'' ဝက်သားကြို က်တဲ့ တောကား '' ၉

.

အမြင့် ကြောက်သော ငှက်

.

.

.

.

ကြမ်းပေါက်ကနေ မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် လူခန့်အတော်အံ့သြသွားတယ်။ လူခန့်မြင်နေတာက ဒေါ်ကျ င်မေရဲ ့အခန်း။ သူမဟာ ကုတင်ပေါ်မှာ ဒူးထောင်ပေါင်ကားနဲ့ ပက်လက်အိပ်နေတယ်။ အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျ င်းနေပြီး ရင်သားထွားထွားဝိုင်းဝိုင်းတွေက ဖွေးဖွေးကြီးပေါ်လို့။ ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်းကို စောင်တစ်ထည်ခြုံ ထားပြီး သူမရဲ ့ပေါင်နှစ်ခုကြားနေရာ စောင်အောက်က လှုပ်လှုပ် အရာတစ်ခု။

အခန်းထဲမှာ ထွန်းထားတဲ့ နှစ်ပေဖန်ချေ ာင်းမီးရောင်က လူခန့်ရဲ့ အမြင်အာရုံ ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ဖြစ်စေတယ်လေ။ ခေါင်းကိုဘယ်ညာရမ်းလိုက် အပေါ်ကိုမော့သွားလိုက် လက်တွေကလည်း အိပ်ယာခင်းကို ကုတ်လိုက် ခေါင်းအုံးကို စုပ်လိုက် ဖြစ်နေတဲ့ ဒေါ်ကျ င်မေ့ကိုမြင်ရတာ ခံစားချ က် စူးစူးရှရှတစ်ခုကို ခံစားနေရသလိုပဲ။ နှုတ်ခမ်းကိုချွ န်တလှည့် သပ်တစ်ခါ နဲ့ အံကိုခဲပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း ကော့လန်နေတော့တာ။

လူခန့်လည်းဆက်ကြည့်နေရင်း ခဏကြာလာတော့ ဒေါ်ကျ င်မေရဲ ့လှုပ်ရှားရုန်းကြွမှုတွေဟာ အတော်ကိုပြင်းလာတယ်။ သူမဟာ ရဲ ့လက်တွေဟာ အောက်ပိုင်းစောင်ခြုံ ပေါင်းကြားက လှုပ်ရှားနေတဲ့ အရာကို စွဲကိုင်ဖိကပ်လိုက် . . . .အပေါ်ဘက်ကိုရောက်သွားပြီး ခေါင်းအုံးတွေ အိပ်ယာခင်းတွေကို ဆွဲလွဲကုတ်ခြစ် တွန်းတိုက်ပြစ်လိုက် လုပ်နေတာကြောင့် သူမ အုံးတဲ့ ခေါင်းအုံးလည်း ကုတင်အောက်ကိုကြသွားတော့တယ်။

ထောင်ထားတဲ့ ပေါင်တံနှစ်ဖက်ကလည်း ဆန့်သွားလိုက် ပြန်ထောင်လာလိုက် ဘေးကိုကားသွားလိုက် အတွင်းကိုပြန်စုလိုက် ဖြစ်နေတဲ့အပြင် သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ဖွင့်ဖွင့်ထွားထွားကြီးကိုလည်း ဗြောင်းဆန်အောင် လူးပျ ံနေတာကြောင့် နောက်ဆုံးမှာတော့ အောက်ပိုင်းမှာ ခြုံ ထားတဲ့ စောင်ဟာ သူမရဲ ့ကိုယ်ပေါ်က ကွာကျ သွားပါလေကော။ စောင်အောက်က လှုပ်လှုပ် လှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေတဲ့အရာလည်း ပေါ်လာတော့တာပေါ့။

'' ဟင် . . .ဂျ င်မီ . . .''

လူခန့် စိတ်ထဲကနေ တအံတသြ ရေရွတ်လို့ အနှီမွေးစားသားမိရဲ ့ အချ စ်ဇာတ်လမ်းကို ဆက်မကြည့်ချ င်တော့တာနဲ့ အသံလုံအောင် ဖြေးဖြေးချ င်းထရပ်ပြီး ဆူးလေးရဲ ့ အခန်းကို ပြန်ဖို့ပြင်လိုက်တော့တယ်။ ထိုအခါ ဆူးလေးက လူခန့်ကို ခဏလေးနေဦးဆိုတဲ့ ဟန်နဲ့ လက်ကာပြလျှ က် ကြမ်းပေါက်ရှိရာကို အသာငုံ့ပြီး ချေ ာင်းကြည့်ပြန်တယ်။

အဲ့ဒီနောက်ပြန်ထလာကာ လူခန့်ရဲ ့ နားနားကို ကပ်လို့

'' အန်တီမေကို ကိုဂျ င်မီက နမ်းပေးနေတာဆိုတော သူတို့နှစ်ယောက်ဒီည အလုပ်မဖြစ်လောက်ဘူး။ အကိုတော့ကံကောင်းပြီ။ ခဏနေရင် ဇာတ်လမ်းနောက်တစ်ပုဒ် ဆူး ကိုယ့်ကို ထပ်ပြမယ်။ လာ . . .''

ဆိုပြီး ခပ်တိုးတိုးလေးပြောကာ သူမရဲ ့အခန်းရှိရာသို့ ရှေ ့မှာ ဦးဆောင်၍ ထွက်ခွာသွားပါတော့တယ်။ ဆူးလေးရဲ ့ အခန်းကို ရောက်တဲ့အခါ လူခန့်က ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ချ လိုက်ပြီး . . .

'' ဂျ င်မီနဲ့ ဘွားတော်က အဲ့လိုတွေလား။ ကိုယ်ဖြင့် ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး . . .''

ဟု ပြောလိုက်တော့ ဆူးလေးက

'' ဒီထက်မယုံနိုင်စရာကောင်းတာတွေကို ဆူး အကို့ကို ပြဖို့ရှိသေးတယ်။ ခုလောလောဆယ်တော့ ဆူးအိပ်ယာပေါ်မှာ ဆယ့်ငါးမိနစ် နာရီဝက် လောက် ခဏလှဲပြီး မှေးချ င်မှေးလိုက်ဦး . . . ရာသီကပူတော့ ဆူး အကို့ကို ယက်ခပ်ပေးမယ်။ အကိုလည်း မရှယ်လီနဲ့ တစ်နေကုန်လည်ရပတ်ရတာ ပင်ပမ်းနေပြီမဟုတ်လား ''

ဟူ၍ လူခန့်ကို ခေတ္တခဏမျှ အနားယူဖို့ရာ တိုက်တွန်းလေတယ်။ လူခန့်လည်း စိတ်ထဲကနေ. . .

