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေက ဆရာဒိုးရဲ့ ပေါင်ကြားကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည် ။
ဟီး..သူ့လီးတန်ကြီးက ငေါငေါကြီး ရှေ့ကို တန်းနေသည်လေ ။
ဆရာဒိုးသည် စိန်မာသော်ဇင်ကို နံမည်ကြီး မင်းသမီး တယောက် ဖြစ်အောင် ( တင် ) ပေးခဲ့တဲ့ ဒါရိုက်တာ ပါ ။
နံမည်ကြီးသွားတဲ့နောက်လည်း လစ်ရင် လစ်သလို အားရင် အားသလို ဆရာဒိုးကို လာကုန်းတဲ့ မင်းသမီး ။
လာ...စိန်မာ . .
ဆရာဒိုးက စိန်မာသော်ဇင့်လက်ကို ဆွဲပြီး ကုတင်ရှိတဲ့ အခန်းထဲကို ခေါ်သွားသည် ။
ခါးသေးသေး အောက်က တင်ပါးလှလှကြီးကို ရမ်းခါနှဲ့ရင်း စိန်မာ အနောက်က လိုက်သွားသည် ။
( တွေ့ချင်နေတာ..စိန်မာ....ဟင်း . . .)
( စိန်မာကလည်း သူ့ကို တအား တွေ့ချင်နေတာပါနော် . . .)
စိန်မာသော်ဇင်က ကိုယ်ပေါ်က အ၀တ်တွေကို တခုပြီး တခု ချွတ်ချရင်း ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ တချိန်ထဲမှာ ဆရာဒိုးလည်း သူ့အ၀တ်တွေကို ချွတ်ပစ်နေသည် ။
ခဏချင်းမှာဘဲ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး သည် မိမွေးတိုင်း ဗလာကိုယ်တွေနဲ့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လိုးကြပါပြီ ။
စိန်မာသော်ဇင်သည် ယောကျ်ား လီးနဲ့ မလိုးရတာ ကြာပြီနဲ့ တူသည် ။ လီးထိုးသွင်းလိုက်တာနဲ့ ဒီမိန်းမသည် လောလောလတ်လတ် လီးနဲ့ ကြုံထားသလား
ဆိုတာကို ဝါရင့်နေတဲ့ ဆရာဒိုးက သိသည် လေ ။
ဇိကနဲ လီးတန်ကြီးသည် တအား လိုလားနေတဲ့ စိန်မာရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို တိုး၀င်သွားသည် ။ စိန်မာလည်း ဆရာဒိုး ကျောပြင်ကို တအားသိုင်းဖက်ပြီး
ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးထားသည် ။ ဆွဲပြီ ။
လူနံပိန် ကျွဲဂျိုလိန် ဆ၇ာဒိုး ။ အားသန်သန်နဲ့ တအားလိုးပေးလေပြီ ။
( အား.....အိုး...အိုး......အာ့......ကောင်း..ကောင်းတယ်....တအား ဆောင့်ပေး....)
စိန်မာလည်း အောက်ကနေ ပြန်ကော့ပေးပြီး တအားကျေနပ် သဘောကျနေသည် ...။
အခန်း ( ၃၂ )
ထိပ်ခေါင် နှစ်နှစ်ခြိုက််ခြိုက် အိပ်မောကျနေတဲ့အချိန် ဖုန်း မြည်သံကြောင့် နိုးလာသည် ။
အွန်း ...ဖုန်းအသံကို မပိတ်လိုက်မိဘူး ။
နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ သန်းကောင်အချိန် ။
“ ဟယ်လို....”
“ ကိုထိပ်ခေါင်လား......ဆောရီးနော်....အိပ်ပျော်နေလား . . .ဝါဆို ပါ ..ဝါဆိုမိုးမောင် …
အကူအညီ လိုလို့ ခေါ်လိုက်တာ....ဝါဆို အခက်အခဲ တွေ့နေလို့ . . .”
“ ဟင်...ဘာဖြစ်နေလဲ..ဘာကူညီရမလဲ....”
“ ဝါဆို့ကို လာခေါ်နိုင်မလား...ဝါဆို ဒုက္ခရောက်နေလို့.....”
“ ရတယ်လေ . .ဘယ်မှာ လာခေါ်ရမလဲ....”
“ ဗဟိုလမ်းပေါ်က “ ဟစ် ( တ် ) ”မှာ . . .”
“ အိုကေ..ခု ထွက်လာပြီ ...”
ဒုက္ခရောက်နေသည် ဆိုတော့ မကူလို့ မဖြစ်ဘူး ။
ဟစ် ( တ် ) ဆိုတာက နောက်ဆုံး ဖွင့်လိုက်တဲ့ ကလပ် ။
ကောင်မလေး ဘာ ဖြစ်ပြန်လဲ မသိဘူး ။
ဝါဆိုမိုးမောင်သည် နံမည်ရခါစ မင်းသမီးကလေး ဖြစ်ပေမယ့် အသက်ငယ်သေးလို့လား မသိဘူး ။
ဟော့တုံးဘဲ ။
ဟော့ ( တ် )ကလပ်က သူနေတဲ့နေရာနဲ့ သိပ်မေ၀းဘူး ။
ကလပ်အရှေ့ကို ကားထိုးဆိုက်လိုက်တော့ ကလပ်က ၀န်ထမ်းလေးက ကားဆီိကို ပြေးလာသည် ။
“ ဆရာ...ကား ရပ်မလား....”
“ ဟင့်အင်း....မင်းသမီး ဝါဆို ဘယ်မှာလဲ...ငါ လာခေါ်တာ....”
“ ရှိတယ်..ဆရာ...ကလပ်ထဲမှာ..ကျနော် သွားခေါ်ပေးမယ်......”
ဝါဆိုမိုးမောင် ထွက်လာတော့ မြင်ရတာ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ။ ဖိနပ်လည်း မပါ...အ၀တ်အစားတွေကလည်း
ပေစိုညစ်ပတ်နေသည် ။
“ အားနာတယ်..အကိုရယ်....ဒါပေမယ့် ဝါဆို့မှာကလည်း ကူမဲ့လူ မရှိ...”
ကားပေါ် တက်လာသည် ။
“ ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဒီလိုတွေ....”
“ ရန်ဖြစ်တာ...အကို...ဝါဆို့ကို ရန်စလို့ ...”
“ ဘယ်သူကလဲ....”
ကားကို ကလပ်ရှေ့က မောင်းထွက်ခဲ့သည် ။
“ ဝါဆို့ကို မနာလိုတဲ့သူတွေပေါ့....”
“ မိန်းမတွေလား....”
“ အင်းပေါ့...အကို . . ”
“ ကဲ...ဘယ်ကို ပို့ပေးရမလဲ....”
“ ဒီပုံစံနဲ့ ဝါဆို အိမ် မပြန်ချင်ဘူး ...ဒက်ဒီက ဆဲမှာ...သူငယ်ချင်း အိမ်မှာ အိပ်မယ် လို့လည်း အိမ်က
မထွက်ခင် ပြောခဲ့တာ...”
“ ဒီတော့...ဘယ်သွားမလဲ...”
“ ဟိုလေ...ဝါဆို.....အကို့အိမ်မှာ ဒီည ခဏ နေလိုက်လို့ ရမလား...မနက် အစောကြီး ကျ ပြန်လိုက်မယ်
လေ . . ”
“ အင်း....ခက်တယ်...ခက်တယ် . . .”
ထိပ်ခေါင် ညည်းလိုက်သည် ။ ဒီ ကလေးမကတော့ လုပ်ပြီ ။ ဂျာနယ်ထဲ အင်တာနက်ထဲတော့ ပါလာ
တော့မယ် ။ ကိုယ်ကလည်း မင်းသား..သူကလည်း မင်းသမီး . .။
“ အင်း....အိုကေလေ....မနက်ကျရင် အစောကြီး လိုက်ပို့ပေးမယ်....သိတယ် မဟုတ်လား.....မီဒီယာ...ပါပါ
ရာဇီနဲ့ တွေ့ရင် ဓါတ်ပုံတွေ ပျံ့နှံ့သွားမယ်...”
“ အင်း..ဆောရီးနော် . .အားလည်းနာတယ်.....အကိုရယ် . . .”
ဝါဆိုမင်းမောင် သူ့အိမ်ကို ပါလာသည် ။
“ ကဲ ..ရေချိုးသန့်စင်လိုက်အုံး....ညည်းရုပ်က ကြောင်ချေးရုပ် ဆိုတာမျိုး ဖြစ်နေတယ်....”
ဝါဆိုမင်းမောင်ကို မျက်နှာသုတ် ပုဝါ နဲ့ သူ့ပုဆိုးနဲ့ တီရှပ် ထုတ်ပေးလိုက်သည် ။
အိပ်လို့ မဖြစ်တော့ဘူး ။
မီးဖိုခန်းထဲ ၀င်ပြီး ကော်ဖီတအိုး တည်လိုက်သည် ။
အင်း..သူ့ကို လိုက်ပို့ပြီးမှဘဲ ပြန်အိပ်တော့မယ် . . ။
“ အကို....ကော်ဖီသောက်မလို့လားဟင်....”ရုတ်တရက် အနောက်ကနေ သူ့ပုခုံးပေါ်ကို လက်ကလေး
တင်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်တဲ့ ဝါဆိုမိုးမောင်ရဲ့ အထိအတွေ့နဲ့ အသံလေးကြောင့် လှည့်ကြည့်တော့
မွေးပွမျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီး ကို ကိုယ်မှာ ပတ်ထားတဲ့ သူမကို အနီးကပ် တွေ့လိုက်ရသည် ။
“ သောက်မလား....”
“ အင်း..သောက်ချင်တယ် . . ”
သူမ အတွက်လည်း ကော်ဖီတခွက် ထည့်ပေးသည် ။
“ သကြားနဲ့ နို့ ထည့်အုံးမလား....”
“ ဟင့်အင်း....”
