သစ်တော ၅ ။

အမြင့်ကြောက်သော ငှက်

မြင့်မိုလ်ခင်က တည်ငြိမ်တို့နှင့် မလိုက်ချ င်၍ အိမ်အလုပ်ရှိသည်ဟု ပြောလိုက်သော်လည်း တကယ်တမ်းမယ်မယ်ရလုပ်စရာ အလုပ်မရှိပေ။ တည်ငြိမ်နှင့် အောင်ပြည့်ထွက်သွားတော့ သူမလည်း အိမ်တံခါးတွေလိုက်ပိတ်ပြီး တစ်ယောက်တည်း အေးအေးဆေးဆေး လွတ်လွတ်လပ်လပ်ရေချ ို းရန်ပြင်လိုက်လေသည်။

ရှေးဦးစွာ သူ့မရဲ ့အခန်းထဲသို့ဝင်ပြီး အဝတ်အစားမျ ားကို ချွ တ်ချ လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် တဘက်ကိုယူကာ ကိုယ်တွင်မပတ်တော့ဘဲ ပုခုံးပေါ်သို့တင်လျှ က် နောက်ဖေးရေချ ို းခန်းဆီသို့ လာခဲ့လေသည်။ မြင့်မိုလ်ခင်သည် ရေချ ို းခန်းထဲရှိ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်တွင် ပေါ်နေသော မြင်မြင်သမျှ ပုရိသတိုင်း၏ရင်ကို ဆွဲကိုင်လှုပ်ခါနိုင်စွမ်းရှိသည့် သူမ၏ ပကတိအလှတရားမျ ားကိုကြည့်ကာ အချ ိန်အနည်းငယ်မျှ ပီတီတွေဖျ ာနေသေးမိပြန်သည်။ ထို့နောက် တစ်အိမ်လုံးတွင် သူမတစ်ယောက်တည်းရှိသဖြင့် မြင့်မိုလ်ခင်သည် ရေချ ို းခန်းတံခါးကို မပိတ်တော့ဘဲ ပလပ်စတစ်လိုက်ကာကိုသာ ဆွဲကာလိုက်ပြီး ရေပန်းကိုဖွင့်ချ ကာ အားရပါးရရေချ ို းလိုက်လေတော့၏။

.

.

.

.

.

.

.

.

လိုက်ကာကို ဖြတ်ခနဲ တစ်စုံတစ်ယောက်က ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး ရေချ ို းခန်းအတွင်းသို့ဝင်ကာ အပေါက်ဝကိုကျေ ာပေးလျှ က်ရေချ ို းနေသော မြင့်မိုလ်ခင်ကို အနောက်မှနေ၍ သိုင်းဖက်လိုက်တော့သည်။ မြင့်မိုလ်ခင်က ထိုသူ့ကို ထိတ်လန့်တကြားတစ်ချ က်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး

'' အို . . . မောင် . . .''

ဟုပင်တစ်ခွန်းမျှ သာ ခေါ်လိုက်နိုင်လေ၏။ လိုက်ကာပြန်ပိတ်သွားကာ ရေပန်းမှရေကျ သံမျ ားလည်းရပ်တန့်သွားလျှ က် မြင့်မိုလ်ခင်၏အသံစူးစူးမျ ားသာ ရေချ ို းခန်းအတွင်းမှ ထွက်ပေါ်လာပါတော့သည်။

ဆယ်မိနစ်ခန့်ကြာသောအခါ အသံအားလုံးခေတ္တတိတ်ဆိတ်သွားပြီးနောက် သက်ပြင်းရှိုက်ရှူ သံမျ ားနှင့်အတူ အပြန်အလှန်စကားပြောသံမျ ား ပေါ်ထွက်လာပြန်သည်။

'' မောင်ရယ်. . .ပျေ ာက်ချ က်သားကောင်းလိုက်တာ။ ဘယ်တွေသွားနေတာလဲ ''

'' ပျေ ာက်ချ က်သားကောင်းဆို မောင့်ကို ရဲက သစ်မှောင်ခိုမှုနဲ့ သံသယရှိနေလို့ ခဏရှောင်နေရတယ် မ ရဲ ့။ ဒီကြားထဲ အဖိုးကြီးကို ဘယ် မအေယိုးက သတ်သွားတယ်မသိဘူး။ မောင်ကလည်း အိမ်ကထွက်မသွားခင် အဖိုးကြီးနဲ့ စကားမျ ားသွားတော့ ရဲဘက်က ပိုပြီး သံသယ ဝင်စရာတွေဖြစ်တော့တာပေါ့ ''

'' ခုလည်း သူမျ ားအိမ်ကို ဘယ်လိုဝင်လာလည်း ပြောစမ်း ''

'' အိုးး မအိမ်ကဘယ်တံခါးကို ဘယ်လိုဖွင့်ရမယ်ဆိုတာမသိရင် ခင်မောင်ဇင် ဘယ်လုပ်နေတော့မလဲမရယ် ဟားး ဟားး ဟားး

