ပြည်တန်ဆာ့ ဂုဏ် အပိုင်း ၁

. . ရေတွင်မပျော်သော ငါး . . .

တပို့တွဲလပြည့်ကျော်သော်လည်း နှင်းတို့ မြူ တို့ မှုန်လို့ကောင်းနေဆဲ။

အမြတ်နိုးဆုံးအရာတစ်ခုကို လွှတ်မချရသေးခင် ကျ စ်ကျ စ်ပါအောင် ထွေးပွေ့ထားသကဲ့သို့ အအေးဓာတ်ကလည်း ဝန်းကျ င်တစ်ခွင်လုံးကို သိမ်းကြုံးလွှမ်းမိုးထားလျှက်။ ဒါပေမယ့် မမြဲတဲ့ အနိစ္စသဘောက တစ်ပင်လုံးနီနေအောင် လက်ပံတွေကို ပွင့်ပြလိုက်ရင်း. . . မင်းရဲ့ ဂဏ္ဍပြီးဆုံးတော့မယ် . . . ဟု နှင်းထုကို နှုတ်ဆက်လို့နေချေ ပြီ။ အနှီလက်ပံပင်အောက်တွင် အသက် ၁၃နှစ်ခန့်ရှိသော ကောင်လေးတစ်ယောက်နှင့် ၁၁ နှစ်ခန့်ရှိသော ကောင်မလေးတစ်ယောက် . . . လက်ပံပွင့်အကြွေများကို ကောက်နေကြလေသည်။

ကောင်လေးမှာ စက်သူဌေးကြီး ဦးဘအောင်၏ တစ်ဦးတည်းသော သားလှရတနာလေး မောင်အောင်သက် ဖြစ်ပြီး . . ကောင်မလေးမှာမူ ခိုင်ဖြူ ဟု အမည်ရလျှ က် စက်စာရေး ဦးခိုင်ကျေ ာ်၏ ပြစ်မငြီးသော ချ စ်သမီးလေးပင် ဖြစ်လေတော့သည်။ ' ကိုကိုသက် ဒီနှစ် လက်ပံတွေ ပွင့်တာ ပိုစောသလိုပဲနော် ' ' ထင်လို့ပါ ဖြူ လေးရဲ့ ။ မနှစ်ကလည်း ဒီအချ ိန်ပဲ စပွင့်တာလေ '

' ဟုတ်လား . . ဖြူ လေးက သေခြာမမှတ်မိဘူးရယ်။ ဒါနဲ့ အန်တီမြက ဖြူ လေးတို့ကို ဒီပန်းတွေ ဘာလို့ကောက်ခိုင်းတာလဲဟင်။ မွှေးလည်းမမွှေးဘူး။ စားလို့လည်း ရလားမသိ မရလားမသိ ' ' မေမေက ဒီပန်းခြောက်တွေကို ဆေးဖော်တယ်။ ဘာဆေးလည်း ဆိုတာ ကိုကိုလည်းမသိဘူး။ တကယ်တော့ ကိုကိုသက်လည်း ဒီပန်းတွေကို စိတ်မဝင်စားဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒါတွေကောက်ပေးရင် ကိုကိုတို့ မုန့်ဖိုးရတယ်လေ။

အဲ့ဒီတော့ ကောက်ဖို့က ကိုကိုတို့တာဝန်ပဲ။ ကျန်တာ မေမေ့ဘာသာ စားပဲစားစား ဆေးပဲဖေါ်ဖေါ် ကိုကိုတို့နဲ့မဆိုင်ဘူးရယ် ဟဲ ဟဲ ' ' ခစ် ခစ် ခစ် ကိုကိုကတော့လုပ်ပြီ။ မုန့်ဖိုးရလည်း သူက သူမျ ားလို စုမထားဘဲ ဂိမ်းတွေပဲ သွား သွားနှိပ်နေပြီးတော့ ' ' အောက်မယ် ကိုကိုဂိမ်းနှိပ်ပြစ်တာချ ည်းမပြောပါနဲ့ ဖြူ လေးကကော. . . စုထားပြီး နဲနဲများလာရင် အကျၤ ီတွေ အရုပ်တွေ ဝယ်ပြစ်တာမဟုတ်လား ဟားးး ဟားး ဟားး '

' ဟိ ဟိ ဒါ ဒါကတော့ ကိုကိုရယ် သူမျ ားက မိန်းခလေးပဲ လှချ င်တာပေါ့လို့ ' ' ဟွန့် ကောင်မလေး ဒီအရွယ်ကတည်းက ဒီလောက်လှချ င်နေတာ ကြီးလာရင် မလွယ်ဘူး ' ' အို . . ကိုကိုကလည်း ဘာမလွယ်ရမှာလည်း။ အခုပဲဖြစ်ဖြစ် အသက်တွေကြီးလာလို့ လူကြီးတွေဖြစ်သွားရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် ဖြူ လေးဟာ ကိုကို့ရဲ့ ဖြူ လေးပါပဲရှင့် . . .' ' ဟုတ်ပါပြီ ဖြူ လေးရယ် . . ကိုကိုက စတာပါ။ ကိုကိုတို့ ဒီအတိုင်းအမြဲ မခွဲပဲနေကြမယ်နော် '

' ကိုကိုသက်ရဲ့သဘောဟာ . . ဖြူ လေးရဲ့သဘောပါပဲ ကိုကိုသက်ရယ်။ ဖြူ လေးတို့ ဘယ်တော့မှမခွဲဘူး ' နေမြင့်လာသည်နှင့်အမျှ အပူရှိန်ကတစ်ဆထက်တစ်ဆ မြင့် တက်လာချေ ပြီ။ ဘယ်ဆီကမှန်းမသိသော ဥသြငှက်ကလေးက အသံသာသာတေးဆိုရင်း နွေကိုကြို ဆိုနေလေ၏။ တောင်းလေးထဲ၌ လက်ပံပွင့်လေးမျ ားပြည့်နှက်နေပြီဖြစ်သဖြင့် ကောင်လေးနှင့် ကောင်မလေးလည်း အနှီတောင်းလေးကို တစ်ဖက်တစ်ချ က်ဆွဲကာ အိမ်မကြီးရှိရာဆီသို့ အတူတူပြန်ခဲ့ကြလေတော့သည်။

