အမြင့်ကြောက်သော ငှက်
ဘိုးလေးမြညွန့် ကမပြန်ခိုင်းသေးသဖြင့် ဧည့်ခန်း၌ ဒေါ်ထားထားတို့ စောင့်ဆိုင်းနေကြလေရာ ခဏအကြာတွင် ဆြာကြီးအောင်မြတ်ဟိန်း အပါအဝင် မောင်မောင်နှင့် ကေသရီတို့ကိုပါ ရဲယူနီဖောင်းဝတ်ဆင်ထားသော လူတစ်စုက ဖမ်းဆီးတုတ်နှောင်လျှ က် အိမ်အတွင်းသို့ ဝင်ရောက်လာကြလေသည်။
ရှေ ့ဆုံးမှ ဦးဆောင်လာသော သုံးပွင့်ဖြင့် ရဲအရာရှိတစ်ဦးက ဘိုးလေးမြကို အလေးပြု လိုက်ပြီး
'' အဘ . . .ဒီကောင်တွေကို စခန်းခေါ်သွားလိုက်ရတော့မလား ''
ဟူ၍ မေးမြန်းလိုက်ရာ ဘိုးးလေးမြက
'' အေး အေး ခေါ်သွားလိုက်တော့ ''
ဟုပြန်လည်အမိန့်ပေးပြီးကာမှ
'' အဲနေဦးး . . .'' ဟုဆို၍ ထိုင်ရာမှထကာ ဆြာအောင်မြတ်ဟိန်းထံသို့သွားပြီး ၎င်း၏ လွယ်အိတ်ထဲရှိ ဒေါ်သူဇာ၏ ဘာဂျ ာလေးနှင့် မသက်မာ၏ ကျေ ာက်ကလေးတို့ကို နှိုက်ယူကာ ပိုင်ရှင်မျ ားလက်သို့ ပြန်ပေးလိုက်လေတော့သည်။
'' ဒီပစ္စည်းတွေက ဒီကလေးမလေးတွေရဲ ့ ဟာတွေပဲ။ ပိုင်ရှင်ကို ငါပြန်ပေးလိုက်ပြီ။ ကဲ ကဲ ဒီကောင်တွေကို ခေါ်သွားကြပေတော့ ''
ရဲအရာရှိလည်း ဘိုးလေးမြကို အလေးပြု ကာ တရားခံမျ ားကို ရဲစခန်းသို့ ခေါ်ဆောင်သွားကြလေတော့သည်။
ဒေါ်ထားထားတို့လည်း ထပ်ကာထပ်ကာ နားမလည်တော့သည့် ဟန်ဖြင့် အထက်ပါအဖြစ်အပျ က်တွေ ကြားမှာ ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်နေကြလေတော့သည်။ ထိုအခါ ဘိုးလေးမြညွန့်က
''တူမကြီးတို့နားရည် လည်သွားအောင် ဘိုးလေး လုံးစေ့ပတ်စေ့ရှင်းပြမယ်။ နားထောင်ကြ ''
ဟူ၍ အစချ ီကာ အရှုပ်တော်ပုံ ကြီးကို ဖြေရှင်းပြောကြားလေတော့သည်။
'' မြဒင်ဟာ အင်မတန် ဉာဉ်မျ ားပြီး အကွက်စေ့တဲ့ ဒုစရိုက်ခေါင်းဆောင် တစ်ဦးပဲ။ ဒါ့အပြင် သူဟာ ရုပ်ပြောင်းရုပ်လွှဲ အထက်လမ်းအောက်လမ်း စတဲ့ ဂမီ ္ဘရ ပညာတွေကို လည်းကျွ မ်းကျ င်နှံ ့စပ်တယ်။ တကယ်တော့ မောင်မောင်ဟာ သူ့ရဲ ့လူတစ်ယောက်ပေါ့ ''
'' ဟင်. . . .မောင်မောင်က သူ့ရဲ ့လူ။ ဟုတ်လားး '' ဒေါ်ထားထားက အံ့သြဟန်ဖြင့် စကားဖြတ်မေးလိုက်လေရာ
