သူစိမ်း ၈

အမြင့်ကြောက်သော ငှက်

ယနေ့ ည ဆြာကြီး အောင်မြတ်ဟိန်းကို ပြောပြခဲ့သည့် ရက်ချ ိန်းပြည့်ပေပြီ။ ကိုကျေ ာ်သာကတော့ မနေ့က ကတည်းက ခရီးထွက်သွားသည်မှာ ငါးရက်လောက်တော့ အနည်းဆုံးကြာလိမ့်မည်။

မသက်မှာ၏ စိတ်ထဲတွင် ဝမ်းနည်းခြင်း ယူကြုံ းမရဖြစ်ခြင်း မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ခြင်း တို့ဖြင့် ပြည့်နှက်နေလေ၏။ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းလည်း အနည်းငယ်မျှ ရောယှက်နေကြောင်းကို မသက်မာအနေဖြင့် မိမိကိုမိမိ ဝင်ခံရပေမည်။

မသက်မာသည် ခြင်ထောင်းအတွင်းရှိ အိပ်ယာထက်၌ သူမ၏ဘေးတွင် သားလေးကို သိပ်ထားပြီးဖြစ်ကာ ဟိုဘက်မှဒီဘက် ဒီဘက်မှဟိုဘက်သို့ အပြန်ပြန်အလှန်လှန် လှည့်ပြောင်းလျှ က် အတွေးမျ ားဖြင့် လူးလွန့်နေလေသည်။ သက်ပြင်းမောမျ ားကိုလည်း အဖန်ဖန်ချ နေမိ၏။

နံရံတွင်ကပ်ထားသောနာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ည ၁၁ နာရီရှိလေပြီ။ ခဏအကြာတွင် အိပ်ခန်းတံခါးပွင့်လာကာ အခန်းအတွင်းသို့ ကိုကျေ ာ်သာဝင်ရောက်လာလေသည်။ မသက်မာလည်း ကိုကျေ ာ်သာကိုမြင်သည်နှင့်တပြို င်တည်း . . .ထိုသူသည် မိမိခင်ပွန်း ကိုကျေ ာ်သာမဟုတ်။ မိမိခင်ပွန်းဟန်ဆောင်လျှ က် မိမိကို ယခုည အားရအောင်ကျ ူ းလွန်တော့မည့် တရားခံတဏှာကောင်. . . ဖြစ်ကြောင်းကိုအတတ်သိလိုက်လေ၏။

'' သက်မာတို့သားမိ အစောကြီး အိပ်ယာဝင်နေကြပါလား။ သားလေးလည်း အိပ်သွားပြီထင်တယ်။ ကိုယ်လည်းကွာ ခရီးက ငါးရက်လောက်ထွက်ရမယ်ထင်ထားတာ။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ပဲ ကိစ္စပြတ်တာနဲ့ ဟော့ဒီက ကိုယ့်မိန်းမလေးနဲ့ ချ စ်ရအောင်ပြန်လာတာ။

သက်မာတို့ အိပ်နေပြီမှန်းသိလို့ အိမ်တံခါးကို ကိုယ့်သော့နဲ့ပဲ ဖွင့်ဝင်ခဲ့တော့တာ။ အထုတ်အပိုးတွေကတော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာပဲ ထားထားတယ်။ မနက်ဖန်ခါ မနက်စောစောထပြီး နောက်တစ်နယ်ထပ်သွားရမယ်လေ။ သက်မာကတော့ မထနဲ့တော့ပေါ့။ အထုတ်အပိုးပြင်ပေးစရာမှမလိုတော့တာ။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ပဲ ထသွားလိုက်တော့မယ် . . . . . . . . ''

စသဖြင့် ထိုသူက မသက်မာကို မုသားစကားမျ ား တတွတ်တွတ် ပြောကြားနေလေသည်။ . . . .တဏှာရူးမိစ္ဆာကောင်သည် ကိုကျေ ာ်သာ၏ပုံဖမ်း၍ ညပိုင်းခရီးကပြန်ရောက်လာဟန်ဖြင့် သူမနှင့်အတူတူအိပ်မည်။ မနက် သူမမနိုးခင် ကိုကျေ ာ်သာ ခရီးပြန်ထွက်သွားဟန်ဖြင့် အိမ်မှထွက်ခွာသွားမည် . . . . ။ ၎င်းသည် ဤကဲ့သို့ မသက်မာကို အကွက်ကျ ကျ ကြံစည်လှည့်စားရန် ကြို းပမ်းလျှ က်ရှိသော်လည်း မသက်မာကတော့ ထိုအကွက်အားလုံးကို ကြို တင်တွေးတောပြီးဖြစ်ပေသည်။