. . .'' လိမ္မာလိုက်တဲ့ ကလေးရယ်. . .ငါ့အိမ်သူ သက်ထားလေးမျ ားဖြစ်ရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလည်း ''. . . .

လို့တွေးမိရင်း ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း တကယ်ကို ပင်ပမ်းနေတာကြောင့် အာနာမနေတော့ဘဲ သူမရဲ ့အိပ်ယာပေါ်ကို လှဲအိပ်ချ လိုက်ပြီး ခဏမှေးလိုက်တော့တာပေါ့။ ဆူးလေကတော့ ကုတင်ဘေးက စာရေးစားပွဲခုံလေးမှာထိုင်ရင်း ယက်တောင်တစ်ချေ ာင်းနဲ့ လူခန့်ကို ယက်ခပ်ပေးလျှ က် . . .။

မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကြာတော့ ဆူးလေးက လူခန့်ကို လှုပ်နိုးပြန်တယ်။

'' ထ ထ အကို . . .'' တဲ့။

လူခန့်လည်း အိပ်ချ င်မူးတူးနဲ့ ထထိုင်လိုက်တဲ့အချ ိန်မှာ ဆူးလေးက အခန်းမီးခလုပ်ကို ပိတ်လိုက်တာမို့ တစ်ခန်းလုံးမှောင်မဲသွားပါလေကော။ အဲ့ဒီနောက် ဖယောင်းတိုင်မှီးမှိန်မှိန်လေးတစ်ပွင့် ပြန်လင်းလာပြီး ဆူးလေးကို ပြန်မြင်ရလာတယ်။

'' ဒီလိုမီးပိတ်လိုက်မှ. . ။ မဟုတ်ရင်မီးရောင်ကို သူတို့မြင်သွားနိုင်တယ်လေ ''

သူမက လူခန့်နားကိုကပ်ပြောပြပြီးနောက် အခန်းထောင့်တစ်နေရာက ကြမ်းခင်းကို သွားရောက်ကုတ်ဖဲ့ပြန်တယ်။ အပေါက်ကလေးလည်း ဖြစ်သွားကော သူမက ပုဆစ်တုတ်ထိုင်ချ လိုက်ပြီး အပေါက်ကနေ အောက်ကို ချေ ာင်းကြည့်လိုက်လေတယ်။ ပြီးတော့ လူခန့်အနားကို ပြန်သွားကာ . . .

'' ရပြီအကို . . သွားကြည့်ချေ တော့။ ကိုဂျ င်မီ ရောက်နေပြီ . . .ခြေသံတော့ ဖွဖွနင်းနော် အကို ''

ဟု သတိပေးရင်း လူခန့်ကို တလှည့်ချေ ာင်းကြည့်စေပြန်တယ်။ လူခန့်လည်း သူမသတိပေးသလို အတတ်နိုင်ဆုံး အသံလုံအောင် ဂရုပြု ပြီး အပေါက်ကနေ အောက်ကို ချေ ာင်းမြောင်းကြည့်ရှု လိုက်တော့တာပေါ့။

ကြမ်းပေါက်မှ မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက ရင်ခုန်စရာ။ ရှယ်လီရဲ ့အခန်း . . .ကုတင်ပေါ်တွင် ရှယ်လီနဲ့ ဂျ င်မီကထပ်လျှ က်သား။ နှစ်ဦးစလုံး အဝတ်အစားတွေမရှိကြ။ ဂျ င်မီက အပေါ်ဘက်က လှုပ်ရှားနေပြီး ရှယ်လီက အောက်ကနေ သူမရဲ ့လက်တွေနဲ့ ဂျ င်မီ့ကျေ ာကို သိုင်းဖက်ဖက်ထားတဲ့အပြင် ပေါင်နှစ်ဖက်နဲ့လည်း ဂျ င်မီ့ကိုယ်ကို ခွပြီး လှမ်းချ ိတ်ထားသေး။

လူခန့်ကြည့်နေရင်း ခဏနေတော့ အောက်ကရှယ်လီက အပေါ်မှာရှိတဲ့ ဂျ င်မီ့ကို တဖက်သို့ဆွဲချ ပြီး သူမက အပေါ်ကဖြစ်သွားပြန်တယ်။ အဲ့ဒီနောက် ရှယ်လီက မျ က်နှာကို အပေါ်မော့လို့ သူမရဲ ့ခန္ဓာကိုယ် ဖွေးဖွေးလှလှကြီးနဲ့ ကဆုန်ဆိုင်းမြင်းစီးသလို သုံးမိနစ်လောက်ကြာအောင် အတော်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်လှုပ်ရှားပြီး ရှေ ့သို့ထိုးစိုက်ကြသွားတော့တယ်။

ချေ ာင်းကြည့်တာကိုရပ်ပြီး လူခန့် ပြန်ထလိုက်တဲ့အခါ ဆူးလေးကလည်း ကြမ်းပေါက်အခြားတစ်ပေါက်ကနေ အောက်ကို ချေ ာင်းမြောင်းလျှ က်။ လူခန့်ထလာတာကို သတိထားမိသွားတော့မှ သူမလည်း ရှက်ကိုးရှက်ကန်းလေးနဲ့လိုက်ထလာပြီး ရှက်ယောင်လွှမ်းလို့ နီရဲနေတဲ့မျ က်နှာလှလှကလေးကို အောက်ကို ငုံ့ထားတော့တယ်။

'' လာ . . .ဆူး ''

လူခန့်က ခပ်တိုးတိုးလေးပြောကာ ဆူးလေးရဲ ့လက်ကိုဆွဲကိုင်ပြီး ကုတင်ဘက်သို့ခေါ်ဆောင်လာခဲ့တယ်။ ကုတင်စွန်းမှာ နှစ်ယောက်သား တင်ပါးလွှဲထိုင်လိုက်ကြပြီးနောက် မမြင်နိုင်တဲ့စွမ်းအားတစ်ခုရဲ ့ တိုက်တွန်းလှုံ့ဆော်မှုကြောင့် လူခန့်က ဆူးလေးရဲ ့ ခန္ဓာကိုယ် သေးသေးပြည့်ပြည့်လေးကို ရင်ခွင်ထဲကို ဆွဲသွင်းလို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကို ထွေးပွေ့လိုက်မိပါလေကော။

'' အို . . .ကို့ . . .''