'' ဟုတ်တယ်သမီး။ မောင်မောင်ဟာ သူ့ရဲ ့လူပဲ။ မြဒင်ဟာ ဘယ်လောက်အကွက် စေ့သလည်းဆိုရင် သူလာပြီး ပုန်းခိုနေဖို့ကို ဒီနေရာက အန္တရာယ်ကင်းမကင်း သူမလာခင်ခြောက်လလောက်အလိုကတည်းက သူ့တပည့် မောင်မောင့်ကို ကြို လွှတ်ပြီး စနည်းနာခိုင်းခဲ့တယ်။ မောင်မောင်က အန္တရာယ်ကင်းကြောင်းအချ က်ပြတော့မှ သူဒီကိုစိတ်ချ လက်ချ ရောက်လာခဲ့တာ။
သူကံဆိုးချ င်တာက မောင်မောင်ဟာ လူငယ်နောက်တက်ထဲကဆိုတော့ ဘိုးလေးကို မသိတာပဲ။ မြဒင်ဟာ အန္တရာယ်ကင်းပြီ အထင်နဲ့ ဒီကို ရောက်လာပြီးကာမှ ဘိုးလေးနဲ့တွေ ့ပါလေကော။ ဒါ့ကြောင့် မြဒင်ဟာ ဘိုးလေးကို မျ က်ခြေမပြတ်စောင့်ကြည့်နေခဲ့ပြီး မောင်မောင့်ကိုလည်း အထူးရဲဟန်ဆောင်ခိုင်းလို့ ဘိုးလေးကို သတင်းမှားတွေပေးဖို့ကြို းစားခဲ့တယ်။
ခု မြဒင်နဲ့ ဖိုးလေးတိုက်ခိုက်ခဲ့တာမှာလည်း မြဒင်သာလက်ဦးသွားရင် ဘိုးလေးဟာ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားပြီး သူမေးသမျှ ကိုခေါင်းငြိမ့်မိတော့မှာ။ သူပစ်တဲ့ မြားမှာ ထုံထိုင်း ရူးသွပ်ဆေး ပါတယ်လေ။ အဲ့ဒီအခါကြရင် မောင်မောင်ဟာ ဆြာကြီး အောင်မြတ်ဟိန်းကို ကူညီပြီး မိစ္ဆာဖမ်းပေးသလိုလိုနဲ့ ဘိုးလေးကို တစ်နေရာခေါ်သွားကြပြီး လက်စဖျေ ာက်ပြစ်ကြဖို့ သူတို့ကြံစည်ထားကြတယ်။
ပြီးရင် သူတို့က ဒီကို ပြန်မလာတော့ဘဲ နယ်စပ်ကို ပြေးတော့မှာ။ ဒီနေရာမှာ ဘိုးလေးပြောချ င်တာက သမီး သက်မာရဲ ့ကျေ ာက်ကလေးဟာ အင်မတန်တန်ဖိုးရှိတဲ့ ပတ္တမြားလုံးချေ ာတစ်ခုဆိုတာကိုပဲ ''
'' ရှင်. . .သ . သမီးကျေ ာက်လေးက ပတ္တမြားလုံးချေ ာ ဟုတ်လား ဘိုးလေး ''
'' ဟုတ်တယ်သမီး။ အဲ့ဒီကျေ ာက်ကလေးဟာ ခုခေတ် ငွေတန်ဈေ းနဲ့ဆို အနည်းဆုံး သိန်း ၁၀၀၀ လောက်ရနိုင်တယ်။ အဲ့ဒီကျေ ာက် မောင်ကျေ ာ်သာ့ ဆီမှာ ရှိနေတာကို မြဒင်က သတင်းကြားရထားပြီး သူ့အတွက် ဆူးညှောင့်ခလုတ်ဖြစ်နေတဲ့ ဘိုးလေးကိုလည်းရှင်း ကျေ ာက်ကိုလည်း ယူပြေးဖို့ကြံစည်ကြတော့တာပဲ။
