အမြင့်ကြောက်သော ငှက်
လူကုန်တန်ရပ်ကွက်က ခြံဝန်းကျယ်ကြီးတစ်ခုထဲမှာ လှပခန့်ခြားတဲ့ တိုက်ကြီးတစ်လုံးနဲ့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ တစ်ထပ်တိုက် အိမ်ပုလေးက ယှဉ်လျှက်။ ခြံဝန်းအနှံ့ သစ်ပင်ပန်းမံတို့ကလည်း ဝေဆာလို့။ ကြည့်ရုံနဲ့ ပိုက်ဆံချမ်းသာတဲ့သူတွေနေထိုင်တဲ့ ရိပ်မြုံကြီးမှန်း သိပ်သိသာတယ်။
ည ဆယ်နာရီခွဲနေပြီ။ တိုက်ကြီးရဲ့ အပေါ်ထပ် အခန်းတစ်ခန်းထဲမှာတော့ အသက်ရှူ သံပြင်းပြင်းတွေ . အသားချင်း တဘတ်ဘတ် တဖြတ်ဖြတ် ထိရိုက်သံတွေ . . အမျိုးသမီး တစ်ယောက်ရဲ့ ညဉ်းငြူ မာန်တင်းသံတွေနဲ့ပြည့်နှက်လို့။
အရပ်ပုပြီး လူကောင်အနည်းငယ်ညှက်တယ်လို့ ထင်ရပေမယ့် ရှိသင့်တဲ့နေရတွေမှာ ရှိသင့်သလောက် တင်းတင်းရင်းရင်းပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးရှိလှတဲ့ သွယ်သွယ်သပ်သပ် ကျ စ်ကျ စ်လစ်လစ် ခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်လေး ဇနီးသည် ဇွန်သူဝင်းနဲ့ . . . နိုင်ငံကျော် ရုပ်ရှင်မင်းသားလို့ ပြောစရာမလိုလောက်အောင် ကျ န်းမာတောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာ . . .ချောမောခန့်ခြားတဲ့ ရုပ်ရည်ရူပကာတို့ရဲ့ပိုင်ရှင် မင်းသား စိုင်းတံခွန် တို့ဇနီးမောင်နှံနှစ်ယောက် ရွှေစက်ရာချစ်တလင်းမှာ အချစ်ပွဲတွေ ခင်းနေကြခြင်းဖြစ်တယ်။
စိုင်းတံခွန်က အပေါ်ကနေ အားနဲ့မာန်နဲ့ ခပ်တင်းတင်းလှုပ်ရှားနေသလို . . ဇွန်သူဝင်းက ပေါင်တံသွယ်သွယ်နှစ်ချောင်းနဲ့ စိုင်းတံခွန်ကို လှမ်းခွပြီး အောက်ကနေ လူးလွန့်ကော့ပျံနေတော့တာ။
လက်တွေကလည်း စိုင်းတံခွန့် ကျောပြင်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်ထားလိုက်. . ဖက်ထားတာ ပြုတ်ထွက်သွားပြီး ခေါင်းအုံး အိပ်ယာခင်း စတာတွေကို ဆုပ်ကိုင်လုံးချေလိုက် . . တစ်ခါ ပြန်ဖက်လိုက် စသဖြင့်တလှည့်စီ လုပ်နေတော့တယ်။
အဲကွန်းဖွင့်ထားတဲ့ကြားက နားသယ်စပ်တွေမှာ ချွေးလေးတွေစို့နေတဲ့ သူမရဲ့မျက်နှာလေးကတော့ ရှုံမဲ့သွားလိုက် . . . ကြေနပ်အားရတဲ့ အမူအရာတွေ ဖြစ်သွားလိုက်နဲ့ အရိပ်အရောင်မျိုးစုံ ယှက်သန်းလျှက် . . . ။
'' အ. . အ . . အင့် . . အု . . . အမလေးး . . . အ . . အမေ့ . . .''
'' ကောင်း . .လား . . ဇွန် . . . ''
'' အားး အ အု ဟု ဟု . . ကောင်းး . . ကောင်းး . . အ . .အမေ့ ကောင်းးတယ် . . ကောင်းတယ် ကို . . ''
'' အ ရမ်း ချ စ် တယ် ဇွန် ရယ် . . .''
'' အ . . အ . . ဇွန် ဇွန် . .အ . .ဇွန် လည်းးး . .ကို့ ကို့ . . ကို . . အရမ်းး . . .အားး အားး အမလေးးး . . . ကို . . . ကိုရေ . .အဟားးး . . ကောင်းး ကောင်းး အမလေးးး . . . အင်းး . . ဟင်းး ဟင်းးး းး ဟီးးး ဟီးးး အ မ လေးးးး ကိုရေ . . ကိုရေးးးးးးး . . . . ''
.
.
.
'' ရှုမဆုံးတော့သည် . .စိမ်းးလဲ့လဲ့ ကွင်းပြင် . .လယ်ကွင်းးတွေက တမြှော်တခေါ် စိုပြေလွင် . . ရိတ်သိမ်းချိန်ဆိုပြန်ရင် . .ဝင်းမှည့်ရွှေစင် အိသို့သွင် . .စပါးအနှံတွေက . . . .''