ဆိုပြီး ဆူးလေးဆီက အာမေဋိတ်သံခပ်တိုးတိုးလေးထွက်သွားတာကလွဲရင် တစ်စုံတရာ ငြင်းဆန်ရုန်းကန်မှုမျ ို းကို လူခန့်မတွေ ့ရဘူး။ ခပ်ပြင်းပြင်းလေးရှိုက်ရှူ နေရရှာတဲ့ သူမရဲ ့အသက်ရှူ သံလေးတွေအပြင် သူမရဲ့ကိုယ်ခန္ဓာလေးလည်း တဆတ်ဆတ်တုန်ယီနေကြောင်းကို လူခန့်သိရှိခံစားနေရတယ်။ အဲ့ဒီနောက် လူခန့်လည်း ဆူးလေးကို ကုတင်ပေါ်သို့ ဆွဲ လှဲချ လိုက်ပါတော့တယ်။

'' သိပ်ချ စ်တယ် ဆူးး ရယ်။ ကိုယ့် အချ စ်ကို ဘယ်လို သဘောထားလည်းဟင် . . .''

'' သူ့အကြောင်း ဖေဖေ ပြောပြောနေတာကိုကြားရကတည်းက ဒီက အားကိုးတကြီးနဲ့ ချ စ်ခင်စွဲလမ်းနေရသူပါရှင်ရယ် . . . . ''

အခြေအနေမပေးလို့ သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ အချ စ်နယ်မကျွံ ခဲ့ကြရပေမယ့် လူခန့်ဟာ ဆူးလေးရဲ ့ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ အကြားအလပ်မကျ န်အောင် ရင်းနှီးခွင့်ရခဲ့တယ်။ ဒေါ်ကျ င်မေတို့ သားမိနဲ့ ဂျ င်မီရဲ ့ ချ စ်ဇာတ်လမ်းကို ညတိုင်းလိုလိုတွေ့မြင်ရတဲ့အတွက် ဆန့်ကျ င်ဘက်အရသာကို လွန်စွာထိတွေ ့ခံစားလိုစိတ်ပြင်းထန်နေတဲ့ ဆူးလေးခမြာလည်း လူခန့်ရဲ ့ အနမ်းအရှုံ့ကြမ်းကြမ်းတွေအောက်မှာ အသံကျ ယ်ကျ ယ်မထွက်မိအောင် ကျ ိတ်မှိတ်အောင့်အီး လူးလိမ့်နေရတော့တာပေါ့။ အဲ့ဒီညက လူခန့် ဆူးလေးရဲ ့အခန်းမှာ အချ ိန်အတော်ကြာသွားခဲ့ပြီး မနက် သုံးနာရီထိုးခါနီးလောက်မှ အောက်ထပ်က ကိုယ့်အခန်းကိုကိုယ် ပြန်ဖြစ်ခဲ့တော့တာ။

အခန်းကိုမပြန်ခင် . . . .

ဂျ င်မီဟာ ဒေါ်ကျ င်မေရဲ ့ ထိန်းချ ု ပ်မှုကို အလုံးစုံခံရသူနှယ် ဟန်ဆောင်၍ ကြောင်လက်သည်းဖွက် နေခဲ့သူဖြစ်ကြောင်း

ဒေါ်ကျ င်မေက ရှယ်လီနှင့် ဂျ င်မီဖြစ်နေကြတာကိုမသိဘဲ သမီးဖြစ်သူကို ဗန်းပြပြီး ဂျ င်မီ့ကို ထိန်းချ ု ပ်ဖို့ရာကြံစည်သော်လည်း တကယ်တမ်းမှာမူ ဂျ င်မီသည် ဒေါ်ကျ င်မေကော သမီးဖြစ်သူရှယ်လီကိုပါ ရနှင့်ပြီးဖြစ်ကြောင်း

၎င်း၏ မူရင်းရည်ရွယ်ချ က်မှာ ဒေါ်ကျ င်မေ၏ စိတ်တိုင်းကျ မိမိနှင့် လက်ထပ်ပြီးနောက် မိမိကို ကြင်နာဟန်ပြု စည်းရုံးကာ အဖွားကြီးသားအမိကိုပါ မောင်းထုတ်ပြစ်ရန် . . . .ထို့နောက် မိမိ၏ ပိုင်ဆိုင်မှုမျ ားကို ၎င်းတစ်ယောက်တည်း သိမ်းပိုက်လက်ဝါးကြီးအုပ်ရန် ဖြစ်နိုင်ကြောင်း

ထို့ကြောင့် ဒေါ်ကျ င်မေနှင့် ရှယ်လီကသာ မိမိအပေါ်တွင် မောက်မာ ရိုင်းပြစွာ ဆက်ဆံတတ်သော်လည်း ဂျ င်မီကမူ အမြဲတစေချ ို သာနူးညံ့စွာပင် ဆက်ဆံလေ့ရှိကြောင်း

သို့သော် မိမိက ဂျ င်မီ၏ ယုတ်ညံ့သောစိတ်ဓာတ်နှင့် အကြံအစည်ကိုကြို သိသဖြင့် ရွံရှာလွန်းသောကြောင့် အတတ်နိုင်ဆုံးကင်းအောင်နေခဲ့ကြောင်း . . . . .

စတဲ့ အကြောင်းအရာအချ က်အလက်တွေကို လူခန့်က ဆူးလေးဆီမှ သိရှိခဲ့ရသလို ရှေ ့ဆက် ဘယ်လိုဆောင်ရွက်ကြမယ်ဆိုတဲ့ အစီအစဉ်အသေးစိပ်ကိုလည်း သူမကို အသိပေးပြောကြားခဲ့တော့တယ်။

.

.

.

.