အဲ့ဒါတွေက ထားပါ။ မ ကကော မောင်လာရင် အမြဲတမ်းမောင့်အတွက် အဆင်သင့်ဖြစ်မှာ မို့လို့လား။ သူကဖြင့် ဟို သူဌေးကောင်နားပဲကပ်နေပြီးတော့ ''

'' အောင်မယ်. . .အဲ့လိုတော့ မပြောပါနဲ့ ရှင်ရယ် . . . မရဲ ့နှလုံးသားမှာက ဟောဒီက မောင်တစ်ယောက်တည်းနေရာယူပြီးသားပါ။ ဟိုလူကိုက ငွေမျ က်နှာကြောင့်သာ အလိုက်အထိုက်ဆက်ဆံနေရတာ။ ခုထက်ထိ သူ မဆီက ဘာတစ်ခုမှ မရသေးဘူးဆိုတာ မောင်ယုံစေချ င်တယ် ''

'' ဟုတ်ပါပြီ။ မောင်က သက်သက်ကြည်ဆယ်တာပါ။ မ ကို မောင်ယုံပါတယ်။ အဲ . . .ဒါပေမယ့် မနဲ့မောင်တို့ နှစ်ယောက်ဘဝ ရှေ ့ဆက်ပြီးကောင်းစားဖို့အတွက် ဆိုရင်တော့ ဒီကောင့်ကို အချ ိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ နည်းနည်းပါးပါးမျှ ပေးရင်လည်း မောင်ကြေနပ်တယ်ဆိုတာ ရင်နာနာနဲ့ပဲ ခုကတည်းကပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မ ကိုပြောပြထားပါရစေ။ ''

'' အို . .မ တော့အဲ့လောက်ကြီးအထိ မလိုလောက်ဘူးထင်တာပဲမောင်ရယ်။ ကဲပါလေ. . .ဒါတွေက နောက်မှအဆင်ပြေသလို ကြည့်လုပ်ကြတာပေါ့။ ခုလောလောဆယ် မောင်ရောက်လာတုန်း မနဲ့မောင် ပျေ ာ်ပျေ ာ်ပါးပါးနေကြမယ်။ အောင်ပြည့်လည်း တစ်နေကုန် သူ့သူငယ်ချ င်းဆီမှာနေမှာဆိုတော့ အားလုံး လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲ။

မ ရေပြီးအောင်ချ ို းလိုက်ဦးမယ်။ မောင်အခန်းထဲက စောင့်နေနှင့်လေ ''

'' အို ကေ . . .မ။ မကြာ နဲ့နော် ''

'' မကြာစေရပါဘူးးရှင်။ တကယ်တည်း ကဲကို ကဲတယ် ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ''

လိုက်ကာကို လှပ်ကာ ရေချ ို းခန်းအပြင်သို့ ခင်မောင်ဇင်ထွက်လာခဲ့ပြီး ထိုင်ခုံတစ်လုံးပေါ်တွင် ချွ တ်တင်ခဲ့သည့် အဝတ်အစားမျ ားကို ပြန်ဝတ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် အိပ်ခန်းရှိရာသို့ မသွားသေးဘဲ မီးဖိုချေ ာင်ဘက်သို့ ထွက်ခဲ့လေ၏။

ရေချ ို းခန်းအတွင်းမှ ရေပန်းသံနှင့်အတူ မြင့်မိုလ်ခင်၏ သီချ င်းညဉ်းသံသဲ့သဲ့ပါ ထွက်ပေါ်လျှ က်ရှိပါတော့သည်။

မြင့်မိုလ်ခင်ဟာ ရေချ ိို းပြီးနောက် ကိုယ်ကို တံဘက်ကြီးတစ်ထည်ဖြင့်ပတ်ကာ မျ က်နှာသုတ်တံဘက် ဖြင့် မျ က်နှာကော ခေါင်းပါသုတ်လျှ က် အိပ်ခန်းဘက်သို့ထွက်ခဲ့လေ၏။ အိပ်ခန်းထဲတွင် ခင်မောင်ဇင်ရှိမနေမပါ။ မြင့်မိုလ်ခင်လည်း ကုတင်ပေါ်တွင် တင်ပလွှဲထိုင်ပြီး ခေါင်းဆက်သုတ်နေလိုက်တော့သည်။

ခဏကြာတော့ ခင်မောင်ဇင် အခန်းထဲသို့ဝင်လာရာ ၎င်း၏ လက်တစ်ဖက်တွင် နွားနို့ဗူးပေါ်၌ ဖန်ခွက်တစ်ခွက်ကိုစွပ်လျှ က် ကိုင်လာပြီး အခြားလက်တစ်ဘက်တင် ကြက်ဥခြင်းကို ဆွဲလာသည်ကို တွေ ့ရလေ၏။

'' မ ကသိပ်အလိုက်သိတာပဲ။ မောင် လာမှာသိလို့ အားလုံးကြို ပြင်ဆင်ထားတယ် ''

ခင်မောင်ဇင်က ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် လက်ထဲရှိအရာမျ ားကို စားပွဲပေါ်သို့ တင်လိုက်လေသည်။