. . . ' ဒီမှာ ကိုခိုင်ကျေ ာ် . . ကျ ု ပ်အပေါ်မရိုးမသားလုပ်တာလောက် ကျ ု ပ် ဒေါသထွက်တာမရှိဘူး ' ' ဆြာရယ် ဒီကိစ္စကို ကျ တော်တကယ်မသိတာပါ။ ဒီကောင် ပျေ ာက်သွားပြီး သုံးလေးရက်ကြာမှ မသင်ကာတာနဲ့ စပါးဖိုးငွေတွေကို စစ်ကြည့်လိုက်တော့ လျေ ာ့နေမှန်းသိရတာ ' ' ကျ ု ပ်ကို ခင်ဗျ ားလာမှ လိမ်ဖို့မကြို းစားနဲ့။

ခင်ဗျ ားနဲ့ ဌေးသန်း ခုတလော တစ်တွဲတွဲလုပ်နေကြတာ တစ်စက်လုံးသိတယ်။ ပြီးတော့ ဌေးသန်းပျေ ာက်မသွားခင် အရက်ဆိုင်မှာ ခဗျ ားနဲ့အတူတူထိုင်ပြီး တစ်ခုခုတိုင်ပင်နေကြတာကို မြင်တဲ့သူကမြင်လို့ ကျ ု ပ်ကိုသတင်းပေးပြီးသွားပြီ။ ငွေလေးသိန်း ၅၀ . . ၆၀ က ကျ ု ပ်အတွက်ဘာမှ ဖြစ်မသွားပါဘူး။ အေးး ဒါပေမယ့် ကျ ု ပ်ပေးလို့ကျွေ းလို့ လူမွေးသူမွေးပြောင်လာပြီး ဒီလိုအခြေအနေရောက်လာတဲ့ လူတွေက ကျ ု ပ်ကိုပြန်နှပ်ချ ဖို့ကြံတာကို ကျ ု ပ်မခံချ င်ဆုံးဘဲ ရှင်းလား ' ' ဒီလိုတော့ မပြောသင့်ပါဘူး ဆြာရယ်။

ကျ တော်ကြို းစားပမ်းစား မိတ်သစ်တွေရှာ . . . နယ်တွေကို စပ်ဟပ်ပေး . . ဈေ းကွက်တွေထိုးဖေါက်ထားတာကြောင့် ဆြာတို့ တိုးတက်သင့်သလောက်တိုးတက်ခဲ့တာပဲလေ။ ခုဟာက ကျ တော်ကစာရေး. . ဌေးသန်းက လက်ထောက်စာရေး။ စာရေးနဲ့ လက်ထောက်စာရေးတို့ စာရင်းဇယားလုပ်ကြကိုင်ကြရင်း တတွဲတွဲဖြစ်တာ ဆန်းသလားဗျ ။

ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့အတွင်းစိတ် ဘယ်လိုရှိမလဲတော့ ကျ တော်စေခြာဘယ်သိပါ့မလဲ။ ဆြာ ဒီကောင့်ကို ယုံကြည်ခဲ့သလိုပဲ ကျ တော်လည်း လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်အချ င်းချ င်း ယုံကြည်ခဲ့မိတာ။ ပြီးတော့ အရက်ဆိုင်မှာ ဒီကောင်နဲ့ ကျ တော်တိုင်ပင်နေတယ်ဆိုတာ လုံးဝမဟုတ်ဘူး။ ကျ တော် အရက်ကိုသောက်ဖို့မပြောနဲ့ အနံ့တောင်မခံနိုင်ဘူးဆိုတာ ဆြာလည်းသိပါတယ်။ ဒီစကားဘယ်က လာလည်းဆိုတာ ကျ တော်ရိပ်မိတယ်။

မောင်အေးနဲ့မောင်ရွှေ တို့ ဆြာ့ကိုပြောလိုက်တာမဟုတ်လား။ ဒီလူတွေက နဂိုလ်ကတည်းက မရိုးမသားလုပ်ဖို့ကြံနေကြတာ။ ကျ တော်က စာရင်းကိုကြပ်ကြပ်မတ်မတ်စစ်ပြီး ဖိထားလို့သာ ဒီကောင်းတွေ ဂျ ို မကြွရဲတာ။ ခုတော့ ကျ တော် ယုံကြည်မိတဲ့ သူက စပြီး ဖောက်ပြန်သွားလို့ ဒီကောင်တွေအတွက် ကျ တော့်ကိုချေ ာက်တွန်းဖို့ အကွက်ရသွားပြီပေါ့။ ' ' တော်ပြီ ကိုခိုင်ကျေ ာ် . . .ဘာမှ သူမျ ားတွေကို ပတ်ရမ်းမနေနဲ့တော့။

ဒီငွေလောက်နဲ့ ကျ ု ပ်ခဗျ ားတို့ကို အချ ု ပ်ထဲမထည့်ချ င်ဘူူ။ ဒီတော့ ခင်ဗျ ားရဲ့ပါတနာ ဌေးသန်းကိုသာ ကျ ု ပ်ဆီကိုခေါ်လာခဲ့။ သန်းဌေး ကျ ု ပ်ရှေ့မရောက်မခြင်း ခင်ဗျ ားကျ ု ပ်စက်မှာလည်း အလုပ်လုပ်စရာမလိုဘူး။ ကျ ု ပ်ပေးထားတဲ့ လိုင်းခန်းမှာလည်း နေစရာမလိုဘူး . . .ရှင်းလား။ ' ' ဒီမှာ သူဌေးမင်းဦးဘအောင် . . ကျ ု ပ်ဆိုတဲ့ကောင်ကလည်း တစ်ခုခုဖြစ်ရင် အမှားအမှန်မခွဲခြားဘဲ ဝါးလုံးရှည်နဲ့ပတ်ရမ်းတတ်တဲ့ . . ဘယ်ဟာရန်သူ ဘယ်ဟာမိတ်ဆွေဆိုတာ မခွဲခြားတတ်တဲ့ ခင်ဗျ ားလို လူမျ ို းရဲ့လက်အောက်မှာ အလုပ်ဆက်လုပ်ဖို့စိတ်ကူး လုံးဝမရှိတော့ပါဘူး။