ဒါပေမယ့် ဘိုးလေးက ရင်ဘတ်မှာ ရာဘာပြားခံထားတော့ သူတို့အကြံအစည် အထမမြောက်တော့ဘူးပေါ့။ ဒါနဲ့ မြဒင်ဟာ လက်ထဲကတောင်ဝှေးနဲ့ ဘိုးလေးကို ရိုက်ဖို့ကြံပြန်တယ်။ အဲ့ဒီတောင်ဝှေးရဲ ့ နဂါးခေါင်းထဲမှာ အဆိပ်ငွေ ့တွေထည့်ထားတယ်လေ။ ဘိုးလေးကိုမရိုက်မိတောင် အဲ့ဒီ့နဂါးခေါင်းကွဲသွားရင် အဆိပ်ငွေ ့တွေ ထွက်လာမယ်။ ဒါတွေကို ရှူ ရှိုက်မိရင် ဘိုးလေးကော သမီးတို့ပါ မူးမေ့လဲကုန်ကြပြီး သူတို့လုပ်သမျှ ခံကြရတော့မှာ။
အဲ့ဒီမှာတင် ဘိုးလေးက သေနတ်နဲ ့ထုတ်ချ ိန်ပြီး ဒီကောင့်ကို လက်နက်ချ ခိုင်းလိုက်ရတယ်။ သူတို့အရေးမသာတော့မှန်း သိတဲ့အခါမှာ အထူးရဲဟန်ဆောင်ထားတဲ့ မောင်မောင်က မြဒင်ကို ဖမ်းသယောင်ဆောင်ပြီး သူ့ဆြာကို ခေါ်ထုတ်သွားဖို့ကြို းစားတော့တာပဲ။
ဒါကို ကြို သိတဲ့ ဘိုးလေးက ခြံပတ်လည်မှာ ရဲတွေကို ကင်းပုန်းဝပ်ခိုင်ထားပြီး သူတို့ထွက်အလာမှာ အားလုံးကို တစ်ခါတည်းစောင့်ဖမ်းခိုင်းလိုက်တော့တာပေါ့။ ဘိုးလေးတို့ကံကောင်းတာက လက်နက်ခဲယမ်းတွေက တရားခံတွေရဲ ့လက်ထဲကို မရောက်သေးတာပဲ။ အဲ့ဒီလို မရောက်အောင်လည်း ဘိုးလေးမြက စီမံထားခဲ့တယ်လေ။
ခုဆိုရင် ကြာညို ကို ပစ်စတို သုံးလက်အပါအဝင် ကြည်ဆံတွေနဲ့အတူ ဟိုဘက်မြို ့နယ်ရဲစခန်းက ဖမ်းထားပြီးသွားပြီ။ ဒါကလည်း ကြာညို က အဲ့ဒါတွေယူလာပြီး ဒီမှာမြဒင်တို့နဲ့ပူးပေါင်းမှာကို လမ်းကနေဖြတ်ဖမ်းလိုက်တာပဲ။ လက်နက်တွေသာ မြဒင်တို့လက်ထဲရောက်သွားရင် တော်တော်ဖမ်းဖို့ခက်သွားပြီ ''
စသဖြင့် ဘိုးလေးမြက ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ကို ရှင်းပြလိုက်လေတော့သည်။ ထိုအခါမှ ဒေါ်ထားထားတို့လည်း ရင်ဘတ်ကို လက်ဖြင့်ဖိကာ. . . .
'' အမလေး ကံကောင်းလို့ပါလားအဖိုးရယ်။ သမီးတို့က တကယ့်ရာဇဝင်လူဆိုးနဲ့မှ ကြုံ ခဲ့ကြရတာကိုးး ''
ထိတ်လန့်တကြားဖြစ်ကြလေကုန်၏။
'' ဒါနဲ့ သမီးတို့ကို ကျ ူ းလွန်ခဲ့တာက မြဒင် ခေါ် ဆြာအောင်မြတ်ဟိန်းပေါ့နော်. . .အဘိုး ''
မသက်မာက မေးလိုက်လေရာ ဘိုးလေးမြက . . . .