'' ဟာ . . .တောက် . . . ''
စိုင်းတံခွန် မကြေမခြမ်း တက်ခေါက်လိုက်ပြီး ကိုယ်ရှိန်သတ်ကာ ဇွန်သူဝင်း အပေါ်မှ ဆင်းလိုက်တယ်။
'' အရေးအကြောင်းဆို ဒီ သောက်ဖုန်းက လာပြီ . . ''
ဒေါသသံနဲ့ ရည်ရွတ်ငြီးတွားရင်း ကုတင်ခေါင်းရင်းဘောင်ပေါ်က ဖုန်းကို စိုင်းတံခွန်ကောက်ကိုင်လိုက်တယ်။ ဇွန်သူဝင်းလည်း အရှိန်မသေသေးဘဲ တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ မျ က်လုံးစင်းလျှ က် တဟင်းဟင်းး မိန်းမောနေရာမှ သတိပြန်ဝင်လာပြီး ဘေးနားကစောင်ကို သူမရဲ့ကိုယ်ပေါ် ယူခြုံ လိုက်တယ်။
'' . .ဘယ် . . ဘယ်က ဖုန်းလဲ ဟင် . . .''
စိုင်းတံခွန် ဖုန်းပြောပြီး ဖုန်းကိုပြန်ချ လိုက်တော့မှ ဇွန်သူဝင်း အကျိုးအကြောင်းမေးရတော့တာပေါ့။ သူမရဲ့ အသံလေးတွေက အခုထက်ထိ အတုန်မပြောက်သေးဘူး။
'' ဟိုကောင် ရယ်ဒီကျော် ပြသနာတက်ပြန်ပြီ။ ဒီကောင်တော့ ခက်တော့တာပဲ။ ''
ရယ်ဒီကျော် ဆိုတာက စိုင်းတံခွန်ရဲ့ ညီဝမ်းကွဲ။ ဝမ်းကွဲဆိုပေမယ့် နှစ်ယောက်စလုံးက တဦးတည်းသော သားတွေဖြစ်ကြတာမို့ ညီကိုအရင်းတွေလို ချ စ်ခင်ကြတယ်။ ရယ်ဒီကျော့်ရဲ့ မိဘတွေက ဆုံးသွားကြပြီ။ စိုင်းတံခွန်ရဲ့ အဖေနဲ့အမေက သူ့ကိုမွေးစားထားပြီး အရွယ်လည်းရောက်လာကော အဆိုဝါသနာပါတာနဲ့ နယ်ကနေ သားဖြစ်တဲ့ရုပ်ရှင်မင်းသားဆီ ပို့ပေးလိုက်ကြတော့တာ။
ရယ်ဒီကျော်လည်း ရောက်ကတည်းက အိမ်မကြီးရဲ့ဘေး တစ်ထပ်အိမ်လေးမှာ နေရင်း သူဝါသနာပါတဲ့ ဂီတအလုပ်တွေကို ဇောက်ချ လုပ်တာ ခုဆိုရင် အောင်မြင်သင့်သလောက် အောင်မြင်နေပြီ။ ခက်တာက ရယ်ဒီကျော်က သူ့ရဲ့ဖန်မလေးတွေနဲ့ တအားရှုပ်တာပဲ။ အပြင်မှာ အားရအောင်ရှုပ်သလို တစ်ခါတစ်ခါ သူနေတဲ့ အိမ်လေးဆီကိုပါ ခေါ်လာတတ်သေး။ ရယ်ဒီကျော့်ရဲ့လုပ်ရပ်တွေကို စိုင်းတံခွန်သိပ်ကြည့်မရပေမယ့် အသက် ၂၁ နှစ်ဆိုတဲ့ အရွယ်ရောက်ကာမှ ဆူပူ တားဆီးဖို့လည်း မဖြစ်နိုင်တာကြောင့် အရမ်းဆိုးဆိုးရွားရွားကြီးတွေမဖြစ်ရင်ပြီးရော ဆိုပြီး လွှတ်ထားလိုက်ရတော့တယ်။
အခုလည်း ပြသနာရှာပြန်ပြီ။ ဗဟန်းဘက်မှာ လူတစ်ယောက်ကို ကားနဲ့ ဝင်တိုက်မိတာ. .ခု အဲ့လူနာနဲ ဆေးရုံရောက်နေကြတယ်တဲ့။ တော်သေးတာပေါ့။ ခံရတဲ့လူက လက်နဲနဲထိသွားတာက လွဲရင် ဘာမှ ဖြစ်မသွားဘူး။ အမှုတွေ ဘာတွေလည်း မလုပ်ချင်ဘူးဆိုပဲ။ ဒါပေမယ့် ခု ဆေးရုံကို ရဲတွေလိုက်လာလို့ . . .ကြောက်အားလန့်အားနဲ့ အကိုဖြစ်တဲ့ စိုင်းတံခွန်ကို လှမ်းခေါ်တာ။ အနည်းနဲ့ အများတော့ စိုင်းတံခွန် လိုက်ရှင်းပေးရတော့မယ်။
အဲ့ဒီအကြောင်းကို စိုင်းတံခွန်က ဇွန်သူဝင်းကို ပြောပြလိုက်တော့ သူမက နှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီး
'' ဟွန်းးး မောင်ကျော်တို့ကတော့ ဖြစ်ရမယ် . . . ဒီမှာ ဇာတ်လမ်းကောင်းနေပြီဆို သူက သာသနာဖျက်ပြီ။ ကဲပါ . .ရှင်းရမယ်ဆိုတော့လည်း မြန်မြန်လိုက်ရှင်းပေးလိုက်ပါ။ အချိန်တွေကြာရင်မကောင်းဘူး ''
စိုင်းတံခွန်လည်း အိပ်ယာထက်က ထသွားပြီး အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ရတော့တယ်။
'' အေးပေါ့။ ခုမှတော့ သွားရတော့မှာပေါ့ . . . ညကြီးအချိန်မတော်ကို။ ဒါတောင် သူတို့အနားကို ဝိုင်းလာတဲ့လူတွေက လူကြီးတွေချည်းပဲမို့ သူ့ကို အဆိုတော်မှန်း ဘယ်သူမှမသိကြတာ။ မဟုတ်ရင် ဟိုးလေးတကျော်ကျော်နဲ့ ကိုယ်ကျိုးတွေနည်းဦးဖို့ ''
'' ဟုတ်ပါပြီ ကိုရယ် . .ကိုယ့်ညီလေးပဲ။ သွားကူလိုက်ပါ။ သြော် . . ဒါနဲ့ အကို သွားရင် ပိုမြန်းဆိုးကုန်မလား မသိဘူး ။ အကို့ ကြရင် လူကြီးကော ကလေးပါ မင်းသားမှန်း သိကြမှာ။ အကိုမသွားဘဲ . . အကို့ မာန်နေဂျာကို နှိုးလွှတ်လိုက်ပါလား ''
'' ရပါတယ် ဇွန်ရယ် . . ဒီအချိန်ကြီးကြမှတော့ သူများကို ဒုက္ခလှမ်းမပေးတော့ပါဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ပဲ တတ်နိုင်သမျှ ရုပ်ဖျက်သွားပါတော့မယ်။ ''
ပြောရင်းဆိုရင်း အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ဆင်ပြီးပြီမို့ စိုင်းတံခွန်တစ်ယောက် ဦးထုပ်ကို ခပ်ငိုက်ငိုက်ဆောင်းလို့ ပိုက်ဆံအိပ်ကို ကောက်ကိုင်ကာ အခန်းထဲက ခပ်သုတ်သုတ်ထွက်သွားပါတော့တယ်။ ဇွန်သူဝင်း လည်း ကိုယ်ပေါ်ကစောင်လေးကို ခွာပြီး ညအိပ်ဝတ်စုံလေးကို ပြန်လည်ဝတ်ဆင်ရင်း ကျန်ရစ်ခဲ့တော့တာပေါ့။
စိုင်းတံခွန် ဆေးရုံရောက်လို့ ကြည့်လိုက်တော့ ရယ်ဒီကျော့် ကားနဲ့ အတိုက်ခံရတဲ့ လူငယ်က လက်အရိုးအက် သွားတာ။ တွင်တွင်မကျိုးတာ တော်သေးရဲ့ ဆိုရမယ်။ ပတ်တီးစီးပြီး တစ်လ လောက်ကုလိုက်ရင် ပျောက်မယ်လို့ ဆြာဝန်ကြီးကပြောတယ်။ လူငယ်က လူရည်လူမွန်လေး။ မေးစမ်းကြည့်လိုက်တော့ စိုင်းတံခွန်ရဲ့ မိခင်ဘက် ဇာတိမြို့က သူဌေးကြီး ဦးမြင့်ဝေ ရဲ့သားဖြစ်နေတယ်။
မိထွေးရဲ့သမီးကို မယူချင်လို့ အိမ်ကထွက်ပြေးလာရင်း ဘယ်သွားရမှန်းမသိဘဲ ရန်ကုန်မှာ ဒုက္ခရောက်နေရတာတဲ့။ ဒါနဲ့ စိုင်းတံခွန်းလည်း
'' ခု တစ်ညတော့ဆေးရုံမှာ နားဦး။ မနက်ကျ အကိုထပ်လာခဲ့မယ်။ ငါ့ညီဆေးရုံကဆင်းရင်လည်း ဘယ်မာက်သွားမနေနဲ့တော့။ အကို့ဆီမှာသာ လိုက်နေ။ အကိုဘယ်သူလဲ ဘာအလုပ်လုပ်လည်း ဆိုတာတော့ ငါ့ညီသိမှာပေါ့. . .''
လို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်မိတ်ဆက်ရင်း စပယ်ရှယ်နပ်စ် တစ်ယောက်ငှားပေးပြီး ထားခဲ့လိုက်တယ်။ လူငယ်လည်း ဝမ်းပမ်းတသာနဲ့ ကျန်ခဲ့တော့တာပေါ့။ ဆေးရုံတာဝန်ခံ ဆြာဝန်ကြီးကလည်း စိုင်းတံခွန်ရဲ့ပရိတ်သတ်ဖြစ်တာကြောင့် လူငယ်ကို အစစအရာရာ ဂရုစိုက်ပါ့မယ်လို့ ကတိပေးရှာတယ်။