နောက်နေ့အရောက်မှာ လူခန့််နဲ့ ရှယ်လီဟာ အင်းမဈေ းကိုသွားပြီး လူခန့်ပြန်ရင် လက်ဆောင်ပေးဖို့ အသီးအနှံတွေ မြန်မာမုန့်တွေကို ဝယ်ယူကြတယ်။

'' သူ့ကိုခေါ်ခဲ့ပါလား. . .ဈေ းဝယ်တာတွေ မနိုင်ရင် ကူသယ်ခိုင်းလို့ရတာပေါ့ ''

လို့ ဆူးလေးကိုညွှန်ပြပြီး လူခန့်ကအကြံပြု တာကြောင့် ရှယ်လီက ဆူးလေးကိုပါ ဈေ းကိုခေါ်လာခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် သူမကို ဈေ းထဲမလိုက်ခိုင်းဘဲ ကားစောင့်ထားပြစ်ခဲ့ပြီး ရှယ်လီနဲ့လူခန့် နှစ်ယောက်သာ စုံတွဲခုတ်လို့ တစ်ဈေ းလုံးလှည့်ပတ် ဝယ်ခြမ်းနေတော့တာ။ ဝယ်ပြီးတဲ့ ပစ္စည်းတွေမနိုင်တော့မှ သူမကိုခေါ်ပြီးကူ သယ်ခိုင်းလိုက်တယ်။

အဲ့ဒီနောက်တော့ လူခန့်ဟာ ဒေါ်ကျ င်မေ့အိမ်မှာ ရှယ်လီနဲ့ ဆူးလေးကိုဝင်ချ . . .မနက်စောစောကတည်းက သိမ်းဆည်းထားခဲ့တဲ့ မိမိအဝတ်အိတ်ကိုယူပြီး ဒေါ်ကျ င်မေကို နှုတ်ဆက်လို့ မြို ့ကိုပြန်ခဲ့ပါတော့တယ်။

ဖိတ်စာတွေ ရောက်လာပြီ . . . .

. . . . ကောင်မလေးက လိမ္မာတော့ လိမ္မာသား။ ဂျ င်မီနဲ့လက်ထပ်ဖို့ သူ့ကို အတော်ပြောယူရမယ် . .နောက်ဆုံးပြောမရင် အကြမ်းနည်းတွေဘာတွေတောင် သုံးယူရမယ်လို့ တို့ကထင်ထားတာ။ တကယ်တမ်းတို့ပြောကြည့်တော့ မျ က်ရည်လေးတွေကျ လာပြီး တအင့်အင့် ရှိုက်ငိုနေတာကလွဲရင် ဘာမှ ဒီလောက်ကြီး ငြင်းဆန်တာမျ ို းမရှိဘူး။ . . . အန်တီမေတို့သဘောပါ။ ဆူးလေးက အန်တီမေရဲ ့တူမပဲ . . အန်တီမေကောင်းတယ်ထင်လို့စီစဉ်တာကို လိုက်နာရမှာပေါ့ . . .တဲ့။ ဒါနဲ့ပဲ တို့လည်း ဂျ င်မီနဲ့ သူ့ကိုပေးစားပြီး ဧည့်ခံပွဲလေးလုပ်ပေးဖို့ စီစဉ်ရတော့တာပေါ့။

ဧည့်ခံပွဲဆိုတာ တကယ်တော့အလကားပါ။ ဧည့်ခံပွဲမတိုင်မီတစ်ရက်အလို လက်ထပ်စာချ ု ပ်မှာ ဂျ င်မီနဲ့ မိဆူးတို့လက်မှတ်ထိုး. . .ရှေ ့နေစုတ်က ပိုင်ဆိုင်မှုတွေအားလုံး မိဆူးကိုလွှဲပေးပြီးရင် တို့အတွက်က ကိစ္စပြီးပြီလေ။ ဒါပေမယ့် လူမြင်သူမြင်ကောင်းအောင် ဧည့်ခံပွဲလေးဘာလေးတော့ လုပ်ပေးဦးမှမဟုတ်လား။

နောက်ဇာတ်လမ်းက . . .တို့အတွက် သာသာယာယာပဲ။ မိဆူးကလည်း ခပ်အေးအေးခပ်နံုံနုံ . . . .ဂျ င်မီဆိုတာကလည်း ကလေးဘဝကတည်းက တို့က ပြီးရင်ပြီးရတာ . . . . ဟော . . .အခု အသက်ကလေးကြီးလာပြန်တော့လည်း ဒီကောင့်ကို တို့ရဲ ့တဏှာကွန်ယက်ထဲမှာ မလှုပ်နိုင်အောင်ချ ု ပ်နှောင်ထားလိုက်ပြီးပြီလေ . . . .

ဒါ့အပြင် ဒီကောင် တို့ထက်ပိုပြီး ရူးသွပ်စွဲလမ်း အာသာငမ်းငမ်း ဖြစ်နေတဲ့အရာကလည်း တို့လက်ထဲမှာလေ။ အဲ့ဒါကတော့ သမီးရှယ်လီပဲ။ သမီးရှယ်လီကို ဒီကောင် အသေရရ အရှင်ရရ အရူးအမူးဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ တို့ကသိပြီးသား။ ဒီကောင် ဆေးသမားလိုလို အရက်သမားလိုလို ဖြစ်နေရတာလည်း ရှယ်လီကြောင့်ပဲမဟုတ်လား။ သမီးက သူ့ကို မျ က်နှာသာမပေးဘဲ ခပ်တည်တည်ခပ်တန်းတန်းဆက်ဆံနေလို့ သင်း စိတ်လေနေတာ။

ဟင်းဟင်း . . .မင်းလို ဘိန်းစားမျ ို းနဲ့ ငါသမီးကို ဘယ်အဖြစ်ခံလိမ့်မလဲ ဂျ င်မီရယ်။ မင်းကို ငါမွေးစားခဲ့တယ်ဆိုတာလည်း မင်းအရွယ်ရောက်လာရင် တနေရာရာမှာ အသုံးဝင်လာမယ်လို့ ယူဆခဲ့လို့ပဲ။ ငါ့အတွေးတွေ မှန်ပါတယ်။ ခုတော့ မင်းဟာ တစ်နေရာတည်းတင်မကဘူး နေရာအတော်မျ ားမျ ားမှာ ငါ့အတွက်အသုံးဝင်တဲ့ ဂျ ို ကာရုပ်ကလေးပါပဲ။

ဒါပေမယ့် စိတ်မကောင်းပါဘူးကလေးရယ်။ ကိစ္စတွေပြီးရင် မိဆူးက အိမ်ပေါ်ကဆင်းပြေးပြီး ဘဝပျ က်ရမယ်။ မင်းကတော့ ဆေးမှုနဲ့ ထောင်ထဲကိုသွားရင်သွား မသွားရင် ဆေးလွန်ပြီး သေရမယ်။ အဲ့ဒါ မင်းတို့နှစ်ယောက်ရဲ ့ရွေးချ ယ်ခွင့်မရှိတဲ့ ကြမ္မာဆိုးပဲ။ သမီးလေးရှယ်လီက မင်းအတွက်မဟုတ်ဘူးကောင်လေး . . .မြို ့က သူဌေးလေးအတွက်ပဲ။ ခုတောင် သူတို့နှစ်ယောက်အတော်ကို ရင်းနှီးသွားကြပြီမဟုတ်လား . . . .