'' ဒါကတော့ ဘိုးလေးလည်း သေခြာမသိဘူး။ မောင်မောင်နဲ့ မြဒင် နှစ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်ယောက်ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဘိုးလေးအထင်တော့ မောင်မောင်လို့ထင်တာပဲ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကောင်လေးက မြာပွေလွန်းတယ်။ ကေသရီရော ကြာညို ပါ သူ့ရဲ ့မိန်းမတွေချ ည်းပဲ။ နားလည်မှုယူထားပြီး နှစ်ယောက် ပြို င်တူပေါင်းသင်းနေကြတာ။
မြဒင်ကတော့ အဲ့ဒီလိုမဟုတ်ဘူး။ သူဟာ ဒုစရိုက်သမားဆိုပေမယ့် အထက်လမ်း အောက်လမ်း ဓာတ်တွေ ဘိုးတော်တွေဘက်မှာ အတော်စိတ်ဝင်စားတယ်။ သူက အဲ့ဒါတွေကလွဲရင် ကျ န်တာတွေ အာရုံထဲမှာ သိပ်မထားဘူး ''
ဟု မှတ်ချ က်ပေးလေ၏။
'' သမီးတို့ အနိုင်ကျ င့်ခဲ့တဲ့ အမှုတွေအတွက် သမီးတို့ သူတို့ကို တရားစွဲချ င်သေးလား ''
ဘိုးလေးမြက ဆက်လက်မေးမြန်းလိုက်လေရာ. . . ဒေါ်ထားထားက
'' သမီးတို့ ဘယ်လို လုပ်ရမှန်းတောင်မသိတော့ပါဘူး အဘိုးရယ်။ အကြံပေးပါဦး ''
'' အင်းး . .ဘိုးလေးမြရဲ ့ အမြင်ကို ပြောပြရင်တော့ ဒီက တူမကြီးတို့ရဲ ့ သိက္ခာကို ထောက်ပြီး ဒီကောင်တွေကို တရားမဆွဲစေချ င်တော့ဘူး။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ တူမကြီးတို့ တရားမစွဲလည်း သူတို့ကျ ူ းလွန်ခဲ့တဲ့ အခြားအပြစ်တွေက မျ ားလွန်းတာကြောင့် ဒီကောင်တွေ ဒီတစ်သက် ထောင်က ထွက်ရဖို့ ဘိုးလေးမြ မမြင်ဘူး။ ''
ဟူ၍ အကြံပေးလေ၏။
'' ဘိုးလေးမြပြောတဲ့ အတိုင်းပဲ သမီးတို့လိုက်နာပါ့မယ် ''
ဒေါ်ထားထားတို့က ပြန်လည်ဖြေကြားပြီး သက်ပြင်းကိုယ်စီချ လိုက်ကြလေတော့သည်။
အရာအားလုံး ပြီးဆုံးသွားချေ ပြီ. . . . . ။
အထက်ပါအဖြစ်အပျ က်မျ ား အပြီး တစ်နှစ်ခန့်အကြာတွင် . . . . .
အကျ ဉ်းစခန်း ရဲဘက်တစ်နေရာ
ဦးမြဒင်နှင့် မောင်မောင်တို့သည် ထမင်းစားနားချ ိန်တွင် သစ်ပင်ရိပ်၌ ဖက်ကြမ်းဖွာလျှ က် စကားတပြောပြောရှိကြလေသည်။
'' ဆြာမြဒင် ဆြာမ မသက်မာလေးက မဆိုးဘူးဗျ ။ တော်တော်လေး အိန္ဒေကြီးတယ် ကျွ န်တော်နဲ့တွေ ့တိုင်း ကျ ိတ်ကာ ငြီးကာနဲ့ပဲ ပြီးသွားတော့တာပဲ ''