အဲ့ဒီနောက် စိုင်းတံခွန်လည်း ရယ်ဒီကျော်နဲ့အတူ ရဲစခန်းကို လိုက်ရှင်းရပြန်တယ်။ နဲနဲပါးပါးပဲထိခိုက်ပြီး ခံရတဲ့ ကာယကံရှင်ကလည်း ကြေအေးတာကြောင့် သိပ်မရှင်းလိုက်ရပါဘူး။ အာမခံ ရပြီး ရယ်ဒီကျော်ကို ပြန်ခေါ်လာနိုင်ခဲ့တယ်။
'' ဒဏ်ငွေလောက် လိုင်စင်ခဏသိမ်းရုံ လောက်နဲ့တင် ပြီးသွားမှာပါ ''
လို့ စခန်းမှူးရဲ့ မှတ်ချ က်စကားကြောင့် ညီကိုနှစ်ယောက် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပဲ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်ကြတော့တာပေါ့။ ရယ်ဒီကျော် ရဲ့ကားကိုတော့ စခန်းမှာခဏထားခဲ့ရတယ်။
အိမ်ပြန်ရောက်လို့ စိုင်းတံခွန် . . မိန်းမနဲ့ ဇာတ်လမ်းဆက်ဖို့အကြံမှာ ဇွန်သူဝင်းက အိပ်မောကျ နေတာနဲ့ အကြံအစည်ကိုဖျက်ပြီး မိန်းမဘေးနားဝင်အိပ်လိုက်ရတော့တယ်။ မနက်ကျ လည်း ဆေးရုံကော ရှူတင်ပါ သွားဖို့ရှိသေးတယ်မဟုတ်ပါလား။
ရုပ်ရှင်မင်းသား ကိုစိုင်းတံခွန်ရဲ့ အိမ်ကို ဝေယံရောက်နေတာ တပတ်လောက်ရှိပြီ။ ကိုစိုင်းတံခွန်တို့ခြံထဲမှာက နှစ်အိမ်ကွဲနေကြတာ။ အိမ်အသေးမှာ ရယ်ဒီကျော်တစ်ယောက်တည်းနေပြီး အိမ်အကြီးမှာတော့ ကိုစိုင်းတံခွန်တို့ ဇနီးမောင်နှံ နဲ့ အိမ်အကူတွေ နေကြတယ်။
အိမ်အကူဆိုတာက ကိုစိုင်းတံခွန် ရှူတင်သွားရင် နောက်က တကောက်ကောက်လိုက်ရတဲ့ . . ဝေယံနဲ့ရွယ်တူ ထွန်းအောင် ဆိုတဲ့လူတစ်ယောက်ရယ် . . အိမ်ဘာရီရ နဲ့ ချ က်ရေးပြု တ်ရေး တာဝန်ယူထားတဲ့ ဦးမြကြီးနဲ့ ဒေါ်မယ် တို့လင်မယားရယ် . . ဒေါ်မယ်ကိုကူဖို့ ရွာက ထပ်ခေါ်ထားတဲ့ သင်းသင်းနဲ့ ဝင်းဝင်း ညီအစ်မတွေရယ် . . .ပေါ့။
ဦးမြကြီးတို့လင်မယားကတော့ အသက် ၅၀ တပါတ်လည်လောက်ရှိလောက်ပြီး သင်းသင်း ဝင်းဝင်းညီအစ်မကတော့ ဝေယံထက် နှစ်နှစ်လောက် ငယ်ကြဦးမယ်ထင်တယ်။ ဆယ်ကျော်သက် ၁၈ ၁၉ အရွယ်လေးတွေဆိုတော့ သွက်သွက်လက်လက် ချ က်ချ က်ခြာခြာနဲ့ ငယ်ကိုယ်လေးတွေရှိတာကြောင့် ကြည့်လို့ရှုလို့ မဆိုးဘူးရယ်။ တောသူပီပီ အသားလေးတွေတော့ ညို ကြတာပေါ့။
ကိုစိုင်းတံခွန်ကော သူ့ဇနီးသည် မဇွန်သူဝင်းကော ဖော်ရွှေကြပါတယ်။ ဝေယံ့အတွက် တီဗီ အဲယားကွန်း ပါတဲ့အခန်းတစ်ခန်းပေးတယ်။ ထွန်းအောင်နဲ့တောင် အတူတူပေါင်း မအိပ်ခိုင်းဘူး။ လက်ကဒဏ်ရာကိုလည်း . . .သက်သာတဲ့အထိ အေးအေးဆေးဆေးနားယူစေတယ်။ . . ဒဏ်ရာ လုံးလုံးပြောက်တော့မှ သင့်တော်တဲ့ အလုပ်တစ်ခုခု ရှာပေးမယ် . . . တဲ့။
တစ်ဖက်အိမ်လေးမှာနေတဲ့ ရယ်ဒီကျော်ကလွဲရင် ကျန်တဲ့ လူတွေအားလုံး ဝေယံအပေါ်မှာ သဘောကောင်းကြပါတယ်။ ရယ်ဒီကျော်တစ်ယောက်သာ ဝေယံရှိနေတာကို မကြိုက်သလိုလိုနဲ့ ခပ်တန်းတန်းဆက်ဆံတာ။ ဒါပေမယ့် ဝေယံလည်း . . . သူ့အကျင့်ဖြစ်မှာပါလေ . . လို့ အောင့်မေ့ထားလိုက်တော့တယ်။
.
