သူစိမ်း ၃

အမြင့်ကြောက်သော ငှက်

ဒေါ်သူဇာအောင်သည် အသားညို ညက်ညက်ဖြင့် စွံ ့ကားဖွံ ့ထွားသော အလုပိုင်ရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ မျ က်နှာမှာ ချေ ာမောလှပ၍ ဆွဲဆောင်မှုရှိလှသည်။ သူမ၏ အရပ်အမောင်းမှာ ငါးပေ ငါးလက်မခန့်ရှိသဖြင့် မိန်းကလေးမျ ားထဲတွင် ဒေါင်အနည်းငယ်ကောင်းသူဟု ဆိုနိုင်သည်။

ဖြန့်လိုက်လျှ င် တင်ပါးအထိ ရှည်ကျ နေသော ဆံနွယ်မျ ားပိုင်ဆိုင်ထားသူလည်းဖြစ်ပြီး ဆြာဝန်ကတော်ပီပီ အမြဲတမ်း သန့်သန့်ရှင်းရှင်း ကျေ ာ့ကျေ ာ့မော့မော့ နေတတ်သူလည်းဖြစ်သည်။ သူမသည် အသက် ၃၄ ခန့် ရှိပြီဖြစ်တာကြောင့် မိန်းမကြီးတစ်ယောက်၏ ရှိသင့်ရှိထိုက်သည့် အလှတရားမျ ား အစွမ်းကုန် ပြည့်စုံကြွယ်ဝနေသောချ ိန် ဖြစ်ပေတော့သည်။

ဒေါက်တာ သိန်းမြင့်မှာမူ ဤမျှ လောက် ချေ ာမောလှပ၍ အဖက်ဖက်မှုဆွဲဆောင်မှုကောင်းလှသော ဇနီးမယားကို ဂရုမထားဘဲ နေ့စဉ်ရက်ဆက်ဆိုသလို ညနက်သန်းခေါင်အထိ ဘောပွဲထိုင်ကြည့်လေ့ရှိသော တကယ့် ဘောပွဲခရေဇီတစ်ယောက်ဖြစ်လေ၏။ ၎င်းသည် အမြဲလိုလို ဆေးခန်းနှင့် ဘောပွဲ. . .ဘောပွဲနှင် ဆေးခန်း တွင်သာ အချ ိန်ကုန်နေတတ်သည်။

ထို့ကြောင့် ဘေးမှကြည့်လျှ င် ဒေါ်သူဇာတို့အိမ်ထောင်ရေးသည် အဘက်ဘက်ကပြည့်စုံပြီး သာယာပျေ ာ်ရွှင်ဖွယ်ကောင်းသော အိမ်ထောင်ရေးဟု ထင်မှတ်စရာရှိသော်လည်း တကယ်တမ်းတွင်မူ ဒေါ်သူဇာအောင် အဖို့ လိုအပ်ချ က်မျ ားစွာ ရှိနေရှာလေ၏။

ဒေါ်သူဇာ အနေဖြင့် သားထောက်သမီးခံလေးရှိရန် ကြို းစားလိုသောဆန္ဒရှိသော်လည်း. . . .သားသမီးရဖို့အရေးကို အသာထား၍ တစ်လလျှ င် မိမိနှင့် နှစ်ခါ သုံးခါလောက် တွေ ့ရအောင်ကိုပင် ခင်ပွန်းသည် ဒေါက်တာ သိန်းမြင့်ကို လွန်စွာစည်းရုံးဆွဲဆောင်ရလေသည်။ ကျ န်သည့်နေ့မျ ားတွင်မူ ဒေါက်တာသိန်းမြင့်သည် ည နှစ်နာရီ သုံးနာရီအထိ ဘောပွဲထိုင်ကြည့်နေတတ်ပြီး ဒေါ်သူဇာ လွန်စွာအိပ်မောကျ ချ ိန်ရောက်ကာမှ အိပ်ယာအတွင်းသို့ဝင်အိပ်လေ့ရှိလေသည်။

တစ်နေ့သာ ညအခါတွင် ဒေါက်တာသိန်းမြင့်သည် အိမ်ရှေ ့ဧည့်ခန်း တီဗီရှေ ့တွင် ဘောပွဲထိုင်ကြည့်လျှ က်ရှိသည်။ ထိုစဉ် ဒေါ်သူဇာအောင်သည် လွန်စွာပါးလွှာ၍ လည်ပင်းဟိုက်သော ညဝတ် အကျၤ ီကို ဝတ်ဆင်လာပြီး ခင်ပွန်းသည် ဒေါက်တာသိန်းမြင့်ကို အိပ်ယာဝင်ဖို့ရာ စည်းရုံးခေါ်ဆောင်လေသည်။

'' မောင်. . . .မအိပ်သေးဘူးလားး။ ည ဆယ်နာရီပဲခွဲပြီမောင်ရယ်။ အိပ်ကြရအောင်နော် . . . .''