မသက်မာသည် တဏှာကောင်ပြောသမျှ ကလိန်စေ့ငြမ်းဆင် စကားတို့ကို လက်ခံနားထောင်မနေတော့ဘဲ အောက်နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းကိုက်၍ ၎င်းနှင့် ဆန့်ကျ င်ဘက်ဖြစ်သော သားလေးအိပ်နေသည့်ဘက်သို့ လှည့်အိပ်လိုက်လေတော့သည်။

စောင်ကိုခြုံ လျှ က် တဖက်သို့လှဲ ့ကာ ခပ်ကွေးကွေးလှဲလျေှ ာင်းနေသော မသက်မာသည် ဒေါသ ဒေါမနဿ ဝေဒနာမျ ားနှင့် စိတ်ခံပြင်းမှုတို့ကြောင့် အသားမျ ားပင် တဆတ်ဆတ်တုန်ယီနေလေ၏။ တဏှာကောင်၏ စကားသံက ထပ်မံထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။

'' သက်မာ ကိုယ်မီးပိတ်လိုက်ရမလား ''

မသက်မာလည်း . . . .မီးဖွင့်ကာ လင်းလင်းထိန်ထိန်အနေအထားဖြင့် အဆော်ကားခံရခြင်းထက် မီးပိတ်ကာ မှောင်မှောင်မဲမဲထဲတွင် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် သေခြာမမြင်ရသည်က ပို၍ အရှက်သက်သာလိမ့်မည် . . . .ဟု တွေးတောမိလျှ က် ထိုသူအားစကားပြန်မပြောလိုသော်လည်း စိတ်ကိုတင်းပြီး '' အင်းး ခနဲ '' ခေါင်းတစ်ချ က် ငြိမ့်ပြလိုက်ရလေတော့၏။

'' ဖျေ ာက် . . .''

မီးခလုတ်ပိတ်သံ တစ်ချ က်ထွက်လာပြီး တစ်ခန်းလုံးအမှောင်ဖုံးသွားတော့သည်။

ကုတင်ပေါ်သို့တက်လာကာ ခြင်ထောင်မ၍ အိပ်ယာထဲသို့ဝင်လာပြီဖြစ်ကြောင်း မသက်မာ ခံစားသိရှိနေရလေ၏။

'' ကိုယ့်မိန်းမလေးက ကိုယ့်ကို ဘာတွေစိတ်ကောက်နေတယ်မသိဘူး။ ကိုယ့်အသဲလေး စိတ်ကောက်ပြေအောင် ဒီညတော့ ကောင်းကောင်းချေ ာ့ရတော့မှာပေါ့ ''

တဏှာကောင်၏ကြုံ းဝါးသံကို ကြားလိုက်ရ၍ မသက်မာ ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထသွားလေသည်။

ထိုသူသည် သူမ၏နောက်ကျေ ာဘက်သို့ ကပ်လျှ က်လှဲအိပ်ကာ. . .သူမ ခြုံ ထားသောစောင်ကိုလှပ်၍ စောင်အောက်သို့ဝင်လိုက်ပြီး . . .သွယ်ပျေ ာင်းနူးညံ့သော သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးတစ်ခုလုံးကို ၎င်း၏တောင့်တင်းကြံ့ခိုင်သည့် ကိုယ်ခန္ဓာကြီးထဲသို့ မြု ပ်ဝင်သွားမတတ် နောက်ကျေ ာဘက်မှ သိမ်းဖက်လိုက်ပါတော့သည်။

တကျွ ီ ကျွ ီ ကုတင်လှုပ်သံနှင့်အတူ ပထမပိုင်းတွင် မသက်မာသည် မျ က်ရည်မျ ားဝဲလျှ က်ရှိသော မျ က်လုံးကို စုံမှိတ်ကာ သူမခြုံ လွှမ်းထားသော စောင်စကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ကျ စ်ကျ စ်ပါအောင်ဆုပ်လျှ က် ပါးစပ်ဖြင့်ပါ ကိုက်ခဲထားလိုက်လေ၏။