'' အိုးး . . .ဘယ်သူက သူ့အတွက် ဝယ်ထားတယ်ပြောလို့လည်း။ ညကျ ရင် မောင်လေးကို ကြက်ဥပူတင်းဖုတ်ကျေွ းဖို့ ဝယ်ထားတာ ''

မြင့်မိုလ်ခင်က ခင်မောင်ဇင်ကို မျ က်စောင်းလေးထိုးလျှ က် အသံခပ်ဆာဆာလေးဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်တော့ ၎င်းက ပြုံ းတုံ့တုံ့မျ က်နှာပေးဖြင့် ဖန်ခွက်ထဲသို့နွားနို့ထည့်ရင်း

'' ဒါဆိုရင်တော့ မ မောင်က ယောက်ဖကို ကြက်ဥတိုက်တဲ့ကောင် အစစ်ဖြစ်သွားပြီပေါ့ ''

ဟူ၍ စနောက်လေ၏။ မြင့်မိုလ်ခင်လည်း ဘာမှပြန်မပြောသေးဘဲ မျ က်စောင်းလေးခဲကာ ခပ်ကြာကြာလေးစိုက်ကြည့်နေရာမှ

'' နွားနို့တောင် ပါသေး ရှင်ရေ့. . .နွားနို့တောင်ပါသေးး ''

ဟု ခပ်ငေါ့ငေါ့လေးပြန်ပြောလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံး '' တဟားး ဟားး တခစ် ခစ် '' ရယ်မိကြလေတော့သည်။

ခင်မောင်ဇင်က ဆေးမှုန့်တစ်ထုတ်ကိုဖောက်ကာ နွားနို့ထဲသို့ထည့်မွှေ၍ တကြို က်တည်းသောက်ချ လိုက်ပြီး စကားစပြန်၏။

'' သိပ်လှတာပဲ မရယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ဟို ငွေကြေးဝါးလားငနှဲ အရူးအမဲသားကျေွ းသလို မ ကိုစွဲလန်းနေတာ ''

'' အိုးး သူပဲ ဒီလို စွဲလန်းအောင် ဂွင်ဆင်ခိုင်းပြီး။ အားလုံးက ဟောဒီက ဆြာကြီးရေးတဲ့ ဇာတ်ညွှန်းပါနော်။ အဲ့ဒီဇာတ်ညွှန်းထဲ မက ဆြာ့ကြီးအလိုကြ ကပေးရုံပါ ''

'' ဟုတ်ပါပြီမရယ်။ ဒါ့ကြောင့်လည်း မကို မောင်က သိပ်ချ စ်နေရတာ ''

'' ဒါနဲ့ မောင်. . .မောင် ရှောင်နေတယ်ဆိုတော့ ဘယ်တွေမှာနေလဲ ''

'' သြော် . . .ဒါတော့မရယ်။ ကြုံ ရာပေါ့။ တခါတလေ ဘော်ဒါတွေအိမ်။ တခါတလေ ဘုန်းကြီးကျေ ာင်း။ ဒီလိုပဲ အဆင်ပြေအောင်ကြည့်နေရတာပေါ့။ ပြီးတော့ ရဲဘက်ကလည်း မောင့်ကို စောင့်ကြည့်နေတဲ့သဘောပဲရှိပါသေးတယ်။ ဖမ်းဖို့ဆီးဖို့အထိတော့ အစီအစဉ်မရှိလောက်သေးဘူး။ တကယ်လို့ ဖမ်းဖို့လုပ်ရင်တော့ နယ်စပ်အထိပြေးရမှာပဲ ''

'' မောင်ရယ်. . .မောင့် အလုပ်ကလည်း ပင်ပန်းလိုက်တာ။ အန္တရာယ်လည်း သိပ်မျ ားတယ်။ ''

'' ဘယ်တတ်နိုင်မလဲမရယ်။ စမိနေမှတော့ ဆုံးအောင်ဆက်လျေှ ာက်ရတော့မှာပေါ့။ မ သာ ဟိုကောင်ကို အပိုင်ကိုင်နိုင်ဖို့ကြို းစားပေး။ ဒါဆို မနဲ့မောင် နယ်စပ်တစ်နေရာမှာ အေးဆေးနေလို့ရပြီ ''

'' ဟုတ်ပါပြီရှင်. . .မ အတတ်နိုင်ဆုံး ကြို းစားပါ့မယ် ''

'' ကဲ . . .မ ။ အဲ့ စကားတွေပြောမနေနဲ့တော့ကွာ။ ဒီမှာဆေးစွမ်းက ထလာပြီ ''

ခင်မောင်ဇင်ဟာ ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ကြက်ဥနှစ်လုံးကို ဂွပ်ခနဲ ဂွပ်ခနဲ အစိမ်းလိုက်ဖောက်သောက်လိုက်ကာ မြင့်မိုလ်ခင်ရှိရာ ကုတင်ဆီသို့ လျေှ ာက်လှမ်းခဲ့ပါတော့သည်။

.

.

.

.

.