ခင်ဗျ ားပေးတဲ့ လိုင်းခန်းမှာလည်း တစ်ရက်တောင် ဆက်မနေချ င်ဘူး။ ကျ ု ပ်ပြောမယ် . . ဌေးသန်း အလွဲသုံးစားလုပ်တဲ့ ငါးဆယ့် ခုနှစ်သိန်း ဆိုတာ ကျ ု ပ်ဆီမှာ တစ်ပြားမှ မရှိဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီငွေအတွက် ခင်ဗျ ားကျ ု ပ်ကို သင်ကာမကင်းဖြစ်တယ်။ ဒါ့ကြောင့် ဒီငွေ အားလုံးကို ခင်ဗျ ားရဲ့ရှေ့မှာ ပုံပေးနိုင်တဲ့တစ်နေ့ကြမှ ကျ ု ပ်ခဗျ ားဆီပြန်လာခဲ့မယ် ဦးဘအောင်။

ဒါပါပဲ . . . ကျ ု ပ်ကို ခွင့်ပြု ဦး . . . ဟွတ် ဟွတ် . . . အဟွတ် . . . ဟွတ် . . .ဟွတ် . . . .' မောင်အောင်သက် နှင့် ခိုင်ဖြူ တို့ ကလေးနှစ်ယောက် သခွတ်ပန်းကောက်၍ ပြန်လာချ ိန် အိမ်ဝသို့အရောက် ဧည့်ခန်းအတွင်းတွင် အထက်ပါအတိုင်း စကားအခြေအတင်ပြောလျှ က် ပရိပက္ခဖြစ်နေကြသော ဖခင်တို့ကို တွေ့မြင်လိုက်ရလေသည်။ ' ဖေဖေ ဖေဖေ . . .' ခိုင်ဖြူ က လက်ပံပွင့်တောင်းလေးကို သူမရဲ့လက်မှ လွှတ်ချ လိုက်ပြီး ချေ ာင်းဆိုးရင်း ပါးစပ်မှ သွေးမျ ားပါလာသည့် ဖခင်ဖြစ်သူထံ စိုးရိမ်တကြီး အပြေးသွားလေတော့သည်။

' လာ . . သမီး သွားမယ် . . .' အနားသို့ပြေးလာသည့် သမီးငယ်၏ လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး အိမ်ပေါက်ဝမှ ဒယီးဒယိုင်ဖြင့်ထွက်ခွာသွားသည့် ဦးခိုင်ကျေ ာ်တို့သားဖကို အောင်သက် တစ်ယောက် အံ့အားတသင့်လိုက်ကြည့်နေမိလေ၏။ ခိုင်ဖြူ ကတော့ အောင်သက်ကို ဂရုမပြု အားတော့ဘဲ ဖခင်ဖြစ်သူ၏ ရောဂါဝေဒနာကိုသာ စိုးရိမ်ပူပန်ဟန်ဖြင့် လိုက်ပါလို့သွားလေတော့သည်။

ခိုင်ဖြူ ့ဘက်မှ လွှတ်ချ သွားသောကြောင့် တောင်းကလေးတစ်ဖက်စောင်းနင်းဖြစ်ပြီး လက်ပံပွင့် နီနီရဲရဲတွေ မြေပေါ်သို့ကျ သွားသော်လည်း အောင်သက်ကတော့ ၎င်း၏ဘက်မှ တောင်းစွန်းကို မြဲမြဲမြံမြံ ဆုပ်ကိုင်ထားလျှ က်။ လတွေ နှစ်တွေ ပြောင်းလဲခဲ့သလို ဘဝတွေလည်းပြောင်းလဲခဲ့ပြီမဟုတ်ပါလား။ အောင်သက်ဆိုသော ကလေးငယ်တစ်ယောက်ဘဝမှ တိုင်းရင်းဆေးဝါးထုတ်လုပ်ရေးကုမ္ပဏ္ဏီပိုင်ရှင် သူဌေးလေး ဦသက်အောင် ဘဝသို့ ပြောင်းလဲရောက်ရှိခဲ့ရပေပြီ။ မှန်ပေသည်။

အောင်သက်လေး၏ မိခင် စက်သူဌေးကတော် ဒေါ်မြမြက အောင်သက် ဆယ်တန်းအရောက်တွင် ဗေဒင်မေးကာ အောင်သက်၏ နာမည်ကို သက်အောင်ဟု ပြောင်းလဲခေါ်ဝေါ်စေခဲ့လေ၏။ ဆယ်တန်းအောင်သည်ရှိသော် သက်အောင်သည် ဖခင်၏ ဆန်စက် လုပ်ငန်းကို စိတ်မဝင်စားသည့်အားလျှေ ာ်စွာ မိခင် ဘက်သို့လိုက်လျှ က် တိုင်းရင်းဆေးဝါးတက္ကသိုလ်ကို သွားရောက်ပညာဆည်းပူးခဲ့လေသည်။

ဘွဲ့ရလာသောအခါ မိဘက စည်းပွားရေးတောင့်တင်းသဖြင့် အခြားသမားတော်မျ ားကဲ့သို့ ဆေးကုမစားတော့ဘဲ တိုင်းရင်းဆေးဝါးမျ ို းစုံကို ထုတ်လုပ်ရောင်းချ လေရာ အောင်မြင်မှုရရှိခဲ့လေ၏။ သက်အောင် အသက် ၂၅ နှစ်အရွယ်တွင် မိဘမျ ား ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆိုသလို ဆုံးပါးကုန်ကြလေသည်။ ထိုအခါ သက်အောင်သည် ဖခင်ဖြစ်သူ၏ ဆန်စက်ကို လုံးလုံးပိတ်လျှ က် အိမ်ကြီးနှင့်ခြံကြီးကိုလည်း လူစောင့်ထားကာ ပြင်ဦးလွင်မှ ရန်ကုန်သို့ ပြောင်းရွှေ့ခဲ့လေသည်။။

ကံအားလျှေ ာ်စွာ ရန်ကုန်သို့ အခြေချ ပြီး တစ်နှစ် နှစ်နှစ် အတွင်း၌ပင်လျှ င် သက်အောင်ထုတ်လုပ်သော တိုင်းရင်းဆေးဝါးမျ ားသည် မြန်မာပြည်တစ်ပြည်လုံးသို့ ပေါက်ရောက် ပြန့်နှံယုံမျှ မက တစ်ချ ို ့သော အိမ်နီးချ င်း နိုင်ငံမျ ားအထိပါ တင်ပို့ရောင်းချ ရသည်အထိ အောင်မြင်မှုသရဖူဆောင်းနိုင်ခဲ့လေ၏။ စည်းပွားရေးကောင်းကာ သူဌေးလေးဖြစ်သွားသော သက်အောင်သည် အင်္ဂလိပ်စာနှင့်ပတ်သက်သော သင်တန်းတစ်ခုကို ထပ်မံတက်ရောက်ရင်း ဇနီးသည်ဖြစ်လာမည့် နွယ်နီထွန်းနှင့် တွေ့ဆုံခဲ့လေသည်။ နွယ်နီထွန်းသည် တက္ကသိုလ် ဥပဒေဌာနမှ လက်ထောက်ကထိကတစ်ဦးဖြစ်ကာ သက်အောင် ထက် သုံးနှစ်ခန့်ကြီးလေ၏။