စားပွဲက ကုလားထိုင်လေးတွေမှာ သူတို့နှစ်ယောက် ၀င်ထိုင်လိုက်ကြပြီး ကော်ဖီမဲမဲခါးခါး ကို အတူတူ
ထိုင်သောက်ကြတဲ့အချိန် ထိပ်ခေါင်သည် ဝါဆိုရဲ့ ဖြူဆွတ်နေတဲ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း နေရာတွေနဲ့
ပေါင်တန်တွေကို မျက်လုံးက ကြည့်မိသွားသည် ။
ဝါဆိုသည် သူက ပုဆိုးနဲ့ တီရှပ် ထုတ်ပေးပေမယ့် မ၀တ်ဘဲ မီးဖိုထဲကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ပတ်ရက်နဲ့
ဘဲ လာပြီး ကော်ဖီသောက်နေတာက သူ့ကို မြှူဆွယ်နေတာဘဲ လို့ သူ မှတ်ယူလိုက်သည် ။
“ ဟော့( တ် ) ကလပ်ကို ဘယ်လို ရောက်သွားတာလဲ ဝါဆို . .”
“ ငယ်သူငယ်ချင်း တယောက်နဲ့ ချိန်းကြတာလေ . . ဝါဆို့ကို သူက ကျွေးချင်တယ် ဆိုလို့...”
“ ရန်ဖြစ်တာက ဘယ်သူလဲ ပြောလို့ ရမလား . .”
“ ရပါတယ်....ဝါဆို့ကို မနာလို ဖြစ်နေတဲ့ နှောင်းခင်ခင် ဆိုတဲ့ တယောက်လေ ...”
“ အော်...အဆိုတော် တယောက် မဟုတ်လား . .”
“ ဟုတ်တယ်...သိပ် လူပါး၀တဲ့ ကောင်မ ..မကြေသေးဘူး...နောက် ကြုံရင် ပါးဆွဲချအုံးမယ်....”
ပြောနေရင်း ဝါဆိုရဲ့ မျက်နှာလေး နီမြန်းလာသည် ။
“ ဟေး..ဟေး...ဒေါသလျော့.....ရန်ဖြစ်ရင် နံမည်ပျက်မယ်...နံမည်ကျမယ်...ကလေးမ . .”
“ အကို..ဟိုတခါ ပြောတဲ့ ကျွန်းပေါ်က ဇာတ်လမ်း တကယ်ရိုက်မှာလား.....ဝါဆို့ကိုလည်း ခေါ်နော်...”
ဒီကောင်မလေး တကယ် စိတ်ပါနေတာပါလား ။
သူနဲ့ တမ်းတအောင်သည် အက်တင် အနေနဲ့ သိပ် မကောင်းကြပေမယ့် အဖေါ်အချွတ် ရဲတင်းကြတာ
မို့ အဲဒီဇာတ်ကား ရိုက်ရင် ခေါ်သုံးဖို့ သူ စိတ်ကူးထားတာပါ ။
“ ခေါ်မယ်လို့ ပြောပြီးပြီဘဲ...ဘာလဲ...ညည်းက တကယ် ချွတ်ရဲလို့လား....”
“ အိုး..ချွတ်ရဲတာပေါ့....အကို..အခု ချွတ်ပြရမလား.....”
ထိပ်ခေါင်ရဲ့ မျက်နှာကြီး ပြုံးသွားသည် ။
“ ကောင်းသားဘဲ....”
ဝါဆိုမင်းမောင်က ရယ်လိုက်ပြီး “ ဘယ်မှာ ချွတ်ရမလဲ..အပေါ်ပိုင်းလား...အောလ်...နစ်ကက်လား.....”
လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ထိပ်ခေါင်လည်း “ အိပ်ခန်းထဲကို သွားကြမယ်...” လို့ ပြောလိုက်လေသည် ။
ဝါဆိုမင်းမောင်လည်း အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ကြီး အနားကို ရောက်သွားတဲ့အခါ ကိုယ်ပေါ်က
မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ဆွဲဖြုတ် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။
“ အိုး . ..”
သူမရဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေကို ထိပ်ခေါင်က သေသေချာချာ လေ့လာ စူးစမ်နေသည် ။ သူမရဲ့ တြိဂံ
ပုံနေရာလေးသည် အမွှေးရှင်းလင်းထားတာကြောင့် ပြောင်မို့ဖေါင်းကြွနေသည် ။
“ အိုး..နင်တယ်လှပါလား . . ”
ထိပ်ခေါင်က ပြောပြောဆိုဆို သူမကို ဖက်သိုင်းလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းထူထူဖေါင်းဖေါင်းလေးတွေကို ဖိကပ်
စုတ်ယူပစ်လိုက်သည် ။
ဝါဆိုကလည်း ချက်ချင်းဘဲ သူ့ကို တုံ့ပြန် စုတ်နမ်းလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကို လှဲချပစ်လိုက်သည် ။ ကုတင်
ပေါ်မှာ ရမက်ပြင်းပြင်း အနမ်းတွေနဲ့ လျာချင်း လုံးထွေးမှုတွေ အပြင် တယောက်ကို တယောက် ပွတ်
သပ်ကိုင်တွယ်မိကြရင်း ထိပ်ခေါင်လည်း သူ ၀တ်ထားတဲ့ အ၀တ်တွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်တော့ မတ်မတ်
ထောင်နေတဲ့ တုတ်ဖီးနေတဲ့ လိင်တန်ရှည်ကြီးကို ဝါဆို တွေ့သွားသည် ။
“ အို...အကို...ကြီးလိုက် ရှည်လိုက်တာကွာ....”
ဝါဆိုသည် လိင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ်ကြည့်လိုက် ပွတ်သပ်ကြည့်
လိုက် လုပ်နေပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ပါးစပ်နဲ့ ငုံကာ တပြွတ်ပြွတ် အသံတွေ ထွက်အောင် စုတ်
လေသည် ။
အခန်း ( ၃၃ )
ဝါဆိုသည် အမှုတ်ကောင်းတဲ့ မိန်းမ ဆိုတာ ထိပ်ခေါင် လက်တွေ့ သိနေရပြီ ။
သူ့ဒုတ်ကို အားရပါးရ စုတ်ပေးနေတဲ့ ဝါဆိုရဲ့ လျာလေးသည် သူ့ဒစ်လုံးတခုလုံးကို ဆော့ကစားပေး နေသလို သူ့ လဥနှစ်လုံးကိုလည်း လက်တဖက်နဲ့
ချေနယ်ပေးနေသည် ။ တော်တော့်ကို ဝါရင့်နေတဲ့ ပုလွေပညာသည်လေး ..။
ခံလို့ကောင်းကောင်းနဲ့ ဝါဆို စုတ်ပေးတာတွေကို ခြေကားရပ်လို့ ခံယူနေမိသည် ။
ပြွတ် ပြွတ် ပြတ်ပြတ် ပြွတ်ပြွတ် ပြတ်ပြတ်ပြတ် ပလပ်လပ်
အင်း.......အင်း . ....အိုးအိုး . . . . အား......
စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ စုတ်နေတဲ့ ဝါဆိုရဲ့ လုံး၀န်းတဲ့ ရင်သား နှစ်လုံးက တုန်ခါနေကြသည် ။ ထိပ်ခေါင်ရဲ့ လက်က ဖုထောင်နေတဲ့ ရင်သီးလုံးလေးတွေကို လက်နဲ့
စမ်းလိုက်သည် ။ ရင်သီးလေး တလုံးကို လက်ညှို:နဲ့ လက်မ သုံးပြီး ချေလိုက်ရင်း ဝါဆိုရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သူ့ဒုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်နေမိသည် ။
တနည်းအားဖြင့် ဆိုရရင် သူသည် ဝါဆိုရဲ့ ပါးစပ်ကို လိုးနေသည် ။
( အိုး...ဟင်း........အား....)
ဝါဆိုသည် တကယ်ဘဲ ကလပ်မှာ ရန်ဖြစ်ပြီး တဖက်က အရက်နဲ့ ပက်လိုက်ပြီး နပန်း၀င်လုံးလို့ ဖိနပ်လည်း ပျောက် ညစ်ပတ်ပေလူးသွားတာလား..ဒါမှ မဟုတ် သူနဲ့
လာအိပ်ချင်လို့လား ဆိုတာကို ဖျတ်ကနဲ စဉ်းစားမိလိုက်ပေမယ့် ဝါဆို က ( အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်ကို သွားချင်နေပြီကွာ....) လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ သူ ဘာကိုမှ
မစဉ်းစားတော့ဘဲ ဝါဆို့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးပစ်ဖို့ကိုဘဲ ဦးတည်လိုက်လေတော့သည် ။
ဝါဆိုရဲ့ ပေါင်တန်သွယ်တွေကို သူ ဖြဲကားလိုက်တဲ့ အချိန် ဝါဆိုရဲ့ ရွှေကြုတ်စောက်ဖုတ်ကြီးသည် ကာမစိတ် အရှိန်အဟုန်ကြောင့် ဖူးကြွ ခုံးမို့ပြီး အရည်တွေနဲ့
ရွှဲရွှဲစိုနေသည် ။
အရင်ဆုံး သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ စောက်ဖုတ်က အရည်တွေကို ဆွဲသိမ်းယူလိုက်ပြီး မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ သူ့ဒုတ်ကြီးရဲ့ ထိပ်ပိုင်း ဒစ်လုံးကြီးမှာ သုတ်လိမ်းလိုက်သည် ။
( လုပ်ပါတော့ကွာ..တအား ယားနေပြီ . . . . )
( လုပ်မယ်...လုပ်မယ်....အရမ်းကို လုပ်ဦးမှာ.....)
အခန်း ( ၃၄ )
ထိုင်းနိုင်ငံ
ဘန်ကောက်မြို့
ဘန်ကောက်မြို့ကို ရောက်တဲ့ညက ထိပ်ခေါင်တို့ တည်းခိုကြတဲ့ ဟိုတယ်ကို မင်းသမီး ဆရီချန် ရောက်လာသည် ။
သူမရဲ့ လက်ထောက် မစ္စတာ ၀န်တောင် က ဆွိုင်ကောင်းဘွိုင် နိုက်ကလပ်တန်းမှာ ရိုက်ကူးရေးအတွက် ဒါရိုက်တာ ဆရာဒိုးနဲ့ လာ တိုင်ပင်တဲ့အချိန် ဆရီချန်က
ထိပ်ခေါင်ရဲ့ ဟိုတယ်အခန်းကို တက်သွားသည် ။
ထိပ်ခေါင်သည် ဆရီချန် နဲ့ တွေ့ရတော့မယ် ဆိုတာကို သိပေမယ့် ဒီည အခုလို ချက်ချင်း တွေ့လိမ့်မည် လို့ မထင်ထားခဲ့ ။
( အို...ဆရီချန် . . . )
( ထိပ်ခေါင်..မင်းကို ငါ အရမ်း လွမ်းနေခဲ့တာ...)