မြင့်မိုလ်ခင်နှင့် ခင်မောင်ဇင်တို့သည် လေးဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် စိတ်တူကိုယ်တူ ကာမယှက်ဆက်ကြပြီးနောက် ခေတ္တအနားယူကြလေသည်။ ခက်မောင်ဇင်က အိပ်ယာပေါ်မှ ဆင်းလာပြီး အခန်းအပြင်သို့ထွက်ကာ အိမ်နောက်ဖေးတွင် ရေအနည်းငယ်သွားသောက်လေသည်။ ထို့နောက်အခန်းထဲသို့ပြန်ဝန်လာပြီး ဗူးထဲတွင် ကျ န်နေသေးသော နွားနို့တို့ကို ဖန်ခွက်အတွင်းသို့လောင်းသွန်လိုက်ပြီး ဆေးတစ်ထုပ်ထပ်မံဖောက်ထည့်ကာ မွှေနေပြန်သည်။

မြင့်မိုလ်ခင်ကတော့ ကုတင်ဘောင်တွင် ခေါင်းအုံးကိုထောင်ကာ ကျေ ာမှီလျှ က် ခင်မောင်ဇင်လုပ်သမျှ ကို စူးရှရီဝေသည့်မျ က်လုံးရွဲကြီးမျ ားဖြင့် စိုက်ကြည့်နေလေသည်။ ခေတ္တကြာသောအခါ မြင့်မိုလ်ခင်သည် အားမလိုအားမရဖြစ်လာကာ အိပ်ယာခင်မျ ားကို လက်နှင့်ဆွဲလိမ်လျှ က် သူမ၏ အောက်နှုတ်ခမ်းသားအိအိလေးကို အပေါ်သွားဖွေးဖွေးလေးမျ ားဖြင့် တစ်ချ က်ကိုက်ပြီး

'' မောင် . . .လာတော့လေ။ ဘာလို့ အချ ိန်တွေဆွဲနေတာလဲ ''

ဟူ၍ ခင်မောင်ဇင်ကို တုန်တုန်ရီရီလေးလှမ်းခေါ်ရှာလေသည်။ ခင်မောင်ဇင်လည်း နွားပြာကြီးအောက်သွားမရှိဆိုသလို တ ဟဲ ဟဲ သဘောတွေကျ လျှ က်

'' မ က မောင့်ကို မစောင့်နိုင်တော့ဘူး ပေါ့ ''

ဟုဆိုကာ နွားနိုးကို တချ ို က်ချ ို က်မော့ချ လိုက်ပြီး မြင့်မိုလ်ခင်ရှိရာသို့ ထွက်ခဲ့လေ၏။ တစ်လှမ်းချ င်းလျေှ ာက်လာတဲ့ ခင်မောင်ဇင်ကိုကြည့်ကာ မြင့်မိုလ်ခင်က သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလှလှကလေးမျ ားကို လျှ ာကလေးဖြင့် လက်ယာရစ် သတ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ကုတင်ဘောင်ကိုကျေ ာမှီနေရာမှ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်လှလှကလေးကို ကြွလိုက်ပြီး ကုတင်ဘောင်ဘက်သို့မျ က်နှာလှည့်ကာ လက်ထောက်လျှ က် ပုံစံအနေအထားသစ်တစ်ခုကို ထပ်မံပြောင်းလည်းလိုက်ပါတော့သည်။

.

.

.

.

.

.

.

တစ်နာရီခွဲခန့်ကြာသောအခါ ခင်မောင်ဇင်လည်း နှုတ်ခမ်းပါးနားသတ်ပြီးနောက် ပြန်ရန် ပြင်ဆင်လေသည်။ မြင့်မိုလ်ခင်လည်း ညအိပ်ဂါဝန်လေးကို ကောက်စွပ်ကာ ပင်ပင်ပမ်းပမ်းနဲ့ပင် အိမ်ရှေ ့တံခါးဝအထိ လိုက်ပို့လိုက်လေ၏။ အိမ်ကမထွက်ခင် ခင်မောင်ဇင်က မြင့်မိုလ်ခင်ကို ပွေ့ဖက် နမ်းရှုံ ့လိုက်ပြီး

'' မ က အရမ်းလှတာပဲ မရယ်။ ပြီးတော့ . . .မ ကို မောင် အရမ်းချ စ်တယ် သိလား။ မ ဆီကို မောင်မကြာမကြာ ဖုန်းဆက်မယ်နော် ''

စသဖြင့် အလွမ်းသယ်သွားလိုက်သေးသည်။

ခင်မောင်ဇင်ထွက်သွားတော့ မြင့်မိုလ်ခင်လည်း အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ပြန်ဝင်ကာ သက်ပြင်းတစ်ချ က်ကို ဟင်းး ခနဲ ချ ပြီး အိပ်ယာပေါ်သို့ ဝမ်းလျှ ားမှောက်ပြစ်လှဲလိုက်ပါတော့သည်။ သူမသည် ချေ ာမောလှပသလောက် ကျ န်းမာရေးကောင်းမွန်ကာ ကိုယ်ခန္ဓာလှပဖွံ့ဖြို းသော မိန်းမသားတစ်ဦးဖြစ်သည့်အားလျေှ ာ်စွာ ကာမဆန္ဒအရာ၌လည်း သူလိုကိုယ်လိုထက်တော့နှာတစ်ဖျ ားသာသူ ဖြစ်လေသည်။