်ခန္ဓာကိုယ်ကို ဒေါက်တာသိန်းမြင့်ဘက်သို့ကိုင်းကာ ခပ်ချွဲ ချွဲ လေးပြောလိုက်သော ဒေါ်သူဇာ၏ ဖွံ ့ထွားသောရင်နှစ်မွှာသည် သူမ၏ အကျၤ ီလည်ပင်းပေါက်မှ တစ်ဝက်နီးနီးအစ်ထွက်လျှ က်။ ညဝတ်အကျၤ ီအောက်မှ ပေါင်တံ ညို ညို တို့ကလည်း ပြည့်ပြည့်သွယ်သွယ်နှင့် တင်းတင်းရင်းရင်း ထွက်ပေါ်လျှ က် . . . ။

ဒေါက်တာသိန်းမြင့်က ဒေါ်သူဇာကို တစ်ချ က်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး

'' သူဇာရယ်. . .မောင် ဒီအချ ိန်ဘယ်တုန်းက အိပ်ယာဝင်ဖူးလို့လဲ။ ပြီးတော့ ခုည တစ်ချ က်ခွဲ မန်ယူနဲ့ ဘိုင်ယန်နဲ့တွေ ့မှာ။ ပွဲကောင်းတယ် သူဇာရဲ ့။ မန်ယူက ဘိုင်ယန်ကို ကောင်းကောင်းဖုတ်မှာ. . .။ အဲ့ဒါ မောင်အားပေးရဦးမယ်။ သူဇာအိပ်ချ င်ရင် ဝင်အိပ်နှင့်တော့လေ . . . .''

လို့ပြန်ပြောလေသည်။ ဒေါ်သူဇာလည်း ဒေါက်တာသိန်းမြင့်ရဲ ့လက်ကို ဆွဲကာ

'' မရဘူးးကွာ. . .သူမျ ားတစ်ယောက်တည်းအိပ်ရတာ ပျ င်းလို့ပါ။ မောင်. လာကွာ. . .ခုအိပ်ရမယ်။ ''

စသဖြင့် ခပ်ဆိုးဆိုးကလေးတစ်ယောက်နှယ် လုပ်နေလေရာ ဒေါက်တာသိန်းမြင့်က လက်ကို အသာပြန်ရုန်းပြီး

'' မလုပ်ပါနဲ့သူဇာရယ်။ ဒီ. . .ဒီတစ်ညတည်းပါ။ နောက်ညတွေကျ ရင် ဟော့ဒီက သူဇာလေးနဲ့ မောင်အတူတူအိပ်ယာဝင်ပါ့မယ်။ ခုညက မန်ယူပွဲကောင်းလို့ပါ။ မောင်ကတိပေးပါတယ်။ နောက်ညတွေမောင်စောစော အိပ်မယ် ။ ဟုတ်ပြီလားး . . . .''

ဟု ချေ ာ့ချေ ာ့မော့မော့ ပြန်ပြောပြီး ဘောပွဲဆက်ကြည့်နေလေတော့၏။

'' ဟွန်းး. . . .သူ့ပြောလိုက်ရင် ဒီအတိုင်းချ ည်းပဲ. . .သွားး. . .မအိပ်လည်းနေပေါ့။ အလကားမိန်းမသိက္ခာကျ တယ်။ ဒီကချ ည်းအမြဲလာပင့်နေရတာ . . . . ''

ဒေါ်သူဇာလည်း သူမဆွဲကိုင်ထားသော ဒေါက်တာသိန်းမြင့်၏လက်ကို ဆောင့်လွှတ်ချ ကာ ပါးစပ်မှ ဆူဆူအောင့်အောင့်စကားလုံးမျ ား အဆက်မပြတ်ပြောလျှ က် ခြေကို တဒုန်းဒုန်မည်အောင်နင်း၍ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ထွက်ခဲ့လေတော့သည်။

အိပ်ယာထဲသို့ရောက်သောအခါ ဒေါ်သူဇာသည် အချ ိန်အနည်းငယ်ကြာသည်အထိ ခင်ပွန်းသည် ဒေါက်တာ သိန်းမြင့်ကို စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်နေသော်လည်း ကြာလာသည်နှင့်အမျှ မျ က်ခွံမျ ားတဖြေးဖြေးလေးလံလာကာ အိပ်ပျေ ာ်ခြင်းအဖြစ်သို့ ရောက်ရှိသွားလေတော့၏။