သူတို့ တယောက် နဲ့ တယောက် တွေ့တာနဲ့ တအား ဖက်ကြပြီး တအား အငမ်းမရ နမ်းကြတာက သဲသဲမဲမဲ ဘဲ ။
ဆရီချန်က ဒီည တွေ့ချင်လွန်းလို့သာ လာတွေ့လိုက်တာ ဖြစ်ပြီး လုပ်စရာ ချိန်းထားတာတွေ ရှိနေတာကြောင့် ထိပ်ခေါင် နဲ့ တညလုံးတော့ မအိပ်နိုင်ဘူး လို့
ပြောသည် ။
ထိပ်ခေါင်လည်း ဆရီချန်ကို လွမ်းလွန်းလို့ ကွစ်ကီတကြောင်း လောက်တော့ ဆွဲချင်သည် လို့ ပြောလိုက်ပြီး ဆရီချန်ကို ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး သူမ
၀တ်ထားတဲ့ စကပ်တိုလေးကို လှန်တင်လိုက်သည် ။
စွင့်ကားတဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေမှာ ရှိနေတဲ့ သောင်း အောက်ခံလေးကို ဆွဲဖြတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဖူးကြွခုံးမို့နေတဲ့ ဆရီချန်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပထမ လျာနဲ့
ကုန်းယက်လိုက်ပြီးမှ သူ့ဖွားဖက်တော် အတန်ချောင်းကို ထိုးထည့်ကာ လိုးလေသည် ။
ဆရီချန်ရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် မြန်မာပြည် လာတုံးကလိုဘဲ ကြပ်တောက် အိညက်နေလို့ သူ လိုးရတာ အရမ်းကောင်းလှသည် ။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း မြန်မြန် ပြင်းပြင်း
ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တာ သိပ် မကြာလိုက်ဘဲ ဆရီချန်ရော သူရော ပြိုင်တူလိုလို ခရီးလမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းရောက်မိသွားကြပြီး ပွဲသိမ်းသွားသည် ။
ဆရီချန် ပြန်သွားပြီးတဲ့နောက် ဒါရိုက်တာ ဆရာဒိုးက ဆွိုင်ကောင်းဘွိုင်ကို ဒို့ ဒီညဘဲ ကြိုသွားပြီး လေ့လာလိုက်ရင် ကောင်မယ် လို့ ပြောလိုက်တာကြောင့် တက်စီ
ခေါ်လိုက်ပြီး သွားလိုက်ကြသည် ။
နိုက်ကလပ်တွေမှာ ထိုင်းမလေးတွေ ဘီကီနီလေးတွေနဲ့ ခုန်ဆွ ခုန်ဆွ ကနေကြတာတွေကို သူတိုကရဲ့ ဇာတ်၀င်ခန်းမှာ ဘယ်လို ထည့်သွင်းမလဲ ဆိုတာကို
ဆရာဒိုးက လိုက်ကြည့်ရင်း ဘယိလို ရှုထောင့်တွေနဲ့ ရိုက်မလဲ စဉ်းစားနေသည် ။
ထိပ်ခေါင်က သူ့ထင်မြင်ချက်တွေကို ဆရာဒိုးကို ပြောပြသည် ။
( အကို ထိပ်ခေါင် . . . )
အနောက်က ခေါ်လိုက်တာကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တဲ့ ထိပ်ခေါင် အရမ်း အံ့သြသွားသည် ။
တွေ့လိုက်တာက တမ်းတအောင် ပါ ။
“ တမ်းတ ဘယ်တုံးက ရောက်တာလဲ..လာလည်တာလား....”
“ အကိုထိပ်ခေါင် ဘန်ကောက်ကို ထွက်သွားတယ် ဆိုတာ သိလိုက်တာနဲ့ မှီရာ ဖလိုက်နဲ့ တမ်းတ က
လိုက်လာရတာပေါ့....”
ဆရာဒိုးက မျက်လုံးကြီး ပြူးပြီး အေ၀းကနေ သူတို့ကို ကြည့်နေသည် ။ တမ်းတအောင်ကို တွေ့လိုက်
ရလို့ အံ့သြနေပုံရသည် ။
“ တယောက်ထဲလား..တမ်းတ....”
“ မဟုတ်ဘူး..အကို ထိပ်ခေါင်...အဖေါ်ပါတယ်....သူတို့အုပ်စုက မြန်မာပြည်က ဝါသနာပါ အားကျသူတွေ
လေ..ဟောဟိုမှာ လေဒီဘွိုင်း ကလပ်မှာ...လေ့လာနေကြတာ..သူတို့က ဖြတ်ဖေါက်ချုပ်...လုပ်ချင်နေကြ
တဲ့ ဟာလေးတွေလေ . . .”
“ ကိုယ်တို့က ဒီမှာ ရုပ်ရှင် ရိုက်မှာမို့ ကြိုတင်ပြီး လာလေ့လာနေကြတာ..ဟိုမှာလေ..ဆရာဒိုး...တွေ့လား
တမ်းတ . .”
“ အင်း ကောင်းတာပေါ့..ဘယ်မင်းသမီးနဲ့ ရိုက်မှာလဲ....တမ်းတကော ဆိုက်ပတ်အခန်း တနေရာလောက်
၀င်သရုပ်ဆောင်လို့ရမလား....”
“ ထိုင်းမင်းသမီး ဆရီချန်နဲ့ ရိုက်မှာ....တမ်းတပါချင်ရင် ဆရာဒိုးကို ပြောကြည့်လိုက်..အိုကေမှာပါ...”
“ အိုကေ..အကို...”
အခန်း ( ၃၅ )
တမ်းတအောင်သည် ထိပ်ခေါင်နဲ့ ဆရာဒိုးတို့နဲ့ ညစာ စားဖို့ ပါလာသည် ။
ဘန်ကောက်မြို့ရဲ့ ညဈေးတန်းတနေရာမှာ လမ်းဘေး ပင်လယ်စာတွေ ကြော်လှော်ရောင်းတဲ့ ဆိုင်တ
ဆိုင်မှာ သူတို့ သုံးယောက် ထိုင်စားကြသည် ။ ထိပ်ခေါင်နဲ့ ဆရာဒိုးတို့က ဟင်းလျာတွေမှာကြတဲ့အခါ
အင်္ဂလိပ်စကားနဲ့ မှာကြပေမယ့် ဆိုင် အလုပ်သမားလေးက မြန်မာလို ပြန်ပြောလို့ မြန်မာလိုဘဲ ပြောပြီး
မှာဖြစ်သွားသည် ။
ဘန်ကောက်မြို့မှာ အလုပ်လုပ်နေကြတဲ့ မြန်မာပြည်သားတွေ အများကြီးဘဲ ဆိုတာ သူတို့ တွေ့ကြရ
သည် ။
ဆရာဒိုး အိမ်သာဖက် ထွက်သွားတဲ့အချိန် တမ်းတအောင်က “ အကို...တော်တော်ကဲတယ်နော်..တမ်းတ
ကြားပါတယ်...အကိုက တကယ့် ပလေးဘွိုင်း ဖိုက်တာ တဲ့..အကို....ဝါဆို့ကိုလည်း ဖြုတ်လိုက်တယ်
ဆို ….နောက်ပြီး စိုးမြတ်သခင်ကိုရောဆို....” လို့ တိုးတိုး မေးလိုက်သည် ။
“ ဘယ်ကလာ...တမ်းတရယ်....ကောလဟလ....ဘေးစကား...ကြားစကားတွေပါ.....ယုံမနေနဲ့...” လို့ ထိပ်
ခေါင်က ငြင်းလိုက်သည် ။
“ ဟဲ့ ကြည့်လဲပြော...စိုးမြတ်သခင် ဆိုတာက လင်ကြီးငုတ်တုတ်နဲ့....ငါက လုပ်ပါ့မလား . .”
“ ဟင်း..အကို့အကြောင်း မသိရင် ခက်မယ်...ဒီမှာကြည့်..အကို့ တန်ဆာပုံကြီး...အင်တာနက်မှာ ပျံ့နေ
တာ...” လို့ ပြောပြီး သူမ ဖုန်းက ပုံကို ထုတ်ပြတဲ့အခါ ထိပခေါင်လည်း သူ့လိင်တန်ပုံမှန်း သိလိုက်ပေ
မယ့် ဘယ်စော် ရိုက်ထားလိုက်မှန်း သူ မသိ ။ ဖြစ်နိုင်ချေ ရှိတာက ဝါဆိုမိုးမောင် ဘဲ ။
ဟိုတယ်ကို ပြန်တော့ တမ်းတအောင် ပါလာလို့ ဆရာဒိုးလည်း ထိပ်ခေါင်ကို ( ဘယ်လိုလဲ ) ဆိုတဲ့
အကြည့်နဲ့ မေးငေါ့ပြသည် ။ ဟိုတယ်ကို တုတ်တုတ် တက်စီနဲ့ ပြန်ခဲ့ကြသည် ။
ဟိုတယ်ရောက်တော့ ( အကိုထိပ်ခေါင်ရဲ့ အခန်းကို လိုက်ခဲ့မယ်နော်...) ဆိုပြီး အခန်းထဲ အထိ
ပါလာသည် ။ ဆရာဒိုးကတော့ သူ့အခန်းကို ရောက်သွားပြီးမှ ထိပ်ခေါင်ကို ဖုန်း လှမ်းဆက်ပြီး ( ကိုယ့်
လူ..ကြည့်လဲ လုပ်အုံးနော် . . .) လို့ တိုတိုဘဲ ပြောပြီး ဖုန်းချသွားသည် ။
တမ်းတအောင်သည် ( အရမ်း အိုက်တာဘဲ အကို..တမ်းတ ရေချိုးချင်တယ်...အကို ခွင့်ပြုလားဟင် ) လို့
ခွင့်တောင်းလိုက်ပြီး ထိပ်ခေါင်က ဘာမှ ပြန်မဖြေရသေးခင်မှာဘဲ သူမကိုယ်ပေါ်ကနေ အ၀တ်တွေကို တ
တခုပြီးတခု ချွတ်ခွာချနေသည် ။
“ အကို..ဒီမှာကြည့်....တမ်းတရဲ့ ကိုယ်လုံး လှသလား....ဆိုတာ သေချာကြည့်..ပြီးတော့ တမ်းတကို
အကို့ဇာတ်ကားတကားမှာ ခေါင်းဆောင်မင်းသမီး တင်ရိုက် . . .”