သို့သော် အချ ိိ်န်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ သူမ၏နှုတ်ခမ်းပါးအစုံမှာ အလိုလို ပွင့်ဟလာပြီး ကိုက်ခဲထားသော စောင်စတို့သည်လည်း သူမ၏ပါးစပ်ထဲမှ လွတ်ထွက် သွားကြလေတော့သည်။ စောင်ကို ဆုပ်ဆွဲထားသော လက်ချေ ာင်းသွယ်သွယ်တို့မှာလည်း အလိုလို အားပျေ ာ့လာကာ . . . . မသက်မာသည် ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ဘက်ရှိ မှီသောလက်ဖြင့် မိမိအားအနောက်မှ ဖက်ကာလှုပ်ရှားလျှ က်ရှိသော ကိုယ်ခန္ဓာကြီးကို လက်ပြန်လှမ်းကိုင်လိုက်မိပါတော့သည်။

နောက်နေ့ညတွင်လည်း တဏှာရူးမိစ္ဆာကောင်သည် ကိုကျေ ာ်သာအဖြစ်ဟန်ဆောင်ကာ အချ ိန်မှန် ရောက်ရှိလာပြန်လေ၏။ ယနေ့ညသည် မသက်မာအတွက် ဝဋ်ကြွေးနောက်ဆုံးည ဖြစ်သည်။ ထို့အတူ တရားခံတဏှာရူးကို ဖော်ထုတ် အပစ်ပေးရန် အချ ိန်မှာ တဆထက်တဆ ပိုမိုနီးစပ်လာပြီဟူသော အဓိပ္ပါယ်လည်းဖြစ်တာမို့ မသက်မာအဖို့ ဝမ်းနည်းဝမ်းသာ ဖြစ်ရလေ၏။

မနေ့ညက သူမကြုံ တွေ ့ခဲ့ရသော အတွေ ့အကြုံ သည် အတော်အတန် ပြင်းရှရှနိုင်လွန်းလှ၍ အချ ိန်လည်းတစ်နာရီ . . .တစ်နာရီခွဲခန့်အထိ ကြာညောင်းခဲ့သည့်အပြင် ဘေးကပ်လျှ က်တွင်လည်း သားလေးက အိပ်နေလေသောကြောင့် မသက်မာအဖို့ လွန်စွာကို အဆင်မပြေလှပေ။ တရိပ်ရိပ်တက်လာတတ်လာသော ဝေဒနာအထွေထွေတို့အတွက် တတ်နိုင်သမျှ အသံမထွက်ရလေအောင် မိမိအနေဖြင့် အချ ိန်တော်တော်ကြာကြာ ချ ု ပ်တီးအောင့်အီးလျှ က် မချ ိတင်ကဲ ခံစားခဲ့ရလေသည်။

မသက်မာသည် ယခင်နေ့က အဖြစ်အပျ က်ကို သင်ခန်းစာယူကာ အသုံးမပြု တာကြာပြီဖြစ်သော အိမ်ပေါ်ထပ်ရှိအိပ်ခန်းလေးကို ယနေ့ညအတွက်အသုံးပြု ရန် နေ့လည်ကတည်းက ကြို တင် ရှင်းလင်းထားလေတော့၏။

မှန်ပေသည် ထိုသူ့အတွက် ပိုမိုကောင်းမွန်စေရန် စဉ်းစားစီစဉ်ခြင်းမဟုတ်သော်ငြားလည်း မိမိကိုယ်မိမိ သက်သာစေရန် လွတ်လပ်စေရန် အဆင်ပြေစေရန် မသက်မာ စဉ်းစားစီစဉ် ရပေမည်။

မသက်မာသည် ကလေးကို စောစောသိပ်ထားပြီး ထိုသူရောက်ရှိလာမည့်အချ ိန်ကို စောင့်မျေှ ာ်နေလိုက်တော့သည်။ ထိုသူရောက်ရှိလာသောအခါ သားလေးနိုးမည်ကို အကြောင်းပြပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်ရှိ အသင့်ပြင်ဆင်ထားသည့် အခန်းဆီသို့ မိမိကပင် ဦးဆောင်၍ ၎င်းကို ခေါ်ယူခဲ့လေသည်။

အခန်းအတွင်းသို့ရောက်သောအခါ မသက်မာက မီးချေ ာင်းခလုတ်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး အခြားခလုတ်တစ်ခုကို နှိပ်လိုက်ရာ ဖန်ချေ ာင်းအလင်းရောင်ဖြင့် တစ်ခန်းလုံးလင်းထိန်နေရာမှ ပြာလဲ့လဲ့ ညအိပ်မီးရောင်လေးအဖြစ်သို့ ပြောင်းလည်းသွားတော့သည်။ ထို့နောက်မသက်မာသည် ကုတင်အနီးတွင် ရပ်လျှ က် . . . .