သူတို့နှစ်ဦး လက်ထပ်လိုက်သောအချိန်တွင် သက်အောင်၏ အသက်မှာ ၂၉ နှစ်ခန့်ရှိပြီဖြစ်ပြီး နွယ်နီထွန်းမှာမူ ၃၂ နှစ်ဝန်းကျ င်ဖြစ်လေသည်။ . . .ခိုင်ဖြူ . . . . နွယ်နီထွန်းနှင့်အကြောင်းပါခဲ့ရသော်လည်း ခိုင်ဖြူ ကိုတော့ သက်အောင် တစ်နေ့မှမေ့လို့ မရနိုင်ခဲ့။ သူမတို့မိသားစု ခြံထဲလိုင်းခန်းမှ ထွက်ခွာသွားပြီးကတည်းက သူမကို သက်အောင်တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ ပြန်လည်တွေ့ဆုံခွင့်မရတော့ချေ ။

. . . မင်း ဘယ်ဘဝရာက်လို့ ဘာတွေမြန်းဖြစ်နေပြီလဲ ဖြူ လေးရယ် . . . . .. . . ' မောင်ရေ . . . အခန်းထဲမဝင်သေးဘူးလား။ မ တောင် ကလေးတွေစာသင်ပြီးသွားပြီ။ အပြင်မှာ အေးကအေးနဲ့ . . ဘာထွက်လုပ်နေတာလဲ။ ဝင်တော့လေ ' ခြံရှေ့ရှိ တစ်ပင်လုံးရဲနေအောင်ပွင့်နေသော လက်ပံပင်ကြီးကိုကြည့်ရင်း အတိတ်ဆီသို့ လွင့်မြောနေသည့် သက်အောင်၏ စိတ်အစဉ်တို့သည် ဇနီးသည် နွယ်နီထွန်း၏ ခေါ်သံကြောင့် ပစ္စု ပ္ပန်မျ က်မှောက်ကာလသို့ ကတိုက်ကယိုက်ပြန်လည်ရောက်ရှိလာလေ၏။

' လာပြီမရေ . . မ ကိုစောင့်ရင်း ဝရံတာမှာ ထွက်ငေးနေတာ ' သက်အောင်က ပြောလည်းပြော လိုက်ကာကိုလှပ်ကာ အခန်းထဲသို့ပြန်ဝင်လိုက်ပြီး . . . လိုက်ကာသေသေခြာခြာပြန်ချ ၍ အံထိုးတံခါးကိုပါ ဆွဲပိတ်လိုက်လေသည်။ သက်အောင်ကြည့်လိုက်တော့ တီရှပ်အကျၤ ီအဖြူ ရောင်ပွပွနှင့် ထဘီကို ပိုသီဘက်သီ မညီမညာဝတ်ဆင်ထားသော ဇနီးသည် နွယ်နီထွန်းကို တွေ့ရလေ၏။

တီရှပ်အကျၤ ီမှာ လည်ပင်းအတော်ဟိုက်သဖြင့် သူမ၏ မို့မို့ဝိုင်းဝိုင်း ရင်နှစ်မွာအပေါ်ပိုင်းရှိ အသားဆိုင်ဖွေးဖွေးမျ ားက အထင်းသားထွက်ပြူ လှစ်လပ်လျှ က် ရှိလေသည်။ အောက်ခံ ဗလာစီယာ ချွ တ်ထားပုံရသဖြင့် . . . တင်းရင်းပြည့်မောက်နေသော နို့အုံနှစ်ခု၏ အလယ်ဗဟိုရှိ ခေါင်းနေရာလေးမျ ားက ပါးလျှ သည့် အကျၤ ီသားအောက်မှ အထင်းသား ထိုးတက်ထောင်ထလျှ က်။ သူမ၏ လက်ထဲမှာကား နွားနိုတစ်ခွက် ကြက်ဥတစ်လုံးနှင့် ဆေးဗူးတစ်ဗူး တို့ကို တင်ဆောင်သယ်ယူလာသော ဗန်းတစ်ဗန်း။

အပြင်ပန်းတွင် အရှက်အကြောက်ကြီးကာ အိနြေ္ဒသိက္ခာထိန်းသိမ်းစောင့်စည်းပုံရသော်လည်း တကယ်တမ်းအတွင်းကျ ကျ အနီးကပ်ပေါင်းသက်ဆက်ဆံကြည့်ပါမူ မသဘာဝဆန္ဒအားကောင်းသော မ သည် အိပ်ခန်းဆောင်အထက်တွင် သက်အောင်အတွက် ကြေနပ်အားရမှုကို ပြည့်ပြည့်ဝဝဆောင်ကျ ဉ်းပေးနိုင်ခဲ့လေ၏။ ထို့အပြင် သူမသည် မဟိုမုန်းမျ ားသည့် အမျ ို းသမီးတို့၏ထုံးစံအရ မိန်းမပီသ သိမ်မွေ့နူးညံ့ကာ ချ က်ရေးပြု တ်ရေး အိမ်မှုကိစ္စစသည့် အိမ်ထောင်ထိန်းသိမ်းမှုအပိုင်းတွင်လည်း အလစ်အလပ်မရှိ တာဝန်ဝန်ကြေကြေ ဆောင်ရွက်ကြီးကြပ်နိုင်သောကြောင့် သက်အောင် မျ ားစွာ စိတ်ချ မ်းသာရလေသည်။