တမ်းတအောင်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ အ၀တ် ဆိုလို့ ချည်တမျှင်တောင် မရှိနေတော့ဘူး ။
လုံး၀ ကိုယ်တုံးလုံး . . ။ ၀တ်လစ်စလစ် အလှအပတွေကို ဘွင်းဘွင်းကြီး ပြနေသည် ။
ထိပ်ခေါင်သည် တမ်းတအောင်သည် သူ့ကို ချည်မည် ရိပ်မည် ကို သိရက်နဲ့ စိတ်တွေကို ထိန်းချုပ်လို့
မရနိုင်ဘူး ။ တခါထဲ ကုတင်ပေါ် တင်ဆော်တော့တာဘဲ ..။
တမ်းတအောင်သည် ဝါရင့် ပညာသည်လေး ပါ ။
ထိပ်ခေါင်ကို တက်တက်ကြွကြွနဲ့ ကာမခရီးလမ်းကို ဆုံးခန်းတိုင်အောင် ပို့ဆောင်သွားသည် ။
ပုလွေကလည်း တအားကောင်းသည် ။ ထိပ်ခေါင်သည် ပုလွေနဲ့တင် သုတ်လွှတ်လိုက်ရတော့မလိုတောင်
ဖြစ်ခဲ့သည် ။ ပုံစံတွေ အမျိုးမျိုးပြောင်းလဲပြီး ထိပ်ခေါင်ကို ရင်လှိုက်မောစရာ အတွေ့အထိတွေ ကို ပေး
သွားသည် ။ မလွန်ဆန်နိုင်တာက ထိပ်ခေါင် ။ ကာမစိတ်တွေ ထိန်းချုပ်လို့ မရနိုင်ဘဲ တမ်းတကို အား
ကုန်သုံးပြီး လိုးလိုက်သည် ။
တမ်းတသည် ဒီအချိန်က စပြီး ထိပ်ခေါင်ရဲ့ ချစ်သူ ဘ၀ကို အတင်းဇွတ်ကြီး ခံယူလိုက်သည် ။ ထိပ်
ခေါင် ဘေးက မခွာတော့ ။ ထိပ်ခေါင်ကို ( ကိုကို ) လို့ ခေါ်သလို သူမကိုယ် သူမလည်း ( ဘေဘီ )
လို့ သုံးနှုံးလိုက်သည် ။ ရုပ်ရှင်ရိုက်ကြတော့ ထိုင်းမင်းသမီး ဆရီချန်နဲ့ ရိုက်တဲ့အခါ တမ်းတအောင် တ
ယောက် ဘယ်ကနေ ပေါ်လာပြီး ထိပ်ခေါင်ရဲ့ ချစ်သူ လို့ ကြေငြာနေသလဲ ဆိုတာ အံ့သြနေသည် ။
ထိပ်ခေါင်တို့ ဘန်ကောက် မြေကို နင်းနင်းချင်း ဆရီချန် ဟိုတယ်ကို ရောက်လာပြီး တပွဲဆွဲသွားခဲ့သည်
လေ ။ အဲဒီတုံးက တမ်းတအောင်မှ မရှိနေဘဲ ။
ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ရုပ်ရှင်ရိုက်တာတွေ နားလိုက်တဲ့ ညနေပိုင်း အချိန် ဆရီချန်က ဘန်ကောက်နဲ့ သိပ်
မေ၀းလှတဲ့ အယုဒ္ဓယမြို့ကို သွားလည်ရအောင်..အဲ့မှာ ညအိပ်ကြမယ် လို့ ဖိတ်ခေါ်တော့ တမ်းတ
အောင်လည်း သူတို့နဲ့ ပါလာသည် ။
တမ်းတအောင်က ( အကို့ထိုင်းမ နဲ့ အကို ပျော်လို့လည်း ရပါတယ်...တမ်းတက တားမှာ မဟုတ်ပါဘူး
သူနဲ့က အကို အပျော်သဘော ဆိုတာ သိနေတာဘဲ....တမ်းတတောင် အကိုတို့ အိပ်ကြရင် ၀င်ပါမှာ...)
လို့ ပြောတာကြောင့်..( ဒါဆိုလည်း ပြီးတာဘဲလေ...) လို့ ထိပ်ခေါင်က ပြန်ပြောလိုက်ရင်း တမ်းတ လိုက်
လာတာကို မတားတော့ ။
အယုဒ္ဓယမြို့မှာ သူတို့ သုံးယောက် ကာမပွဲတွေ တပွဲပြီးတပွဲ ကြမ်းလိုက်ကြတာ အရမ်း အရမ်း ။
ဆရီချန်နဲ့ တမ်းတအောင်ကို စိတ်ကျေနပ်အောင် လိုးပေးရတာက တကယ်တော့ မလွယ်လှ ။ ထိပ်ခေါင်
လည်း အန်တီနွယ် မရှိတော့လို့ လွတ်ချင်တိုင်း လွတ်ပြီ ။ နှစ်ယောက် တယောက် အပြတ်ကို ဆွဲပစ်
သည် ။
ဆရာဒိုးကတော့ ( ကိုယ့်လူ ကြည့်လုပ်လို့ ပြောထားတယ်နော်....နောက်မှ....မညည်းနဲ့ ) လို့ ပြော
လိုက်သည် ။
ဆရီချန်လည်း ပထမ စစချင်းတုံးက တမ်းတအောင် သူတို့နဲ့ ပါလာတာကို အနှောက်အယှက် တခုလို့
မြင်ပေမယ့် သူံးပွင့်ဆိုင် ကာမပွဲကြမ်းတွေ ဆွဲကြတဲ့အခါ တမ်းတအောင် ပါလာတာ မဆိုးဘူး လို့ သ
ဘောကျသွားသည် ။ သူတို့ နောက်တနေ့ မနက် ဘန်ကောက်မြို့ကို မပြန်လာကြဘဲ ကျားတွေနဲ့ ရိုက်
ကွက်တွေအတွက် ဆီလားချားမြို့လေးဆီကို ခရီးဆက်လိုက်ကြသည် ။ ဆရာဒိုးနဲ့ ရုပ်ရှင် အဖွဲ့နဲ့ ကျား
တွေ ရှိနေတဲ့ ( တိုင်းဂါးဇူး )မှာ ဆုံကြသည် ။ တမ်းတအောင်သည် ထိပ်ခေါင်ရဲ့ ကျေးဇူးကြောင့် ရုပ်
ရှင်ထဲမှာ ပါခွင့်ရသွားသည် ။ အဓိက နေရာက မဟုတ်ပေမယ့် တမ်းတအောင်ရဲ့ ရည်ရွယ်ချက် ပြည့်
၀သွားသည် ။
ရုပ်ရှင်ရိုက်ကွက်တွေကတော့ တော်တော်လေး ပြီးစီးသွားပြီ ။
ဆရာဒိုးက ထိုင်း ရောက်လက်စနဲ့ ပင်လယ်ကမ်းခြေတွေ ဖက်ကို လျောက်လည်ကြရအောင် လို့ ပြော
တာနဲ့ သူတို့အုပ်စု ဖူခက်နဲ့ဖီဖီကျွန်းစုတွေ ဖက်ကို ထွက်ခဲ့ကြသည် ။ ဆရီချန်ကတော့ ရုပ်ရှင်ရိုက်
စရာ နည်းနည်း ရှိနေလို့ သွားနှင့်ကြ..အနောက်က လိုက်လာမည် လို့ ပြောသည် ။
ဖူခက်မှာ စအိပ်တဲ့ညမှာတော့ တမ်းတအောင် နဲ့ ထိပ်ခေါင်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ။
ဆက်ရန်
နေသန်
အခန်း ( ၃၁ )
အင်းတိုင်က တဲကြီးထဲမှာ ပူပြင်းတဲ့ ကာမမီးတွေ တောက်လောင်နေသည် ။
ငွေမှုံ၀တီသည် ထိပ်ခေါင်ရဲ့ စိတ်ကြိုက် ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးထားသည် ။ ထိပ်ခေါင်က သူမ ဖင်ကြီးတွေ အပေါ်ကို ခွထားပြီး အပေါ်ကနေ မြေစိုက်လိုးနည်းနဲ့
လိုးဆောင့်ချနေသည် ။
ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် စွပ်စွပ် ဘွတ်
( အား.....အား.....ကောင်း..ကောင်းတယ် . . .ဒါပေမယ့်....လမ်းဆုံးကို မတက်နိုင်ဘူး .....ပက်လက် ပေါင်ဖြဲခံတာကို တအား ဆောင့်လိုးပေးမှ ပြီးမှာ . . .)
( ရတယ်လေ ...ဒါဆို ပုံစံပြောင်းလိုက်ကြတာပေါ့ . . .)
ထိပ်ခေါင်က ငွေမှုံ၀တီရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တန်းလန်း စိုက်၀င်နေတဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။
( ဘွက် . .)
အရည်တွေ ရွှဲစိုနေတဲ့ ဒစ်ကားကားနဲ့ လိင်တန်ကြီး လျောကနဲ ပြန်ထွက်လာသည် ။
ငွေမှုံ၀တီ က ကုတင်လေးပေါ်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ် ပက်လက် လှန်ချလိုက်သည် ။ ဖျတ်ကနဲ သူမ ပေါင်တန်တွေကို ဘေးတဖက်တချက်ကို ဖြဲကားလိုက်သည် ။
ခုံးမို့ ၀င်းပြောင်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက မြင်၇တာနဲ့ ပြေးလိုးချင်စရာကြီး ။
ထိပ်ခေါင်လည်း ငွေမှုံ၀တီရဲ့ ပေါင်ကြားနေရာ တည့်တည့်မှာ နေရာယူလိုက်ပြီး သူ့လီးတန်ကြီးကို ဖေါင်းကြွနေတဲ့ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား ထူထူ နှစ်ချပ်ရဲ့
ကြားထဲကို ထိုးထောက်လိုက်ပြီးဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။
ပြိကနဲ အသံနဲ့ အို့လို့ လန့်အော်လိုက်တဲ့ ငွေမှုံ၀တီရဲ့ အသံလေး ထွက်သွားသည် ။
လီးတုတ်တုတ်ကြီး တထစ်ထစ်နဲ့ တဆုံး ၀င်ရောက်သွားသည် ။
အီး......