. . . . . ငါ ပေးဆပ်ရတာတွေအတွက် ဒါနောက်ဆုံးညဘဲ။ ဒီည ကျေ ာ်လွန်သွားပြီးရင် ဒီလူလည်း ငါ့ကိုခုလိုအနိုင်ကျ င့်လို့မရတော့ဘူး။ ဒင်းကို ငါ လက်စားချေ အပြစ်ပေးဖို့ပဲ ကျ န်တော့တယ်။ အလှဲ ့ကြရင်တော့ မနွဲ ့ကြစတမ်းပေါ့ တဏှာကောင်ရယ် . . . .

ဟု စိတ်ထဲတွင်ကြုံ းဝါးကာ မဲ့ပြုံ းတစ်ချ က်ပြုံ းလိုက်လေ၏။

. . . ဒီလူယုတ်မာ ဇိမ်ခံပြီး အချ ိန်ဆွဲချွ တ်နေတာကိုတော့ ငါမခံတော့ဘူး။ မြန်မြန် ဝဋ်ကျွ တ် မြန်မြန်အေးတယ်. . .

စသဖြင့် တွေးတော အောက်မေ့ကာ မသက်မာသည် '' ဟူးးး ခနဲ '' သက်ပြင်းတစ်ချ က်မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး သူမ၏အဝတ်အစားမျ ားကို သူမကိုယ်တိုင် ချွ တ်ချ လိုက်လေတော့သည်။

တဏှာရူး မိစ္ဆာကောင်သည်လည်း ပိတ်ပင်တားဆီးမှု အလျှ င်းမရှိတော့သော မသက်မာ၏ ပြေပြစ်သွယ်လျှ သည့် ခန္ဓာကိုယ် နောက်ပိုင်းအလှတို့ကို ညအိပ်မီးရောင်ပြာလဲ့လဲ့အောက်တွင် တွေ ့မျ င်ရကာ '' တဟီးးး ဟီးး တ ဟဲ ဟဲ '' ဖြင့် မနောခွေ့နေလေတော့၏။ ၎င်းက အခန်းတံခါးကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ပိတ်လိုက်ပြီး . . . .

''သက်မာရယ် . . . .မင်း ဒီလို စီစဉ်လိုက်တာ သိပ်ကိုကောင်းသွားတာပေါ့။ ဒီနေ့ညတော့ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်အဖို့ စိတ်လွတ်လက်လွတ်ပဲ . . . . . ''

ဟူ၍ အာကလိအောက်သံကြီးဖြင့် ပြောဆိုလျှ က် ခြေလှမ်းကျ ဲကြီးမျ ားဖြင့် မသက်မာဆီသို့ လှမ်းလာပြီး သူမ၏ခါးကျ ဉ်ကျ ဉ်လေးကို နောက်ဘက်မှသိုင်းဖက်လိုက်လေတော့သည်။

'' အို. . . .လွှတ်ပါ . . . .။ . . . အို. . . အို. . . .ဘယ့်နှယ့်. . .ကုတင်ပေါ်ကို သွားလေ. . . .အို. . .ဘယ်လိုတွေလည်းး . . . . ''

ထိုသူသည် မသက်မာကို ကုတင်ပေါ်သို့ မတက်စေသေးဘဲ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးအား အနီးရှိစာရေးစားပွဲပေါ်သို့ ဟတ်ထိုးမှောက်ကျ သွားအောင် တွန်းဖိလိုက်ပါတော့သည်။

တဏှာကောင်နှင့် အချ ိန်ချ ိန်ကြာကြာ အတူမနေလိုသောကြောင့် ကိစ္စပြီးပြီးခြင်း အခန်းထဲက ကပြာကသီထွက်ခဲ့သော်လည်း မသက်မာသည် အဝတ်အစားမျ ားကိုပင် ပြန်လည်ဝတ်ဆင်ခြင်းမပြု နိုင်သေးလောက်အောင် လွန်စွာ ပျေ ာ့ခွေနွမ်းလျှ နေလေပြီ။