တစ်စုံတစ်ဦးက မိမိ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား အုပ်မိုး၍ မိမိ၏နှုတ်ခမ်းပြည့်ပြည့်တို့ကို နမ်းဆုပ်လျှ က်ရှိသည်ကို ဒေါ်သူဇာ အိပ်တဝက် နိုးတဝက်ဖြင့် သိရှိခံစားနေရသည်။ သူမကလည်း အိပ်မက်လိုလို တကယ်လိုလိုနှင့် ထိုနှုတ်ခမ်းပိုင်ရှင်ကို တရှိုက်မက်မက်ပြန်လည်နမ်းရှုံ ့နေမိသည်။

အတော်ကြာအောင်နမ်းကြရှုံ ့ကြ၍ နှုတ်ခမ်းချ င်းခွာလိုက်ချ ိန်တွင်တော့ ဒေါ်သူဇာ၏ အသိအာရုံတို့မှာ ကြည်ကြည်လင်လင် နိုးကြွလာလေတော့သည်။

'' ဟယ်. . . .မောင် ''

ကိုသိန်းမြင့်သည် မိမိခေါ်ဆောင်ချ ိန်တွင် တပါတည်းလိုက်မလာဘဲ ဘောပွဲကြည့်ကျ န်ခဲ့ပြီး ယခုမှ မိမိကိုလာရောက်နမ်းရှုံ ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဒေါ်သူဇာသည် ၎င်း၏ဆန္ဒကိုအလွယ်မလိုက်ဘဲ စိတ်ကောက်ဟန်ပြု ကာ အနည်းငယ်မူရမည်ဟု စိတ်ထဲတွင်တွေးတောကြံစည်မိလေသည်။

သို့သော် သိပ်ကိုနောက်ကြသွားလေပြီ။ ကိုသိန်းမြင့်သည် သူမကိုယ်ပေါ်ရှိ ညအိပ်ဝတ်စုံကြို းကို ခပ်မြန်မြန်ဆွဲဖြေကာ ဝတ်စုံကို လှပ်ချ လိုက်လေတော့သည်။ ထို့နောက် သူမ၏ လှပပြည့်တင်းသော ကိုယ်ခန္ဓာတစ်ခုလုံးကို နေရာလပ်မကျ န်အောင် လိုက်လံနမ်းရှုံ ့လေတော့၏။

ဒေါ်သူဇာလည်း မူနေရန် စိတ်လုပ်နေရန် အချ ိန်မရတော့ဘဲ ခင်ပွန်းသည် ကိုကျေ ာ်ငြိမ်းပြု သမျှ နုရသော အဖြစ်သို့ရောက်ရှိနေလေတော့သည်။ သူမသည် အားအင်မျ ားတဖြေးဖြေးဆုတ်ယုတ်လာသလို ခံစားလာရပြီး ကိုသိန်းမြင့်၏ ကြင်နာယုယမှုအောက်တွင် အဝတ်စုတ်တစ်ခုနှယ် ပျေ ာ့ခွေနွမ်းလျှ စွာ ရင်ခုန်လှိုက်မောနေရချေ ပြီ။ ထို့နောက် ကိုသိန်းမြင့်က ၎င်း၏ ချ စ်သံစဉ်တေးသွားကို စတင်တီးခေတ်လေတော့ရာ ဒေါ်သူဇာလည်း ချ စ်သံစဉ်တေးသီချ င်းကို တမြေ့မြေ့တညှင်းညှင်း လိုက်ပါသီဆိုရလေတော့၏။

ဤသို့ဖြင့် ဒေါ်သူဇာတို့လင်မယားနှစ်ယောက်သည် ချ စ်သံစဉ်တေးသွားမျ ားကို ပုံစံအမျို းမျ ို းဖြင့် သူပြို င်ကိုယ်ပြို င်တီးခတ် သီဆိုကြပြီး နာရီဝက်ခန့်အကြာတွင် ၎င်းတို့၏ ချ စ်စတိတ်ရှိုးပွဲကို ရပ်တန့်လိုက်ကြလေတော့သည်။

ထို့နောက် ဒေါ်သူဇာသည် သူမ၏ လက်သီးဆုပ်ကလေးမျ ားဖြင့် ကိုသိန်းမြင့်၏ ရင်ခွင်ကို မနာအောင်ခပ်ဖွဖွထုကာ . . .