သို့သော် ယနေ့ ခင်မောင်ဇင်နှင့် တွေ့ဆုံပြီးနောက်မှာတော့ သူမလည်း ၎င်းကိုလက်မြှောက်အရှုံးပေးကာ အီစိမ့်နှုံးကျ သွားရလောက်အောင်ကို ပင်ပမ်းခဲ့ရလေ၏။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးသည် ယခုထက်ထိ မသိမသာ တဆတ်ဆတ် တုန်ယီနေဆဲ မဟုတ်ပါလား။ သူမအနားယူရန် လွန်စွာလိုအပ်၍နေချေ ပြီ။ ထို့ကြောင့်မြင့်မိုလ်ခင်သည် ပင်ပမ်းနွမ်းလျှ စွာဖြင့် မျ က်လုံးမျ ားတစ်ဖြေးဖြေးစင်းကြလာပြီး အိပ်ယာထက်တွင် အိပ်ပျေ ာ်ခြင်းအဖြစ်သို့ မကြာချ က်ခြင်း ရောက်ရှိ၍ သွားရလေတော့သည်။

မည်မျှ အိပ်ပျေ ာ်သွားသည်မသိ။ တစ်စုံတစ်ဦးက သူမရဲ ့ ညအိပ်ဂါဝန်လေးကိုလာလှန်ကာ သူမ၏ကိုယ်ပေါ်ကိုတက်ဖိလိုက်တော့မှ မြင့်မိုလ်ခင်နိုးလာလေသည်။ ခေါင်းအုံးကို ပါးလေးကပ်ထားသော မြင့်မိုလ်ခင်၏မျ က်နှာလှလှလေးလည်း ပြုံ းယောင်တစ်ချ က်သန်းသွားပြီး

'' မောင်ရယ် . . . .မပြန်သေးဘူးလား။ သူမျ ားကပြန်သွားပြီထင်နေတာ။ ခု သူကထပ်ရောက်လာပြန်ပြီ။ ကဲလွန်းပါတယ် ရှင်ရယ် . . . .''

ဟု အပေါ်မှ အဖိခံထားရတာကြောင့် ခပ်အစ်အစ်အသံကလေးဖြင့် ပြောကြားလေ၏။ အပေါ်မှလူကတော့ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ သူ့အလုပ်ကိုသူ ဆက်လုပ်၍နေလေသည်။

'' အို . . .အို . . . .မောင် . . မောင်. . .ရယ်။ မောင်လေး ပြန်လာတော့မယ်ကွာ . . . .''

မြင့်မိုလ်ခင်လည်း ထိုမျှ သာ ပြောလိုက်နိုင်ပြီး ပြန်လည်မိန်းမောသွားပါတော့သည်။

.

.

.

.

ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသောအခါ မြင့်မိုလ်ခင်သည် သူမ၏ခြေထောက်မှ ကိုင်၍ . . . .ဝမ်းလျှ ားမှောက်နေရာမှာ ပက်လက်အနေအထားသို့ ဆွဲလှန်ခြင်းခံလိုက်ရပြန်သည်။

'' ခစ် ခစ် ခစ် လူ ဆိုးး လေးး . . . .''

သူမက အသံလွင်လွင်လေးဖြင့် ကြေနပ်စွာရယ်မောလျှ က် ချ စ်သူအလိုကျ အလိုက်သင့်စွာပက်လက်လှန်ပေးရင်း ၎င်း၏မျ က်နှာသို့ကြည့်လိုက်လေရာ . . . . . အသားကပ်ခေါင်းစွပ်နှင့် လူတစ်ယောက်။

'' အို . . . . . ရှင် ရှင် . . . .''

မြင့်မိုလ်ခင် အသံဆက်မထွက်နိုင်တော့။ ထိုသူက သူမ၏ ပါးစပ်ကိုအတင်းပိတ်ကာ အားဖြင့်အတင်းဖိချ ု ပ်လျှ က် ကာမစပ်ယှက်မှုကို ဆက်လက်ပြု ကျ င့်လေတော့၏။

မြင့်မိုလ်ခင်က တတ်စွမ်းသမျှ ရုန်းကန် အော်ဟစ်သော်လည်း သူမသည် ချ စ်သူခင်မောင်ဇင်နှင် အချ ိန်ကြာမြင့်စွာချ စ်ပွဲဝင်ခဲ့ရသဖြင့် အားအင်ကုန်ခမ်း နွမ်းလျှ နေပြီဖြစ်သောကြောင့် သူရူးတစ်ယောက်နှယ် မာကြောသန်စွမ်း၍ ရာဂပိုးမျ ား တွန်ထိုးထကြွလျှ က်ရှိသော ခေါင်းစွပ်ရှင်သူစိမ်း၏လက်ထဲတွင် တဖြေးဖြေးခြင်းငြိမ်ကြသွားရရှာပြီး နောက်ဆုံး၌ ၎င်းပြု သမျှ နုရသည့်အခြေအနေသို့ သက်ဆင်းရောက်ရှိသွားလေတော့သည်။

.