သကောင့်သားကတော့ အိပ်ယာထက်တွငိ ဆက်တော်ခေါ်လျှ က် ကျ န်ရစ်ခဲ့လေ၏။ မည်သည့်အချ ိန်ရောက်ကာမှ မိမိ မသိအောင် သူ့မသာ သူ ထချ သွားမည် မပြောတတ်ပေ။

သူမသည် အဝတ်အစားမျ ားကို လက်မှာကိုင်လျှ က် အိမ်နံရံတို့ကို အားပြု ကာ ယိုင်တီးယိုင်တိုင်ခြေလှမ်းမျ ားဖြင့် အိမ်ပေါ်ထပ်မှ နောက်ဖေး ရေချ ို းခန်းရှိရာသို့ တလှမ်းခြင်းလျေှ ာက်လှမ်းနေလေသည်။ သူမအဖို့ ယနေ့ကြုံ တွေ ့ခဲ့ရသော ပထမဆုံးနှင့် နောက်ဆုံးအတွေ ့အကြုံ အတွက် သွားသေခြာတိုက်ကာ ပလုတ်ကျ င်း. . .ဆပ်ပြာဖြင့် မျ က်နှာသစ် ပြစ်မှ ဖြစ်ပေတော့မည်။

ထိုအချ ိန်တွင် အိမ်အောက်ထပ် အိပ်ခန်းအတွင်းမှ သားငယ်၏ ငိုသံကို မသက်မာကြားလိုက်ရလေသည်။

'' ဟင်. . . .သားလေးနိုးနေပြီ ''

မသက်မာသည် လွန်စွာ မောပမ်းနွမ်းနယ်လျှ က် ခပ်မြော့မြော့အခြေအနေသို့ ဆိုက်ရောက်နေရင်းမှ သားလေးကို စိုးရိမ်သော စိတ်၏ အရှိန်ဖြင့် ချ က်ခြင်းဆိုသလို အားသစ်အင်သစ်မျ ား ပြန်လည်ဝင်ရောက်လာပြီး အဝတ်အစားတို့ကို ခပ်မြန်မြန်ကောက်စွပ်လိုက်ကာ သားငယ်ရှိရာ အောက်ထပ်အိပ်ခန်းဆီသို့ အပြေးကလေး သွားရောက်လိုက်လေတော့၏။

မိခင်မေတ္တာသည် အံ့မခန်းကြီးမားလှပေစွ။

မနက်အိပ်ယာ နိုးချ ိန်တွင် မသက်မာသည် စိတ်ကောကိုယ်ပါ လန်းဆန်းတက်ကြွနေလေ၏။ အနှစ်နှစ်အလလ ထမ်းပိုးထားရသော ဝန်ထုတ်ကြီး မိမိပုခုံးပေါ်မှ ကျ သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ တဖန် ဒေါ်သူဇာကို သတိရသွားပြန်ကာ. . . .

'' အင်းးး . .ဒီနေ့ည တော့ မမသူဇာရဲ ့ညပဲ . . .''

လို့စဉ်းစားလိုက်မိသည်။

မသက်မာသည် မိမိဘဝ၏ နာကျ င်စရာ နေ့ရက်မျ ားကို ကြာရှည်စဉ်းစားမနေတော့ဘဲ မေ့မေ့ပျေ ာက်ပျေ ာက်ဖြစ်စေရန် လုပ်စရာရှိသည့် အိမ်မှုကိစ္စမျ ားကို အာရုံနှစ်၍ ဆောင်ရွက်လိုက်လေတော့သည်။ ဒီဇင်ဘာ ရက်ရှည်ကျေ ာင်းပိတ်ထားသောကြောင့် ကျေ ာင်းသွားဖို့အတွက်မှာမူ ပြင်ဆင်ရန် မလိုအပ်တော့ပေ။

'' မနေ့တုန်းက တစ်ရက်ပြီးသွားပြီ။ မသူဇာဆီက ဘာသံမှ မကြားရပုံထောက်ရင်တော့ အဆင်ပြေပုံရပါတယ်လေ။ ဒီည ပြီးရင်တော့ မသူဇာရဲ ့အလှည့်လည်း ပြီးပြီ။ ဆြာကြီး အောင်မြတ်ဟိန်းဆီသွားပြီး တဏှာရူးမိစ္ဆာကောင်ကို ဆုံးမခိုင်းဖို့ပဲကျ န်တော့တယ် ''