ဒေါ်ကျ င်မေဟာ စားပွဲပေါ်က ဂျ င်မီနဲ့ ဆူးစူးနှင်းဆီ တို့ရဲ ့ မင်္ဂလာဖိတ်စာထပ်ကြီးကိုကြည့်ပြီး ရှေ ့ရေးကိုတွေးရင်း ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် ပီတိတွေဖြာနေတော့တယ်။

.

.

.

.

'' ကျွ န်တော်တို့ကို ဝင်ခွင့်ပြု ပါခင်ဗျ . . . ''

ကြားလိုက်ရတဲ့အသံကြောင့် ဒေါ်ကျ င်မေ့အတွေးတွေ လွင့်ပျ ယ်သွားခဲ့တယ်။ ကြည့်လိုက်တော့ ရှေ့နေကြီး ဦးသိန်းအောင် စခန်းမှုးကြီး ရဲတပ်သားတစ်ယောက်နဲ့ မြို ့ခံလူကြီးနှစ်ယောက် တို့။

'' . . .ကြွကြပါရှင် ကြွကြပါ . . .ထိုင်ပါ . . .။ ဘာကိစ္စမျ ား ရှိလို့လည်း မသိဘူး ''

ဒေါ်ကျ င်မေက နေရာထိုင်ခင်းပေးပြီး လာရင်းကိစ္စကိုမေးလိုက်တော့ ရှေ ့နေကြီးက

'' ကျွ န်တော်တို့ ဒီက မဆူးစူးနှင်းဆီကို သူရဲ ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေ လာလွှဲပေးတာပါ ''

'' သူ့ရဲ ့ ပိုင်ဆိုင်မှုတွေက ဒီအချ ိန်လွှဲလို့မရသေးဘူး မဟုတ်လား ''

ဟု ဒေါ်ကျ င်မေ ပြန်မေးအခါ ရှေ ့နေကြီးက

'' ရပါပြီဗျ ။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၅ ရက်က သူ့အသက် ၂၃ နှစ်ပြည့်သွားပြီပဲ ''

ဟု မတုန်မလှုပ်ပုံစံနဲ့ ပြန်ပြောလေတယ်။

'' ဒါ . . .ဒါပေမယ့် သူမှ ယောကျ ်ားမယူရသေးတာ။ ခုမှ ဖိတ်စာရိုက်ရုံရှိသေးတယ်။ ကျွ န်မထင်တာက သူတို့နှစ်ယောက်လက်ထပ်စာချ ု ပ်မှာ လက်မှတ်ထိုးပြီးမှ သူ့ကို ပိုင်ဆိုင်မှုတွေ အားလုံးလွှဲပေးရမယ်လို့ ထင်ထားတာ။ အဲ့ဒီလိုမဟုတ်ဘူးလား ''

ဂျ င်မီနဲ့ ဆူးလေး လက်မထပ်ရသေးခင် ပိုင်ဆိုင်မှုတွေ အားလုံး ဆူးလေးကို လွှဲပေးလိုက်ရင် ဂျ င်မီကိုလက်ထပ်ဖို့ငြင်းဆန်ပြီး သူမတို့ကိုပါ နှင်ချ တာမျ ို းဖြစ်သွားနိုင်တယ်မဟုတ်ပါလား။ သူမတို့ကို ပြန်ကန်နိုင်မယ့် အခြေအနေဆိုးမျ ို းကို ကြို တင်တွေးတောရင်မောရင်း ဒေါ်ကျ င်မေ့ရဲ ့ရင်ထဲမှာ ဗလောင်ဆူနေပြီလေ။ ရှေ ့နေကြီးကတော့ ခပ်အေးအေးအမူအရာနှင့် . . .

'' ခဏလေး စောင့်လိုက်ရင် ဒီက ငါ့ညီမ နားလည်သွားမှာပါ ''

ဟု ဒေါ်ကျ င်မေကို ဖျေ ာင်းဖြနေလေတယ်။

အဲ့ဒီအချ ိန်မှာပဲ အိမ်ရှေ ့က ကားစက်သပ်သံကြားရပြီး လူခန့်နဲ့ ဦးသောင်းငွေတို့စုံတွဲ အိမ်ထဲကိုဝင်လာပါလေကော။ ရှယ်လီကတော့ လူသံတွေကြားရတာကြောင့် အိမ်ခန်းထဲကထွက်လာပြီး ဒေါ်ကျ င်မေ့ ဘေးမှာလာရပ်ရှာတယ်။ ဒေါ်ကျ င်မေလည်း လူခန့်ကို မြင်ရတော့ အံ့သြသွားပြီး

'' ဟင် . . . မောင် မောင် လူခန့်။ အန်တီတို့ဆီ အလည်ထပ်လာတာလား ''

'' အန်တီတို့ဆီအလည်ထပ်လာတာဆိုတာထက် ဆွေပြမျ ို းပြလာရင်း ကျွ န်တော့်ဇနီးသည်ကို ကျွ န်တော်လာခေါ်တာ လို့ပြောရင် ပိုမှန်မလားပဲ။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ ဆူးလေးနဲ့ ကျွ န်တော်နဲ့က တရားဝင်လက်ထပ်ထားကြတဲ့ အကြင်လင်မယားတွေဖြစ်နေကြပြီလေ။ ဒီမှာကြည့် . . .''

လူခန့်က ပြောလည်းပြော သူ့ရဲ ့လက်ထဲမှာရှိတဲ့ လက်ထပ်စာချ ု ပ်ကိုပါ ဒေါ်ကျ င်မေ မြင်သာအောင် ထောင်ပြလိုက်တော့တယ်။

'' ဟင် . . .မင်း မင်းးး တို့ . . . .''

ဒေါ်ကျ င်မေ အံ့အားသင့်ပြီး လူခန့်ကိုဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်အောင်ဖြစ်နေတဲ့အချ ိန်မှာ . . . .