'' သွားပါ။ ရှင့် ဘောပွဲပဲသွားကြည့်ပါ။ ဒီက အရေးမပါ ပါဘူးး '' ဟူ၍ ချွဲ နွဲ့ ့သောအသံလေးသုံးကာ ခနဲ့တဲ့တဲ့ပြောလေ၏။

'' မဟုတ်ပါဘူး သူဇာရယ်။ မောင့်ဘဝမှာ သူဇာက အရေးအကြီးဆုံးပါ ''

'' အလကားပါ ။ ဘောပွဲပြီးသွားလို့ မဟုတ်လား ''

'' ဘောပွဲပြီးလို့မဟုတ်ပါဘူးကွာ. . .။ ဟောဒီက သူဇာလေးနဲ့ ဟောဒီလို အတူတူချ စ်ချ င်လို့ ဘောပွဲမကြည့်တော့ဘဲ အိပ်ယာဝင်ခဲ့တာပါ။ ယုံပါသူဇာရယ် ''

ကိုသိန်းမြင့်က ဒေါ်သူဇာ၏ ပါးလေးကိုဖြစ်ကာ ပြန်လည်ချေ ာ့မော့ပြောဆိုလိုက်ရာ . . . .

'' အို. . . .မယုံပါဘူးးး . . . . .''

'' မယုံရင်လည်း သူဇာယုံကြည်သွားသည်အထိ ကိုယ့်အချ စ်တွေကို ထပ်ကာထပ်ကာသက်သေပြရတော့မှာပေါ့. . .လာခဲ့. . . .''

'' အို. . . .သွားးပါ ခစ် ခစ်. . .ခုမှ သိပ်ကဲနေ . . .လူဆိုးကြီးး . . .အို. . အို . . ဘယ့်နှယ့် . . . . . . .''

ကိုသိန်းမြင့်က ပုံစံနောက်တစ်မျ ို းဆန်း၍ ၎င်း၏ချ စ်သံစဉ်တေးသွားတို့ကို ထပ်မံတီးခတ်လိုက်ပြန်လေ၏။ ဒေါ်သူဇာလည်း ချ စ်သံစဉ်တေးသီချ င်းတို့ကို တရှိုက်မက်မက် လိုက်ပါဆိုငြီးလိုက်ရပြန်တော့သည်။

နောက်ဆုံးတွင် ၎င်းတို့နှစ်ဦးသည် ချ စ်သံစဉ်တေးသွားမျ ား၏ တမ်ပိုအမြန်ဆုံး ကီးအမြင့်ဆုံးအပိုင်းကို ပြင်းရှလှိုက်လှဲစွာ နှစ်ယောက်သံပြို င်သီဆိုဟစ်ကြွေးလိုက်ကြလျှ က် ဒုတိယမြောက် ချ စ်စတိတ်ရှိုးပွဲသည်လည်း အောင်မြင်စွာပြီးဆုံးခြင်းအဖြစ်သို့ ရောက်ရှိသွားရလေတော့သည်။

ဒေါ်သူဇာသည် ကုတင်ခြေရင်းတွင် ပုံလျ က်သားဖြစ်နေသော ညအိပ်ဝတ်စုံလေးကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး သူမ၏ ရွှန်းစိုပြည့်ဖြို းသည့် ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ ဝတ်ဆင်ခြုံ လွှမ်းလိုက်လေသည်။ လွန်စွာမောပမ်းနေပြီဖြစ်သောကြောင့် တန်းအိပ်ပြစ်လိုက်ချ င်သော်လည်း ရေစာလွန်းသဖြင့် ရေသောက်ရန် အိပ်ခန်းအတွင်းမှ ရေအိုးရှိရာနောက်ဖေးထမင်းစားခန်းသို့ထွက်ခဲ့လေသည်။ ကိုသိန်းမြင့်ကတော့ အိပ်ယာထက်တွင် ပိုးလိုးပက်လက် အိပ်ပျေ ာ်လျှ က် ကျ န်ခဲ့လေတော့၏။

သူမရေသောက်အပြီး အိပ်ခန်းဆီသို့ပြန်အလာ အိမ်ရှေ ့ဧည့်ခန်းတွင် မီးရောင်လင်းနေသည်ကိုတွေ ့ရပြီး ဘောပွဲကြေငြာသံကိုပါကြားရသောကြောင့် ကိုသိန်းမြင့် '' တီဗီကိုမပိတ်ဘဲ ဝင်အိပ်နေသည်ဟု တွေးမိကာ '' တီဗီပိတ်ရန်အတွက် ဧည့်ခန်းဘက်ဆီသို့ထွက်လာခဲ့လေသည်။

ဧည့်ခန်းသို့အရောက်တွင် မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းကြောင့် ဒေါ်သူဇာ လွန်စွာထိတ်လန့်အံ့သြသွားရလေတော့သည်။ ဧည့်ခန်းစက်တီခုံပေါ်တွင် ကိုသိန်းမြင့်က ပြောင်းဖူးပေါက်ပေါက်မျ ားစားကာ တီဗီမှ ဘောပွဲကို ထိုင်ကြည့်နေလျှ က်။ ဒေါ်သူဇာ၏ စိတ်ထဲတွင် '' အိပ်ခန်းထဲမှာ အိပ်လျှ က်ကျ န်ခဲ့တဲ့ မောင်က ဘယ့်နှယ့် ဧည့်ခန်းထဲချ က်ခြင်းပြန်ရောက်ပြီး ဘောပွဲကြည့်နေပါလိမ့် . . . . '' ဟူ၍ စဉ်းစားမိကာ သေခြာအောင်မေးကြည့်လိုက်တော့သည်။