တစ်လလောက်ကြာတော့ ဝေယံ့လက် အတော်အတန် ပြန်ကောင်းလာပြီ။ လက်ပြန်ကောင်းရင် အလုပ်ရှာပေးမယ်လို့ ကိုစိုင်းခွန်ကပြောထားပေမယ့် တကယ်တမ်းကြတော့ သူ့ရှူတင်တွေနဲ့သူ မအားတာကြောင့် ဝေယံခုထက်ထိ အလုပ်မရသေးဘူး။ ဒါနဲ့ အလကားမနေတတ်တဲ့ ဝေယံလည်း . . ဦးမြကြီးကိုကူပြီး ခြံထဲက သစ်ပင်ပန်းမံတွေကို ပေါင်းသင်ရေလောင်းတယ် . . .ဒေါ်မယ်ရဲ့ချက်ရေးပြုတ်ရေး လျော်ရေးဖွတ်ရေးတွေမှာလည်း သင်းသင်း ဝင်းဝင်း ညီမနှစ်ယောက်နဲ့အတူ ဝင်ကူဖြစ်တယ် . . .ကိုစိုင်းတံခွန်ရှူ တင်သွားဖို့ ထွန်းအောင်ပြင်ဆင်နေရင်လည်း ဝေယံဝင်လုပ်ပေးမိတာပဲ။
ကိုစိုင်းတံခွန်ကတော် မဇွန်သူဝင်းက တစ်ခါတလေ သင်းသင်းနဲ့ ဝင်းဝင်းကိုခေါ်ပြီး ဈေးသွားတတ်တယ်။ အဲ့ဒီအခါကြရင် ဦးမြကြီးက ကားမောင်းလိုက်ပို့ရနေ့ကြ။ ဝေယံလက်ပြန်ကောင်းလာပြီးကတည်းက ဦးမြကြီးရဲ့တာဝန်ကို သူယူလိုက်တယ်။ မဇွန်သူဝင်းတို့ ဈေးပတ်ဝယ်နေတာကို ကားထဲက ထိုင်စောင့်ရတဲ့ အလုပ်မှာ အင်မတန်ငြီးငွေ့နေရှာတဲ့ ဦးမြကြီးကတော့ ဝေယံ့ကို ကျေးဇူးအရမ်းတင်နေတာ့တာပေါ့။
ဒီလိုနဲ့ ဝေယံဟာ တအိမ်လုံးမှာ လိုအပ်သမျှ တွေကို ကူညီဖြေဆည်းပေးရင်း မင်းသားစိုင်းတံခွန်တို့ဆီမှာ သောင်တင်နေပါတော့တယ်။
စိုင်းတံခွန်တို့အိမ်မှာ နေရေး စားရေး အဆင်ပြေသလောက် ဝေယံအနေနဲ့ အနည်းငယ် အခက်တွေ့နေရတဲ့အချက်နှစ်ချက်ရှိတယ်။ ပထမအချက်က ဘယ်ဘဝက ရေစက်ဆိုးကြောင့်လည်းမသိဘဲ ရယ်ဒီကျော်က သူ့ကို သိပ်ကြည့်မရဘူး။ ခြံထဲမှာ ဆုံဖြစ်ကြရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် တခါတခါ အိမ်မကြီးထဲကို လာပြီးတော့ပဲဖြစ်ဖြစ် ဝေယံ့ကို ခပ်ရင့်ရင့် ခပ်ကြောကြောနဲ့ ခိုင်းစရာမရှိ ရှာကြံ ပြောဆိုခိုင်းစေတတ်တယ်။
ရယ်ဒီကျော်ဆိုတာ နယ်ကနေ မြို့တက် . . စိုင်းတံခွန် ပိုက်ဆံနဲ့ စီးရီးထုတ် . . မနေ့တစ်နေ့ရမှ အောင်မြင်လာတဲ့ ဆောင့်ကြွားကြွား အဆိုတော်ပေါက်စတစ်ယောက် . . သူရဲ့အသိုင်းအဝိုင်း သူ့ရဲဲ့ချ မ်းသာကြွယ်ဝမှု သူ့ရဲ့မျိုးရိုးအစဉ်အလာနဲ့ယှဉ်လိုက်ရင် ဒီကောင် ဘာကောင်မှ မဟုတ်မှန်း ဝေယံကောင်းကောင်း သိပေမယ့် စိုင်းတံခွန်မျက်နှာနဲ့ အောင့်အီး သည်းခံနေရတာပေါ့။
ဝေယံတင် ရယ်ဒီကျော့်ကို သည်းခံရတာမဟုတ်ဘူး။ ဦးမြကြီးကအစ သင်းသင်း ဝင်းဝင်း တို့အဆုံးအထိ အိမ်အကူတွေအားလုံးကလည်း ရယ်ဒီကျော့်ကို ကြည့်မရကြတဲ့ပုံ။
အဲ့ဒီလို တစ်ခြံလုံးကြည့်မရပေမယ့် ရယ်ဒီကျော်က ဆော်တော့အကြည်သား။ သူ့ရဲ့တိုက်ပုလေးထဲမှာ ဘာမှန်းညာမှန်းမသိဘဲ တပေါက်ပေါက်ရွတ်ရတဲ့ သီချင်းတွေကို ရေးလိုက် ဆိုလိုက်လုပ်နေရင်းကကို ကောင်မလေးတစ်ယောက်မဟုတ် တစ်ယောက်က အနားမှာ အမြဲ ရှိနေတာ။ တစ်ခါတစ်လေကျ ရင် သူ့ရဲသူငယ်ချင်းတွေကော ကောင်မလေးတွေပါ လေးငါးခြောက်ယောက်ရောက်လာပြီး တအုပ်တမကြီး အပြင်ထွက်လည်တတ်ကြသေး။ ညနေပိုင်း ညပိုင်းတွေ အထွက်များတော့ နိုက်ကလပ်ဘာညာ သွားကြတာနေမှာပေါ့။