ထိပ်ခေါင် စလိုးပြီ ။ ဖြည်းဖြည်းသက်သာ မဟုတ် ။ တရှိန်ထိုး ဆောင့်လိုးတာ ။ တဖွတ်ဖွတ် အသံတွေ ဆူညံသွားသည် ။ ဒါ ကို ငွေမှုံ၀တီ လိုချင်တာ ။
( အို...အို...လိုး....လိုး.....ဆောင့်.....ဆောင့် . . ..အား...အား.......ကောင်း..ကောင်းတယ် . .)
ငွေမှုံ၀တီသည် ထိပ်ခေါင် လိုးထည့်တာတွေကို အောက်ကနေ ပြန်ကော့ပင့်ပေးနေသည် ။ သူမ အကော့နဲ့ ထိပ်ခေါင်ရဲ့ ကော့အသွင်းနဲ့ တထပ်ထဲ
ကျသွားတဲ့အခါ မှာ သူတို့နှစ်ဦးစလုံး အရသာထူးကဲလွန်းရသည် ။ တက်ညီလက်ညီ စိတ်တူကိုယ်တူ ရယူ ခံစားကြတဲ့ ကာမပွဲကြမ်းတွေပါဘဲ ။
ငွေမှုံ၀တီ ကို သုံးချီ ကောင်းကောင်း ဆက်တိုက် လိုးပေးတဲ့ ထိပ်ခေါင်သည် တကယ့်ကို စူပါမင်းပါဘဲ လို့ ငွေမှုံ၀တီက အပြန် ခရီးမှာ ပြောလိုက်သည် ။
စိန်မာသော်ဇင်သည် ကားပေါ်က ဆင်းလာတဲ့အခါ သူမကို ကြိုဆိုနေတဲ့ ဒါရိုက်တာဒိုးကို တွေ့တာနဲ့ ( ဆရာဒိုး..များများလိုးပေး..) လို့ အပြုံးလေးနဲ့
ပြောလိုက်သည် ။
ရွှန်းလဲ့တောက်ပနေတဲ့ စိန်မာသော်ဇင်ရဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေက ဆရာဒိုးရဲ့ ပေါင်ကြားကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည် ။
ဟီး..သူ့လီးတန်ကြီးက ငေါငေါကြီး ရှေ့ကို တန်းနေသည်လေ ။
ဆရာဒိုးသည် စိန်မာသော်ဇင်ကို နံမည်ကြီး မင်းသမီး တယောက် ဖြစ်အောင် ( တင် ) ပေးခဲ့တဲ့ ဒါရိုက်တာ ပါ ။
နံမည်ကြီးသွားတဲ့နောက်လည်း လစ်ရင် လစ်သလို အားရင် အားသလို ဆရာဒိုးကို လာကုန်းတဲ့ မင်းသမီး ။
လာ...စိန်မာ . .
ဆရာဒိုးက စိန်မာသော်ဇင့်လက်ကို ဆွဲပြီး ကုတင်ရှိတဲ့ အခန်းထဲကို ခေါ်သွားသည် ။
ခါးသေးသေး အောက်က တင်ပါးလှလှကြီးကို ရမ်းခါနှဲ့ရင်း စိန်မာ အနောက်က လိုက်သွားသည် ။
( တွေ့ချင်နေတာ..စိန်မာ....ဟင်း . . .)
( စိန်မာကလည်း သူ့ကို တအား တွေ့ချင်နေတာပါနော် . . .)
စိန်မာသော်ဇင်က ကိုယ်ပေါ်က အ၀တ်တွေကို တခုပြီး တခု ချွတ်ချရင်း ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ တချိန်ထဲမှာ ဆရာဒိုးလည်း သူ့အ၀တ်တွေကို ချွတ်ပစ်နေသည် ။
ခဏချင်းမှာဘဲ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး သည် မိမွေးတိုင်း ဗလာကိုယ်တွေနဲ့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လိုးကြပါပြီ ။
စိန်မာသော်ဇင်သည် ယောကျ်ား လီးနဲ့ မလိုးရတာ ကြာပြီနဲ့ တူသည် ။ လီးထိုးသွင်းလိုက်တာနဲ့ ဒီမိန်းမသည် လောလောလတ်လတ် လီးနဲ့ ကြုံထားသလား
ဆိုတာကို ဝါရင့်နေတဲ့ ဆရာဒိုးက သိသည် လေ ။
ဇိကနဲ လီးတန်ကြီးသည် တအား လိုလားနေတဲ့ စိန်မာရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို တိုး၀င်သွားသည် ။ စိန်မာလည်း ဆရာဒိုး ကျောပြင်ကို တအားသိုင်းဖက်ပြီး
ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးထားသည် ။ ဆွဲပြီ ။
လူနံပိန် ကျွဲဂျိုလိန် ဆ၇ာဒိုး ။ အားသန်သန်နဲ့ တအားလိုးပေးလေပြီ ။
( အား.....အိုး...အိုး......အာ့......ကောင်း..ကောင်းတယ်....တအား ဆောင့်ပေး....)
စိန်မာလည်း အောက်ကနေ ပြန်ကော့ပေးပြီး တအားကျေနပ် သဘောကျနေသည် ...။
အခန်း ( ၃၂ )
ထိပ်ခေါင် နှစ်နှစ်ခြိုက််ခြိုက် အိပ်မောကျနေတဲ့အချိန် ဖုန်း မြည်သံကြောင့် နိုးလာသည် ။
အွန်း ...ဖုန်းအသံကို မပိတ်လိုက်မိဘူး ။
နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ သန်းကောင်အချိန် ။
“ ဟယ်လို....”
“ ကိုထိပ်ခေါင်လား......ဆောရီးနော်....အိပ်ပျော်နေလား . . .ဝါဆို ပါ ..ဝါဆိုမိုးမောင် …
အကူအညီ လိုလို့ ခေါ်လိုက်တာ....ဝါဆို အခက်အခဲ တွေ့နေလို့ . . .”
“ ဟင်...ဘာဖြစ်နေလဲ..ဘာကူညီရမလဲ....”
“ ဝါဆို့ကို လာခေါ်နိုင်မလား...ဝါဆို ဒုက္ခရောက်နေလို့.....”
“ ရတယ်လေ . .ဘယ်မှာ လာခေါ်ရမလဲ....”
“ ဗဟိုလမ်းပေါ်က “ ဟစ် ( တ် ) ”မှာ . . .”
“ အိုကေ..ခု ထွက်လာပြီ ...”
ဒုက္ခရောက်နေသည် ဆိုတော့ မကူလို့ မဖြစ်ဘူး ။
ဟစ် ( တ် ) ဆိုတာက နောက်ဆုံး ဖွင့်လိုက်တဲ့ ကလပ် ။
ကောင်မလေး ဘာ ဖြစ်ပြန်လဲ မသိဘူး ။
ဝါဆိုမိုးမောင်သည် နံမည်ရခါစ မင်းသမီးကလေး ဖြစ်ပေမယ့် အသက်ငယ်သေးလို့လား မသိဘူး ။
ဟော့တုံးဘဲ ။
ဟော့ ( တ် )ကလပ်က သူနေတဲ့နေရာနဲ့ သိပ်မေ၀းဘူး ။
ကလပ်အရှေ့ကို ကားထိုးဆိုက်လိုက်တော့ ကလပ်က ၀န်ထမ်းလေးက ကားဆီိကို ပြေးလာသည် ။
“ ဆရာ...ကား ရပ်မလား....”
“ ဟင့်အင်း....မင်းသမီး ဝါဆို ဘယ်မှာလဲ...ငါ လာခေါ်တာ....”
“ ရှိတယ်..ဆရာ...ကလပ်ထဲမှာ..ကျနော် သွားခေါ်ပေးမယ်......”
ဝါဆိုမိုးမောင် ထွက်လာတော့ မြင်ရတာ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ။ ဖိနပ်လည်း မပါ...အ၀တ်အစားတွေကလည်း
ပေစိုညစ်ပတ်နေသည် ။
“ အားနာတယ်..အကိုရယ်....ဒါပေမယ့် ဝါဆို့မှာကလည်း ကူမဲ့လူ မရှိ...”
ကားပေါ် တက်လာသည် ။
“ ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဒီလိုတွေ....”
“ ရန်ဖြစ်တာ...အကို...ဝါဆို့ကို ရန်စလို့ ...”
“ ဘယ်သူကလဲ....”
ကားကို ကလပ်ရှေ့က မောင်းထွက်ခဲ့သည် ။
“ ဝါဆို့ကို မနာလိုတဲ့သူတွေပေါ့....”
“ မိန်းမတွေလား....”
“ အင်းပေါ့...အကို . . ”
“ ကဲ...ဘယ်ကို ပို့ပေးရမလဲ....”
“ ဒီပုံစံနဲ့ ဝါဆို အိမ် မပြန်ချင်ဘူး ...ဒက်ဒီက ဆဲမှာ...သူငယ်ချင်း အိမ်မှာ အိပ်မယ် လို့လည်း အိမ်က
မထွက်ခင် ပြောခဲ့တာ...”
“ ဒီတော့...ဘယ်သွားမလဲ...”
“ ဟိုလေ...ဝါဆို.....အကို့အိမ်မှာ ဒီည ခဏ နေလိုက်လို့ ရမလား...မနက် အစောကြီး ကျ ပြန်လိုက်မယ်
လေ . . ”
“ အင်း....ခက်တယ်...ခက်တယ် . . .”
ထိပ်ခေါင် ညည်းလိုက်သည် ။ ဒီ ကလေးမကတော့ လုပ်ပြီ ။ ဂျာနယ်ထဲ အင်တာနက်ထဲတော့ ပါလာ
တော့မယ် ။ ကိုယ်ကလည်း မင်းသား..သူကလည်း မင်းသမီး . .။
“ အင်း....အိုကေလေ....မနက်ကျရင် အစောကြီး လိုက်ပို့ပေးမယ်....သိတယ် မဟုတ်လား.....မီဒီယာ...ပါပါ
ရာဇီနဲ့ တွေ့ရင် ဓါတ်ပုံတွေ ပျံ့နှံ့သွားမယ်...”