သားလေးနှင့် အိမ်ရှေ ့ဧည့်ခန်းတွင်ထိုင်ကာ ကာတွန်းကားကြည့်နေရင်း မသက်မာတွေးတောနေခြင်းဖြစ်ပေသည်။ ထိုအချ ိန်တွင် အိမ်တံခါးခေါက်သံကြားရ၍ မသက်မာက တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်ရာ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးနှင့်ဆောင်တစ်ထည်ကို ပွေ့ကိုင်လျှ က် အိမ်ပေါက်ဝတွင် မတ်တပ်ရပ်လျှ က်ရှိသော ဒေါ်သူဇာကို တွေ့ မြင်ရလေတော့သည်။

ဧည့်ခန်းတွင် သားလေးက ကာတွန်ကားကြည့်နေဆဲ။ နောက်ဖေး ထမင်းစားစားပွဲမှာတော့ မသက်မာနှင့် ဒေါ်သူဇာ တို့နှစ်ယောက် နွားနို့ ပူပူသောက်ကာ စကားပြောနေကြသည်။

'' သက်မာ သိတဲ့အတိုင်းပဲလေ။ မမယောကျ ်ားကိုသိန်းမြင့် က ဘောပွဲပဲအမြဲကြည့်နေတာ။ မမကို သိပ်စိတ်ဝင်စားတာမဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒီတော့ မမအနေနဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ မရှက်တမ်းပြောရရင် အစပိုင်းမှာ မမဟာ ကြောက်တာကော ရှက်တာကော မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်တာတွေကော. . .အဲ့ဒီခံစားချ က် ခံစားခဲ့ရပေမယ့် နောက်ပိုင်းတစ်ဖြေးဖြေးနဲ့ မမကိုယ်တိုင် ကိုက အယောင်ဆောင်ကောင်နဲ့ အလိုတူအလိုပါ ဖြစ်သွား တော့တာပေါ့။

အချ ိန်လည်း တော်တော်ကြာခဲ့သလို ကိုသိန်းမြင့် က သူ့ထုံးစံအတိုင်း အိမ်ရှေ ဧည့်ခန်းမှာ ဘောပွဲကြည့်နေတော့ လွတ်လပ်သင့်သလောက်လည်း လွတ်လပ်ခဲ့ကြတယ်လေ။

ထူးဆန်းတာက သူက မမတို့ရဲ ့ခင်ပွန်းတွေမဟုတ်မှန်း မမတို့သိနေတာကို သူရိပ်မတယ်တဲ့။ လုပ်စရရှိတာ လုပ်ပြီးသွားတော့ သူက မမကို ဖွင့်ပြောတယ်လေ။ . . . . .ဒီအစီအရင်ပြီးရင်လည်း နောက်ထပ်အစီအရင်တစ်ခုထပ်လုပ်ဦးမယ်။ ဘယ်ဆြာမှ သူ့ကိုတားလို့မရဘူး . . . .လို့ ခြိမ်းချေ ာက်သလိုလိုလည်းပြောတယ်။ မမလည်း သူ့ကိုဘာမှပြန်မပြောတော့ဘဲ တံနှိဘာဝေပဲနေလိုက်တော့တာ။

သူက ပြောသေးတယ်။ မမနဲ့ သူ နှစ်ယောက်တည်း အိပ်ခန်းထဲမှာ တွေ ့ခဲ့ရပေမယ့် အိမ်ရှေ ့ဧည့်ခန်းမှာက ကိုသိန်းမြင့် ရှိနေလို့ သိပ်မလွတ်လပ်ဘူး. . . .တဲ့။ သူက သက်မာနဲ့ ဒုတိယနေ့တွေ ့ခဲ့တဲ့ အိမ်ပေါ်ထပ်အခန်းလေးကို သိပ်သဘောတွေ ့နေပုံရတယ်။

. . .ခု အစီအရင်က ဒီနေ့နောက်ဆုံးနေ့ဆိုတော့ အချ ိန်ကြာကြာနဲ့ အလွတ်လပ်ဆုံးတွေ ့နိုင်အောင်လို့ သက်မာတို့ အိမ်ကို ခုညလာခဲ့ဖို့ မမကို ချ ိန်းတယ်လေ။ ''

'' ဟယ်. . .ဒီ သေနာနဲ့တော့ . . . .လူပါးဝလိုက်တာ။ အဲ့ဒါနဲ့ မမက လက်ခံလိုက်ရကောလား ''