.

.

.

.

မိနစ် ၂၀ ခန့်ကြာသောအခါ အခန်းအတွင်းမှ မြင့်မိုလ်ခင်၏ အသံပျေ ာက်သွားလေသည်။

မျ က်နှာဖုံးစွပ်လူစိမ်းသည် သွေးပေနေသော ဓားမြောင်ကို အဝတ်စတစ်ခုဖြင့်သုတ်ကာ ဓားအိမ်ထဲသို့ပြန်ထည့်လိုက်ပြီး ထိုအဝတ်စကိုပါ လုံးချေ ၍ ၎င်း၏အကျၤ ီအိတ်တစ်ခုအတွင်းသို့ ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက်

'' လှသလောက် မျ က်နှာမျ ားတဲ့ မိန်းမယုတ် သင်းရှိနေတာ ဆန်ကုန်မြေလေးတယ်။ သေတော့အေးကော. . . .''

ဟု အားရကြေနပ်စွာ ပြောဆိုလျှ က် အခန်းအတွင်းမှ ထွက်ခွာသွားလေတော့သည်။

အိပ်ယာထက်တွင်တော့ မြင့်မိုလ်ခင်၏ အဝတ်အစားမဲ့ ခန္ဓာကိုယ်သည် လည်ပင်းဓားဒဏ်ရာဖြင့် ပိုးလိုးပက်လက် အသက်ပျေ ာက်လျှ က် ရှိလေတော့၏။

အချိန်က ညနေ ၅ နာရီခန့် ရှိနေချေ ပြီ။

ဟန်နီချ ို ရဲ ့ဖုန်းချ သွားသောအခါ တည်ငြိမ်သည် ကမ ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံး သွက်သွက်ခါရမ်းသွားသည်ဟု ခံစားလိုက်ရလေသည်။ သူသည် မယုံနိုင်ခြင်းမျ ားစွာဖြင့် အိမ်ပြင်ကို အပြေးထွက်ကာ ကားကို တရကြမ်းမောင်းလျှ က် မြင့်မိုလ်တို့အိမ်ဘက်သို့ ထွက်ခဲ့လေတော့သည်။

မြင့်မိုလ်တို့ခြံဝသို့ရောက်သောအခါ ခြံထဲတွင် လူတွေရုတ်ရုတ် ရုတ်ရုတ် ဖြစ်နေသည်ကိုတွေ ့ရလေ၏။ တည်ငြိမ်လည်း ကားကို ခြံထဲသို့မောင်းဝင်လိုက်ပြီး နေရာလွတ်တစ်ခုတွင်ထိုးရပ်ကာ အိမ်ထဲသို့အပြေးဝင်ခဲ့လေသည်။

အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ရောက်သောအခါ မြင်ကွင်းကမကောင်းလှ။ ကုတင်ထက်တွင် မြင့်မိုလ်၏အလောင်းကို ငွေရောင် အစတစ်စဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားလေသည်။ ကုတင်ဘေးပတ်လည်တွင် ဟန်နီချ ို တို့ ရဲတစ်သိုက်က ဓာတ်ပုံရိုက်ခြင်း ပေကြို းတိုင်းခြင်း စသည့် ရဲလုပ်ငန်းဆောင်တာမျ ားကို လုပ်ဆောင်နေကြ၏။

တည်ငြိမ်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မျ က်ရည်မျ ားရစ်ဝဲလာကာ

'' ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလည်းမြင့်မိုလ်ရယ် . . .''

ဟု ရင်ခေါင်းသံကြီးဖြင့် မြည်တမ်းလျှ က် သူမ၏ အလောင်းရှိရာသို့ တိုးသွားလေရာ ဟန်နီချ ို က ၎င်း၏ရှေ ့မှ ပိတ်ပင်ကာဆီးလိုက်ပြီး

'' စိတ်ကိုထိန်းပါ ကိုတည်ငြိမ်ရယ် . . ။ မြင့်မိုလ်ခုလိုအဖြစ်ဆိုးနဲ့ကြုံ ရတဲ့အတွက် ကျွ န်မလည်းပဲ ကိုယ်တည်ငြိမ်နဲ့ထပ်တူ ဝမ်းနည်းရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခုအချ ိန်မှာ မြင့်မိုလ်အလောင်းကို ကိုတည်ငြိမ်သွားထိလိုက်ရင် သဲလွန်စတွေ အားလုံးပျ က်ဆီးကုန်လိမ့်မယ်။ ပြီးတော့ ခုလောလောဆယ် ဒီအိမ်မှာက မြင့်မိုလ်နဲ့ မြင့်မိုလ်ရဲ ့မောင်လေးပဲရှိတာ မဟုတ်လား။ သူတို့မိဘတွေကိုက ခုမှ ကျွ န်မတို့အကြောင်းကြားထားတုန်းပဲ။