အဲ့ဒီလို ရယ်ဒီကျော်တို့ အထွက်မှာ ဝေယံ့ကိုမြင်ရင်
'' တောသား လိုက်မလား . .မလိုက်နဲ့ ငေးနေ . . .'' စသဖြင့် အမြဲ လှောင်ပြောင် သွားတတ်သေးတယ်။ သူ့သူငယ်ချ င်း တွေကလည်း တဟားဟား တခစ်ခစ်ဝိုင်းရယ်ကြတာပေါ့။ ဝေယံလည်း ခပ်ထေ့ထေ့ပြုံးရင်း မသိမသာနေနေလိုက်တယ်။ ခုအချိန်မှာက ကိုယ်က အိမ်နိမ့်စံဖြစ်နေတာ မဟုတ်လား။
ဒုတိယအချက်အဆင်မပြေတာကတော့ ရေချိုးခန်းအိမ်သာပဲ။ ဝေယံ့အခန်းမှာက ရေချိုးခန်းအိမ်သာ တွဲရက်မပါလို့ အားလုံးသုံးတဲ့ ဘုံအိမ်သာ ဘုံရေချိုးခန်းကိုပဲ အသုံးပြု ရတယ်။ အိမ်မှာ ရေချိုးခန်းနဲ့အိမ်သာ တွဲလျှက်အခန်း နှစ်ခန်းရှိပေမယ့် အဲ့ဒီနှစ်ခန်းကို ကြားထဲမှာ နံရံမခြားဘဲ ခပ်ဝါးဝါးမှန်ထူထူတစ်ချပ်ပဲ ခြားထားတာ။
ဘယ်ဘက်က အခန်းမှာမှန်ဝါးနဲ့ ကပ်ရက် လိုက်ကာလေး တစ်ခုကာထားပေမယ့် ညာဘက်ရေချိုးခန်းအိမ်သာမှာတော့ လိုက်ကာမှ မရှိဘူး။ မရှိတာမှ လိုက်ကာ တတ်ဖို့ ချိတ်လေးဘာလေးတောင်မရှိဘူး။ ရှိတဲ့လိုက်ကာကိုတော့ အမြဲဆွဲကာထားကြတာမို့ တစ်ဖက်နဲ့တစ်ဖက် မမြင်ရပါဘူး . . . နောက်ပြီး . . လိုက်ကာရှိတဲ့ ဘက်ခြမ်းကို အမျိုးသမီးတွေကို ပေးသုံးထားကြတယ်။
အခြားသူတွေအားလုံးက တနယ်တည်းကတက်လာတဲ့ ရပ်ဆွေရပ်မျိုး ဆွေမျိုးမကင်းတွေမို့ ဒီအတိုင်းအဆင်ပြေနေကြပေမယ့် ဝေယံ့အတွက်ကတော့ အတော်ကိုအဆင်မပြေဘူး။ အိမ်သာတက်တိုင်း ရေချိုးတိုင်း ဟိုဘက်ခန်းကနေ လိုက်ကာကို ဘယ်သူလာလှန်မလဲလို့ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ မလုံမလဲ အမြဲဖြစ်နေရတယ်။ လာလှန်လည်း အရှင်းကြီးမြင်ရတာတော့မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုအနေအထားကိုကိုး စိတ်ထဲမှာမလွတ်လပ်ဘူးလို့ ခံစားနေရတာ။
ဝေယံ ဒီအကြောင်းကို ဦးမြကြီးရှေ့မှာ စိတ်ပျ က်လက်ပျက်ငြီးတွားမိတော့ ဦးမြကြီးက . .
'' မင်းသားအိမ်ကို ဆောက်တဲ့ ပန်းရံတွေဆိုတော့ သူတို့လည်း သူ့တို့ရင်ထဲမှာရှိတဲ့ အနုပညာကို လက်စွမ်းပြသွားကြတာနေမှာပေါ့။ အစမို့ပါ . . နောက် ၃ . . ၄ လနေရင် မင်းအသားကြသွားမှာပါကွာ . . ဟားးး ဟားး ဟားးးး ''
လို့ ပြန်ပြောရင်း ရယ်နေတော့တယ်။
တစ်ညနေတော့ ဦးမြကြီး ပန်းပင်အသစ်တွေစိုက်တာကို ဝေယံကူလုပ်ပေးပြီးနောက် ရေချိုးဖို့ ဟန်ပြင်ခဲ့တယ်။ ဦးမြကြီးကတော့ အလုပ် လက်စသတ်ရင်းကျန်ရစ်ခဲ့တုန်း။ ဒေါ်မယ်က ညစာချက်ပြုတ်ပြင်ဆင်နေတယ်။ သင်းသင်း ဝင်းဝင်းညီမနှစ်ယောက်က ဒေါ်မယ့်ကို ကူညီနေကြတယ်။ သူမတို့ သုံးယောက်စလုံး ရေမိုးချိုးပြီးကြပြီ။ ပါးမှာ သနပ်ခါးတွေ ကိုယ်စီနဲ့။
ဝေယံသာ ဦးမြကြီးကို ကူညီရင်းနောက်ကျ ပြီး ခြောက်နာရီခွဲအထိဖြစ်သွားတာ။ ကိုစိုင်းတံခွန်ကတော့ ရှူတင်ကပြန်မလာသေးဘူး။ မဇွန်သူဝင်း က သူမရဲ့မိဘတွေအိမ်ကို ကိုယ်တိုင်ကားမောင်းထွက်သွားလေရဲ့။ ဝေယံလည်း အခန်းပြန် ရေလည်းပုဆိုးနဲ့ တံဘက်ယူပြီး ရေချိုးခန်းဝင်ခဲ့တော့တယ်။
.