“ အင်း..ဆောရီးနော် . .အားလည်းနာတယ်.....အကိုရယ် . . .”
ဝါဆိုမင်းမောင် သူ့အိမ်ကို ပါလာသည် ။
“ ကဲ ..ရေချိုးသန့်စင်လိုက်အုံး....ညည်းရုပ်က ကြောင်ချေးရုပ် ဆိုတာမျိုး ဖြစ်နေတယ်....”
ဝါဆိုမင်းမောင်ကို မျက်နှာသုတ် ပုဝါ နဲ့ သူ့ပုဆိုးနဲ့ တီရှပ် ထုတ်ပေးလိုက်သည် ။
အိပ်လို့ မဖြစ်တော့ဘူး ။
မီးဖိုခန်းထဲ ၀င်ပြီး ကော်ဖီတအိုး တည်လိုက်သည် ။
အင်း..သူ့ကို လိုက်ပို့ပြီးမှဘဲ ပြန်အိပ်တော့မယ် . . ။
“ အကို....ကော်ဖီသောက်မလို့လားဟင်....”ရုတ်တရက် အနောက်ကနေ သူ့ပုခုံးပေါ်ကို လက်ကလေး
တင်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်တဲ့ ဝါဆိုမိုးမောင်ရဲ့ အထိအတွေ့နဲ့ အသံလေးကြောင့် လှည့်ကြည့်တော့
မွေးပွမျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီး ကို ကိုယ်မှာ ပတ်ထားတဲ့ သူမကို အနီးကပ် တွေ့လိုက်ရသည် ။
“ သောက်မလား....”
“ အင်း..သောက်ချင်တယ် . . ”
သူမ အတွက်လည်း ကော်ဖီတခွက် ထည့်ပေးသည် ။
“ သကြားနဲ့ နို့ ထည့်အုံးမလား....”
“ ဟင့်အင်း....”
စားပွဲက ကုလားထိုင်လေးတွေမှာ သူတို့နှစ်ယောက် ၀င်ထိုင်လိုက်ကြပြီး ကော်ဖီမဲမဲခါးခါး ကို အတူတူ
ထိုင်သောက်ကြတဲ့အချိန် ထိပ်ခေါင်သည် ဝါဆိုရဲ့ ဖြူဆွတ်နေတဲ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း နေရာတွေနဲ့
ပေါင်တန်တွေကို မျက်လုံးက ကြည့်မိသွားသည် ။
ဝါဆိုသည် သူက ပုဆိုးနဲ့ တီရှပ် ထုတ်ပေးပေမယ့် မ၀တ်ဘဲ မီးဖိုထဲကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ပတ်ရက်နဲ့
ဘဲ လာပြီး ကော်ဖီသောက်နေတာက သူ့ကို မြှူဆွယ်နေတာဘဲ လို့ သူ မှတ်ယူလိုက်သည် ။
“ ဟော့( တ် ) ကလပ်ကို ဘယ်လို ရောက်သွားတာလဲ ဝါဆို . .”
“ ငယ်သူငယ်ချင်း တယောက်နဲ့ ချိန်းကြတာလေ . . ဝါဆို့ကို သူက ကျွေးချင်တယ် ဆိုလို့...”
“ ရန်ဖြစ်တာက ဘယ်သူလဲ ပြောလို့ ရမလား . .”
“ ရပါတယ်....ဝါဆို့ကို မနာလို ဖြစ်နေတဲ့ နှောင်းခင်ခင် ဆိုတဲ့ တယောက်လေ ...”
“ အော်...အဆိုတော် တယောက် မဟုတ်လား . .”
“ ဟုတ်တယ်...သိပ် လူပါး၀တဲ့ ကောင်မ ..မကြေသေးဘူး...နောက် ကြုံရင် ပါးဆွဲချအုံးမယ်....”
ပြောနေရင်း ဝါဆိုရဲ့ မျက်နှာလေး နီမြန်းလာသည် ။
“ ဟေး..ဟေး...ဒေါသလျော့.....ရန်ဖြစ်ရင် နံမည်ပျက်မယ်...နံမည်ကျမယ်...ကလေးမ . .”
“ အကို..ဟိုတခါ ပြောတဲ့ ကျွန်းပေါ်က ဇာတ်လမ်း တကယ်ရိုက်မှာလား.....ဝါဆို့ကိုလည်း ခေါ်နော်...”
ဒီကောင်မလေး တကယ် စိတ်ပါနေတာပါလား ။
သူနဲ့ တမ်းတအောင်သည် အက်တင် အနေနဲ့ သိပ် မကောင်းကြပေမယ့် အဖေါ်အချွတ် ရဲတင်းကြတာ
မို့ အဲဒီဇာတ်ကား ရိုက်ရင် ခေါ်သုံးဖို့ သူ စိတ်ကူးထားတာပါ ။
“ ခေါ်မယ်လို့ ပြောပြီးပြီဘဲ...ဘာလဲ...ညည်းက တကယ် ချွတ်ရဲလို့လား....”
“ အိုး..ချွတ်ရဲတာပေါ့....အကို..အခု ချွတ်ပြရမလား.....”
ထိပ်ခေါင်ရဲ့ မျက်နှာကြီး ပြုံးသွားသည် ။
“ ကောင်းသားဘဲ....”
ဝါဆိုမင်းမောင်က ရယ်လိုက်ပြီး “ ဘယ်မှာ ချွတ်ရမလဲ..အပေါ်ပိုင်းလား...အောလ်...နစ်ကက်လား.....”
လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ထိပ်ခေါင်လည်း “ အိပ်ခန်းထဲကို သွားကြမယ်...” လို့ ပြောလိုက်လေသည် ။
ဝါဆိုမင်းမောင်လည်း အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ကြီး အနားကို ရောက်သွားတဲ့အခါ ကိုယ်ပေါ်က
မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ဆွဲဖြုတ် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။
“ အိုး . ..”
သူမရဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေကို ထိပ်ခေါင်က သေသေချာချာ လေ့လာ စူးစမ်နေသည် ။ သူမရဲ့ တြိဂံ
ပုံနေရာလေးသည် အမွှေးရှင်းလင်းထားတာကြောင့် ပြောင်မို့ဖေါင်းကြွနေသည် ။
“ အိုး..နင်တယ်လှပါလား . . ”
ထိပ်ခေါင်က ပြောပြောဆိုဆို သူမကို ဖက်သိုင်းလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းထူထူဖေါင်းဖေါင်းလေးတွေကို ဖိကပ်
စုတ်ယူပစ်လိုက်သည် ။
ဝါဆိုကလည်း ချက်ချင်းဘဲ သူ့ကို တုံ့ပြန် စုတ်နမ်းလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကို လှဲချပစ်လိုက်သည် ။ ကုတင်
ပေါ်မှာ ရမက်ပြင်းပြင်း အနမ်းတွေနဲ့ လျာချင်း လုံးထွေးမှုတွေ အပြင် တယောက်ကို တယောက် ပွတ်
သပ်ကိုင်တွယ်မိကြရင်း ထိပ်ခေါင်လည်း သူ ၀တ်ထားတဲ့ အ၀တ်တွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်တော့ မတ်မတ်
ထောင်နေတဲ့ တုတ်ဖီးနေတဲ့ လိင်တန်ရှည်ကြီးကို ဝါဆို တွေ့သွားသည် ။
“ အို...အကို...ကြီးလိုက် ရှည်လိုက်တာကွာ....”
ဝါဆိုသည် လိင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ်ကြည့်လိုက် ပွတ်သပ်ကြည့်
လိုက် လုပ်နေပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ပါးစပ်နဲ့ ငုံကာ တပြွတ်ပြွတ် အသံတွေ ထွက်အောင် စုတ်
လေသည် ။
အခန်း ( ၃၃ )
ဝါဆိုသည် အမှုတ်ကောင်းတဲ့ မိန်းမ ဆိုတာ ထိပ်ခေါင် လက်တွေ့ သိနေရပြီ ။
သူ့ဒုတ်ကို အားရပါးရ စုတ်ပေးနေတဲ့ ဝါဆိုရဲ့ လျာလေးသည် သူ့ဒစ်လုံးတခုလုံးကို ဆော့ကစားပေး နေသလို သူ့ လဥနှစ်လုံးကိုလည်း လက်တဖက်နဲ့
ချေနယ်ပေးနေသည် ။ တော်တော့်ကို ဝါရင့်နေတဲ့ ပုလွေပညာသည်လေး ..။
ခံလို့ကောင်းကောင်းနဲ့ ဝါဆို စုတ်ပေးတာတွေကို ခြေကားရပ်လို့ ခံယူနေမိသည် ။
ပြွတ် ပြွတ် ပြတ်ပြတ် ပြွတ်ပြွတ် ပြတ်ပြတ်ပြတ် ပလပ်လပ်
အင်း.......အင်း . ....အိုးအိုး . . . . အား......
စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ စုတ်နေတဲ့ ဝါဆိုရဲ့ လုံး၀န်းတဲ့ ရင်သား နှစ်လုံးက တုန်ခါနေကြသည် ။ ထိပ်ခေါင်ရဲ့ လက်က ဖုထောင်နေတဲ့ ရင်သီးလုံးလေးတွေကို လက်နဲ့
စမ်းလိုက်သည် ။ ရင်သီးလေး တလုံးကို လက်ညှို:နဲ့ လက်မ သုံးပြီး ချေလိုက်ရင်း ဝါဆိုရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သူ့ဒုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်နေမိသည် ။
တနည်းအားဖြင့် ဆိုရရင် သူသည် ဝါဆိုရဲ့ ပါးစပ်ကို လိုးနေသည် ။
( အိုး...ဟင်း........အား....)