'' မြင်ပြီမဟုတ်လား ဒေါ်ကျ င်မေ။ ဒါ့ကြောင့် ကျွ န်တော်တို့က ဆူးလေးကို ပိုင်ဆိုင်မှုတွေလွှဲဖို့ လုပ်ရတာပါ။ သူက လက်ထပ်ပြီးနှင့်ပြီလေ ''

ရှေ ့နေကြီးက ခပ်ဖြုံ ့ဖြုံ ့ပြုံ းရင်း ဝင်ပြောပြန်တယ်။ ထိုအခါ ဒေါ်ကျ င်မေလည်း အခံရခက်စွာဖြင့်

'' နင် နင်တို့ တော်တော်ယုတ်မာကြပါလား ''

ဟု ဒေါ်သတကြီးအော်ဟစ်လိုက်ချ ိန် . . . .

'' သြော် . . .အန်တီမေ အန်တီမေ အန်တီကမျ ား ကျွ န်မတို့ကို ယုတ်မာတယ်လို့ တပြန်ကြီးပြောရတယ်ရှိသေး။ ပါပါးဆုံးကတည်းက ပါပါးရဲ ့ အိမ်နဲ့ဆိုင်ပေါ်မှာ အခန့်သားတက်နေ . . . ကျေ ာင်းနေရမယ့်အရွယ် တူမလေးကိုကျေ ာင်းထုတ်. . .အိမ်အလုပ်တွေ ဇယ်ဆက်အောင်ခိုင်း . . . တူမလေးအသက်ရလာပြန်တော့ မွေးစားသားဆေးသမားနဲ့ပေးစားပြီး တူမရမယ့်အမွေတွေ ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကို လက်ဝါးကြီးအုပ်သိမ်းပိုက်ဖို့ကြံစည် . . .

အဲ့ဒီလုပ်ရပ်တွေကမှ ယုတ်မာတယ်ခေါ်တာရှင့် . . ယုတ်မာတယ်ခေါ်တာ။ ဟက် . .ဟက် ကျ လည်းကျ လောက်ပါရဲ ့ . . .တူမကြတော့ ဆေးသမားနဲ့ပေးစားပြီး ကိုယ့်သမီးအရင်းလေးကြတော့ မြို ့ကသူဌေးလေးနဲ့ ငြားစေချ င်သတဲ့။ ဒီမှာ အန်တီမေ . . .ကိုလူခန့်ဆိုတာ တခြားမဟုတ်ဘူး။ ကျွ န်မဘဝကို အန်တီမေတို့လက်ထဲကဆွဲထုတ်ဖို့ ပါပါးက ဝိဉာဉ် ဘဝနဲ့ အကူအညီတောင်းပြီးလွှတ်လိုက်တဲ့သူပဲ။ ''

.

.

.

မြန်မာဆန်ဆန် စည်းဝမ်းဆက်ကလေးကို ကျ စ်လစ်သေသပ်စွာဝတ်ဆင်ထားပြီး နားတွင်တရုတ်စကားပန်းလေးတစ်ပွင့်ပန်ထားတဲ့ ဆူးလေးက လှေခါးထစ်မှတစ်ထစ်ချ င်းဆင်းလာရင်း ဒေါ်ကျ င်မေ့ကိုလှမ်းပြောလိုက်တော့တယ်။ အောက်ထပ်ဧည့်ခန်းသို့ရောက်တဲ့အခါ ဆူးလေးက စကားဆက်ပြန်တယ်။

'' ကိုလူခန့် မြို ့ပြန်မယ့်နေ့ ဈေ းကိုသွားတော့ ကျွ န်မပါ လိုက်သွားခဲ့ရတယ်။ ဈေ းရောက်တော့ မရှယ်လီဟာ ကျွ န်မကို ကားမှာ အစောင့်ထားခဲ့ပြီး ကိုလူခန့်နဲ့နှစ်ယောက်တွဲလို့ ဈေ းဝယ်ထွက်ခဲ့ကြတယ်။ အဲ့ဒီနေ့က မုန့်လက်ဆောင်းဆိုင်မှာ မရှယ်လီ မုန့်လက်ဆောင်းသောက်နေတုန်း ကိုယ်လူခန့်က ကားထဲမှာ ပိုက်ဆံအိတ်ကျ န်ခဲ့လို့ဆိုပြီး ပြန်ယူတာ မှတ်မိဦးမှာပေါ့ ''

ဆူးလေးက ရှယ်လီ့ဘက်ကိုလှည့်ကာမေးလိုက်တော့ . . .ရှယ်လီလည်း ထိုအကြောင်းအရာကို သတိရပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ရတော့တယ်။

'' . . .အဲ့ဒီအချ ိန် ကားပေါ်မှာ ရှေ ့နေကြီးနဲ့ ဟောဒီက မြို ့မိမြို ့ဖနှစ်ဦး အဆင်သင့်ရောက်နေကြပြီလေ။ ကိုလူခန့်လည်း ကားကိုရောက်လာကော မြို ့မိမြို ့ဖ ဦးကြီးတွေကို သက်သေထားပြီး ရှေ ့နေကြီးဆီမှာ ဆူးတို့နှစ်ယောက်လက်မှတ်ထိုးလိုက်ကြတယ်။ အဲ့ဒီလို အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်ကိုလည်း ကိုလူခန့်က ရှေ ့နေကြီး ဦးလေးဦးသောင်းငွေတို့နဲ့ အစကတည်းက ကြို တင်တိုင်ပင် ပြင်ဆင်ခဲ့တာ။

ဟင်း ဟင်း အန်တီမေတို့ တစ်ကွက်နောက်ကျ သွားပြီ။ အန်တီမေတို့ ရှုံးပြီ။ ကိစ္စတွေအားလုံးပြီးတာနဲ့ အထုတ်ဆွဲပြီး အိမ်ပေါ်ကဆင်းဖို့ပြင်ထားကြတော့။ ''

အတော်ကို မာမာထန်ထန် ပြတ်ပြတ်သားသား ပြောထုတ်လိုက်တဲ့ ဆူးလေးရဲ ့စကားလုံးတွေ အဆုံးသတ်သွားတဲ့အချ ိန်မှာတော့ ဒေါ်ကျ င်မေဟာ ကျ ိတ်မနိုင်ခဲမရဟန်နဲ့ တက်တခေါက်ခေါက် အံတကျ ိတ်ကျ ိတ်ဖြစ်နေပြီး သမီးဖြစ်တဲ့ ရှယ်လီကတော့ ရေနွေးနဲ့အလောင်းခံလိုက်ရတဲ့သစ်ရွက်လို ပျေ ာ့ဖတ်ညှို းလျေှ ာ်စွာဖြင့် အခြေအနေမဲ့ဘဝသို့ ရောက်ရှိသွားမှာကို စိုးရံံွ့၍နေရှာတော့တာ။

အဲ့ဒီအချ ိန်မှာပဲ ဘယ်သူမှထင်မှတ်မထားတဲ့ အခြေအနေတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်သွားပါလေကော . . . .