သက်အောင်က မ လက်ထဲရှိဗန်းပေါ်မှ ကြက်ဥကို ဖောက်သောက်လိုက်ပြီး . . . ဆေးဗူးကို ယူ အဖုံးဖွင့်၍ နွားနို့ထဲသို့ လောင်းထည့်မည်ပြု လေရာ မ က ရှက်ပြုံ းလေးပြုံ းလျှ က် ' အားလုံးအဆင်သင့်ထည့်ပြီးသားပါ ကိုယ်တော်လေးရယ်။ မွှေပြီးတစ်ခါတည်း သောက်ချ လိုက်ယုံပါပဲ။ ' ' ဒီလို အလိုက်တွေသိလွန်းလို့ မ ကို မောင်က ချ စ်နေရတာ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ' ' မောင်ကလည်း ဒီလင်ဒီမယားကြားမှာ ဒီလောက်ကလေးက ပြောစရာလိုလို့လားရှင့် ' ' ဟုတ်ပါပြီ ဟုတ်ပါပြီ။ ပါးစပ်ကမပြောတော့ပါဘူး။ ခဏနေမှ ကုတင်ပေါ်မှာ မကိုမောင်ဘယ်လောက်ချ စ်ကြောင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးပြောပြမယ် . . ဟုတ်ပြီလား '

' အို . . .လူဆိုးလေး ဘာတွေလျှေ ာက်ပြောနေတာလည်းမသိဘူး ' သက်အောင်က အရှက်သည်းကာ ခေါင်းလေးငုံ့သွားသည့် မရဲ့ပါးကလေးကို တစ်ချ က်ဖြစ်လိုက်ပြီး နွားနို့ခွက်ကိုယူလျှ က် တဂေါက်ဂေါက် မွှေ၍ တစ်ခါတည်းမော့သောက်ချ လိုက်လေသည်။ သက်အောင်က အရှက်သည်းနေသည့် မ ကို ထပ်စချ င်လာတာကြောင့် ' ဒါနဲ့ မ ဝတ်စားထားတာကိုကြည့်ရတာ သိပ်ကို ဆွဲဆောင်မှုအားကောင်းနေတယ်ဗျ ာ။

ကလေးတွေကိုစာ သင်တုန်းကကော အိမ်နေရင်းဆိုပြီး မ ဒီပုံစံဝတ်သွားတာပဲလား ' ဟု နို့ခွက်ကို ဗန်းပေါ်ပြန်တင်ရင်း မေးမြန်းလိုက်လေရာ မ က နှုတ်ခမ်းလေးဆူသွားပြီး ' ဒီကောင်လေး ဘာတွေလျှေ ာက်မေးနေတာလည်း။ သူမျ ားက ကလေးတွွေရှေ့မှာ အဲ့လို ဝတ်စရာလား။ ခုဟာ က ကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲမှာ ကိုယ့်လင်နဲ့ နှစ်ယောက်တည်းနေတုန်းမို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဝတ်ထားတာကိုးး ဟွန့် '

' ဟုတ်ပါပြီ မရယ်။ မောင်က စတာပါ။ ကဲ သွားသွာ ရှေ့ကသွားနှင့်။ မောင်နောက်ကလိုက်ခဲ့မယ် ' ' အောင်မယ် . . မင်းက ဘယ်သဝေဝင်ထိုးဦးမလို့လည်း။ ဒီမှာ သူမျ ားနဲ့နေဖို့ကို သူ့ကိုဆေးလည်းတိုက်ရသေး . . . အတင်းလည်းခေါ်နေရသေး ဆိုရင်တော့ သိပ်မဟုတ်တော့ဘူး။ သူမျ ားဘက်ကိုလည်း ကိုယ်ချ င်းစာပါဦးရှင့်။ ဘယ်လောက်မိန်းမဈေ းကျ လိုက်သလဲ '

' ဘယ်မှသဝေမထိုးပါဘူးဗျ ာ။ မ ကိုပဲ စိတ်ကြို က်ထိုးမှာပါ။ ရှေ့ကသွားခိုင်းတယ်ဆိုတာက မရဲ့ ဝိုင်းဝိုင်း ပြည့်ပြည့် ကားကားစွံ့စွံ့ နောက်ပိုင်းအလှကို အစိမ့်စိမ့်အရသာခံကြည့်ရင်း လိုက်ခဲ့ချ င်လို့ဗျ ။ သိပြီလား ' ' ဟယ် . . နှာဗူးလေးတော့် ။ အိပ်ယာပေါ်ရောက်လည်း မမြင်ရမှာ ကြနေတာပဲ . . . တကယ်တည်းမှ။ တော်ပြီ တော်ပြီ ရှင်လေးနဲ့ဆက်ပြောမနေတော့ဘူး . . .သွားပြီ။

လိုက်ချ င်လိုက်ခဲ့ မလိုက်ချ င်လည်းနေခဲ့ပေတော့ ' ရန်တွေ့ပြောလေးပြောပြီး ခပ်ဆောင့်ဆောင့်လေးထွက်သွားသည့် မ ကို သက်အောင်ကြည့်လိုက်လေရာ . . . သူမဝတ်ဆင်ထားသော ထဘီဝါဝါလေး၌ တင်သားနှစ်ခု၏အောက်ဘက်နေရာတွင် အစိုအကွက်တစ်ကွက် ထင်းထင်းပေါ်၍နေချေ ပြီ။ သက်အောင်လည်း သူမ ၏ စိတ်ဆန္ဒ မည်၍မည်မျှ ပြင်းပြနေသည်ကို သိလိုက်ရပြီဖြစ်သဖြင့် အချ ိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ အနောက်မှ ခပ်သုတ်သုတ် လိုက်ပါခဲ့လိုက်လေတော့၏။ . . . .

' ကလင် ကလင် ကလင် ကလင် ' ဆူညံစွာထွက်ပေါ်လာသည့် ဖုန်းရင်းတုန်းသံကြောင့် သက်အောင်နိုးလာချ ိန်တွင် မ ကတော့ ကုတင်အောက်သို့ဆင်းကာ စားပွဲပေါ်မှဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လို့နေချေ ပြီ။ ဖုန်းနံပါတ်ကို ကြည်ပြီး မ မျ က်နှာတစ်ချ က်ပျ က်သွားသည်ကို သက်အောင် အတိထားမိသဖြင့် ' ဘယ်ကဖုန်းလဲ မ ' ဟု မေးလိုက်လေရာ . . .