'' မောင် ပြန်ပြီး ဘောပွဲထွက်ကြည့်နေတာလား ''

ဒေါက်တာသိန်းမြင့်က ဘောပွဲမဲကြည့်နေရာမှ ဒေါ်သူဇာရောက်နေသည်ကို သတိပြု မိသွားပြီး

'' သြော်. . .သူဇာတောင်တရေးနိုးလာပြီကိုးး။ ဘောပွဲကမပြီးသေးဘူး သူဇာရဲ ့။ ဒီမှာ မန်ယူရှုံးနေတယ်။ မောင်လည်း သူဇာ အိပ်ဖို့လာခေါ်ပြီးထွက်သွားကတည်းက ဒီနေရာက ထကိုမထရသေးဘူး။ မန်ယူကို အားပေးချ င်လွန်းလို့စောင့်နေတာ။ အပေါ့သွားချ င်တာတောင်အောင့်ထားရတယ်။

ခုတော့ ဒင်းတို့က ဖျ င်းလိုက် သင်းလိုက်တာတွေ. . .ကြည့်စမ်းပါဦး ဘိုင်ယန်ကို ရှစ်ဂိုးရှုံးနေတယ်။ ဘဲဥကမကွဲသေးဘူး။ အချ ိန်ကနာရီဝက်လောက်ကျ န်သေးတယ်။ ဟိုက ဘယ်နှဂိုးလောက်ထပ်သွပ်ဦးမလဲမသိဘူး။ ''

မန်ယူရှုံ းသမျှ ကို ယူကြုံ းမရစွာပြောပြလေတော့သည်။

'' ဒါ. . .ဒါ ဆို မောင်. . မောင် ဒီနေရာက ဘယ်မှမထခဲ့ဘူးပေါ့။ ''

'' ဘယ်က ထရမှာလည်းမိန်းမရယ်. . . ဒီမှာ သောက်သုံးမကျ တဲ့ကောင်တွေရဲ ့ သူမျ ားလုပ်သမျှ ခံနေရပုံကို ကြည့်ပြီး ဒေါကန်နေရတာ ''

'' အိပ်ခန်းထဲလည်း မလာခဲ့ဘူးပေါ့ ''

'' သြော်. . . .ဒီမိန်းမနဲ့တော့ ခက်ပြီ။ ဘယ်မှမထပါဘူးဆိုမှ ဘယ်လိုလုပ်အိပ်ခန်းထဲရောက်ပါ့မလဲ သူဇာရဲ ့ . . . မဟုတ်မှလွဲကော ငါ့မိန်းမ အိပ်မက်တွေမက်ပြီး ယောင်နေပြီထင်တယ်။ သွားသွားပြန်အိပ်ချ ည်းတော့။ မနက်ဖန် သူဇာနဲ့အတူတူ မောင်စောစောအိပ်ယာဝင်မယ်. . .ဟုတ်ပြီလား။ . . .ကဲ. . . .ကဲ. . . .လိမ္မာတယ် သွား သွား ''

ဒေါက်တာသိန်းမြင့်က ဒေါ်သူဇာကို အိပ်ခန်းသို့ပြန်အိပ်ရန်ချေ ာ့မော့ပြောဆိုနေရင်း . . . .

'' ဟားးး. . . .တစ်ဂိုးထပ် ပေးလိုက်ရပြန်ပြီ။ သွားးပါပြီကွာ. . .။ ဒီ ငါမသားတွေ . . . .သောက်သုံးမကျ . . . . . . . . . . . . .''

ဒေါ်သူဇာလည်း ထွေထွေထူးထူးဘာမှထပ်မေးမနေတော့ဘဲ အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ အပြေးတပိုင်းခြေလှမ်းတို့ဖြင့် ဝင်ခဲ့လေတော့သည်။ ထို့နောက် ခြင်ထောင်ကို ဆွဲလှန်လိုက်ရာ အိပ်ယာထဲတွင် မည်သူ့ကိုမျှ မတွေ ့ရှိရပေ။

'' ဒါ. . .ဒါ ဆို ဒီမှာ ငါနဲ့အတူတူနေပြီး အိပ်ကျ န်ခဲ့တဲ့သူက မောင်မဟုတ်ဘူးလား။ ခု သူဘယ်ရောက်သွားလည်း။ ဒါပေမယ့်. . .သေခြာပါတယ်။ အဲ့ဒီလူက မောင်မှ မောင်အစစ်ပါ။ ငါနဲ့ ဒီလောက်နီးနီးကပ်ကပ်နေခဲ့ရတာဘဲ. . .မမှားနိုင်ပါဘူး။