တစ်စုံတစ်ယောက်ဟာ အိမ်ပေါ်ထပ်ကနေ လှေခါးထစ်အတိုင်း ဒုန်းဆိုင်းပြေးဆင်းလာပြီး လှေကားကိုကျေ ာပေးရပ်နေတဲ့ ဆူးလေးကို နောက်မှနေချ ု ပ်ကိုင် သိုင်းဖက်လိုက်တော့တယ်။

'' အို . . . .ရှင် . . ''

'' ဟာ . . .ဂျ င်မီ ''

'' ဟေ့ကောင် . . .မလှုပ်နဲ့ လက်နက်ချ ''

တခဏအတွင်း အခန်းထဲမှာ အသံတွေဆူညံသွားပြီး စခန်းမှူ းဦးသောင်ညွန့်က ခါးမှ ခြောက်လုံးပြူ းကိုထုတ်ကာ ဂျ င်မီ့ကိုချ ိန်လျှ က် . . .ရဲတပ်သားလေးကလည်း လက်ထဲရှိနံပါတ်ဒုတ်ကို တပြင်ပြင်နှင့် . . . လူခန့်က ရှေ ့ကို တိုးဖို့ကြို းစားလိုက်တော့

'' ဟေ့ကောင် . . .ရှေ ့မတိုးနဲ့ ။ လက်နက်တွေအားလုံးလည်းဖယ်လိုက်။ ဒီမှာတွေ ့လား . . .ကောင်မလေးတစ်ခါတည်း သေသွားမယ် ''

အမှန်ပင်. . .ဂျ င်မီလက်ဦးသွားခြေပြီ . . .ဆူးလေးရဲ ့လည်ပင်ကို ၎င်းရဲ ့ဓားက ထောက်နှင့်ပြီးပြီ။ အားလုံးကြံရာမရဖြစ်နေစဉ် ဂျ င်မီက တဟားဟား အော်ရယ်လိုက်ပြီး . . .

'' ကျ ု ပ် သိပ်ကံကောင်းသွားတယ်။ အမှန်ကျု ု ပ်က အပေါ်ကို ကောင်မလေးအဝတ်လည်းတာ တက်ချေ ာင်းတာ။ ဖွေးဥ ဝင်းမွှတ်နေတာပဲဗျ ာ . . .လှချ က် ။ . . .ဒီလောက်လှပြီး ဒီလောက်တင်းနေတဲ့ဟာလေး ငါ့လက်ထဲရောက်ရင်တော့ စိတ်ကြို က် အပြတ်ကိုချ စ်ပြစ်လိုက်ဦးမယ် . . လို့ တွေးနေတုန်း အောက်က လူသံတွေကြားရတာနဲ့ မဆင်းသေးဘဲ အသာအခြေအနေစောင့်ကြည့်နေမိတာ။ ခုတော့ ကျ ု ပ်လုပ်ရပ်ဟာ သိပ်ကိုမှန်သွားပြီလေ . . .

ဒီမှာ . . . .ဂျ င်မီ့ရဲ ့ဘဝမှာ ကိုယ့်စားရခါနီးမှ ကိုယ့်လက်ထဲကထမင်းလုပ်ကို သူမျ ားပုတ်ချ တာခံရတဲ့အဖြစ် ဘယ်တော့မှ မဖြစ်စေရဘူး။ အဲ့ဒီတော့ ကောင်မလေးကို ဓားစာခံ ခေါ်သွားရမှာပဲ။ အောက်ကိုဆင်းမလာခင်ကတည်းက ကျ ု ပ်ရဲ ့ ဘော်ဒါတွေကို ကျ ု ပ်ဖုန်းဆက်ခေါ်ထားပြီးပြီ ''

.

.

.

ဂျ င်မီပြောနေဆဲမှာပင် အိမ်ရှေ ့တွင် ကားတစ်စီးထိုးရပ်လိုက်တဲ့အသံ ကြားရပြန်တယ်။ ထိုအခါ ဂျ င်မီက မျ က်နှာပိုမိုရွှင်ပြသွားပြီး

.

.

.

'' ဟော . . .ပြောရင်းဆိုရင်း ရောက်လာကြပြီ။

အဲ့ဒီတော့ ဟို ဗိုလ်ကြီးလည်း သေနတ်ကိုကျ ည်ထုတ် . . . အဝေးကိုနွံ့ပြစ်လိုက်။ ရဲဘော်ကလည်း ဒုတ်ကိုချ လိုက်။ ပြီးရင် အားလုံးကျ ု ပ်ရှေ ့ကနေ လမ်းဖယ်ကြ။ ကောင်မလေးကို ကျ ု ပ်ခေါ်သွားမယ်။

ကျ ု ပ်ခုမပြေးလည်း ခင်ဗျ ားတို့က ကျ ု ပ်ကို ဆေးမှုနဲ့ဖမ်းမှာပဲမဟုတ်လား။ ဒီတော့ ပြေးမယ့်ပြေးလည်း ကျ ု ပ်က ခုလို ရွှေတွင်းလေးကို မသွားရမှာပေါ့။ ကျ ု ပ်အတွက်စိတ်ချ ရပြီဆိုတဲ့ အခြေအနေရောက်တော့မှ ကျ ု ပ်လှမ်းဆက်သွယ်လိုက်မယ်။ ပိုက်ဆံနဲ့လာရွေးကြ။ သိပ်မမျ ားပါဘူး။ အမျ ားဆုံး သိန်း ၁၀၀၀ ပေါ့ . . .မဟုတ်ဘူးလား . . .ဟား ဟား . ။

သြော် . . အဖွားကြီး ခင်ဗျ ားကိုတစ်ခါတည်းပြောခဲ့မယ်။ ကျ ု ပ်ခုရမယ့် ငွေတွေကို ခင်ဗျ ား မျေှ ာ်မနေနဲ့တော့။ အမှန်က ခင်ဗျ ားကို ကြောက်ဟန်ဆောင်ပြီး ခင်ဗျ ားစိတ်ကြို က်ကျ ု ပ်လိုက်နေပေးနေတယ်ဆိုတာ ခင်ဗျ ားသမီးအတွက်မဟုတ်ဘူး။