'' တော်ပါတော့ နှာဗူးရာ။ မင်းကြောင့် $ ပြသနာတွေတက်ပြီး တို့ဒီထဲရောက်ခဲ့တာ ''
'' ဟာ. . . .ဆြာမြဒင်ကလည်း ကျွန်တော့်ကြောင့်ချ ည်းတော့မဟုတ်ပါဘူး။ နောက်ဆုံးနှစ်ရက်မှာ ဒုတိယယမြောက်ရက်ကို . . .ငါ စမ်းကြည့်ချ င်တယ် .ဆိုလို့ ဆြာ့ကို ကျွ န်တော် ခွင့်ပေးလိုက်ရတယ်လေ။ ပြောပါဦး မသက်မာက မကောင်းလို့လား ''
'' အေးး မင်းပြောတာလည်း ဟုတ်တော့ ဟုတ်တယ်ကွ။ ဒါပေမယ့် ငါနဲ့တွေ ့တဲ့နေ့မှာတော့ မသက်မာက တော်တော်လေးကို စိတ်ပါလက်ပါရှိခဲ့တာ။ အပေါ်ထပ်မှာဆိုတော့ လွတ်လပ်တယ်လေ ''
'' သိပါတယ် ဆြာရယ်။ ဆြာ ဒီအပေါ်ထပ်ကို ဘယ်လောက် ခရေဇီဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ။ သူဇာကြီးကို ပထမနေ့ကျွန်တော် တွေ ပြီးတော့ ဒုတိယနေ့မှာ ဆြာနဲ့တွေ ့ဖို့ မသက်မာတို့ အိမ်ပေါ်ထပ်ကို ဒီက တပည့် မောင်မောင်ပဲ ချ ိန်းပေးခဲ့ရတာပါ ''
'' အေးကွ။ အဲ့ ဒါကြီးကတော့ အတော်ထန်သား။ ခိုင်းသမျှ အကုန်လုပ်တယ်။ ငါလည်း နောက်ဆုံးနေ့ မို့ ချ စ်ကောင်းကောင်းနဲ့ မြော့ခွေသွားအောင်ကို ချ စ်ပြစ်ခဲ့တာ ''
'' ထန်မှာပေါ့ ဆြာသမားရယ်။ သူ့လင် ဆြာဝန်က ဆောက်ရူးကိုးး။ ဆော်ကြီးကို ဂရုမစိုက်ဘဲ ဘောပွဲပဲ ကြည့်နေတာလေ။ ဆော်ကြီး ခမြာ အတော်ဆာနေတာ ''
'' ဒါနဲ့ ငါမေးပါဦးမယ် မောင်မောင်။ မင်း ထားထားကို ကြံခဲ့သေးလား''
'' မကြံဘူး ဆြာမြ ''
'' ဟင်. . .ငါလည်း မကြံဘူး။ ဒါနဲ့ ထားထားက ပြောတော့ အကြံခံရတဲ့အထဲမှာ သူပါ ပါသတဲ့။ တို့အပြင် တခြားတစ်ယောက်ရှိလိမ့်ဦးမယ်။ မြဒင်ဘဝမှာ ကုတုံးပေါ်ထိပ်ကွက်ခံရတာ ဒီတစ်ခါ ပထမဆုံးဘဲ။ နာတယ်ကွာ . . . .တောက် ''
'' ကဲ ကဲ ဆြာမြ ကျွ န်တော်တို့စကားဖြတ်မှ ။ဟိုမှာ တန်းစီးက ခရာမှုတ်တော့မယ်။ အလုပ်စရအောင်ပြင်ထားကြရအောင် ''
'' အေးပါကွာ ''
ဒေါ်ထားထားမှာ အပျ ို ကြီး တန်မဲ့ အမည်မသိ တရားခံဖြင့် ရသောကိုယ်ဝန်မှ သားယောကျ် ားလေးတစ်ယောက်ဖွားမြင်လေသည်။ ထိုကလေးကို ငါးလုံးတန်း မိသားစုမျ ားအားလုံး ဝိုင်းဝန်းထိန်းကြောင်း ချ စ်ခင်ကြ၏။ ဘိုးလေးမြညွန့်နှင့် ဘွားလေးသောင်းမေတို့ လင်မယားက အကဲဆုံးဖြစ်သည်။
တနေ့သောအခါ ဘိုးလေးမြတို့ က ဒေါ်ထားထား၏ ကလေးကို ခေါ်ထိန်းရင်း . . . . .