ရေပန်းဖွင့်ချ ပြီး ခေါင်းအပါအဝင် တစ်ကိုယ်လုံးကို ရေအရင်လောင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှာ ခေါင်းလျှော်ရည်ဘူးထဲက ခေါင်လျှော်ရည်ကို လက်ထဲညှစ်ထည့်ပြီး ခေါင်းကို အားရပါးရ လက်နဲ့ဖွပွတ်ပြစ်လိုက်မိတယ်။ ဦးမြကြီးကို ကူညီထားလို့ ခေါင်းကစပြီး ခြေဖျားအထိ တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးတွေသံတွေ ဖုတ်တွေ နဲ့မဟုတ်ပါလား။
ခေါင်းလျှော်နေရင်း ဝေယံသတိထားမိသွားတာက မှန်အနောက် ကာထားတဲ့ တဖက်ခန်းမှာ မီးရောင်လင်းနေတာကိုပဲ။ . .ဒါဆို တဖက်ခန်းက လိုက်ကာ ပိတ်မထားဘူးပေါ့ . . ဝေယံ တွေးမိပြီး စိတ်ထဲ မလုံမလဲဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒေါ်မြကော သင်းသင်း ဝင်းဝင်း တို့ပါ ရေမိုးချိုးပြီးကြလို့ နောက်ဖေးမှာ အလုပ်ကိုယ်စီ လုပ်နေကြတာမို့ လတ်တလောတော့ ပြသနာမရှိနိုင်သေးဘူး။
ဝေယံလည်း ဇိမ်ဆွဲချိုးမနေတော့ဘဲ ခပ်သုတ်သုတ်နဲ့ လက်စသတ်ဖို့ ကြိုးစားရတောတယ်။ ရေပန်းကို အပြင်းဆုံးဖွင့်ချ ပြီး မျက်စိစုံမှိတ်လို့ ခေါင်းကို မြန်မြန်လျှော်နေတဲ့အချိန်မှာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ သီချင်းညဉ်းသံ တစ်သံ တဖက်ခန်းကထွက်လာတာကို သူကြားလိုက်ရတယ်။
'' ဟာ ဒီဘက်မှာ ငါရှိနေတာ တွေ့မြန်းသွားပြီလားမသိဘူး။ အားနာစရာတွေတော့ဖြစ်ကုန်ပြီ ''
လို့ တွေးတောရင်း ဝေယံခေါင်းနပမ်းကြီးသွားတော့တာပေါ့။ ဒါနဲ့ ခေါင်းလျှော်ရည်တွေကို ပြောင်အောင် ဆေးချ လိုက်ပြီး မှန်ဘက်ကို ကပြာကယာ ကြည့်လိုက်မိတော့မှ . . . ဝေယံ အံ့သြမျ က်လုံးပြူး သွားရတော့တယ်။ မှန်အနောက်မှာ ပေါ်နေတဲ့ တဖက်ခန်းက ပုံရိပ်က. . . သူ့လိုရေပန်းဖွင့် ရေချိုးနေတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းအလှ။
တင်လေးနောက်ပစ် ရင်လေးရှေ့ပို့ ခါးလေးကော့ မျ က်နှာလေးမော့ပြီး ရေပန်းကရေကိုချိုးနေတဲ့ သူမရဲ့ကောက်ကြောင်းအလှက ဝေယံရဲ့ရင်ကို ချက်ခြင်းဆိုသလို စွဲကိုင်လှုပ်ခါ ပစ်လိုက်တော့တယ်။
'' တင်လေးက တင်းပြည့်ပြီး ရင်လေးကလည်း ဖောင်းမောက် နေပါကော။ ခါးနေရာလေးက သိမ်ပြီး ဝမ်းပြင်လေးက ရှပ်လို့။ မျက်နှာလေးကို မော့ထားတာမြန်း နှာတံလေးကို ချွန်ကော့နေတာပဲ။ လှလိုက်တဲ့ ကောက်ကြောင်းကွာ . . . ။ စင်းနေတာပဲ။ အရပ်ကလည်း ငါ့အရပ်နီးနီးရှိတယ်ဆိုတော့ အတော်မြင့်တယ် ပြောရမယ်။
ဘယ်သူမြန်းပါလိမ့်။ သင်းသင်းနဲ့ ဝင်းဝင်း နှစ်ယောက်တော့ လုံးဝမဟုတ်နိုင်တာ သေခြာတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်က ကိုယ်လုံးလေးတွေ မဆိုးပေမယ့် အရပ်အတော်ပုကြတာ။ မဇွန်သူဝင်းလောက်တောင် အရပ်မမြင့်ကြဘူး။ ခုမြင်နေရတာက မဇွန်သူဝင်းထက်ကို အရပ်ပိုမြင့်ပြီး ပိုလည်းကိတ်သေးတယ်။ ဘယ်ကအမျိုးသမီးတစ်ယောက် ရောက်လာပြီး ရေဝင်ချိုးနေတာပါလိမ့် ''
ဝေယံ သိလည်းသိချင် ဘယ်သူဘယ်ဝါ ဖြစ်ကြောင်း လှမ်းမေးဖို့လည်း အားနာပြီး မဝံ့မရဲဖြစ်နေမိပြန်တယ်။ ဒါနဲ့ . . .ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ အကြံထုတ်ကြည့်တော့ . . .