အဲ့ဒါကို မောင်က ဘာလို့ သူအိပ်ခန်းထဲမလာခဲ့ပါဘူးပြောရတာလည်း။ သူ့ကြည့်ရတာလည်း ငါ့ကို ကြည်စယ်နေတဲ့ပုံ ညာနေတဲ့ပုံမပေါ်ဘူး။ အတည်ကိုပြောနေတာ။

ဟင်းးး. . . .ဘာတွေလည်းးဟာ. . .။ ရှုပ်နေတာဘဲ ''

ဒေါ်သူဇာအောင်၏ ခေါင်းထဲတွင် အတွေးမျ ားစွာ မေးခွန်းမျ ားစွာဖြင့် ရှုပ်ထွေးလျှ က်ရှိလေတော့သည်။

ထိုနေ့ညက အိပ်ယာထက်တွင် လူးရင်းလှိမ့်ရင်းစဉ်းစားရင်း ဒေါ်သူဇာအောင် တော်တော်နှင့်အိပ်မပျေ ာ်နိုင်တော့ပေ။ မိမိနှင့်ဆက်ဆံခဲ့သူမှာ မိမိ၏ခင်ပွန်းသည် ကိုသိန်းမြင့် ဟုတ်မဟုတ် ဝေခွဲ၍မရသဖြင့် စိတ်ထဲမှာလည်း မတင်မကျ ။ မကြေနပ်သလိုလို ခံပြင်းသလိုလို။

ဒေါ်သူဇာသည် အဖြေရှာလို့မရသော ပြသနာမျ ားကို အခါခါအဖြေရှာကြည့်ရင်း မိမိဘေးတွင် ကိုသိန်းမြင့်လာအိပ်ပြီး အတော်ကလေးကြာမှ မျ က်လုံးတွေစင်းကာ အိပ်ပျေ ာ်ခြင်းအဖြစ်သို့ ရောက်ရှိသွားလေတော့သည်။

'' မမရဲ ့အဖြစ်ကတော့ အဲ့ဒါပါပဲ သက်မာရယ်. . . .''

ဒေါ်သူဇာက သူမကြုံ တွေ့ခဲ့ရသည့် အဖြစ်အပျ က်တို့ကို ပြည့်ပြည့်စုံစုံပြန်လည်ပြောပြပြီးနောက် မောပမ်းသွားဟန်ဖြင့် ဆက်တီစားပွဲပေါ်ရှိ ခပ်အေးအေး ရေနွေးတစ်ခွက်ကို တစ်ကြို က်တည်းမော့သောက်လိုက်ကာ. . . .ဟူးးခနဲ သက်ပြင်းတစ်ချ က်ကိုလည်းမှုတ်ထုတ်လိုက်လေသည်။

'' မမရဲ ့အဖြစ်ကလည်း သက်မာနဲ့ထူးမခြားနားပါလားနော်။ သက်မတို့ အဲ့လိုနောက်တစ်ခါထပ်ကြုံ ရင် ဒုက္ခပါပဲ ''

မသက်မာက ရင်ဘတ်ကိုဖိကာ စိုးရိမ်ပူပန်စွာပြောလိုက်လေရာ . . .

'' ဟုတ်တယ် သက်မာ။ မမတို့ ဒီအဖြစ်မျ ို းနောက်တစ်ခါထပ်မကြုံ ဘူးလို့ မပြောနိုင်ဘူး။ ဒါကြောင့် ဒီပြသနာရဲ ့အဖြေ. . . ဒီပြသနာရဲ ့တရားခံကို မိအောင်ဖော်ထုတ်ရမယ်။ ဒီလိုမှ ကိုယ့်ဘက်ကလက်ဦးမထားရင်တော့ မမတို့ဘဝတွေ စုတ်ပြတ်သတ် သွားဖို့ပဲရှိတော့တယ်။ ''

'' ဒါဆို သက်မာတို့ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲဟင်. . .မမ '' မသက်မာက အစဉ်းစားရခက်ဟန်ဖြင့် ဒေါ်သူဇာကို မေးလိုက်တော့ . . . .