'' ခုမှ ပဲ ကျ ု ပ်ရင်ထဲက အလုံးကြီး ကျ သွားတော့တယ်။ ရှင်နဲ့ ကျ ု ပ်မှာ သားသမီးတွေရှိတယ်ဆိုပေမယ့် သူတို့က ကျ ု ပ်အရင် အိမ်ထောင်နဲ့ရခဲ့ကြတာမဟုတ်လား။ ရှင်နဲ့ငြားတော့ ကျ ု ပ်ရဲ ့မိန်းမရောဂါကြောင့် ရှင့်အတွက် မျ ို းရိုးချ န်ထားမပေးနိုင်ခဲ့ဘူးလေ။
အဲ့ဒါကြောင့် ကျ ု ပ်သိပ်ဝမ်းနည်းနေခဲ့ရတာ။ ရှင်တို့ ကျ ု ပ်တို့ တရုတ်လူမျ ို းဆိုတာက ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့်မျ ို းရိုးအတွက် အနည်းဆုံး သားယောကကျ ာ်းလေးတစ်ယောက်တော့ ချ န်ထားခဲ့ရမယ် မဟုတ်လား။
ခုဆို ဒီမှာကြည့်စမ်း ရှင့်ရဲ ့ '' ရှောင် '' မျ ို းဆက်ကို ရှင်ချ န်ထားနိုင်ခဲ့ပြီ။ ကျ ု ပ်သိပ်ဝမ်းသာတယ်သိလား ''
ဟူ၍ ဘွားလေးသောင်းက ကလေးကို ချ ီပိုးမြှောက်တင်လျှ က် ပြောလိုက်လေရာ ဘိုးလေးမြကလည်း မိန့်မိန်ံကြီး ပြုံ း၍ နေလေတော့သည်။
ဘိုးလေးမြ၏ ထင်မြင်ချ က်လည်း တက်တက်စင်အောင် လွဲခဲ့လေပြီ။ သမ္မတဦးသိန်းစိန်သည် ၎င်းအနားမယူမှီ လူဆိုးလူမိုက် သူခိုးဂျ ပိုးမျ ားကို မိမိ၏ရင်ဝယ်သားကဲ့သို့သဘောထားကာ ရေတံခွန်မှ ရေကျ သကဲ့သို့ လွတ်ငြိမ်းချ မ်းသာခွင့်ကို တဖြောဖြောပေးလေရာ ဦးမြဒင်တို့လည်း ထောင်တစ်သက်ကျ နေရာမှ ထောင်ထဲတွင် တစ်နှစ်ကျေ ာ်နှစ်နှစ်လောက်သာနေလိုက်ရပြီး ပြန်လည် လွတ်မြောက်လာခဲ့ကြလေတော့သည်။
ရဲရင့်ကတော့ '' ဝတ်ကျွ တ်သွားပြီ '' ဟု ဆိုရမလား။ အခြောက်ဘဝမှ လွတ်မြောက်ကာ နယ်ပြန်၍ သာသနဘောင်သို့ဝင်သွားလေတော့သည်။ ၎င်းသည် သာသနဘောင်သို့မဝင်ခင် . . .
'' မြို ့ပေါ်သို့ရောက်စက အဒေါ်ဖြစ်သူဒေါ်ထားထားမသိအောင် အခြောက်ပီပီ မောင်မောင့်ကို ပရောပယီ သွားလုပ်ကြောင်း။ မောင်မောင်က ချေ ာ့မော့နှစ်သိမ်ကာ ရေမွှေးပုလင်းလေး လက်ဆောင်ပေးလွှတ်လိုက်ကြောင်း ''
ဝန်ခံသွားလေ၏။
ဦးမြဒင်မှာတော့ ထောင််မှ လွတ်မြောက်ပြီးနောက် ဘိုးတော်လိုင်းသို့ တကယ်လိုက်သွားကာ သိပ်မကြာခင်မှာပင် တိုင်းမှူ းမျ ား ဗိုလ်ချ ု ပ်မျ ား ထွေအုပ်မျ ား စသည်တို့၏ ပူဇော်ခံအဆင့်သို့ရောက်ရှိသွားလေတော့သည်။
ကြာညို မှာမူ ထောင်မှူ းတစ်ယောက်နှင့်အကြောင်းပါသွားကာ ကေသရီမှာတော့ ရုပ်ရည်တင့်တယ်၍ အသားဖြူ သူမို့ ခရိုနီတစ်ယောက်၏ မယားငယ်ဖြစ်ကာ ချ မ်းသာသွားလေတော့၏။
မောင်မောင်မှာတော့ ရွှေဆိုင်ပိုင်ရှင် သူဌေးသမီးတစ်ဦးဖြင့် ငြားလျှ က် ရွှေဆိုင်ပေါ်တွင် အခန့်သားတက်ထိုင်ကာ ကောင်းစားနေလေတော့သည်။
၎င်းသည် အလုပ်ကို မယ်မယ်ရလုပ်စရာမလိုဘဲ Fb သုံးလိုက် ကော်ဖီသောက်လိုက်ဖြင့် အမြဲလိုလို ဇိမ်ကြနေတတ်ပြီး တခါတရံတွင် '' အမြင့်ကြောက်သောငှက် '' Acc အမည်ဖြင့် ဇာတ်လမ်းမျ ားရေးသားကာ Fb တင်လေ့ရှိလေတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။
တဏှာမဆုံးသမျှ သံသရာမဆုံးနိုင်
အမြင့်ကြောက်သော ငှက်