သူတို့ရဲ ့လူကြီးတွေရောက်မလာခင်မှာ ကိုတည်ငြိမ်က လူကြီးတစ်ယောက်အနေနဲ့ မြင့်မိုလ်မောင်လေး မောင်အောင်ပြည့်ကို ဖေးဖေးမမနဲ့ အားပေးရမယ်မဟုတ်လား။ သူ့ခမြာ သူ့အမကို မကာကွယ်လိုက်နိုင်လေခြင်းရယ်လို့ သိပ်ကို ဝမ်းနည်းနေရှာတယ် ''

ဟူ၍ တည်ငြိမ့်ကို ဖြောင်းဖျ ပြောဆိုလေ၏။ ထိုအခါမှ တည်ငြိမ်လည်း တပည့်ဖြစ်သူ အောင်ပြည့်ကို သတိရသွားပြီး

'' အောင်ပြည့်ဘယ်မှာလည်း ''

ဟုမေးလိုက်လေရာ ဟန်နီချ ို က လေခါးထစ်တစ်နေရာတွင် ကျ ုံ ့ကျ ုံ ့ကလေးထိုင်ကာ လက်ဝါးနှစ်ဘက်ဖြင့်မျ က်နှာကို အုပ်လျှ က် ရှိုက်ကာ ရှိုက်ကာ ငိုကြွေးနေသော အောင်ပြည့်ကို ညွှန်ပြလိုက်လေသည်။ တည်ငြိမ်လည်း အောင်ပြည့်ရှိရာသို့သွားမည်အလုပ်တွင် သူငယ်ချ င်းဖြစ်သူ မိုးထက်က အခန်းထဲသို့ဝင်လာပြီး ပုခုံးကိုလက်ဖြင့်ပုတ်ကာ

'' ဟန်နီဖုန်းဆက်ဆက်ခြင်း ငါလည်းထွက်ခဲ့တာပဲ။ ကြားရတာ ငါလုံးဝစိတ်မကောင်းဘူး သူငယ်ချ င်းရယ်။ ခု ငါဘာကူညီရမလဲပြော။ နာရေးကိစ္စတွေဘာတွေကိုတော့ အားလုံးငါ့တာဝန်ထား ဟုတ်ပြီလားး။ အဲ့တာတွေ ဘာမှ ခေါင်းထဲမထည့်နဲ့။

ခုလောလောဆယ် မင်းလည်း သိပ်ဝမ်းနည်းနေသလို အောင်ပြည့်လည်း ဝမ်းနည်းနေရှာမှာပေါ့။ မင်းတပည့်ကို မင်းပဲအားပေးရမှာ။ အဲ့ဒီတော့ မင်းကအားတင်းထား။ ကဲ ကဲ သွားး အောင်ပြည့်ကို သွားပြီး နှစ်သိမ့်ချေ ''

ဟူ၍ တည်ငြိမ်ကို အားပေးစကားဆိုလေသည်။

'' ကျေ းဇူးပါပဲ သူငယ်ချ င်းရာ . . .''

တည်ငြိမ်လည်း မိုးထက်ကို ကျေ းဇူးတင်စကားဆိုပြီးနောက် အောင်ပြည့်ရှိရာသို့ထွက်ခဲ့လေတော့သည်။

အောင်ပြည့်က တည်ငြိမ့်ကိုမြင်သောအခါ

'' မမ သေရတာကျွ န်တော့်ကြောင့်။ ကျွ န်တော် အိမ်မှာမရှိလို့ မမသေရတာ။ ကျွ န်တော်ကို ကျွ န်တော် ခွင့်မလွှတ်ဘူး။ ပြီးတော့ ဒီလူသတ်သမားလူယုတ်မာကိုလည်း လုံးဝ ခွတ်မလွှတ်ဘူး။ သင်းကိုရှာပြီး ကျွ န်တော်ကိုယ်တိုင် လက်စားချေ မယ် ''

ဟူ၍ တိုင်တည်ကြုံ းဝါးလိုက်ပြီး တည်ငြိမ်ကို ဖက်ကာ တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်၍ ငိုကြွေးလေတော့သည်။

.

.

.

.

.

ည ၇ နာရီခွဲခန့်ရောက်သောအခါ မြင့်မိုလ်ခင်၏ အလောင်းကို ငွေရောင်အိတ်ဖြင့်ထုတ်ပြီး ရဲဘက်မှာ ရင်ခွဲရုံသို့ သယ်ဆောင်သွားလေ၏။ ဟန်နီချ ို က အခင်းဖြစ်ပွားရာ နေရာကို လောလောဆယ်တော့ ဒီအတိုင်းထားရန်မှာကြား၍ ရဲသားတစ်ယောက်ကို အစောင့်ထားခဲ့ပြီး အဖွဲ ့နှင့်အတူ ထွက်ခွာသွားလေသည်။ သူမရေချ ို းပြီးမှတစ်ခေါက်ပြန်လာခဲ့မည့်အကြာင်းကိုလည်း တည်ငြိမ်တို့ကို ပြောကြားသွားသေး၏။