ဝါဆိုသည် တကယ်ဘဲ ကလပ်မှာ ရန်ဖြစ်ပြီး တဖက်က အရက်နဲ့ ပက်လိုက်ပြီး နပန်း၀င်လုံးလို့ ဖိနပ်လည်း ပျောက် ညစ်ပတ်ပေလူးသွားတာလား..ဒါမှ မဟုတ် သူနဲ့
လာအိပ်ချင်လို့လား ဆိုတာကို ဖျတ်ကနဲ စဉ်းစားမိလိုက်ပေမယ့် ဝါဆို က ( အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်ကို သွားချင်နေပြီကွာ....) လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ သူ ဘာကိုမှ
မစဉ်းစားတော့ဘဲ ဝါဆို့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးပစ်ဖို့ကိုဘဲ ဦးတည်လိုက်လေတော့သည် ။
ဝါဆိုရဲ့ ပေါင်တန်သွယ်တွေကို သူ ဖြဲကားလိုက်တဲ့ အချိန် ဝါဆိုရဲ့ ရွှေကြုတ်စောက်ဖုတ်ကြီးသည် ကာမစိတ် အရှိန်အဟုန်ကြောင့် ဖူးကြွ ခုံးမို့ပြီး အရည်တွေနဲ့
ရွှဲရွှဲစိုနေသည် ။
အရင်ဆုံး သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ စောက်ဖုတ်က အရည်တွေကို ဆွဲသိမ်းယူလိုက်ပြီး မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ သူ့ဒုတ်ကြီးရဲ့ ထိပ်ပိုင်း ဒစ်လုံးကြီးမှာ သုတ်လိမ်းလိုက်သည် ။
( လုပ်ပါတော့ကွာ..တအား ယားနေပြီ . . . . )
( လုပ်မယ်...လုပ်မယ်....အရမ်းကို လုပ်ဦးမှာ.....)
အခန်း ( ၃၄ )
ထိုင်းနိုင်ငံ
ဘန်ကောက်မြို့
ဘန်ကောက်မြို့ကို ရောက်တဲ့ညက ထိပ်ခေါင်တို့ တည်းခိုကြတဲ့ ဟိုတယ်ကို မင်းသမီး ဆရီချန် ရောက်လာသည် ။
သူမရဲ့ လက်ထောက် မစ္စတာ ၀န်တောင် က ဆွိုင်ကောင်းဘွိုင် နိုက်ကလပ်တန်းမှာ ရိုက်ကူးရေးအတွက် ဒါရိုက်တာ ဆရာဒိုးနဲ့ လာ တိုင်ပင်တဲ့အချိန် ဆရီချန်က
ထိပ်ခေါင်ရဲ့ ဟိုတယ်အခန်းကို တက်သွားသည် ။
ထိပ်ခေါင်သည် ဆရီချန် နဲ့ တွေ့ရတော့မယ် ဆိုတာကို သိပေမယ့် ဒီည အခုလို ချက်ချင်း တွေ့လိမ့်မည် လို့ မထင်ထားခဲ့ ။
( အို...ဆရီချန် . . . )
( ထိပ်ခေါင်..မင်းကို ငါ အရမ်း လွမ်းနေခဲ့တာ...)
သူတို့ တယောက် နဲ့ တယောက် တွေ့တာနဲ့ တအား ဖက်ကြပြီး တအား အငမ်းမရ နမ်းကြတာက သဲသဲမဲမဲ ဘဲ ။
ဆရီချန်က ဒီည တွေ့ချင်လွန်းလို့သာ လာတွေ့လိုက်တာ ဖြစ်ပြီး လုပ်စရာ ချိန်းထားတာတွေ ရှိနေတာကြောင့် ထိပ်ခေါင် နဲ့ တညလုံးတော့ မအိပ်နိုင်ဘူး လို့
ပြောသည် ။
ထိပ်ခေါင်လည်း ဆရီချန်ကို လွမ်းလွန်းလို့ ကွစ်ကီတကြောင်း လောက်တော့ ဆွဲချင်သည် လို့ ပြောလိုက်ပြီး ဆရီချန်ကို ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး သူမ
၀တ်ထားတဲ့ စကပ်တိုလေးကို လှန်တင်လိုက်သည် ။
စွင့်ကားတဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေမှာ ရှိနေတဲ့ သောင်း အောက်ခံလေးကို ဆွဲဖြတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဖူးကြွခုံးမို့နေတဲ့ ဆရီချန်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပထမ လျာနဲ့
ကုန်းယက်လိုက်ပြီးမှ သူ့ဖွားဖက်တော် အတန်ချောင်းကို ထိုးထည့်ကာ လိုးလေသည် ။
ဆရီချန်ရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် မြန်မာပြည် လာတုံးကလိုဘဲ ကြပ်တောက် အိညက်နေလို့ သူ လိုးရတာ အရမ်းကောင်းလှသည် ။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း မြန်မြန် ပြင်းပြင်း
ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တာ သိပ် မကြာလိုက်ဘဲ ဆရီချန်ရော သူရော ပြိုင်တူလိုလို ခရီးလမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းရောက်မိသွားကြပြီး ပွဲသိမ်းသွားသည် ။
ဆရီချန် ပြန်သွားပြီးတဲ့နောက် ဒါရိုက်တာ ဆရာဒိုးက ဆွိုင်ကောင်းဘွိုင်ကို ဒို့ ဒီညဘဲ ကြိုသွားပြီး လေ့လာလိုက်ရင် ကောင်မယ် လို့ ပြောလိုက်တာကြောင့် တက်စီ
ခေါ်လိုက်ပြီး သွားလိုက်ကြသည် ။
နိုက်ကလပ်တွေမှာ ထိုင်းမလေးတွေ ဘီကီနီလေးတွေနဲ့ ခုန်ဆွ ခုန်ဆွ ကနေကြတာတွေကို သူတိုကရဲ့ ဇာတ်၀င်ခန်းမှာ ဘယ်လို ထည့်သွင်းမလဲ ဆိုတာကို
ဆရာဒိုးက လိုက်ကြည့်ရင်း ဘယိလို ရှုထောင့်တွေနဲ့ ရိုက်မလဲ စဉ်းစားနေသည် ။
ထိပ်ခေါင်က သူ့ထင်မြင်ချက်တွေကို ဆရာဒိုးကို ပြောပြသည် ။
( အကို ထိပ်ခေါင် . . . )
အနောက်က ခေါ်လိုက်တာကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တဲ့ ထိပ်ခေါင် အရမ်း အံ့သြသွားသည် ။
တွေ့လိုက်တာက တမ်းတအောင် ပါ ။
“ တမ်းတ ဘယ်တုံးက ရောက်တာလဲ..လာလည်တာလား....”
“ အကိုထိပ်ခေါင် ဘန်ကောက်ကို ထွက်သွားတယ် ဆိုတာ သိလိုက်တာနဲ့ မှီရာ ဖလိုက်နဲ့ တမ်းတ က
လိုက်လာရတာပေါ့....”
ဆရာဒိုးက မျက်လုံးကြီး ပြူးပြီး အေ၀းကနေ သူတို့ကို ကြည့်နေသည် ။ တမ်းတအောင်ကို တွေ့လိုက်
ရလို့ အံ့သြနေပုံရသည် ။
“ တယောက်ထဲလား..တမ်းတ....”
“ မဟုတ်ဘူး..အကို ထိပ်ခေါင်...အဖေါ်ပါတယ်....သူတို့အုပ်စုက မြန်မာပြည်က ဝါသနာပါ အားကျသူတွေ
လေ..ဟောဟိုမှာ လေဒီဘွိုင်း ကလပ်မှာ...လေ့လာနေကြတာ..သူတို့က ဖြတ်ဖေါက်ချုပ်...လုပ်ချင်နေကြ
တဲ့ ဟာလေးတွေလေ . . .”
“ ကိုယ်တို့က ဒီမှာ ရုပ်ရှင် ရိုက်မှာမို့ ကြိုတင်ပြီး လာလေ့လာနေကြတာ..ဟိုမှာလေ..ဆရာဒိုး...တွေ့လား
တမ်းတ . .”
“ အင်း ကောင်းတာပေါ့..ဘယ်မင်းသမီးနဲ့ ရိုက်မှာလဲ....တမ်းတကော ဆိုက်ပတ်အခန်း တနေရာလောက်
၀င်သရုပ်ဆောင်လို့ရမလား....”
“ ထိုင်းမင်းသမီး ဆရီချန်နဲ့ ရိုက်မှာ....တမ်းတပါချင်ရင် ဆရာဒိုးကို ပြောကြည့်လိုက်..အိုကေမှာပါ...”
“ အိုကေ..အကို...”
အခန်း ( ၃၅ )
တမ်းတအောင်သည် ထိပ်ခေါင်နဲ့ ဆရာဒိုးတို့နဲ့ ညစာ စားဖို့ ပါလာသည် ။
ဘန်ကောက်မြို့ရဲ့ ညဈေးတန်းတနေရာမှာ လမ်းဘေး ပင်လယ်စာတွေ ကြော်လှော်ရောင်းတဲ့ ဆိုင်တ
ဆိုင်မှာ သူတို့ သုံးယောက် ထိုင်စားကြသည် ။ ထိပ်ခေါင်နဲ့ ဆရာဒိုးတို့က ဟင်းလျာတွေမှာကြတဲ့အခါ
အင်္ဂလိပ်စကားနဲ့ မှာကြပေမယ့် ဆိုင် အလုပ်သမားလေးက မြန်မာလို ပြန်ပြောလို့ မြန်မာလိုဘဲ ပြောပြီး
မှာဖြစ်သွားသည် ။
ဘန်ကောက်မြို့မှာ အလုပ်လုပ်နေကြတဲ့ မြန်မာပြည်သားတွေ အများကြီးဘဲ ဆိုတာ သူတို့ တွေ့ကြရ
သည် ။
ဆရာဒိုး အိမ်သာဖက် ထွက်သွားတဲ့အချိန် တမ်းတအောင်က “ အကို...တော်တော်ကဲတယ်နော်..တမ်းတ
ကြားပါတယ်...အကိုက တကယ့် ပလေးဘွိုင်း ဖိုက်တာ တဲ့..အကို....ဝါဆို့ကိုလည်း ဖြုတ်လိုက်တယ်
ဆို ….နောက်ပြီး စိုးမြတ်သခင်ကိုရောဆို....” လို့ တိုးတိုး မေးလိုက်သည် ။
“ ဘယ်ကလာ...တမ်းတရယ်....ကောလဟလ....ဘေးစကား...ကြားစကားတွေပါ.....ယုံမနေနဲ့...” လို့ ထိပ်
ခေါင်က ငြင်းလိုက်သည် ။
“ ဟဲ့ ကြည့်လဲပြော...စိုးမြတ်သခင် ဆိုတာက လင်ကြီးငုတ်တုတ်နဲ့....ငါက လုပ်ပါ့မလား . .”