'' သက်မာရယ်. . . . . . .။ မမလည်း ဘာတတ်နိုင်မှာလည်း။ ခုအချ ိန်က ကိုယ်က ဘာမှ တုန်ပြန်လို့မရသေးဘူးလေ။ ဒီကြားထဲ ဒီကိစ္စကို ကိုသိန်းမြင့် သိသွားရင် ပိုခက်ကုန်တော့မှာ။ ခုလည်း ဒီညသက်မာနဲ့စကားပြောရင်း သက်မာတို့အိမ်သွားအိပ်မယ်. . . .လို့ ကိုသိန်းမြင့်ကို လိမ်ပြောပြီး မမထွက်ခဲ့တာ။ အခုည ပြီးသွားရင်တော့ တို့လည်း ဝဋ်ကျွ တ်ပါပြီ။

အင်းးလေ. . . .ပြောသာပြောရတယ် မမကိုယ်တိုင်ကလည်းးး . . . . ''

ဟုဆိုကာ ဒေါ်သူဇာ အသံတိမ်သွားပြီး မည်သည့်စကားကိုမျှ ဆက်မဆိုနိုင်တော့ဘဲ ညှို းလျေှ ာ် နွမ်းလျှ သည့်မျ က်နှာဖြင့် သူမ၏ ခေါင်းကို ငုံ့ထားလိုက်ပါတော့၏။

'' အထီးကျ န် မိန်းမသားတစ်ယောက်ရဲ ့ ခံစားချ က်ကို သက်မာကောင်းကောင်း နားလည်ပေးနိုင်ပါတယ်မမရယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီ တဏှာကောင်မိစ္ဆာကိုတော့ တုန့်ပြန်အပြစ်ပေးရမှကို သက်မာတော့ကြေနပ်နိုင်မယ် မမ။ ''

'' စိတ်ချ ပါ သက်မာရယ်။ မမလည်း ဒီတစ်ညပြီးရင် ပြီးပါပြီ။ ဒီကောင့်အတွက် နောက်တစ်ခါဆိုတာ မရှိစေရတော့ပါဘူး။ ဒီညမှာ မမနဲ့သူ ဘယ်လောက်ရင်းနှီးခဲ့ ရင်းနှီးခဲ့ နောက်နေ့ကစပြီး သင်းကို အပြစ်ဒဏ်ပေးနိုင်အောင် မမကြို းစားတော့မှာပါ ''

'' သြော်. . . . .မမရယ်. . . . .''

တဏှာရူးကောင် ရောက်လာချ ိန်တွင် မသက်မာ၏သားလေးက ကာတွန်းကားပြီးလို့ အိပ်ပျေ ာ်နေချေ ပြီ။ ထိုသူသည် မသူဇာ့ယောကျ ်ားဒေါက်တာသိန်းမြင့်၏ပုံကိုသာ ဟန်ဆောင်ထားလေ၏။

ထို့နောက် အနှီသကောင့်သားသည် ပြုံ းစိစိ ပြီတီတီ မျ က်နှာပေးဖြင့် မသက်မာကို ကြည့်ကာ . . . . . .

'' သက်မာကော ခုည ပါဦးမလား ''

ဟု မေးလေသည်။ မသက်မာလည်း ထိုသူကို ရွံရှာလွန်းသဖြင့် စကားပြန်မပြောလိုသောကြောင့် အံကိုခပ်တင်းတင်းကျ ိတ်ကာ မျ က်နှာကို တစ်ဖက်သို့ လွှဲနေလိုက်တော့သည်။ ထိုသူက မသက်မာ၏ အမူအရာကိုကြည့်ကာ သဘောကြဟန်ဖြင့် '' တ ဟက် ဟက် '' ရယ်မောလျှ က် မသူဇာ၏ လက်ကိုဆွဲကာ အိမ်အပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းဆီသို့ အောင်မြင်သူတစ်ယောက်နှယ် စောင့်ကြွားစောင့်ကြွား တက်သွားလေရာ မသူဇာသည်လည်း ခံစားချ က် ကင်းမဲ့သော မျ က်နှာဖြင့် ထိုသူခေါ်ဆောင်ရာနောက်သို့ တန်းတန်းမတ်မတ် လိုက်ပါသွားလေတော့၏။

'' ဒီည တို့နှစ်ယောက်စလုံးရဲ ့ ဝဋ်ကြွေးကြေတဲ့ညပဲ ''