တည်ငြိမ်လည်း ပူဆွေးသောက ရောက်နေချ ိန်မရဘဲ မိုးထက်နဲ့အတူ အသုဘကိစ္စစီစဉ်ရလေသည်။ အောင်ပြည့်ကတော့ ငိုရှိုက်ရလွန်း၍ မောပန်းကာ သူ၏အခန်းထဲတွင် အိပ်ပျေ ာ်သွားချေ ပြီ။ ည ၉ နာရီခွဲခန့်တွင် ဟန်နီချ ို ပြန်ရောက်လာကာ ခေါက်ဆွဲကြော်မျ ားဝယ်လာလေသည်။ တည်ငြိမ်တို့သူငယ်ချ င်းနှစ်ယောက်လည်း ခေါက်ဆွဲကြော်ကို မဝင်သော်လည်း ဖြစ်ညှစ်စားလိုက်ကြလေ၏။ ထို့နောက် အောင်ပြည့်ကိုနှိုးလိုက်ပြီး ညစာအဖြစ်ခေါက်ဆွဲကြော်ကျေွ းကြလေသည်။ အောင်ပြည့်ခမြာလည်း မဝင်ဝင်သ၍ ကို ကျ ိတ်မှိတ်စားရှာလေတော့၏။

.

.

.

တည်ငြိမ်နှင့်မိုးထက်လည်း ညဦးပိုင်းတစ်ခုလုံး အောင်ပြည့်နှင့်အတူနေပေးရင်း ည ၂ နာရီခန့်တွင် နယ်မှ ၎င်း၏ မိဘနှစ်ပါးဖြစ်သည့် သစ်စက်သူဌေး ဦးဘောဂအောင် နှင့် သူဌေးကတော် ဒေါ်ရွှေမိ တို့အပါအဝင် မိသားစုဆွေမျ ို းတစ်သိုက်တို့ ကားနှစ်စီးဖြင့်ရောက်လာကြကုန်၏။

အောင်ပြည့်နှင့် သူ၏ မိဘမျ ားတွေ့ကြသာအခါ သားမိသားဖသုံးယောက်သား ဖက်၍ ငိုကြပြန်သည်။ အသဲနှစ်လုံးတွေ ကြေမွသွားသည့်အလား ရင်တွင်းဝေဒနာခံစားနေရသည့် တည်ငြိမ် တစ်ယောက်လည်း အောင်ပြည့်တို့မိသားစု၏ အလွမ်းခန်းကိုကြည့်ကာ လိုက်မငိုမိစေရန် မျ က်ရည်အနိုင်နိုင်ထိန်းထားရလေသည်။

ထို့နောက် အဘိုးကြီးနှင့် အဖွားကြီးက ယခုကဲ့သို့အစစအရာရာ ကူညီစောင့်ရှောက်ပေးခြင်းအတွက် တည်ငြိမ်နှင့်မိုးထက်ကို ကျေ းဇူးတင်စကားအထပ်ထပ်ဆိုပြန်သည်။ အဘိုးကြီးက တည်ငြိမ့်အနားကိုကပ်၍

'' သမီးကြီးနဲ့ မောင်ရင်တို့ ရည်ငံနေကြတာ ဦးကြီးတို့သိပါတယ်။ ခုလို သမီးကြီး အဖြစ်ဆိုးနဲ့ ကြုံ ရတော့ သမီးကြီးအတွက်ကော ဟော့ဒီက မောင်ရင့်အတွက်ပါ ဦးကြီး သိပ်စိတ်မကောင်းဘူးး ''

ဟူ၍ မျ က်ရည်လည်လည်ဖြင့် ဝမ်းပမ်းတနည်းပြောကြားလေ၏။ တည်ငြိမ်လည်း လူကြီးတွေ ထပ်ပြီးစိတ်မကောင်းဖြစ်မည်စိုးသဖြင့် မိမိမှာ တရားနဲ့ဖြေနိုင်ကြောင်း . . .ဦးကြီးနဲ့ ဒေါ်ကြီးလည်း တရားနှင့်ဖြေရန်လိုအပ်ကြောင်း. . . လူသတ်သမားကိုလည်း ရဲဘက်က အပူတပြင်းစုံစမ်းပြီး အပြစ်ပေးနိုင်ဖို့ကြို းစားသွားလိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်း. .စသဖြင့် ပြန်လည်ကာအားပေးနှစ်သိမ့်နေရလေတော့သည်။

.

.

.

အဘိုးကြီးအဖွားကြီးမျ ားက အတင်းပြန်လွှတ်သဖြင့် မနက် ၃ နာရီခွဲခန့်တွင် တည်ငြိမ်လည်း အနားယူအိပ်ဆက်ရန် အိမ်သို့ပြန်ခဲ့ရလေ၏။ မိုးထက်က ကားမောင်းကာ တည်ငြိမ့်ကိုလိုက်ပို့လေရာ ဟန်နီချ ို လည်း ၎င်းတို့နှင့် အတူ လိုက်ပါလာလေသည်။ ထို့နောက် မိုးထက်တို့စုံတွဲလည်း တည်ငြိမ့်အိမ်မှာပင် အိပ်လိုက်ကြလေတော့သည်။

ဆက်ရန်

အမြင့်ကြောက်သော ငှက်