“ ဟင်း..အကို့အကြောင်း မသိရင် ခက်မယ်...ဒီမှာကြည့်..အကို့ တန်ဆာပုံကြီး...အင်တာနက်မှာ ပျံ့နေ
တာ...” လို့ ပြောပြီး သူမ ဖုန်းက ပုံကို ထုတ်ပြတဲ့အခါ ထိပခေါင်လည်း သူ့လိင်တန်ပုံမှန်း သိလိုက်ပေ
မယ့် ဘယ်စော် ရိုက်ထားလိုက်မှန်း သူ မသိ ။ ဖြစ်နိုင်ချေ ရှိတာက ဝါဆိုမိုးမောင် ဘဲ ။
ဟိုတယ်ကို ပြန်တော့ တမ်းတအောင် ပါလာလို့ ဆရာဒိုးလည်း ထိပ်ခေါင်ကို ( ဘယ်လိုလဲ ) ဆိုတဲ့
အကြည့်နဲ့ မေးငေါ့ပြသည် ။ ဟိုတယ်ကို တုတ်တုတ် တက်စီနဲ့ ပြန်ခဲ့ကြသည် ။
ဟိုတယ်ရောက်တော့ ( အကိုထိပ်ခေါင်ရဲ့ အခန်းကို လိုက်ခဲ့မယ်နော်...) ဆိုပြီး အခန်းထဲ အထိ
ပါလာသည် ။ ဆရာဒိုးကတော့ သူ့အခန်းကို ရောက်သွားပြီးမှ ထိပ်ခေါင်ကို ဖုန်း လှမ်းဆက်ပြီး ( ကိုယ့်
လူ..ကြည့်လဲ လုပ်အုံးနော် . . .) လို့ တိုတိုဘဲ ပြောပြီး ဖုန်းချသွားသည် ။
တမ်းတအောင်သည် ( အရမ်း အိုက်တာဘဲ အကို..တမ်းတ ရေချိုးချင်တယ်...အကို ခွင့်ပြုလားဟင် ) လို့
ခွင့်တောင်းလိုက်ပြီး ထိပ်ခေါင်က ဘာမှ ပြန်မဖြေရသေးခင်မှာဘဲ သူမကိုယ်ပေါ်ကနေ အ၀တ်တွေကို တ
တခုပြီးတခု ချွတ်ခွာချနေသည် ။
“ အကို..ဒီမှာကြည့်....တမ်းတရဲ့ ကိုယ်လုံး လှသလား....ဆိုတာ သေချာကြည့်..ပြီးတော့ တမ်းတကို
အကို့ဇာတ်ကားတကားမှာ ခေါင်းဆောင်မင်းသမီး တင်ရိုက် . . .”
တမ်းတအောင်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ အ၀တ် ဆိုလို့ ချည်တမျှင်တောင် မရှိနေတော့ဘူး ။
လုံး၀ ကိုယ်တုံးလုံး . . ။ ၀တ်လစ်စလစ် အလှအပတွေကို ဘွင်းဘွင်းကြီး ပြနေသည် ။
ထိပ်ခေါင်သည် တမ်းတအောင်သည် သူ့ကို ချည်မည် ရိပ်မည် ကို သိရက်နဲ့ စိတ်တွေကို ထိန်းချုပ်လို့
မရနိုင်ဘူး ။ တခါထဲ ကုတင်ပေါ် တင်ဆော်တော့တာဘဲ ..။
တမ်းတအောင်သည် ဝါရင့် ပညာသည်လေး ပါ ။
ထိပ်ခေါင်ကို တက်တက်ကြွကြွနဲ့ ကာမခရီးလမ်းကို ဆုံးခန်းတိုင်အောင် ပို့ဆောင်သွားသည် ။
ပုလွေကလည်း တအားကောင်းသည် ။ ထိပ်ခေါင်သည် ပုလွေနဲ့တင် သုတ်လွှတ်လိုက်ရတော့မလိုတောင်
ဖြစ်ခဲ့သည် ။ ပုံစံတွေ အမျိုးမျိုးပြောင်းလဲပြီး ထိပ်ခေါင်ကို ရင်လှိုက်မောစရာ အတွေ့အထိတွေ ကို ပေး
သွားသည် ။ မလွန်ဆန်နိုင်တာက ထိပ်ခေါင် ။ ကာမစိတ်တွေ ထိန်းချုပ်လို့ မရနိုင်ဘဲ တမ်းတကို အား
ကုန်သုံးပြီး လိုးလိုက်သည် ။
တမ်းတသည် ဒီအချိန်က စပြီး ထိပ်ခေါင်ရဲ့ ချစ်သူ ဘ၀ကို အတင်းဇွတ်ကြီး ခံယူလိုက်သည် ။ ထိပ်
ခေါင် ဘေးက မခွာတော့ ။ ထိပ်ခေါင်ကို ( ကိုကို ) လို့ ခေါ်သလို သူမကိုယ် သူမလည်း ( ဘေဘီ )
လို့ သုံးနှုံးလိုက်သည် ။ ရုပ်ရှင်ရိုက်ကြတော့ ထိုင်းမင်းသမီး ဆရီချန်နဲ့ ရိုက်တဲ့အခါ တမ်းတအောင် တ
ယောက် ဘယ်ကနေ ပေါ်လာပြီး ထိပ်ခေါင်ရဲ့ ချစ်သူ လို့ ကြေငြာနေသလဲ ဆိုတာ အံ့သြနေသည် ။
ထိပ်ခေါင်တို့ ဘန်ကောက် မြေကို နင်းနင်းချင်း ဆရီချန် ဟိုတယ်ကို ရောက်လာပြီး တပွဲဆွဲသွားခဲ့သည်
လေ ။ အဲဒီတုံးက တမ်းတအောင်မှ မရှိနေဘဲ ။
ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ရုပ်ရှင်ရိုက်တာတွေ နားလိုက်တဲ့ ညနေပိုင်း အချိန် ဆရီချန်က ဘန်ကောက်နဲ့ သိပ်
မေ၀းလှတဲ့ အယုဒ္ဓယမြို့ကို သွားလည်ရအောင်..အဲ့မှာ ညအိပ်ကြမယ် လို့ ဖိတ်ခေါ်တော့ တမ်းတ
အောင်လည်း သူတို့နဲ့ ပါလာသည် ။
တမ်းတအောင်က ( အကို့ထိုင်းမ နဲ့ အကို ပျော်လို့လည်း ရပါတယ်...တမ်းတက တားမှာ မဟုတ်ပါဘူး
သူနဲ့က အကို အပျော်သဘော ဆိုတာ သိနေတာဘဲ....တမ်းတတောင် အကိုတို့ အိပ်ကြရင် ၀င်ပါမှာ...)
လို့ ပြောတာကြောင့်..( ဒါဆိုလည်း ပြီးတာဘဲလေ...) လို့ ထိပ်ခေါင်က ပြန်ပြောလိုက်ရင်း တမ်းတ လိုက်
လာတာကို မတားတော့ ။
အယုဒ္ဓယမြို့မှာ သူတို့ သုံးယောက် ကာမပွဲတွေ တပွဲပြီးတပွဲ ကြမ်းလိုက်ကြတာ အရမ်း အရမ်း ။
ဆရီချန်နဲ့ တမ်းတအောင်ကို စိတ်ကျေနပ်အောင် လိုးပေးရတာက တကယ်တော့ မလွယ်လှ ။ ထိပ်ခေါင်
လည်း အန်တီနွယ် မရှိတော့လို့ လွတ်ချင်တိုင်း လွတ်ပြီ ။ နှစ်ယောက် တယောက် အပြတ်ကို ဆွဲပစ်
သည် ။
ဆရာဒိုးကတော့ ( ကိုယ့်လူ ကြည့်လုပ်လို့ ပြောထားတယ်နော်....နောက်မှ....မညည်းနဲ့ ) လို့ ပြော
လိုက်သည် ။
ဆရီချန်လည်း ပထမ စစချင်းတုံးက တမ်းတအောင် သူတို့နဲ့ ပါလာတာကို အနှောက်အယှက် တခုလို့
မြင်ပေမယ့် သူံးပွင့်ဆိုင် ကာမပွဲကြမ်းတွေ ဆွဲကြတဲ့အခါ တမ်းတအောင် ပါလာတာ မဆိုးဘူး လို့ သ
ဘောကျသွားသည် ။ သူတို့ နောက်တနေ့ မနက် ဘန်ကောက်မြို့ကို မပြန်လာကြဘဲ ကျားတွေနဲ့ ရိုက်
ကွက်တွေအတွက် ဆီလားချားမြို့လေးဆီကို ခရီးဆက်လိုက်ကြသည် ။ ဆရာဒိုးနဲ့ ရုပ်ရှင် အဖွဲ့နဲ့ ကျား
တွေ ရှိနေတဲ့ ( တိုင်းဂါးဇူး )မှာ ဆုံကြသည် ။ တမ်းတအောင်သည် ထိပ်ခေါင်ရဲ့ ကျေးဇူးကြောင့် ရုပ်
ရှင်ထဲမှာ ပါခွင့်ရသွားသည် ။ အဓိက နေရာက မဟုတ်ပေမယ့် တမ်းတအောင်ရဲ့ ရည်ရွယ်ချက် ပြည့်
၀သွားသည် ။
ရုပ်ရှင်ရိုက်ကွက်တွေကတော့ တော်တော်လေး ပြီးစီးသွားပြီ ။
ဆရာဒိုးက ထိုင်း ရောက်လက်စနဲ့ ပင်လယ်ကမ်းခြေတွေ ဖက်ကို လျောက်လည်ကြရအောင် လို့ ပြော
တာနဲ့ သူတို့အုပ်စု ဖူခက်နဲ့ဖီဖီကျွန်းစုတွေ ဖက်ကို ထွက်ခဲ့ကြသည် ။ ဆရီချန်ကတော့ ရုပ်ရှင်ရိုက်
စရာ နည်းနည်း ရှိနေလို့ သွားနှင့်ကြ..အနောက်က လိုက်လာမည် လို့ ပြောသည် ။
ဖူခက်မှာ စအိပ်တဲ့ညမှာတော့ တမ်းတအောင် နဲ့ ထိပ်ခေါင်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ။
ဆက်ရန်