မ က သက်အောင်ကို လက်ကာပြပြီး စောင်တစ်ထည်ယူ၍ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသော သူမ၏ ခန္ဓာကိုလှလှကို ကတိုက်ကရိုက်လွှားခြုံ ရစ်ပတ်လျှ က် ဝရံတာဘက်ဆီသို့ ထွက်သွားလေတော့၏။ အတန်ကြာအောင်ဖုန်းပြောပြီးနောက် မက အခန်းထဲသို့ပြန်ဝင်လာပြီး ဖုန်းကို စားပွဲပေါ်သို့တင်လိုက်ရင်း ' မာမီဆက်တာ မောင်ရဲ့ ။ ထုံးစံအတိုင်း ဒယ်ဒီနဲ့ စကားမျ ားကြပြီး မ ကို လှမ်းတိုင်တာ။ ဟူးး မလွယ်ပါဘူးး။ ဒယ်ဒီနဲ့ မာမီနဲ့ကတော့ခက်ပါတယ်။ အသက်ရလာမှ ခဏ ခဏ စကားမျ ားလာကြတယ် ' ဟု သက်အောင်ကို ခပ်ငြီးငြီးလေးရှင်းပြရှာလေရဲဲ့။

သို့သော် မ ပေးသည့်အဖြေက သက်အောင်အကြေနပ်လောက်သည့်အဖြေမဟုတ်ပေ။ ခုဏက မ မျ က်နှာပျ က်သွားသည့်အနေအထားကို မြင်ရချ င်းအားဖြင့် ဤမျှ လောက် ပေါ့ပါးသေးငယ်သော ပြသနာမဟုတ်ဟု သက်အောင် အတတ်သိလေ၏။ သို့သော် သေခြာအောင် ထပ်မေးဖို့ ဟန်ပြင်စဉ်တွင် မ က သူမကိုယ်ပေါ်တွင် လွှမ်းခြုံ ထာသော စောင်ကြီးကို ဖြေပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ပြစ်ချ လိုက်လေသည်။

ထို့နောက် ခါးလည်လောက်ရှိသည့် သူမ၏ဆံပင်ဖားဖားကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အပေါ်သို့လှန်တင်ထိုးဖွ၍ ကိုယ်ကိုကော့လျှ က် . . . ' . . ဘာတွေမြန်းဒီလောက်တောင် စဉ်းစားနေတာလဲ။ ကြည့်ပါဦး မျ က်နှာကြီကလည်း အာရုံရှုပ်နေတဲ့ရုက်ကြီး။ လူကြီးတွေပဲကွာ . . စကားမျ ားတုန်းခဏပါ ။ တော်ကြာတော့ ပြန်တည့်သွားကြမှာပေါ့။ စိတ်ထဲထားမနေပါနဲ့။ ဘယ်လိုလည်းဆြာကြီး . . . မ က မောင့်အထက်အသက်ကြီးတော့ မောင့်အပေါ်မှာ ထင်သလောက် ဆွဲဆောင်နိုင်ပါဦးလား ' ဟု ကြာသံပါပါလေးဖြင့် ခပ်ချွဲ ချွဲ မေးလေသည်။

ကုတင်ဘေးတွင် ရပ်လျှ က်သား ရင်နှစ်မွှာ ကားကားကိုရှေ့ကိုပစ်ရင်း တင်သားဝိုင်းဝိုင်းတွေကို နောက်သို့ကော့ကာ တဏှာအကြည့်ဖြင့် သူ့အား စိုက်ကြည့်နေသော မ ၏ ညိ့ှဓာတ်တွင် သက်အောင် ရုန်းမထွက်ချ င်တော့။ ဖုန်းကိစ္စကိုလည်း . . .မ ရဲ့ဖန်မလီကိစ္စပဲလေ နောက်မှ အေးအေးဆေးဆေးမေးကြည့်တာပေါ့ . . .ဟူ၍ စိတ်ထဲတွင်မှတ်ယူလိုက်လေသည်။ ' ကဲပါ . . . အချ ိန်ရှိတုန်း မ နဲ့ ချ စ်ပွဲတစ်ပွဲလောက် ထပ်နွှဲနိုင်သေး . . . .အို . . .အ . . .ဖြေး ဖြေး မောင်ရဲ့ . . .'

သက်အောင် ကုတင်ပေါ်မှ ကုန်းထလိုက်ပြီး စိမ်ခေါ်စကားဆိုနေသည့် မ ကို စကားဆက်မခံတော့ဘဲ သူမ၏ ခါးသိမ်သိမ်မှ ပွေ့ယူသိုင်းဖက်ကာ ကုတင်ထက်သို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆွဲချ လိုက်လေတော့၏။ . . . ရေတွင်မပျေ ာ်သော ငါး . . . . သက်အောင်နိုးလာသောအခါ မ က အိပ်ယာထက်တွင်မရှိတော့။ အချ ိန်မှာ မနက်ခုနှစ်နာရီခွဲနေချေ ပြီ။ ညက မ နှင့် အချ ိန်အတော်ကြာကြာ နှစ်ပါးသွားလိုက်ရ၍ သက်အောင် အနည်းငယ် လေးလံသလိုဖြစ်နေလေ၏။

သို့သော် ရုံးသွားရတော့မှာမို့ အိပ်ယာထဲတွင်ဆက်မနေတော့ဘဲ စောင်ကိုဖယ် ကုတင်ပေါ်မှ ကုန်းထကာ အဝတ်အစားမျ ားကို ပြန်ဝတ်လိုက်လေသည်။ အဝတ်အစားဝတ်ပြီးနောက် ညက မ ဖုန်းပြောသည့်ကိစ္စအား သတိရသွားသဖြင့် စားပွဲခုံပေါ်သို့မျ က်စိစကားမိလေရာ မ ရဲ့ဖုန်းကို အခန့်သင့်တွေရပေသည်။ ထို့ကြောင့် သက်အောင်ဖုန်းကို ကောက်ယူပြီး စပ်စုလိုက်လေ၏။ ထူခြားလေသည်။

call histroy တွင် မနေ့ကညနေ သူနှင့် မ ဖုန်းပြောဖြစ်ကြသော မှတ်တမ်းကိုသာတွေရပြီး ညပိုင်း မဆီဝင်လာသည့် ဖုန်းနံပါတ်ကို မတွေ့ရ။ မမ်မိုရီပြည့်သွားလို့ ဖုန်းကပဲမမှတ်လေသလား ဒါမှမဟုတ် မပဲ ဖျ က်ထားတာလား တွေးတော့တွေးစရာပင်။ ထိုအချ ိန်တွင် မရဲ့အသံကို ကြားလိုက်ရသောကြောင့် သက်အောင်ဖုန်းကို စားပွဲပေါ်သို့ပြန်ချ ထလိုက်သည်။ ' မောင်ရေ . . နိုးပြီလား အိပ်ပုတ်လေး။ ရုံးသွားရဦးမယ်မဟုတ်လား. . ထတော့လော။ ကဲတုန်းကြမ်းတုန်းက သူ့အပြင်နှစ်ယောက်မရှိဘူး။