'' မမစဉ်းစားထားတာတစ်ခုရှိတယ်သက်မာ။ ဒီပြသနာမှာ တို့ရဲ ့ခင်ပွန်းတွေလား ခင်ပွန်းတွေမဟုတ်ဘူးလား တို့ကိုယ်တိုင်သေခြာမကွဲပြားလောက်အောင် တရားခံက တို့ခင်ပွန်းသည်တွေနဲ့တူတဲ့တစ်ယောက်ဖြစ်နေတယ်။

မမအနေနဲ့ကတော့ မမတို့ဉာဏ်မမှီတဲ့ ကိုယ်ပွားတွေ. . . ရုပ်ပေါင်းနာမ်ခွာတွေ. . . အဲ့ဒါတွေကို ခဏထားလို့ မမတို့ ဉာဏ်မှီတဲ့အပိုင်းက စပြီးစဉ်းစားချ င်တယ်။

မသမာသူတစ်ယောက်ယောက်က ညမှောင်မှောင်မဲမဲထဲမှာ မျ က်နှာဖုံး မျ က်နှာတုပညာ ပလပ်စတစ်စာဂျ ရီပညာ မိတ်ကပ်ပညာ စတာတွေသုံးပြီး မမတို့ရဲ ့အမျ ို းသားတွေဟန်ဆောင်လို့ မမတို့ကို ကြူ းလွန်ခဲ့တယ်. . . .လို့ တွေးကြည့်ရအောင်။

တို့နဲ့ အတူတူနေခဲ့တဲ့ အချ ိန်တုန်းက အဲ့ဒီသူဆီကနေ ခပ်အီအီခပ်မွှေးမွှေး အနံ့တစ်မျ ို းရတာကို မမသတိပြု မိတယ်။ သက်မာကော သတိထားမိလား ''

ဒေါ်သူဇာက မသက်မာကို မေးလိုက်တော့ မသက်မာက မျ က်လုံးလေးတွေထောင့်ကပ်ကာ ပြန်လည်စဉ်းစားသည့်ဟန်ပြု ပြီး

'' အင်းး. . . .သက်မာ ရေချ ို းခန်းထဲပါသွားပြီး ပထမပိုင်း သက်မာက သူ့ကိုကျေ ာခိုင်းလျှ က်ပုံစံနဲ့ နေရတာဆိုတော့ အဲ့ဒီအနံ ့သိပ်မရဘူး။ ဒါပေမယ့် သူ့ဖက်ကိုလှဲ ့ပြီး ရင်ချ င်းဟတ် ဖက်လိုက်တဲ့အချ ိန်မှာတော့ သူ့ဆီက အဲ့ဒီအနံ့ကောင်းကောင်းရမိတယ်။. . .ကို ဘယ်ကရေမွှေးတွေဆွတ်လာတာလည်းမသိဘူး. . .လို့တောင်သက်မာတွေးနေမိသေးတယ် ''

ဟုပြန်လည် ဖြေကြားလေသည်။ ထို့နောက်ဒေါ်သူဇာက စကားဆက်ပြန်သည်။

'' အဲ့ဒီရေမွှေးနံ့ကလည်း သက်သေတစ်ခုဖြစ်လာနိုင်တာပေါ့ သက်မာရယ်။ ပြီးတော့မမအမျ ို းသား ကိုသိန်းမြင့်နဲ့ သက်မာရဲ ့အမျ ို းသား မောင်ကျေ ာ်သာ တို့က လုံးတူဒေါက်တူတွေပဲ။ တရားခံဟာလည်း သူတို့နဲ့အတူတူဆိုတော့ သူတို့လို အလုံးအရပ်တည်းကပဲဖြစ်နိုင်တယ်လေ။

မမတို့ရဲ ့အိမ်တွေကို ညကြီးအချ ိန်မတော် ဝင်နိုင်ထွက်နိုင်လောက်အောင် ရင်းနှီးကျွ မ်းကျ င်နေတာဆိုတော့ . . .တရားခံဟာ ဒီအနီးနားတစ်ဝှိက် အတွင်းသိထဲကဖြစ်ရမယ်။ အနီးစပ်ဆုံးအနေနဲ့ ဟော့ဒီငါးလုံးတန်းထဲကကိုပဲ ဖြစ်နိုင်ချေ မျ ားတယ်။

နောက်တစ်ခုက ဘဝတူအချ င်းချ င်းမို့ သက်မာကို မမ မရှက်တန်းဝန်ခံရရင် အဲ့ဒီနေ့က မမကိုဆက်ဆံတဲ့အခါမှာ အရင်နေ့တွေထက် အားပိုပါပြီး အချ ိန်လည်း တော်တော်ကို ပိုကြာတာကို တွေ ့ရတယ် ''

ထိုအခါ မသက်မာက. . .

'' သက်မာလည်း အဲ့အချ က်ကို ကောင်းကောင်း သတိထားမိတယ် မမ '' ဟု ရှက်ပြုံ းလေးပြုံ းကာ ဝင်ရောက်ထောက်ခံလေသည်။ ဒေါ်သူဇာကဆက်လက်၍. . . . .