'' ရေမြန်မြန်ချိုးရမယ်. . . အပြင်တစ်နေရာရာကနေ မသိမသာ အကဲခတ်ရမယ်။ ဒါမှ သူရေချိုးပြီးထွက်လာရင် ဘယ်သူ ဘယ်ဝါဆိုတာ ငါသိရမှာ ''
လို့ ခေါင်းထဲမှာ အကြံပေါ်လာတာကြောင့် ဝေယံ့တစ်ယောက် ခပ်မြန်မြန်ဆပ်ပြာတိုက် ခပ်သွက်သွက် ရေလောင်းပြီး တဘက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းသုတ် ပြစ်လိုက်တော့တယ်။ တဘက်သုတ်ရင်း တချက်ရှိုးလိုက်ပြန်တော့ သူမက သီချ င်းတအေးအေးနဲ့ ရေချိုးကောင်းတုန်း။ ဝေယံလည်း ရေလည်းပုဆိုးလည်းဝတ်လို့ ရေချိုးခန်းအပြင်ကို ခပ်မြန်မြန်ထွက်ခဲ့တော့တာပေါ့။
ရေချိုးခန်းအပြင်ကိုရောက်တော့မှ ဝေယံ့ရဲ့ အံ့သြစိတ်တွေ ငယ်ထိပ်တက်ကပ်ပြီး အထိတ်ထိတ် အလန့်လန့်ပါ ဖြစ်သွားရတော့တယ်။ ဘာကြောင့်လည်းဆိုတော့ တဖက်အခန်းက တံခါးလည်းဖွင့်လျှ က်။ မီးလည်း ပိတ်လျှက်။ ကြားကခြားထားတဲ့ မှန်မှာလည်း လိုက်ကာ ကာလျှက် . . .။
အခန်းထဲရောက်တော့ ဝေယံ အဝတ်အစားလည်းရင်း ဘာပါလိမ့် . .လို့ စဉ်းစားပေမယ့် အဖြေကထွက်မလာဘူး။ နောက်ဆုံး ခေါင်းရှုပ်လာတာနဲ့ . . တစ်ခုခုတော့တစ်ခုခုပဲကွာ . . .လို့ မှတ်ချက်ချ လိုက်ပြီး ညစာ ထမင်းစားဖို့ အခန်းပြင်ကိုထွက်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။
အဲ့ဒီနေ့ကစပြီး နေ့တိုင်းမဟုတ်ပေမယ့် ရေချိုးနောက်ကျ တဲ့နေ့တွေမှာ ဝေယံရေချိုးရင် တဖက်ခန်းကနေ အဲ့အမျိုးသမီးက သူနဲ့အတူ ရေလိုက်ချိုးနေတာကို တွေ့ တွေ့နေရတော့တာပဲ။ ရေလိုက်ချိုးတာကလွဲရင် အခြား ပြသနာတစ်စုံတရာ မပေးတာကြောင့် ဝေယံလည်း ကိုစိုင်းတံခွန် ဦးမြကြီး တို့ကို ပြောပြအသိပေးမနေတော့ဘူး။
အစပိုင်းတော့ သူ နဲနဲခပ်လန့်လန့်ဖြစ်တာပေါ့။ နောက်ပိုင်း တွေ့ပါးများလာတော့ ရိုးလာပြီး မလန့်တော့တဲ့အပြင် ဘယ်သူလည်း ဘယ်ဝါလည်း ဘာတွေဖြစ်နေတာလည်း သိချင်လာခဲ့မိတယ်။ သူမရဲ့ ကောက်ကြောင်း သူမရဲ့ အသွင်သဏ္ဍာန်တွေကလည်း ဝေယံစိတ်ထဲမှာ စွဲမြဲ ထင်မှတ်နေပြီလေ။ ဒါကြောင့် ဝေယံလည်း သူမကို မြင်ရအောင် တမင်ရေချိုးအနောက်ကျ ခံလို့ အားလုံးချိုးပြီး နောက်ဆုံးပိတ်မှ ရေဝင်ချိုးဖြစ်နေတော့တာ။
တစ်ညတော့ ဝေယံ အိပ်ပျော်နေတုန်း နားထဲမှာ တခစ်ခစ် ရယ်သံကြားရလို့ နိုးလာခဲ့ရတယ်။ အိပ်မှုံစုံဝါးနဲ့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အဖြူ ရောင်ဂါဝန်ဝမ်းဆက်ပါးပါးလေးနဲ့ မိန်းကလေး တစ်ယောက် . . . သူအိပ်နေတာကို အုပ်မိုးကြည့်နေလေရဲ့။ သူမရဲ့ မျက်နှာ ချောချောလေးက ရယ်ကျဲကျဲလေး။
ရုတ်တရက် ဆိုတော့ ဝေယံလည်း လန့်သွားတာပေါ့။ လက်နောက်ပြန်ထောက်လို့ အိမ်ယာက လူးလဲထားရင်း
'' ခဗျား ဘယ်သူလည်း။ ဘာလို့ ကျုပ်အခန်းထဲရောက်နေတာလည်း ''
လို့ ပါးစပ်ကနေမေးခွန်းတွေ အဆက်မပြတ်မေးလိုက်မိတယ်။ မိန်းကလေးက ဝေယံ့ရဲ့အမေးကို ပြန်မဖြေသေးပဲ ပြုံးမြဲသာ ဆက်ပြုံးနေလေရဲ့။
မျက်လုံးကို ပွတ်ပြီး သူမကိုထပ်ကြည့်လိုက်တော့မှ သူမဝတ်ထားတဲ့ ဝမ်းဆက်ဂါဝန်က ပါးတာမှ အတော်ကိုပါးကြောင်း ဝေယံ သတိထားမိသွားတော့တယ်။ ညအိပ်မီးသီးရောင်ရဲ့အောက်မှာ အဲ့ဒီဂါဝန်ကို ဖောက်ပြီး သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လှလှနဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ ဗလာစီယာတွေ ပင်တီတွေကိုပါ ဝေယံ မြင်နေရတယ်။
ဒီခန္ဓာကိုယ် ဒီအလှအပ ဒီအရပ်အမောင်း နဲ့က ဘယ်သူဘယ်ဝါ ဖြစ်နိုင်မယ်ဆိုတာကို ဝေယံ မှတ်မိလိုက်ပြီ။ ဝေယံ သဘောပေါက်သွားပြီ။
'' ခင်ဗျား ကျုပ်နဲ့ အပြို င် တဖက်ခန်းမှာ အမြဲ ရေဝင်ချိုးတဲ့ တစ်ယောက်မဟုတ်လား . . .''
ဝေယံ မေးလိုက်တော့ မိန်းကလေးက ဝေယံ့ရဲ့မျက်နှာကို ပြုံးပြုံးလေးကြည့်ပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။ အဲ့ဒီနောက် . . . ပါးစပ်ကလေးကို လက်ကလေးနဲ့ အုပ်လို့ ရှက်စနိုးအမူအရာလေးနဲ့ တခိခိ ရယ်ပြန်တယ်။ ပြီးတော့မှ . . .
.
.
.
ဆက်ရန်
အမြင့်ကြောက်သော ငှက်