ဒီမှာ လူကို မြော့မြော့ပဲကျ န်တော့တာ။ ပြီးတော့ သူက သူမဟုတ်သလို အိပ်ပြနေလိုက်တာ။ လူဆိုးးလေး ' မ က ကလေးတစ်ယောက်ကို ဆူပူတောက်တီးသကဲ့သို့ လေသံဆာဆာလေးဖြင့် သက်အောင်ကိုလှမ်းပြောရင်း အခန်းထဲသို့ဝင်လာလေသည်။ ' မောင်နိုးနေပါပြီမရဲ့။ ခုတောင် ထွက်လာတော့မလို့ ' သက်အောင်က ပြောလည်းပြော အနားကိုရောက်လာသည့် မ ၏ ခါး သိမ်သိမ်လေးကို လည်းဆွဲဖက်လိုက်လေသည်။

' အို . . .မနက်ကြီးကို မကဲနဲ့လေ။ ရှင်လည်းရုံးသွားရဦးမယ် . . ကျ ု ပ်လည်း ကျေ ာင်းသွားရဦးမယ်တော့်။ ရှင်လေး အားရှိသွားအောင် ကြက်ဥဟတ်ဖရိုက်ကြော်နဲ့ ပေါင်မုန့်ထောပတ်သုတ်လုပ်ထားတယ်။ ခေါက်ဆွဲကိုတော့ မောင်အဲ့ဒါတွေစားနေတဲ့အချ ိန်ကြမှ ပြု တ်ပေးမယ်။ ပူပူလေးစားရတာပေါ့။ ကဲ လာ . . သွားကြမယ်။ မောင်မျ က်နှာသစ်ပြီးရင် စားလိုက်ကြရအောင်။ ဝိနေလို့မဖြစ်ဘူး။

အားလုံးနောက်ကြကုန်လိမ့်မယ်မောင်ရဲ့ ' စကားသံချ ို ချ ို လေးနဲ့ ရှင်းပြနေသည့်မ ၏ ပါးပြင်လေးကို သက်အောင်ရွှတ်ခနဲ နမ်းလိုက်ပြီး ' ဟုတ်ကဲ့ပါ မ မ ရယ်။ သားက မ မ ကို ချ စ်လို့ပါ။ ' ဟု ခပ်နောက်နောက်လေးပြော၍ ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်လေ၏။ ' မလည်းမောင့်ကို အရမ်းချ စ်ပါတယ်။ မ တို့ ဒီလိုပဲ အမြဲတမ်းချ စ်ကြမယ်နော် . . . .လာ သွားကြစို့ရဲ့ ' မ က ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့လေး ပြောကာ သက်အောင်ရင်ခွင်ထဲမှ ခွာ၍ အခန်းအပြင်သို့ ဦးဆောင်ထွက်ခွာသွားလေသည်။

သက်အောင်လည်း အလုပ်နောက်ကြမည်စိုးသဖြင့် မ နောက်မှ ခပ်သုတ်သုတ်လိုက်ခဲ့လေတော့၏။ .

. . ရေတွင်မပျေ ာ်သော ငါး . . . .

နတ်သြသဓ အမည်ဖြင့် သက်အောင် ထုတ်လုပ်လျှ က်ရှိသော ဆေးဝါးမျ ားသည် ယခုတလောတွင် နာမည်တရှိန်ထိုးတက်လာခဲ့လေ၏။ မှီဝဲသုံးဆွဲသူမျ ားအပေါ် စိတ်ကောင်းစေတနာ အရင်းခံလျှ က် ဆေးစစ်ဆေးမှန်မျ ားကိုသာ စီစစ်ရွေးချ ယ်သုံးစွဲခဲ့သော သက်အောင်၏ စေတနာရောင်ပြန်ဟတ်မှုပင်။

ပြည်တွင်းပြည်ပ အော်ဒါမျ ားစွာ ရှိသောကြောင့် ကုန်ကြမ်းစုဆောင်းဌာန ကုန်ချေ ာထုတ်လုပ်ရေးဌာန ဖြန်ဖြူ းရောင်းချ ရေးဌာန စသည့်ဌာနတို့တွင် ဝန်ထမ်းမျ ားကို တိုးချ ဲ့ခန့်ထား၍ နေ့ဆိုင်းညဆိုင်း ခွဲကာ ဆောင်ရွက်ရလေတော့၏။ သက်အောင်ကိုယ်တိုင်လည်း အိမ်သို့ တစ်ညတလေသာ ပြန်နိုင်တော့ပြီး မျ ားသောအားဖြင့် ကုမ္ပဏ္ဏီနှင့် အလုပ်ရုံတွဲဖက်ထားသော လုပ်ငန်းနေရာ၌တွင်သာ အိပ်ဆက်ရလေတော့သည်။

အိမ်ထောင်ကြစဉ်အခါကပင် သူ့ဘက်ကိုယ့်ဘက် လူမမျ ားဘဲ မနှင့် နှစ်ယောက်တည်းနေရမည်ဖြစ်သဖြင့် ခြံကျ ယ်ကျ ယ် အိမ်ကြီးကြီးကို မရွေးချ ယ်ဖြစ်ဘဲ လုံခြုံ စိတ်ချ ရသည့်ရပ်ကွက်ရှိ အတော်ကောင်းကောင်း ကွန်ဒိုတိုက်ခန်း တစ်ခန်းကိုသာ ဝယ်ယူနေထိုင်မိကြသည်ကပင် . . တော်သေးသည်ဟု ဆိုရပေတော့မည်။ ထိုသို့မဟုတ်ပါက ယခုလို အလုပ်၌ အိပ်ဆက်ရမည့်အခါမျ ားတွင် ခြံကြီးအိမ်ကြီး တစ်ခုလုံး မ တစ်ယောက်တည်းရှိနေမည်ဖြစ်သောကြောင့် သက်အောင် အတွက်ခေါင်းစား ပူပန်ရဦးမည် မဟုတ်ပါလား။