ဟု တွေးတောမိကာ မသက်မာသည် သူမ၏အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ဝင်မအိပ်တော့ဘဲ ဧည့်ခန်းတွင်တီဗီထိုင်ကြည့်ရင်း ဒေါ်သူဇာတို့၏ ဇာတ်လမ်းပြီးချ ိန််

ကို စောင့်ဆိုင်းနေလိုက်တော့သည်။ ထိုအချ ိန်သည် တနည်းအားဖြင့် သူမတို့နှစ်ဦးစလုံး၏ ဝဋ်ကြွေးကုန်ချ ိန်မဟုတ်ပါလား။

မသက်မာသည် တီဗီကြည့်နေသော်လည်း တီဗီသို့ စိတ်သိပ်မရောက်ဘဲ အိမ်ပေါ်ထပ်ရှိ ဒေါ်သူဇာတို့ထံတွင်သာ စိတ်ရောက်လျှ က်ရှိလေသည်။

သူမထိုင်နေသော ဧည့်ခန်းသည် အိမ်ပေါ်ထပ်အိပ်ခန်း၏ အောက်တည့်တည့်တွင် တည်ရှိသောကြောင့် အိမ်ပေါ်ထပ်မှ လှုပ်ရှားနေသောအသံ '' တဒုန်းဒုန်း တဒိုင်းဒိုင်း '' တို့ကို မသက်မာ အဆက်မပြတ်ကြားနေရလေသည်။ ထို့အပြင် ဒေါ်သူဇာ၏ အသံစူးစူး တို့မှာလည်း တစ်ချ က်တစ်ချ က် ထွက်ပေါ်၍လာပြန်၏။

ည တစ်နာရီထိုးကာနီးအချ ိန်တွင် အပေါ်ထပ်မှ အသံမျ ားတိတ်ဆိတ်သွားပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပင် တဏှာကောင်က အိမ်အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာလေသည်။ ထိုသူသည် . . . .

'' အိမ်ပြန်ပြီး ဘောပွဲကြည့်လိုက်ဦးမယ် . . . .ဒါနဲ့ သက်မာ အပေါ်ကအသံတွေကြားတယ် မဟုတ်လား . . . .''

ဟူ၍ မသက်မာအား အရှက်တရားကင်းသောစကားတို့ကို ပြောဆိုလေ၏။ မသက်မာလည်း ထိုတဏှာကောင်အား မည်သည့်စကားကိုမျှ ခွန်းတုန့်မပြန်တော့ဘဲ အိမ်တံခါးဝသို့သွားကာ အိမ်တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်လေသည်။

ထိုသူက ပြု တ်မနူးမျ က်နှာပေးဖြင့် . . . .

'' နောက် နှစ်ပတ်လောက်ကြာရင် ပြန်တွေ ့မယ် သက်မာ။ အစီအရင်တစ်ခု စီရင်ရမယ့် အချ ိန်က ၁၀ ရက်ဆိုလုံလောက်ပြီပဲ ''

ဟု မသက်မာကို ရက်ချ ိန်းပေးသလို အပိုင်ပြောကြားလျှ က် '' တဟားး ဟားးး '' ရယ်မောကာ အိမ်ပြင်သို့ထွက်ခွာသွားလေတော့၏။

မသက်မာလည်း အိမ်တံခါးကို လုံခြုံ စွာ ပြန်လည်ပိတ်ခဲ့ပြီးနောက် အိမ်ပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းဆီသို့တက်ခဲ့လေရာ ကုတင်ပေါ်တွင် ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် တဆတ်ဆတ်တုန်ယီနေရှာသော မသူဇာကို တွေ ့ရသဖြင့် အနီးရှိစောင်တစ်ထည်ကိုယူကာ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ခြုံ လွှမ်းပေးလိုက်ရလေသည်။

ထိုအခါ မသူဇာ၏ မှိတ်ထားသောမျ က်လုံးမျ ား တဖြေးဖြေးပွင့်လာ . . . .

'' သက်. . . .သက်. . . .မာ. . . .ရယ်. . . ''

ဟူ၍ လွန်စွာအားနည်းကာ လေမဆက်တော့သောအသံဖြင့် မသက်မာကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး '' တအင့် အင့် '' ရှိုက်ကာ ငိုကြွေးနေလေတော့၏။

ဆက်ရန်

အမြင့်ကြောက်သော ငှက်