ခင်ဗျ ားမသိသေးတာတစ်ခု ကျ ု ပ်ပြောပြမယ်။ ခင်ဗျ ားတင်မကဘူး ခင်ဗျ ားရဲ ့သမီးပါ ကျ ု ပ်နဲ့ ငြားပြီးသွားပြီ။ ကျ ု ပ်က သူ့ကို ချ စ်လည်းမချ စ်သလို စိတ်လည်းမဝင်စားတော့ဘူး။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ ခင်ဗျ ားသမီးက ကျ ု ပ်လက်ထဲမှာ ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေနေပြီလေ။ အပြု အစုကောင်းပြီး ကျ ု ပ်စိတ်ကြို က်အားလုံးကို နေပေးတတ်လွန်းလို့သာ ဆက်ပေါင်းနေတာ။

ကျ ု ပ်ရဲ ့ရည်ရွယ်ချ က်အမှန်က ဟောဒီက အချေ ာလေးကို မယားလုပ်ပြီး သူ့ကိုကော သူ့ရဲ ့ စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေကိုပါ သိမ်းပိုက်ဖို့ပဲ။ ရှင်းလား . . . . .ကဲ. . .ကြာတယ် ဖယ်ကြ . . .ကျ ု ပ်ပြောသလိုလုပ်နော် ဟေ့လူတွေ . . .ဒီမှာတွေ ့လား။ တစ်ချ က်တည်း ထိုးသွင်းလိုက်မယ် ''

.

.

.

ဂျ င်မီက ပြောလည်းပြော ဆူးလေးရဲ ့လည်ပင်းမှာထောက်ထားတဲ့ဓားကို အနည်းငယ်ဖိလိုက်လေရာ ဆူးလေးဆီမှ '' အ . . .'' ဆိုသော အသံတစ်ချ က်ထွက်လာပြီး လည်ပင်းအနည်းငယ်သွေးစို့သွားတော့တယ်။

စခန်းမှူ းနဲ့ လူခန့်တို့လည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်ကြတော့ဘဲ ဂျ င်မီပြောတဲ့အတိုင်းလိုက်နာလိုက်ကြရပြီး ၎င်းကိုလမ်းဖယ်ပေးလို့ အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်နေကြရတော့တာပေါ့။ ဒေါ်ကျ င်မေတို့သားအမိကတော့ လူပုံအလယ်မှာ ဂျ င်မီအရှက်ခွဲတာကို ထင်မှတ်မထားဘဲ ခံလိုက်ရတာကြောင့် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ဖက်ကာ တအင့်အင့် ရှိုက်ငိုနေပါတော့တယ်။

ဂျ င်မီဟာ လူခန့်တို့အားလုံးကို လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်နဲ့ ဆူးလေးကို ချ ု ပ်ကိုင်ဓားထောက်ရင်း အိမ်ပေါက်ဝအထိ နောက်ပြန်ဆွဲခေါ်သွားတယ်။ အိမ်ပေါက်ဝကို ရောက်တဲ့အခါမှာ ကျေ ာပေးထားတဲ့ ဂျ င်မီ့ကို အိမ်အပြင်မှ တစ်စုံတစ်ယောက်က ဓုတ်တစ်ချေ ာင်းဖြင့် ခွပ်ခနဲမြည်အောင်ရိုက်နှက်လိုက်လေရာ. . . ၎င်းရဲ့လက်ထဲမှ ဓားလည်းလွတ်ကျ သွားပြီး ဆူးလေးကို လွှတ်ကာ ဆန့်ဆန့်ကြီးမှောက်သွားပါတော့တယ်။

အနှောင်အဖွဲ ့မှလွတ်သွားတဲ့ဆူးလေးလည်း အနောက်ကိုလည်ပြန်လှည့်လို့ သူမရဲ ့ကယ်တင်ရှင်ကိုကြည့်လိုက်တော့တာပေါ့။ အားလုံးရဲ ့အကြည့်တွေကလည်း ထိုသူ့ဆီကို ရောက်သွားကြတော့တယ်။

'' ဟင် . . .ကို ကို ''

'' ဟင်. . .ဇူးဇူးးး ''

'' ကိုကိုလွတ်လာပြီ . . . .ဟုတ်လား ''

'' ဟုတ်တယ်ညီမလေး။ နှစ်သစ်ကူး လွတ်ငြိမ်းချ မ်းသာခွင့်နဲ့ လွတ်လာတာ ''

'' ဝမ်းသာလိုက်တာ . . .ကို ကို ရယ်. . .''

တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ခပ်တင်းတင်းပွေ ့ဖက်ပြီး ငိုကြွေးလိုက်ကြတဲ့ မောင်နှမနှစ်ယောက်ရဲ့ ဝမ်းနည်းဝမ်းသာမျ က်ရည်တွေဟာ နွေခေါင်ခေါင်မှာ ရွာသွန်းချ လိုက်တဲ့ မိုးစက်မိုးပေါက်မျ ားအလား အေးချ မ်းမှုရဲ ့ရှေ ့ပြေးနိမိတ်ကိုဆောင်လျှ က် . . . .။

.

.

.

အဲ့ဒီနောက် . . .

'' ဆြာတို့ . . .အိမ်ရှေ ့ကားနားမှာ ကျွ န်တော်သိပ်ထားတဲ့နှစ်ကောင်ရှိသေးတယ်။ ဒီကောင်တွေမသေပါဘူး။ မေ့ရုံတင် ကျွ န်တော်ရိုက်ပစ်ခဲ့တာ။ ''

'' ဟော . . .ဟိုဟာက ကိုကို့ ယောက်ဖကြီးလား။ ယောဖကြီးက လူချေ ာလူခန့်ကြီးပါကော . . . ယောက်ဖဆိုပေမယ့် ညီအစ်ကိုအရင်းတွေပါပဲ . . .ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား ဘဒို . . .''

'' အန်တီမေနဲ့ ရှယ်လီလည်း ငိုမနေကြနဲ့တော့။ ကျွ န်တော်ပြန်ရောက်လာပြီပဲ။ ပြေးကြည့်မှ ဒီအမျ ို းလေးတွေပဲရှိတာ။ အားလုံးစည်းစည်းလုံးလုံး ချ စ်ချ စ်ခင်ခင်နေသွားကြမယ်။ အတိတ်က အဆိုးတရားတွေ မေ့ပြစ်လိုက် ''

ဇူးဇူးရဲ ့အသံတွေဟာ တစ်အိမ်လုံး ဆူညံလို့နေပါတော့တယ်။

.

.

.

ဆက်ရန်

အမြင့် ကြောက်သော ငှက်