ယခုလို ကွန်ဒို တွင်နေခြင်းသည် မ အတွက်လုံခြုံ စိတ်ချ ရသလို သက်အောင်အတွက်လည်း စိတ်အေးစေသည်။ ထို့ပြင် နယ်က သူဌေးသမီးလေးအပါအဝင် ကလေးမလေး လေးယောက်သည် တဖက်ခန်းကွန်ဒိုတွင် ကျေ ာင်းလာတက်ရင်း နေထိုင်ကြလေ၏။ ကံအားလျှေ ာ်စွာ ထိုကလေးမလေးမျ ားသည် ဥပဒေကျေ ာင်းသူမျ ားဖြစ်ကြသဖြင့် မ က ညတိုင်းလိုလိုစာသွားသင်ပေးလျှ က် မ အတွက် အိမ်နီးချ င်းကောင်း တပည့်တပမ်းမျ ားရရှိနေလေတော့သည်။

စည်းပွားဖြစ်ထွန်းချ ိန်တွင် ကြို းစားပမ်းစား ကြုံ းရုံးလုပ်ကိုင်ရှာဖွေနေသည့် သက်အောင်ကို မ က နားလည်ပေးလေ၏။ သက်အောင် အိမ်ပြန်မအိပ်နိုင်သည့်အတွက် စိုးစိမျှ အပြစ်တင်ခြင်းအလျှ င်းမရှိဘဲ သူမဖာသာသူမ ကျေ ာင်းသွားစရာရှိတာသွား . . . စာသင်စရာရှိတာ သင် . . အိမ်မှုကိစ္စလုပ်စရာရှိတာ လုပ် ဖြင့် အဆင်ပြေအောင် ကြည့်ကျ က်နေရှာလေသည်။

ထို့အတွက် သက်အောင်လည်း တစ်ပတ်တွင်နှစ်ရက်ခန့်ကိုတော့ မရ ရအောင်အချ ိန်ယူ၍ အိမ်သို့ပြန်အိပ်ကာ မ အလိုရှိသမျ ကို လိုက်လျေ ာ အကြို က်ဆောင်ပြီး နှစ်ကိုယ်တူကြည်ကြည်နူးနူး နီးနီးကပ်ကပ် နေထိုင်ကြလေ၏။ . . . တစ်ညတွင် သက်အောင်သည် မ ကိုလွန်စွာလွမ်းစိတ်ပေါ်လာသည်မို့ လုပ်လက်စ စာရင်းအင်းမျ ားအား မာန်နေဂျ ာကိုသန့်ဇင်နှင့်လွှဲလျှ က် ဆိုင်းမဆင့်ဗုံမဆင့် အိမ်သို့ ကောက်ခါငင်ကာပြန်ဖို့ စီစဉ်လေ၏။

' ဒီည ဆြာပြန်လာမယ်ဆိုတာကို မသိဘဲနဲ့ ဆြာ့ကိုမြင်လိုက်ရင် ဆြာ့ရဲ့မမတော့ အတော်ကို ဝမ်းသာသွားတော့မှာ ' မာန်နေဂျ ာ ကိုသန့်ဇင်၏ စကားမှန်ပေ၏။ ညတစ်ညကို တစ်ယောက်တည်းအထီးကျ န်စွာ ဖြတ်သန်းရတော့မည်ဟု စိတ်ဒုန်းဒုန်းချ ထားပြီးကာမှ . . . ရုတ်တရက် အိမ်ပြန်လာသည့် သက်အောင်ကိုမြင်လိုက်ရလျှ င် မ အနေဖြင့် လွန်စွာ ပျေ ာ်ရွှင်ဝမ်းမြောက်သွားမည်မှာ အမှန်ပင်။

ထို့ကြောင့် သက်အောင်လည်း အိမ်ပြန်လာမည့်အကြောင်း မ ကို ကြို တင်ဖုန်းဆက်အသိမပေးတော့ဘဲ ခပ်တိတ်တိတ်ကလေး အိမ်သို့ဝင်ကာ စပရိုက်လုပ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေတော့သည်။ ' အလုပ်ချ ည်းမဲပြီး အာရုံစိုက်နေလို့ မဖြစ်သေးဘူး။ အိမ်ကို မကြာမကြာ ပြန်ပြီး ဆြာကတော့်အနားလည်း ကပ်ဦးဗျ ။ ဆြာကတော်က ရုပ်ကလည်းချေ ာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်းပြောစရာမလိုအောင်လှတော့ . . . . တော်ကြာ သူမျ ားနောက်ပါသွားဦးမယ်။

ကျ တော်က ဆြာတပည့်ရင်းမို့ သတိပေးတာ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ' ရင်းနီးပြီဆိုလျှ င် အားမနာလျှ ာမကျ ို းနောက်တတ်သည့် မန်နေဂျ ာ ကိုသန့်ဇင်ကို သက်အောင် စိတ်ခုမနေအားတော့။ ထို့အပြင် ကိုသန့်စင်ဆိုတာက သူဌေးနှင့် ဝန်ထမ်းဟုသာ ဆိုရသော်လည်း သက်အောင်နှင့် ညီလိုအစ်ကိုလို ဖြစ်နေပြီး စိတ်ချ ယုံကြည်ရသူ လူရင်းတစ်ဦးလည်း မဟုတ်ပါလား။ ' အလုပ်တွေကို ကျွ န်တော် စိတ်ချ မယ်ဗျ ာ . . နော် ' ဟူ၍သာ အဆုံးသပ်မှာကြားလိုက်ပြီး လက်ကေ့ကိုဆွဲကာ သက်အောင် ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။

သူ၏ ခေါင်းထဲတွင်ကား . . ဘယ်မားကတ်တွင် မ ကြို က်တတ်သည့် ဘယ်မုန့်ဝင်ဝယ်ရမည် . . သူ့တွင်ရှိသော အိမ်သော့ဖြင့် မ မသိအောင် အိမ်ထဲသို့ တိတ်တိတ်လေးဘယ်လိုဝင်ရမည် . . မကို အံ့သြဝမ်းသာသွားအောင် ဘယ်လို ခြောက်လှန့်ရမည် . . . မနှင့်နှစ်ကိုယ်တူ ဘယ်၍ ဘယ်ပုံတွေ ချ စ်ရည်လူးကြရမည် . . စသည့်အတွေးမျ ားဖြင့် စီကာစဉ်ကာ ပြည့်နှက်နေပြီ မဟုတ်ပါလား။

. . . ရေတွင်မပျေ ာ်သော ငါး . .

ဆက်ရန်