'' ဟုတ်တယ်သက်မာ။ ဒါကြောင့် တရားခံဟာ တို့ခင်ပွန်းတွေထက် ငယ်ရွယ်ပြီး အားကောင်းမောင်းသန်ပိုရှိတယ်လို့ မမခန့်မှန်းတယ်။

ပြီတော့ ဒီအချ က်အလက်တွေနဲ့ကိုက်ညီတဲ့ လူနှစ်ယောက် ဒီငါးလုံးတန်းမှာ မမတွေ ့ထားပြီးပြီ။ ''

ဒေါ်သူဇာက မသက်မာအား သူမ ကောက်ချ က်ဆွဲထားအမျှ ကို ကျ ို းကြောင်းဆက်စပ်ပြလိုက်ရာ . . . . .

'' ဟင်. . .အဲ့. . .အဲ့ ဒီနှစ်ယောက်က ဘယ်သူလဲဟင် '' မသက်မာက စိတ်လှုပ်ရှားစွာပြန်မေးလေတော့သည်။ ထိုအခါ ဒေါ်သူဇာက ရေနွေးကြမ်းတစ်ခွက် ထပ်မံသောက်ချ လိုက်ပြီး

'' အဲ့ဒီနှစ်ယောက်ကတော့ ဘယ်ဘက်အစွန်ဆုံးအိမ်မှာနေတဲ့ မောင်မောင်ဆိုတဲ့သူငယ်ရယ် . . . .လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လလောက်ကတည်းက နာမ်စမအပျ ို ကြီး ဒေါ်ထားထားရဲ ့အိမ်ကို နယ်ကရောက်လာတဲ့ သူရဲ ့တူ ရဲရင့် ဆိုတာရယ်ပဲ ။

ဒီနှစ်ယောက်ထဲမှာမှ မမစုံစမ်းရသမျှ မောင်မောင်က လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်လောက်ကတည်းက ခရီးသွားနေတာ. . .ဒီမနက်မှ အိမ်ကိုပြန်ရောက်သတဲ့။ အဲ့ဒီတော့ မမတို့ ဖြစ်ပျ က်ခဲ့တဲ့အချ ိန်တွေမှာ မောင်မောင်ဒီမှာမရှိဘူးလို့ ယေဘူယအားဖြင့်တွေးလို့ရတာပေါ့။

ခရီးထွက်ဟန်ဆောင်ပြီးတော့မှ ဒီမကောင်းမှုကို ကျ ူ းလွန်တာကောမဖြစ်နိုင်ဘူးလား. . .လို့စဉ်းစားနိုင်ပေမယ့် မမရဲ ့မျ က်လုံးထဲမှာ မောင်မောင်က တို့ခင်ပွန်သည်တွေထက် အရပ်နဲနဲပုသလားလို့။ အဲ့ဒီတော့ မမတို့ မောင်မောင့်ကို ခဏဖယ်ထားကြမယ်။

ခုလောလောဆယ် မသင်ကာစရာအကောင်းဆုံးကတော့ အပျ ို ကြီးရဲ ့တူ ရဲရင့်ပဲ။ အလုံးအရပ်ကလည်း ကိုသိန်းမြင့်တို့နဲ့ ကွက်တိပဲ။ နေပုံထိုင်ပုံကလည်း သိုသိုဝှက်ဝှက်နဲ့ ''

'' အပျ ိုကြီးတူဆိုတာ ခုတလောအပျ ို ကြီးအိမ်မှာတွေ ့နေရတဲ့ ဟို. . .ရုပ်ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့်လူငယ်ကိုပြောတာလား. . .''

'' ဟုတ်တယ် သက်မာ။ ဒီကလေးကိုပြောတာ '' ဒေါ်သူဇာက ဟုတ်မှန်ကြောင်းပြန်လည် ဖြေကြားလေသည်။

'' အင်းး. . .သူဆိုရင်တော့ ကိုကျေ ာ်သာနဲ့လည်းတော်တော်ကို အလုံးအရပ်တူတယ်။ အဲ့တော့သက်မာတို့ ဘာလုပ်ကြမလဲဟင် ''

ဟူ၍ မသက်မာက မျ က်လုံးလေးပင့်ကာ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိသော မျ က်နှာလေးဖြင့် ဒေါ်သူဇာကို မေးလိုက်ရာ . . .

'' မမတို့ သူ့ကို မျ က်ခြေမပြတ် လေ့လာစောင့်ကြည့်ရမှာပေါ့သက်မာရယ်. . . .''

ဟု လေးလေးပင်ပင် ပြန်လည်ဖြေကြားလိုက်လေတော့သည်။

ဆက်ရန်

အမြင့်ကြောက်သော ငှက်